"One" to historia kilku kobiet pochodzących z jednego miasteczka Grabowa. Każda z nich jest inna, w innym wieku i z odmiennymi oczekiwaniami i problemami.
Marta ukończyła właśnie studia i wydawałoby się, że świat stoi przed nią otworem. Jednak przyłapany na zdradzie ukochany powoduje, że dziewczyn traci zapał i werwę. Zatrudnia się w miejskiej bibliotece.
Kierowniczką biblioteki jest Anna, piękna i elegancka. Może też zdystansowana i nieco wyniosła. Jednak pod przykrywką kobiety sukcesu, kryje się niedoceniona przez bliskich dziewczynka.
Jadwiga ma dorosłego syna, piękny dom i znajdę Ciapka. Z czego tylko ten ostatni zdaje się być światełkiem w tunelu rozjaśniającym mrok.Syn studiuje na drugim krańcu Polski, nie ma czasu dla matki. Dom, mimo że piękny, nie cieszy, gdy stoi praktycznie pusty.
Barbara to cicha i pracowita myszka. Pod płaszczykiem szarości ukrywa jednak przed wszystkimi chorobę, z którą się zmaga. Jest mistrzynią kamuflażu.
Renata to matka dwójki dzieci i żona alkoholika. Ma w sobie dużo żalu do świta. Uważa, że wszyscy mają lepiej, tyko ona jest nieszczęśliwa. Mąż ma ją za nic. Po pijaku ją pije i wyzywa, jednak ona nie potrafi pozbyć się go ze swojego życia.
Odskocznią dla niej są wizyty w bibliotece, gdzie może porozmawiać z pracownicami i nie myśleć na chwilę o nieudanym małżeństwie.

"...Żadna nie mogła powiedzieć, że jest w pełni szczęśliwa, każda miała jakieś swoje brzemię..."

Wszystkie kobiety próbują poradzić sobie z troskami na swój sposób. Jednak, co bardzo ważne potrafią być dla siebie wsparciem i pomocą.

"One" to powieść krótka, lecz pełna życiowych sytuacji. Opowiada o kobietach i ich różnych postawach, a także o tym , że zbyt często ulegamy fałszywym wyobrażeniom, oceniamy po pozorach.
Nie wszystko jest takie, jakie wydaje się na pierwszy rzut oka.

„Czasami prawdziwa przyjaźń czeka na ciebie tam, gdzie nigdy jej nie szukałaś”
Książka „One” autorstwa Katarzyny Woś opowiada historię kilku kobiet. Każda z nich boryka się z innymi problemami, które nie pozwalają im o sobie zapomnieć. Alkoholizm, brak miłości w małżeństwie, strata, zdrada, samotność - to tylko część problemów, które spotykają na swojej drodze bohaterki tej książki.
Łączą je nie tylko problemy, ale też wspólna praca w jednej z bibliotek. To właśnie tam ich więzy się zacieśniają.
Książka do przeczytania dla każdego, jest napisana lekkim piórem, skłania do refleksji i powoduje, że człowiek przypomina sobie o tym, by doceniać to, co ma.
Polecam przeczytać tą książkę każdej osobie, która chociaż raz w życiu czuła się samotna.
Powieść ma naprawdę bardzo ciekawy klimat, zresztą akcja toczy się w latach dziewięćdziesiątych, także ten kto urodził się w tych latach, na pewno ten klimat poczuje i doceni.

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2020/06/5520-one-katarzyna-wos.html
"One" jest powieścią o bardzo skomplikowanych relacjach międzyludzkich, trudnych wyborach i ponoszeniu konsekwencji. Historia tych kobiet udowadnia nam, że nie warto za wszelką cenę wyrzekać się samego siebie i dostosowywać się do oczekiwań rodziny i otoczenia. Cena jaką przyjdzie nam zapłacić może być wysoka. Warto za to mieć zaufanych przyjaciół, którzy jak będzie trzeba to doradzą i pomogą w potrzebie. Po przeczytaniu powieści stwierdzam, że nadal aktualne jest powiedzenie "nie oceniaj książki po okładce". Nie znając motywów działania osób ani czego oni doświadczyli, nie możemy ich oceniać i przypinać łatki według własnego widzimisię. Często ci ludzie przeżywają swoje tragedie w zaciszu domowym, nie chcą obnosić się ze swoim dramatem, by nie zostać jeszcze bardziej upokorzonym przez brak zrozumienia ze strony postronnych osób. Czy można powiedzieć czyja tragedia jest większa? Jak należy to oszacować? Ja nie wiem.

Ktoś mądry napisał, nie znam Autora, ale uważam, że znakomicie jego myśl oddaje treść powieści "One":
Zanim osądzisz mnie i moje życie, włóż moje buty, przejdź ścieżki życia, które ja przeszedłem, przeżyj moje bóle, smutki i cierpienia. Wytrwaj tyle ile ja wytrwałem, upadnij tam, gdzie ja upadłem i podnieś się tak samo jak ja się podniosłem. Kiedy już naprawdę poznasz moją historię, będziesz miał prawo, żeby oceniać mnie i moje życie, tylko myślę, że Cię to przerośnie...

Całkiem możliwe, że nie każdy z was odnajdzie się w czytanej powieści, ale warto spróbować i przekonać się czy ta książka jest dla was.

W książce poznamy pięć kobiet i pięć różnych historii życia. Każda z nich przeżywa własną tragedię, każda z nich jest inna, są w różnym wieku. Różni ich prawie wszystko, łączy jedno – życie, które rzuca kłody pod nogi.
Marta jest młodą kobietą, niedawno zdobyła dyplom magistra. Miała wiele planów, jednak bolesna zdrada sprawiła, że postanawia wrócić do rodzinnego miasta i zacząć pracę w bibliotece.
Renata nie radzi sobie w życiu. Uważa, że każdy ma lepiej od niej. Faktycznie, z dwójką uroczych dzieci i mężem alkoholikiem wiedzie straszne życie, ale choć wielu chce, nie daje sobie pomóc.
Jadwiga to sympatyczna kobieta, matka dorosłego syna. Kiedyś przeżyła wielką miłość, była spełniona, bardzo szczęśliwa, teraz boryka się z ogromną samotnością, a jej jedynym towarzyszem samotnych wieczorów jest piesek.
Anna jest panią na wysokim stanowisku, kierowniczką biblioteki, ma wspaniały dom i pozornie wiedzie wspaniałe życie. Prawda okazuje się bolesna, a wszystko, w co wierzyła, okazuje się tylko fikcją.
Barbara jest cicha i spokojna, nie ma przyjaciół, z nikim się bliżej nie poznaje. Życie jej nie oszczędzało, a choroba, jaką ukrywa przed wszystkimi, jest bardzo uciążliwa.
Jak potoczą się losy tych kobiet? Czy odnajdą własne szczęście?
Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/06/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-one.html

„Żadna nie mogła powiedzieć, że jest w pełni szczęśliwa, każda miała jakieś swoje brzemię”.

Poznajemy Martę, Renatę, Basię, Annę, Jadwigę łączy je praca w bibliotece w małej miejscowości Grabów. Dzieli wychowanie, status społeczny, postrzeganie świata, przeżyte lata i życiowe doświadczenia. Każda z nich ma swoje życie, inne oczekiwania, nieustnie mierzą się z trudną, często przytłaczająca codziennością. Stopniowo otwierają się na siebie, zaczyna łączyć je coś więcej niż tylko praca. Nawiązuje się między nimi nić porozumienia, wzajemnej akceptacji i zrozumienia.

Powieść ukazuje zwykłe, szare życie w całej okazałości. Podejmowanie decyzji, które mają swoje konsekwencje w dalszym życiu. Od których trudno się odciąć, uwolnić, niczym jarzmo przygniatają do ziemi. Szukanie swojego miejsca na ziemi, szczęścia, brak perspektyw. Życie pod dyktando innych, bo co ludzie powiedzą. Ciągła krytyka, barak silnej woli, współuzależnienie. Dramaty rodzinne, rozgrywane w czterech ścianach, znoszenie wyzwisk, razów, przemocy psychicznej i fizycznej. Samotność, obojętność, potrzeba akceptacji. Szczera przyjaźń, która budzi się do życia stopniowo i nabiera rozpędu. Pomaga, daje siłę i motywację. Nasza ludzka mentalność i lubowanie się w osądzaniu i krytykowaniu innych. Jaki to przykre i bardzo prawdziwe.

Każdy z nas odnajdzie w tej powieści cząstkę swojego życia. Słodko-gorzka historia, która poraża swoją autentycznością, prostotą i szczerą do bólu wymową. Nie da się przejść obok niej obojętnie. Nie jest to przyjemna lektura, jest przepełniona smutkiem, goryczą, niemocą. Światełko nadziei delikatnie mruga, czy jednak dla wszystkich? Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=3088

Historia rozgrywa się w latach'90 i opowiada o losach pięciu kobiet w różnym wieku i różnych doświadczeniach życiowych. Każda z nich ma swoje własne problemy i rozterki. Połączyła je biblioteka, gdzie pracują oraz przychodzą z dziećmi i wspólna miejscowość Grabów.  Każda postrzega problemy drugiej w inny sposób oceniając i uważając je za błahe, niejednokrotnie zazdroszcząc życia. Jednak z czasem ich postrzeganie świata się zmienia i nawiązuje się miedzy nimi przyjaźń.
Powieść porusza kwestie nieszczęśliwej miłości, życia z alkoholikiem, życia w złotej klatce w której teoretycznie niczego nie brakuje, ukrywanej choroby. Tematy bardzo przyziemne, zwykłe, ale gdy nas dotykają stają się udręką. Poradzenie sobie z nimi wymaga determinacji i wsparcia.
Lektura napisana prostym językiem. Szczera i prawdziwa. Ucząca, aby nie oceniać nikogo pochopnie. Nie ma w niej jakiejś konkretnej akcji. Jedynie historie, które powoli dążą do zakończenia.
Początek był ciężki. Nie umiałam się wczuć w te historie. Częste przeskakiwania miedzy bohaterami dezorientowały mnie. Jednak z każdą stroną było lepiej. Ostatecznie moja opinia jest pozytywna i polecam przeczytać książkę.
https://www.instagram.com/p/CDlSKa2hXci/?igshid=5rym8kjr948p

Tytułowe "One" to historia pięciu kobiet, których życiowe sytuacje całkowicie się od siebie różnią. Poznajemy Martę, młodą kobietę która wraca do rodzinnego Grabowa po ukończeniu studiów z tytułem magistra. Renatę żyjącą z mężem alkoholikiem, nadużywającym przemocy w domu czy Annę- na pierwszy rzut oka kobietę
sukcesu, mającą idealne życie, jednak czy jest do końca szczęśliwa?

Ta niezbyt obszerna lektura porusza kilka ważnych, życiowych kwestii. Przede wszystkim pokazuje jak łatwo ocenić drugiego człowieka, nie wiedząc o nim praktycznie nic
oraz jak proste jest szufladkowanie i przyszywanie komuś łatki. Idealnie więc pasuje tu powiedzenie: "Zanim kogoś ocenisz, ubierz jego buty i przejdź ścieżki jego życia."
Co do bohaterów, autorce najlepiej udało się wykreować postać Renaty, która nie chciała dać sobie pomóc i pozwolić sobie odejść od pijaka i damskiego boksera jakim był jej mąż.
Reszta postaci wypadła przy niej dosyć blado, tak jakby pisarce zabrakło już więcej pomysłów na całość książki. Dlatego moja ocena to tylko 5 na 10, ponieważ mimo, że bardzo lubię powieści, które poruszają problemy międzyludzkie, to w przypadku tej fabuły wiele czynników zabrakło do naprawdę dobrej książki

„One” to historia pięciu kobiet, które pomimo tego, że są różne – łączy ich ciężka przeszłość. Życie nie oszczędziło żadnej z nich… Czy teraz poznając się i mogąc na siebie liczyć, ich życie ulegnie zmianie? Czy będą w stanie zaufać i podzielić się swoją historią?

Marta kończy studia z tytułem magistra i wraca do swojego rodzinnego miasta. Niestety brak perspektyw życiowych i ciężkie wspomnienia nie dają jej normalnie funkcjonować. Do tego, jak to bywa w mniejszych miejscowościach, pytania o męża i plany na przyszłość, nie napawają jej optymizmem.

Życie Renaty też nie jest usłane różami. Mąż alkoholik, bieda, samotność…towarzyszą jej na co dzień i nie pozwalają cieszyć się nawet małymi rzeczami. Wyzwiska kierowane w jej stronę skutecznie obniżają jej samoocenę przez co kobieta jest wyobcowana i nie okazuję żadnych uczuć.

Jadwiga wciąż tęskni za swoim zmarłym mężem. Nie chce się z nikim już wiązać, woli samotność i tęsknotę niż szczęście u boku kogoś innego.

Anna jest kierowniczką biblioteki, która pomimo tego, że żyję w luksusie i wyszła za najlepszego mężczyznę na świecie – nie może mieć dzieci, przez co związek powoli chyli się ku upadkowi.

I Barbara, która opiekując się własną matką i zmagając się z „rzekomą klątwą” uważa, że nikt jej nie rozumie przez co jest wycofana i zamknięta w sobie.

Kobiety tak różne - -i pod względem wieku i doświadczenia – ale każda jest na swój sposób wyjątkowa. Najbardziej spodobała mi się postać Renaty, ale też najbardziej jej współczułam. W ogóle dobrze, że czasy „przymusu” siedzenia w związku z osobą, której się nie kocha albo która nas nie szanuję, już się skończyły bo nie wyobrażam sobie aby być z kimś bo „tak wypada” albo „wstyd, żeby mieć dziecko a nie mieć ślubu”. I być z kimś kto nas nie szanuje i jeszcze mu obiady robić… albo tak jak w przypadku Renaty i męża, który ją bije..
Książkę czyta się szybko bowiem ma tylko 250 stron i jest małego formatu. Dodatkowo porusza ciężkie tematy takie jak alkoholizm czy przemoc domowa, przemoc psychiczna.
Niestety książka mnie nie porwała-nie była zła, ale świetna też nie.
Za egzemplarz dziękuje wydawnictwu Novae Res.