"Gdy nadejdzie czas, historia koło zatoczy. Królowa La Muerte powróci i zajmie należne jej miejsce, by sądzić lud swój sprawiedliwie..."

Aztekowie wierzyli, że byli narodem wybranym. W ich kulturze część obrzędów religijnych, to rytualne zabijanie ludzi. Wybrani karmili się ludzką krwią i bijącym jeszcze sercem. W Polsce, a dokładnie w Łódzkiej willi trwały właśnie takie krwawe rytuały, którym przewodziła Amelia. Kobieta jest przewodniczącą pradawnego, azteckiego Zakonu Krwawego Księżyca. Za czasów panowania Amelii zaczyna się spełniać przepowiednia o końcu zakonu. Jej siostry zaczynają ginąć straszną śmiercią, a film z egzekucji przesyłany zostaje ich przywódczyni. Nie tylko to zaprząta głowę kobiety, sama zbyt wiele razy rozwścieczyła boga, któremu służy. Czy może liczyć na akt łaski?

Gdy zobaczyłam okładkę nie mogłam oderwać wzroku. Idealnie nawiązuje do historii znajdującej się w środku. Jest to moja pierwsza książka jaką przeczytałam o azteckich rytuałach i mówię wam, że nie żałuję. Historia tak mnie wciągnęła, że każdą wolną chwilę poświęcałam na jej przeczytanie. Autorka daje nam bardzo brutalną, pełną rozlewu krwi, magii, wierzeń i przekonań historię kobiet, które wierzyły w coś co nie ma prawa istnieć. Książka podzielona jest na dwa czasy - kiedyś, czyli przybliża nam historie młodziutkiej Amelii, która była przyuczana do objęcia przywództwa. Dziewczyna była nieludzko traktowana, bita, szarpana, poniżana, zamykana w klatce, raniona i o wiele, wiele więcej. Jak można tak traktować dziecko? Matka dziewczyny nie miała skrupułów. Oraz czasy obecne gdy Amelia musi zmierzyć się z mordercą swoich sióstr oraz Mrocznym Panem, który również pragnie wymierzyć sprawiedliwość. Każde przewinienie jest karane i to bardzo brutalnie. A najgorsze jest to, że zdradza cię najbliższa osoba. Książka dla mnie jest świetna, mimo ogromu przelanej krwi i brutalności, przeczytałam ją szybko. Zaciekawia już na wstępie. Autorka bardzo lekko i ciekawie nakreśliła całą fabułę, która jest nieprzewidywalna. Polecam przeczytajcie i sprawdźcie sami jaka jest naprawdę Pani La Muerte.

Czy jesteście gotowi na Krwawe azteckie rytuały w podziemiach łódzkiej willi ?

Amelia jest przywódczynią pradawnego, azteckiego Zakonu Krwawego Księżyca. Za czasów jej panowania zaczyna spełniać się przepowiednia o końcu zakonu. Członkinie giną okrutną śmiercią, a nagrania z egzekucji dostarczane są ich przywódczyni. Wkrótce okazuje się, że mroki przeszłości skrywają znacznie więcej tajemnic. Amelia zbyt wiele razy rozwścieczyła boga, któremu służy, by móc liczyć na akt łaski.
Walka o istnienie zakonu nie toczy się tylko pomiędzy seryjnym mordercą i Amelią. Bezlitosny Mroczny Pan również pragnie wymierzyć sprawiedliwość, a prawa rządzące światem Azteków są brutalne i krwawe. Każde przewinienie musi spotkać kara. Czy Amelii uda się oszukać przeznaczenie i ujść cało z tej rozgrywki na śmierć i życie?

Na początku chciałabym wspomnieć o okładce. Jako okładkowa sroka pokochałam ją od pierwszego wejrzenia. Przyciąga wzrok a po przeczytaniu wiem ,że i przyciąga dusze.
Historia zawiera azteckie rytuały, co za tym idzie jest krwawa ,brutalna ,emocjonalna. Fabuła trzyma cały czas w napięciu, dzięki czemu tej książki nie da sie odłożyć podczas czytania. W trakcie mamy także nawiązanie i powrót do czasów dzieciństwa Amelii, co pozwala nam zrozumieć jej historię, umysł I działania. Czyta się ją bardzo szybko ,bo styl autorki jest lekki I przyjemny mimo iż książka zakrawa na thriller. Zmusza do przemyśleń nad ludzkim istnieniem , nad tym ,że nie powinniśmy wierzyc każdemu a sekta zawsze będzie bardzo brutalna i nie ma dla niej żadnych wytłumaczeń. Główna bohaterka czy chce czy nie wyszkolona jest od dziecka ba przywódczynie ,która musi obrobić swoje dziewczyny. Nie cofnie się przed niczym ,co z jecej strony jest godne podziwu a z drugiej przerażające. Książka Godna polecenia.

Ludzie to bestie. Zniszczą wszystko, co stanie im na drodze do zdobycia władzy, i zapłacą każdą cenę, by zrównać go z ziemią to, co im się nie podoba.”

Amelia, aby stać się Panią La Muerte musiała wiele poświęcić, stać się bezwzględną i pozbyć wyrzutów sumienia.
Przywódczyni pradawnego azjatyckiego Zakonu musi zmierzyć się z przepowiednią o końcu zakonu Krwawego księżyca. Jego członkowie giną w okrutny sposób.
Morderca najpierw torturuje, a później w bestialski sposób zabija swoje ofiary.
La Muerte nie może liczyć na niczyją pomoc. Nawet Bogów, w których wierzy.
“Śmierć zagląda mi w oczy. Panoszy się wokół tak bardzo, że aż czuję jej zapach. Gdy budzę się z koszmarów, mam wrażenie, że jej oddech otula moją krtań, pochłania moje krzyki o pomoc.
Zjawia się w moich snach i rzeczywistości. W obu przypadkach tak samo okrutna i brutalna.”

Czy Amelii uda się uratować zakon?

Ach te świetne okładki.
Czemu one zawsze tak kuszą

Nikt nie słyszał o Zakonie Krwawego Księżyca, bowiem jego członkinie oddadzą życie, by prawda o ich krwawych praktykach nigdy nie ujrzała światła dziennego. Na ich czele stoi Amelia, kobieta, która nie do końca zgadza się z przesłaniem Zakonu. I być może przyjdzie jej za to zapłacić...

Przez tyle lat trwania nie działo się nic, co mogłoby zachwiać posadami tego specyficznego stowarzyszenia. Jednak teraz ktoś czyha na życie członkiń, brutalnie mordując członkinie. Jedna po drugiej.

Czyżby ktoś z bliskich ofiar, które składały swojemu bożkowi? A może to w ich szeregach znajduje się zdrajca... ?

Krwawe azteckie rytuały - to brzmi ciekawie i było głównym powodem, dla którego ta książka mnie zaintrygowała. Pozostawała tylko kwestia tego, jak Autorka poradziła sobie m.in. z budowaniem napięcia, jak dawkowała czytelnikowi ów mrok i brutalność. W tym aspekcie mam nieco mieszane uczucia.

Po pierwsze, wierzę, że można wierzyć w różne bóstwa/istoty i nie powinno mieć tu nic do rzeczy, w jakim kraju się mieszka. Jednak azteckie obrzędy i polskie miasto... no cóż, po prostu mi się to gryzło. I jeszcze fakt, że każda z członkiń miała w swej krwi meksykańską domieszkę, która upoważniała je do wstępu do Zakonu. O ile pani Komorowska mogła jeszcze z tego jakoś wybrnąć (bo pewnie nie zwróciłabym na to szczególnej uwagi, gdyby reszta lektury była porywająca), o tyle średnio jej to wyszło.

Miałam wrażenie, że trafiłam do Mody na sukces, tylko we współcześniejszej wersji. Co prawda nie mogę narzekać na nudę, gdyż co chwilę akcja zaskakiwała mnie kolejnym zwrotem, jednak to wszystko było jakby zebrane na kupę i wciśnięte w jedną książkę. Zwyczajnie za dużo jak na raz. A skoro to dopiero pierwszy tom, to co będzie później? Wątki miłosno - erotyczno - kryminalno - nadnaturalne splątują się ze sobą, tworząc bezwładną plątaninę wydarzeń, z których ciężko cokolwiek wysupłać. Najpierw odebrałam główną bohaterkę, czyli Amelię przewodniczącą Zakonu jako kobietę, która wręcz jest dumna ze swojej "misji", w toku historii okazało się jednak, że jest odwrotnie. A i do teraz nie mam pewności, że właściwie odebrałam obraz, jaki narysowała Autorka.

Plus należy się na pewno za pomysłowe morderstwa, a także ich barwne i dokładne opisy.

Szczerze powiedziawszy, chociaż książkę czytałam zaledwie dwa tygodnie temu, dziś już niewiele z niej pamiętam. Jest to historia, która - z założenia - miała przyciągnąć czytelnika obietnicą krwawej opowieści o kulcie Mrocznego Pana. Jednak to, co otrzymaliśmy, to pomieszanie z poplątaniem. Po zakończeniu przygody z tą pozycją ciężko wysnuć jakikolwiek wniosek, a tym bardziej ciężko napisać spójną recenzję. Pewność mam jedną - po część drugą raczej nie sięgnę.