Nie da się ukryć, że traumy, wydarzenia z przeszłości rzutują na dalsze życie człowieka, choć nic może na to nie wskazywać. Ewa obecnie jest już dorosłą kobietą, która odnosi sukcesy w pracy architekta. Do czasu, gdy jej partnerem zostaje Paweł. Ich związek to delikatnie mówiąc konflikt interesów, dlatego kobieta zostaje zwolniona. To wydarzenie jest niejako impulsem do tego, by wrócić do dziecięcych lat.

Dziewczynka była wychowywana w patologicznej rodzinie, w której po ojcu szybko słuch zaginął, a matka zdecydowanie wolała alkohol, niż zajmowanie się dzieckiem. Opiekunka wyjeżdżała do pracy do Bułgarii, a gdy nie miała co zrobić z Ewą, zabierała ją ze sobą. To właśnie z tymi zagranicznymi chwilami wiążą się traumy bohaterki.

Muszę przyznać, że bardzo zaciekawił mnie wątek Ewy. Dzięki przeplataniu faktów odbiorca długo nie może zorientować się, jak potoczyły się losy tego dziecka i co zadecydowało o jej przyszłości. Teraźniejszość ukazana przez pryzmat przeszłości. Szokująca, momentami przerażająca i oszałamiająca. Warto dać jej szansę. Polecam.