Możemy go nienawidzić, bać się, nie zgadzać się z nim czy choćby skrycie zazdrościć bycia częścią tego uprzywilejowanego świata młodych z bogatych domów. Mimo wszystkich negatywnych uczuć żywionych do tego diabła w ludzkiej skórze, zaangażowanie się w jego historię jest po prostu nieuniknione. Chory świat, chore postrzeganie rzeczywistości, brak ludzkich serdecznych uczuć czy odruchów a przy tym wybitna inteligencja i umiejętność perfekcyjnego zaplanowania zaspokojenia swoich ohydnych potrzeb. Do tego Sobański w pewnym momencie krok po kroku realizuje szatański plan uniknięcia odpowiedzialności za swoje czyny. Autor nie skąpił swojemu bohaterowi ani ofiar, ani trudności w osiąganiu celu. Zmuszony improwizować po wprowadzeniu do jego bezbłędnych przygotowań elementów zaskoczenia i nieprzewidzianych sytuacji podejmował ryzyko, co zapewniało zastrzyk adrenaliny nie tylko mordercy, ale i obserwatorowi jego poczynań. Dzięki temu mimo dość sporej objętości książki akcja nic nie traciła ze swojej dynamiczności, a Kuba miał moją pełną uwagę do niemal północy. W tym miejscu warto zaznaczyć, że siedzenie z książką po nocach nie zdarza mi się często.
coprzeczytalam.pl

Trochę zawstydza mnie fakt, że książka tak bardzo przypadła mi do gustu. Nie powinnam cieszyć się z samosądu i kompleksu Boga w tak chorej i pokręconej postaci. Ale jednocześnie nie mogę wyjść z podziwu na realnością rozgrywanych wydarzeń, szczerością scen, pędzącej akcji, wielowymiarowym bohaterem - wszystko to złożyło się na "Pamiętnik diabła" mocny, mroczny obraz możliwej rzeczywistości. Przyznaję: strach się bać! Ale to jednocześnie jedna z lepszych książek jakie czytałam. Mogłabym się przyczepić do stylu autora, do języka jakim się posługiwał, ale w tym wszystkim nie mogę zapomnieć, że przecież to debiut, a w takim przypadku język jest do nadrobienia w kolejnych powieściach.

http://thievingbooks.blogspot.com

Od dłuższego czasu planowałam zapoznać się z fabułą tej książki, odkryć z jakiego powodu niegdyś uzyskała tak wielki rozgłos oraz przekonać się, czy jest tak dobra, jak twierdzi wielu internautów. Muszę przyznać, że gdy tylko zobaczyłam tę piękną okładkę, niewiele myśląc, czym prędzej zabrałam się za lekturę.

Już po przeczytaniu pierwszych stron czułam się zaintrygowana do tego stopnia, że nie przejmując się milionem spraw, które powinnam zrobić, czytałam ją z zapartym tchem, czekając na dalszy rozwój akcji i z bólem serca przyjęłam fakt, że w mgnieniu oka miałam ją już za sobą. Dzięki zastosowanej pierwszoosobowej narracji możemy lepiej zapoznać się z głównym bohaterem, a właściwie targającymi nim demonami, poznać jego sposób myślenia i postrzegania świata, co według mnie jest po prostu niesamowite.

Oczywiście w współczesnych czasach pojawia się coraz więcej książek, filmów, gier, a nawet piosenek o mordercach i już niejednokrotnie spotkałam się z podobną fabułą, jednak mało która historia jest w stanie wciągnąć mnie do tego stopnia, że nagle wszystkie inne opowieści przestaną mieć znaczenie.

Od samego początku intrygował mnie sposób myślenia głównego bohatera, to jak walczył z samym sobą, jak powstrzymywał swoją mroczną naturę. Z niecierpliwością czekałam na jego kolejny krok i muszę przyznać, że niejednokrotnie udało mu się mnie zaskoczyć. Znalazłam w nim wszystkie cechy moich ulubionych bohaterów: tajemniczy, mroczny oraz niepowtarzalny.

Kuba ma dwadzieścia dwa lata, wspaniałą dziewczynę, popularnych znajomych, samochód, o którym wielu mogłoby tylko pomarzyć, penthouse na ostatnim piętrze oraz perspektywę wykonywania swojego wymarzonego zawodu. Jego życie prezentuje się cudownie, a on za wszelką cenę stara się utrzymywać te pozory. No bo, co by się stało, gdyby jego mroczna, prawdziwa natura ujrzała światło dzienne?

Rok temu, przez dwa tygodnie obserwował Annę Marciniak, poznał jej upodobania, znajomych, wiedział gdzie mieszka i co robi w piątkowe wieczory. W końcu był gotowy na kolejny krok. Nikt nawet by się nie spodziewał, że pod przebraniem bogatego chłopaka kryje się istny diabeł o mrocznych upodobaniach. Śledził ją aż w końcu wybrał idealne miejsce, aby wcielić swój plan w życie. Zabił ją bez skrupułów, a to, co przy tym doświadczył, było lepsze, niżeli mógłby to sobie wyobrazić.

Od tamtego czasu jego przeszłość niejednokrotnie się o niego upomina. Żeby przyćmić swoje mordercze zapędy, Kuba zaczyna zażywać narkotyki i nie szczędzić wysoko alkoholowych trunków. Tylko one są w stanie odciągnąć jego uwagę od mrocznych myśli i chęci, aby powtórzyć swój jednorazowy wyczyn. Pragnie znów śledzić i mordować, jednak wie, że na razie musi skupić się na o wiele ważniejszych sprawach.

Za wszelką cenę stara się dalej ciągnąć swoją zakręconą grę, udając normalnego studenta z ambitnymi planami na przyszłość. Tylko czy będzie w stanie wieść w miarę normalne życie, skoro skrywa przed światem coś tak potwornego? Czy dotknie go sprawiedliwość? Czy w końcu pozwoli swoim myślom ujrzeć światło dzienne i na nowo zacznie mordować? Jak dalej potoczą się jego losy? Czy komuś uda się ujawnić jego tajemnicę? Odpowiedzi na te, i wiele innych pytań możecie szukać w tej książce!

Styl autora jest przyjemny i prosty w odbiorze, co okazało się ogromnym plusem tej opowieści. Sam pomysł na fabułę być może został zaczerpnięty z innych, podobnych do tej lektur, jednak zdołał przy tym zachować swoją niesamowitą unikalność, która tak bardzo wyróżnia go od tego typu tekstów. Nawet się nie spodziewałam, że tak bardzo przekonam się do tej książki, że zacznę rozmyślać o przedstawionych tam treściach i zastanawiać się, co by było, gdyby Kuba podjął nieco inną decyzję?

To intrygująca i trzymająca w napięciu aż do ostatniej strony książka, w której nie sposób przewidzieć następnego kroku głównego bohatera. Szybko nadeszło nieuniknione: zakochałam się w tej opowieści oraz w przedstawionych tam treściach i wcale tego nie żałuję.

Jeżeli więc udało mi się w chociażby maleńkim stopniu pobudzić waszą wyobraźnię, jak najbardziej zachęcam was do zapoznania się z tą książką. To znakomity thriller, który zachwyci każdego miłośnika tego gatunku. Osobiście jestem urzeczona "Pamiętnikiem diabła" i w wolnej chwili z przyjemnością powtórzę przestawioną tam fabułę.

Czy czuliście kiedyś taką nienawiść, że jedynym ukojeniem okazuje się śmierć?
Ból i pragnienie zemsty potrafią popchnąć do najgorszego, czy morderstwo przyniesie ukojenie i pozwoli odnaleźć drogę do raju?

Kuba Sobański student prawa lubiący dobrą zabawę i nie żałujący sobie niczego mógłby się dosłownie wydawać facetem idealnym gdyby nie straszna tajemnica, demon który pożera go od środka. Tragiczne przeżycia z dzieciństwa odciskają na Kubie ogromne piętno, które uniemożliwia mu normalne i spokojne życie.
Książka jest świetnie napisanym thrillerem i jak sam tytuł nam wskazuje jest to wyznanie diabła a konkretniej głównego bohatera i kryjącego się w nim demona.
Początek książki jest delikatny w stosunku do reszty a akcja bardzo szybko nabiera tempa. Ja osobiście musiałam się przestawić na pierwszoosobową i dość intrygującą narrację i jak już udało mi się wczytać głębiej to książka dosłownie mną zawładnęła.
Kuba jest dość nietypową i cholernie intrygującą postacią. Z jednej strony bogaty, wyluzowany student korzystający z życia, doskonale kryje się ze swoim drugim bardzo mrocznym i niebezpiecznym obliczem.
Autor w świetny sposób przenika do umysłu mordercy, ukazuje nam motywy, sposób działania i przede wszystkim uczucia i spełnienie jakie Kuba odczuwa po "uśpieniu demona".
Jest to dość specyficzna książka, ale to właśnie dzięki temu warto po nią sięgnąć. Podczas czytania miałam wrażenie, że doskonale wiem jak zachowa się Rzeźnik Niewiniątek ale jego umysłu nie da się w pełni poznać i dlatego lektura tak nas wciąga.
Recenzja pochodzi z bloga: judithreads.blogspot.com

Zaczynając od okładki muszę przyznać, że podoba mi się. Jest tajemnicza. Widzimy jakąś postać, może naszego Jakuba? I ten nóż, cały we krwi... Działa na wyobraźnie, oj działa.
Książka posiada skrzydełka, co jest dodatkową ochronę przed zniszczeniem. Na jednym z z nich możemy przeczytać słów kilka o autorze a na drugim cztery krótkie opinie o książce.
Niestety są tutaj białe kartki, co wiem, że niektórym przeszkadza. Czcionka jest duża, dzięki czemu czyta się szybko i wygodnie, a dodatkowo ułatwiają to zachowane odstępy między wersami oraz marginesy. Błędów w druku nie znalazłam, więc jestem zadowolona z efektu końcowego.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem i przyznam już na wstępie - że nie ostatnie. Zarówno randka jak i śniadanie z Kubą, głównym bohaterem tej powieści się udała więc nie mam innego wyjścia. Autor posługuje się lekkim piórem, przystępnym ale i wciągającym. po kilkudziesięciu pierwszych stronach, gdzie zdążyłam się wtajemniczyć w historię, wszystko było tak intrygujące, że... wszędzie widziałam podstęp. Zrobiłam się podejrzliwa jak nigdy. I denerwowało mnie to, że nie mogę skończyć czytać, bo coś innego miałam do roboty. Przy drugim tomie zamknę się w pokoju i nic nie będzie mnie obchodzić. :P
Tak, przez kilkadziesiąt stron nie widziałam żadnych rewelacji. Ot, zwykły thriller. Ale gdy doczytałam do pewnego momentu, wszystko za pstryknięciem palców zmieniło się. Tak niewiele trzeba, by nie móc się oderwać, prawda?
Jeśli macie silne nerwy i możecie czytać o okrucieństwie - jak najbardziej polecam już teraz. Jednak jeśli nie macie stalowych nerwów, boicie się widoku krwi - ta wyprawa może okazać się dla Was tragiczna w skutkach więc... zdecydujcie wcześniej, czy wchodzicie w opowieść Kuby, czy też nie.
W każdym bądź razie ja się nie bałam i odważnym krokiem weszłam do życia Kuby. I co mi z tego przyszło? (Muszę poznać kolejne trzy tomy!)
Kuba Sobański to bardzo skryta postać. Niby jest go sporo wszędzie, ale tak naprawdę nie wiemy o nim nic. Ma wiele tajemnic i mroczna duszę, która... zatrwoży nie jednego czytelnika. Lecz mimo całej tej krwawej otoczki byłam ciekawa, co tak naprawdę kieruje tym bohaterem. Co się w jego życiu wydarzyło, by postępować tak, a nie inaczej. Gdy się dowiedziałam - zbierałam szczękę z podłogi. Jednocześnie poczułam dziwną satysfakcję, z powodu osoby, z która było to wszystko związane. Autor faktycznie musiał nieźle się na główkować, by stworzyć tak rewelacyjnie wykreowaną postać, która pod względem psychologicznym robi wrażenie. Zresztą pozostali bohaterowie też mają swoje \"coś\" co ich wyróżnia, każdy z osobna. Nikt nie jest tu identyczny i za to cenię pióro Bednarka. I dlatego też, z miłą chęcią sięgnę po kontynuację. Tylko jak żyć, gdy tak mało czasu jest na takie przyjemności, jakim jest czytanie? :(
Reasumując, bohaterowie stworzeni przez autora są jak najbardziej żywi, mają unikatowy charakter, a co najgorsze w tym przypadku i takich ludzi możemy mijać na ulicy każdego dnia. Tylko tego nie wiemy...

Pomysł na fabułę jest iście piekielnie... rewelacyjny. Nie ma drugiej takiej książki, która byłaby do niej podobna. Wszystko jest dopięte na ostatni guzik, na tyle dopracowane, że można by rzec, że nie jest to jedna z pierwszych napisanych przez autora, a któraś tam już z rzędu. Pióro jest wyważone i nie ma tu zbędnego trucia dupy o byle czym. Wszystko jest tak intrygujące, cała akcja zresztą raz powoli idzie przed siebie, a chwilami mknie tak szybko, że trudno nadążyć. To wszystko przez niespodziewane zwroty akcji, które spadają na nas jak grom z jasnego nieba. Myślę, że to również jest na plus całej tej historii i uważam, że warto będzie poświęcić jej czas, tak jak i następnym częściom.

Emocje? Jeżeli sięgniecie po nią na przekór sobie, to nie zdziwi mnie jak będziecie omijać niektóre fragmenty. Bowiem są one tak drastyczne, nieprzyjemne i... ohydne, że trudno to czytać, a wyobraźnia robiąc swoje po zamknięciu powiek przedstawia nam ten jakże krwawy obraz. Dlatego moi drodzy, zastanówcie się, czy będziecie w stanie przełknąć drastyczne sceny, które są... kluczowe w tym przypadku. Także wiele razy będzie reakcja typu \"wow\", \"tego się nie spodziewałam/em\". Ja tam siedziałam przez większość czasu podczas czytania jak na szpilce. Nie wiedziałam czy Kuba kryje się za rogiem i znów nie pokaże drugiej, tej mrocznej strony swojej duszy. Przyśpieszone bicie serca jest tutaj gwarantowane. Aż strach pytać, co się dzieje w kolejnych tomach...
Spodobało mi się również to, jak autor opowiada o Krakowie. Jako, że sama mieszkam niedaleko, jestem wręcz zakochana w tym mieście i teraz ze względu na pracę bywam tam bardzo często, po kilka razy w tygodniu. Idąc do pracy niejednokrotnie wyobrażam sobie, co się działo w widzianych przeze mnie budynkach, tych starszych, już nieco zniszczonych... A gdyby tak Kuba z nich wyskoczył? To wszystko jest tak... ekscytujące, że chyba mogłabym dopisać jakieś chore fragmenty do tej powieści, a później bałabym się iść do pracy z samego rana, gdy ulice jeszcze są prawie puste... :D
Wspomniane są również Mogilany, które także są mi bliskie... Więc i za to kolejny plus. Za umieszczenie akcji blisko mnie, gdzie wszystko mogę sobie z wizualizować zbyt dokładnie.

Umysł socjopaty według Adriana Bednarka.


Adrian Bednarek postawił wniknąć w umysł socjopaty. Co z tego wyszło? Niesamowicie pociągająca historia. Kuba Sobański, tytułowy diabeł, prowadzi perfekcyjne życie, ma dziewczynę, mieszkanie, przyjaciół oraz pieniądze. Nikt by nie podejrzewał, że taki idealny chłopak ma swoją drugą, mroczną stronę. Oto przed państwem: diabeł!

"Zanim umrę, będę mógł w odróżnieniu od większości ludzi powiedzieć, że robiłem dokładnie to, czego chciałem najbardziej, nie bacząc na nic".

Realizm myśli i wydarzeń z Pamiętnika Diabła chwilami robi się przerażający. Bednarek aż za dobrze przedstawia nam umysł mordercy.

Kuba uważa się za lepszego od innych, wie, że jest ponad nimi. Jest nieuchwytny, a przynajmniej tak myśli.

Szczegółowe i drastyczne opisy zbrodni robią wrażenie, gdy coraz bardziej poznajemy psychikę seryjnego mordercy. Kuba jest intrygujący, jego przyjaciele już nie bardzo (stereotypy polskich studentów – nic zaskakującego), są tylko tłem dla działań diabła.

Książka jest pamiętnikiem – zostajemy zasypani mnóstwem przemyśleń głównego bohatera, co na dłuższą metę robi się uciążliwe. Te wszystkie szczegóły – w co jest ubrany, która jest godzina, ile wypił – tak często się powtarzają, że kilka razy po prostu ominęłam dany fragment, nie zastawiając się nad tym (i nic nie tracąc).


Po raz kolejny morderca wykorzystuje informacje, które sami zamieszczamy, dzieląc się nimi w mediach społecznościowych. Nie trzeba włamywać się do baz danych policji, żeby wiedzieć, kim jest dana ofiara, co robi i gdzie. Facebook, Instagram, Twitter – wszystko jest wyciągnięcie ręki. Idealny świat dla mordercy.


Umysł Kuby jest fascynujący, wciągający i niebywały. Być może wydarzenia z przeszłości ukształtowały sposób myślenia Kuby.

"Jeżeli wierzysz w niebo i piekło, to ja jestem ludzkim odbiciem diabła."

Adrian Bendarek zaliczył wspaniały debiut. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach dostaniemy coś więcej niż tylko zapis przemyśleń diabła. Książka mąci w głowach. Lubię Kubę, solidny charakter mordercy.

"Nie są świadomi, co mógłbym zrobić im, ich córkom, żonom, matkom i babkom. Jestem kimś więcej, dlatego mogę więcej. Ta wiedza czyni mnie lepszym".

W życiu zdarzają się okropne rzeczy, których nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. Na co dzień docierają do nas informacje o morderstwach. Niektóre historie, aż mrożą krew w żyłach. Chyba każdy, kto ma sumienie obruszy się na wieść o tym, że ktoś kogoś zabił. Zastanawiamy się wtedy, co siedzi w głowie zabójcy? Jak może być zdolny do takich czynów? Co czuje osoba, która odbiera drugiemu najcenniejsze co ma, czyli życie? Czy taki człowiek może w zasadzie coś czuć?

Kuba Sobański ma wszystko, czego dusza zapragnie. Te słowa potraktujcie, aż nader dosłownie. Doprawdy tak jest. Bohater to dwudziestodwuletni student prawa. Ma bogatych rodziców, piękną dziewczynę, własne mieszkanie, najlepszy samochód. Do tego wśród znajomych uchodzi za duszę towarzystwa. Nikt z bliskich nawet nie pomyśli, że Kuba prowadzi drugie życie. Ten młody człowiek to morderca psychopata, najgorszy z najgorszych.

Adrian Bednarek to fan sportu żużlowego. Urodził się w 1984 roku w Częstochowie. Ukończył Akademię Ekonomiczną w Katowicach. Pisarz od dawna interesuje się postaciami seryjnych morderców oraz II wojną światową. Ku uciesze fanów, autor posiada, aż dziesięć powieści, które czekają na swoje opublikowanie.

Powieść ta przyjmuje, jak sam tytuł wskazuje, formę pamiętnika. Środek ten sprawia, że książka wyróżnia się wśród kryminałów. Mamy szansę poznać umysł seryjnego mordercy. Mordercy psychopaty. Mamy do czynienia z postacią po ciężkich przeżyciach z dzieciństwa. Nic w tym dziwnego, bowiem coś musiało ukształtować bohatera, który jest zdolny do tak okropnych czynów. Kuba Sobański jest na pozór normalnym człowiekiem, zderzenie się dwóch osobowości, czyli poukładanego studenta z okropnym zwyrodnialcem oddaje niepowtarzalny klimat książki. W jednej chwili mamy do czynienia z kochającym chłopakiem, a w drugiej z potworem, który zabija nożem piękne brunetki. Oczywiście, nie ma tutaj normalnego życia, gdyż to „normalne” życie, to wielkie kłamstwo stworzone przez bohatera w celu zaspokajania swoich żądz bez ponoszenia konsekwencji.

Autor posługuje się lekkim stylem, jednak nie pisze o zwykłych sprawach. Opisy morderstw powodują u czytelnika gęsią skórkę. Bezwzględność i okrucieństwo wzbudza przerażenie. Napięcie sprawia, że przewracamy kartki z zaciekawieniem do samego końca. Ta historia zaskakuje. Przyznaje, że nie spodziewałam się, aż tak dobrej powieści, przeszła moje oczekiwania.

W serii ukazały się już wszystkie części historii o psychopacie z Krakowa. „Pamiętnik diabła” to debiut, który wciska w fotel. Tę powieść czyta się jednym tchem. Kuba Sobański, kusi, wabi, przeraża i jednocześnie fascynuje. Po przeczytaniu pierwszej strony, nie jesteśmy w stanie się oderwać, dopóki nie przewrócimy ostatniej kartki. Adrian Bednarek stworzył historię, o której nie da się zapomnieć. Pamiętnik seryjnego mordercy to fikcja literacka, która straszy swoim prawdopodobieństwem wydarzeń. Ja na pewno sięgnę po kolejne części tej powieści. Polecam Wam serdecznie. Ta książka ma specjalne miejsce w mojej biblioteczce.

"Zanim umrę, będę mógł w odróżnieniu od większości ludzi powiedzieć, że robiłem dokładnie to, czego chciałem najbardziej, nie bacząc na nic".

www.czytanie-najlepsza-nauka@blogspot.com

Kuba to dwudziestodwu letni student prawa. Na pierwszy rzut oka to zwykły chłopak który lubi imprezy, zabawę, szybkie samochody i odrobinę koksu. Ma piękna dziewczynę, luksusowy apartament i świetnie zapowiadająca się przyszłość. Niestety nikt z jego otoczenia nie zdaje sobie sprawy że nosi w duszy demony które co jakiś czas powracają i przybierają postać Diabła w ludzkiej skórze.

Po raz kolejny mogę powiedzieć że Adrian Bednarek to geniusz zła. Autor z detalami opisuje życie i makabryczne zbrodnie których dokonał główny bohater. Podczas czytania czuć przeszywający dreszcz strachu. Jeśli ja sprawdzałam po przeczytaniu książki czy mam zamknięte drzwi i okna to musicie sobie zdać sprawę że jest to doskonały thriller który porusza krew w żyłach. Każdy kto gustuje w mrocznych klimatach, musi sięgnąć po serię z Diabłem tylko ostrzegam przepadnięcie.

Wstrząsająca, mroczna, przerażająca do głębi ale i również dająca do myślenia.
Kto jeszcze nie miał okazji czytać to polecamy serdecznie.

A jakby tak zagościć w głowie mordercy.. wiedzieć co myśli, czego pragnie, być przy narodzinach jego chorych żądzy, przy drobiazgowym planowaniu makabrycznych morderstw. Zastanawiać się dlatego TAK jest, TAK myśli, TO robi.. Co takiego musiało się stać, że jest bestią.
Fascynująca książka Adriana Bednarka daje nam taką możliwość.
Nieprawdopodobnie realna, wciągająca, uzależniającą, diabelska. Wstrząsa, przeraża i daje do myślenia..
Psychopaci są wśród nas ! To wielu wie z autopsji. A tu mamy pamiętnik jednego z nich. Ta forma podania sprawia, że czytelnik zaczyna rozumieć dlaczego.. i to dopiero jest przerażające.
Nie polubiłam Kuby Sobańskiego, ale jego umysł jest niewątpliwie fascynujący, intrygujący, mroczny.
Było tu wszystko, co powinno być.

Diabelsko dobra książka. Zamawiam kolejne tomy

"Pamiętnik diabła" to trzymające w napięciu wyznanie człowieka opętanego żądzą krwi, próbującego przeniknąć istotę zła w sobie samym. Historia studenta, Kuby Sobańskiego, który stara się odnaleźć wśród lansującego się towarzystwa. Przywdziewając maskę beztroski mierzy się samotnie ze swoimi demonami i rodzinnymi tajemnicami, które je wywołały, przywołały do życia.
Chłopak prowadzi luksusowe życie, ma piękną dziewczynę, imprezuje korzystając z używek wszelakiej maści, zdaje się, że jedynym jego problemem powinno być zaliczenie sesji. Jednak to tylko maska pozoru. Źródłem szczęścia Kuby stają się bestialskie zbrodnie, które pchają go wprost w ramiona wewnętrznej autodestrukcji. Do czego doprowadzi żądza i czy w końcu zostanie zaspokojona?

Nieodzownym elementem powieści Adriana Bednarka są emocje, które swoją intensywnością przyprawiają o zawrót głowy. Tak też jest w przypadku tej książki.
Kreacja głównego bohatera jest bardzo wnikliwa, ukazująca wszystkie dramatyczne wydarzenia, które sprawiły, że w chłopaku zrodził się istny diabeł.
Choć postać Kuby była narratorem, pisarz nie zapomniał o wnikliwym ukazaniu postaci drugoplanowych, ich zalet, ale też i zepsucia wewnętrznego. Nikt w tej książce nie jest do końca złym, ani też idealnym. Podobnie jest z ich odbiorem. Czytelnik wie, że nie powinien, ale mimo wszystko kibicuje bohaterom. Dodatkowo emocje postaci, mimo, że sprzeczne uzupełniają się wzajemnie. Odczuwanie przez nich miłości nie wyklucza nienawiści, a sympatia nie hamuje krwawych potrzeb.

Przychylam się do opinii innych czytelników, mówiących o tym, że opisy ubioru bohaterów były zbyt rozwinięte. Jednak fakt ten nie psuł mi odbioru książki, a w późniejszych dziełach autor zredukował tego typu informacje.

Genialna, nieszablonowa historia, dogłębna analiza umysłu, świetny styl literacki to gwarancja sukcesu jakim niewątpliwie jest pierwszy tom w cyklu o Kubie Sobańskim. Już nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejną część.
Za rollercoaster emocji dziękuję autorowi, a za egzemplarz recenzencki - Wydawnictwu Nova Res.

,,Pamiętnik diabła" pierwszy tom serii z Kubą Sobańskim, której autorem jest Adrian Bednarek.

,,Pamiętnik diabła" jest już moim ósmym spotkaniem z twórczością autora, który jest jego debiutem literackim. Czy warto było cofnąć się do początku twórczości Adriana Bednarka ? 

Młodość musi się wyszaleć jak to mówią. Kuba Sobański student prawa na jednej z krakowskich uczelni jest tego idealnym przykładem. Studiuje, imprezuje, uprawia sport, bywa duszą towarzystwa. Mieszka w penthausie na ostatnim piętrze, jeździ BMW M3. Ma piękną dziewczynę Julię. Życie stoi przed nim otworem. Jednak to tylko pozory, bo Kuba lubi się zabawić w jeszcze inny sposób. Dopada go co jakiś czas żądza zabijania i tylko na tym mu tak naprawdę zależy. Zabija młode kobiety, które wyglądem przypominają Klarę, jego siostrę. Morduje w brutalny sposób za pomocą noży. Jednak widmo zatrzymania i więzienia coraz bardziej go przeraża… Poznajcie Kubę, studenta prawa, seryjnego mordercę, diabła oraz jego pamiętnik.

Warto, ale zacznę od pewnego elementu tej powieści, który w początkowej fazie mnie irytował. Zbyt wiele opisów, a w szczególności ubiorów, które trochę spowalniały dynamizm fabuły. Za to minus i chyba jedyny. Jednak doskonale wiem, że w kolejnych powieściach autora jest znacznie lepiej wyważona liczba opisów, a przekaz pozostaje bez zarzutów

W późniejszej fazie książki wspomniane opisy przestały mi przeszkadzać, bo sama fabuła jest świetna. Trzyma w napięciu i wciąga. Jest szalona i mocno porąbana w tym pozytywnym znaczeniu.

Jako psychopata Kuba Sobański jest na pewno godny uwagi. Poznajemy jego chorą psychikę i tok rozumowania, a opisy zbrodni pozostają w pamięci. ,,Pamiętnik diabła" jest dość obszerny, ale wiele się w nim dzieje, a tętno podczas czytania jest znacznie podwyższone.

Nie pozostaje mi nic innego jak sięgnąć po kolejny tom ,,Proces diabła". 

Przeczytana: 18 kwietnia 2017















Kuba Sobański ma 22 lata i wszystko czego tylko zapragnie. Na pozór mogłoby się wydawać, że to normalny chłopak, który ma piękną dziewczynę, wielu znajomych oraz mnóstwo pieniędzy. Ale nosi drugą maskę pod którą kryje się zło wcielone. Można by powiedzieć, że to istna kopia diabła. Jednak Ci, którzy się o tym przekonują, nie mają okazji podzielić się tymi informacjami z kimś innym.

Adrian Bednarek można powiedzieć, iż debiutował z mocnym przytupem. Historia, którą zafundował swoim czytelnikom jest mocna, porusza serca, a wręcz przeraża swojego odbiorcę. Zastanawialiście się kiedyś co siedzi w umyśle mordercy? Jakimi instynktami się kieruje? Dlaczego tak w ogóle stał się tym kim się stał? Dzięki tej powieści macie okazję zagłębić się dogłębnie w psychice osoby, która na ogół udaje normalną, a w głębi duszy skrywa w sobie nienawiść i rządzę krwi.

Muszę przyznać, że początek książki trochę mnie przytłoczył, ciągłe opisy imprez, ćpania i seksu nużyły mnie, ale później diametralnie wszystko się zmieniło. Nie mogłam oderwać się od lektury, podczas czytania której towarzyszyło mi przyspieszone bicie serca, wzrost adrenaliny i strach. Autorowi doskonale udała się gra emocjonalna na czytelniku. Ale nie tylko to, poraził mnie realizm tej książki. Opisy i wydarzenia są niczym prawdziwe. Momentami miałam wrażenie, że stoję gdzieś z boku w ukryciu i wszystkiemu się przyglądam.

To zadziwiające jak bardzo możemy się mylić co do niektórych osób. Niby wydają się normalne tak jak my, a jednak skrywają w sobie jakąś tajemnicę. W jednym momencie z aniołka mogą przemienić się w diabła. Człowiek dzisiaj jest, a jutro może go już nie być. Nikt z nas nie wie, co może wydarzyć się w kolejnej chwili naszego życia.

W tej książce mamy wyraźny opis psychopaty, dzięki narracji pierwszoosobowej mamy możliwość zagłębienia się w jego psychice, spojrzenia na te wszystkie makabryczne sceny z punktu widzenia samego sprawcy. Momentami opisy wręcz mnie przerażały.

Widać solidny wkład pracy autora w napisanie tej powieści. I to właśnie udowadnia, że wśród Polskich pisarzy mamy wiele cennych perełek. Czy więc nadal ktoś uważa, że nasi rodacy nie potrafią dobrze pisać? Otóż potrafią, tylko my musimy dać im szansę zaistnieć.

Książka Adriana Bednarka uświadomiła mi, że w każdym z nas mogą tkwić jakieś demony. I nie pojawiają się one znikąd. Pojawiają się, gdyż coś kiedyś w naszym życiu poszło nie tak jak powinno. Nasz bohater Kuba urodził się normalnym chłopcem, nigdy nie pomyślałby, że zrobi komuś krzywdę. A tymczasem stał się mordercą młodych pięknych kobiet.

Pamiętnik diabła to powieść po przeczytaniu której nic już nie będzie takie samo jak przedtem. Solidny warsztat autora, mocne sceny i realistyczne opisy niejednokrotnie wycisną pot na naszym czole i sprawią, że poczujemy ciarki na ciele. To kawał dobrej pracy autora i niezwykle psychologiczna powieść do której przeczytania Was zachęcam.

Książki o seryjnych mordercach to nie żadna nowość, jest jednak mała różnica pomiędzy nimi a „Pamiętnikiem Diabła”. W tej książce pierwszy raz spotykam się z tym, że seryjny morderca jest jednocześnie głównym bohaterem całej historii.

Kuba Sobański to na pozór zwyczajny młody chłopak, student prawa, mieszkający w eleganckim apartamentowcu, szczęśliwie zakochany, popularny i otoczony gromadką znajomych. Nikt nie spodziewa się, że skrywa on też drugie oblicze – brutalnego Rzeźnika Niewiniątek, mordującego swoje ofiary ze szczególnym okrucieństwem. Na tym mniej więcej opiera się cała fabuła, Kuba szuka nowej ofiary, aranżuje wszystko, morduje ją i zaciera za sobą ślady. Mimo tego, że brzmi to banalnie, książka naprawdę mnie wciągnęła. Z zainteresowaniem śledziłam kolejne (makabryczne!) akcje Kuby, będąc jednocześnie pod wrażeniem tego, jak genialnie autor wykreował tego bohatera. Jednocześnie dało się odczuć jego szaleństwo, zrozumieć, że jest do bólu zły i brutalny, ale z drugiej strony naprawdę dało się go polubić.

Bardzo podobał mi się pomysł na całą historię oraz te brutalne opisy zbrodni. Ostrzegam, że są bardzo szczegółowe i makabryczne! Przez większość czasu czytałam z zapartym tchem, będąc pod wrażeniem i nie mogąc się doczekać tego, co będzie dalej. Jedyna właściwie rzecz, która mnie męczyła, to niektóre przegadane fragmenty. Gdy coś się działo, czytało mi się naprawdę szybko i od razu wciągałam się w akcję, ale gdy tempo trochę zwalniało, nieraz nieźle się męczyłam i tekst strasznie mi się dłużył.

Książkę zdecydowanie polecam, jeśli ktoś lubi takie mroczne klimaty. Fabuła, akcja i bohaterowie są na naprawdę ogromny plus! Na mnie „Pamiętnik Diabła” zrobił wrażenie i bardzo chętnie sięgnę też po kolejne części.