Odkąd sięgam pamięcią, uwielbiałam wszelakie thrillery i trzymające w napięciu opowieści i za każdym razem korzystam z okazji, żeby po nie sięgnąć. Niejednokrotnie zastanawiałam się, czy warto zapoznać się z fabułą "Piękna i zamętu" autorstwa Weroniki Kuleszy, gdyż opis wydał mi się naprawdę ciekawy. Mimo wszystko zdecydowałam się po nią sięgnąć, a jeżeli jesteście ciekawi mojej opinii, zapraszam was do poniższej recenzji.
I tym razem zachwycałam się miłą dla oka czcionką, dzięki której książkę czytało się szybko i przyjemnie. Oczywiście, nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała iż okładka jest istnym dziełem sztuki, na które mogłabym patrzeć dniem i nocą. Kolorystyka jest po prostu genialna, co z pewnością staje się ogromnym plusem dla wydawcy.

Sober jest byłym wokalistą zespoły Th Beat. Po dwukrotnym morderstwie został zmuszony do ucieczki do Londynu, gdzie ukrywa się ze swoim szaleństwem. Uwielbia sprawiać sobie ból, ranić się za to, że żyje i jest taki, jaki jest. Nikt nie jest w stanie go zrozumieć, nawet rodzina wyrzekła się go, czym prawie przypłacili życiem. Gdy nastaje zmrok, mężczyzna chwyta w dłoń nóż i wyrusza na łowy. Kocha zapach krwi i rozpadających się ciał swoich ofiar... Pewnego dnia naprzeciw niego wprowadza się podobna do niego dziewczyna, która mogłaby być jego bratnią duszą. Jak zareaguje Sober?

Muszę przyznać, że na początku miałam nie małe trudności, aby wczuć się w treść "Piękna i zamętu", gdyż miałam trudności z zrozumieniem szaleństwa głównego bohatera, jednak po pewnym czasie zatraciłam się w akcji do tego stopnia, że w niewiarygodnym tempie przebrnęłam przez całość - w końcu pięć godzin to nawet nie ćwierć doby! Styl autorki jest prosty w odbiorze, dzięki czemu łatwiej jest nam przyswoić treść, a co za tym idzie, bez przeszkód możemy cieszyć się lekturą!

Najlepszym z pomysłów w tej książce okazało się zastosowanie narracji trzecioosobowej, dzięki czemu czytelnik zyskuje możliwość spojrzenia na całą sytuację z nieco innego punktu widzenia, przez co może lepiej zapoznać się z bohaterami danej książki, co według mnie jest po prostu cudowne.

Podsumowując: uważam, że mimo wszystko warto zapoznać się z tą lekturą.. Osobiście jestem nią zaintrygowana i sądzę, że z wami nie będzie inaczej. Jak najbardziej polecam!

całość recenzji: www.niegrzecznerecenzje.blogspot.com
Pomysł na powieść jest naprawdę bardzo dobry i precyzyjnie trafia w moje upodobania. Sam tekst został poprawnie napisany. Logicznie i dość przejrzyście. Jednak niestety odnoszę wrażenie, że bohaterowie zachowują się momentami niedojrzale. Położony jest ciągły nacisk jakimi są złymi, psychopatycznymi mordercami. Jest bardzo dużo przemyśleń, jednak ciągle podkreślane jest jedno i to samo. Chyba nie jestem w stanie tego wytłumaczyć, jednak brakuje mi tu, w tej masie przemyśleń, niby bardzo osobistych i głębokich, wniknięcia jeszcze dalej i jakiegoś bardziej oczywistego pokazania, dlaczego oni tacy są. Autorka ma dobre pomysły, pisze przejrzyście, jednak w tym momencie jej słabą stroną jest tworzenie postaci i relacji między nimi. Aczkolwiek jest to akurat rzecz, którą można wyszlifować.