Co się stanie, kiedy diabeł zejdzie na ziemię?

Lubicie klimaty postapokaliptyczne?
A może nieco psychologii?

Beata Nowosielska funduje nam niezły mix - umysł ludzki, apokalipsa, sztuka, polityka.

Jeden błąd może mieć katastrofalne konsekwencje i tu mamy świetne przykłady na to.

Wszystko zależy od naszej jednej decyzji, która może za sobą pociągnąć wiele kolejnych i niekoniecznie będą one dobre.
Można łatwo wpaść w pętlę i dokonywać jednego fatalnego wyboru za drugim.

Ta książka jest zupełnie inna od dylogii Labirynt strachu (którą nawiasem mówiąc, serdecznie polecam).

Autorka funduje nam wizję końca świata poprzez sztukę, obrazy są niesamowicie realistyczne a wszystkiemu, jak zawsze, winny jest człowiek.

Gdy John pod wpływem chwili słabości podpisuje pakt ze Spencerem, nie wie, jakie pułapki na niego czekają.

Każda decyzja ma swoje konsekwencje a naiwność graniczy z głupotą.

Z początku książki poznajemy sytuację, w jakiej się znalazł główny bohater i dlaczego postąpił tak a nie inaczej.

Następnie mamy przedstawienie innych, kluczowych postaci oraz krótki wstęp do ich życia.

Mały minusik to powtarzający się fragment tekstu przy każdej jednej postaci - moim zdaniem wystarczyłoby, by ten fragment był przy początku i końcu książki.

A później to się dopiero dzieje...
Intryga za intrygą, piekło zstępuje na ziemię by pokazać ludziom, do czego prowadzi ich styl życia.

Zadziwiające, ile osób miało aż tak trudne życie by chcieć je zakończyć.
Ile zła już jest na świecie w samych ludziach.

Człowiek myśli, że uda mu się oszukać samego diabła ale on wie wszystko...
I knuje jeszcze więcej...

Czy uda się w końcu oszukać samego diabła?
Czy można pozbyć się go na zawsze?

Powiem Wam, że ta książka wywołała u mnie wiele przemyśleń.
Moim zdaniem zawarta jest w niej metafora i za wszelkie zło zawsze odpowiada człowiek.

To, że krzywdzi innych.
To, że nie dba o planetę.
To, że zawodzi i zdradza bliskich.
To, że wybiera rzeczy materialne ponad te bezcenne.

Przyznam także, że nie polubiłam się zbytnio z Johnem - dla mnie jest on próżny.
Przyznam także, że nie polubiłam się zbytnio z Johnem - dla mnie jest on próżny.
I nie to, że postać jest źle wykreowana - po prostu nie polubiłabym go jako człowieka.
Żal mi było artystów, tak wiele wycierpieli w młodości.

Więcej musicie przeczytać sami, opis jest w poście z zapowiedzią a także w wyróżnionych stories na IG.