http://pasion-libros.blogspot.com/2014/09/29-ogrod-wyobrazni-hrabiny-von-arnim.html

Kiedy pani Dorota z wydawnictwa Novae Res wysłała mi listę książek do recenzji, najpierw przeleciałam tytuły i od razu zwróciłam uwagę na ten tytuł, a zwłaszcza na część "hrabiny von Arnim", bo jak zapewne wiecie, lubię powieści z akcją w dawnych czasach i miałam nadzieję, że ta książka wpasuje się w moje ukochane czasy. I wpasowała się idealnie.

"Ogród wyobraźni hrabiny von Arnim" jest to powieść napisana na podstawie pamiętnika hrabiny. Znana jest jako Elizabeth von Arnim (naprawdę nazywała się Mary Annette Beauchamp, przed zamążpójściem) była angielską pisarką, żyjącą na przełomie XIX i XX wieku. Hrabiną została poprzez małżeństwo z pruskim grafem Henningiem. Dzięki małżeństwu zwiedziła wiele wspaniałych miejsc, ale głównym i ukochanym jej domem była posiadłość w Nassenheide (dzisiejsze Rzędziny koło Szczecina). Kobieta spędziła tam 14 lat, później niestety pałac został sprzedany, co May (tak nazywana przez rodzinę) bardzo przeżyła. Autorka opisuje pisarkę, jako delikatną, niewielkiego wzrostu i z poczuciem humoru osóbkę, która nie pasowała do pruskiej powagi. Elizabeth miała wielką wyobraźnię i uwielbiała samotność, którą spędzała w swoim ukochanym ogrodzie czytając książki lub pisząc. Nie była ideałem arystokratycznej żony pruskiego grafa, czyli kobiety, która bywa na przyjęciach, czaruje i prowadzi rozmowy o ... niczym. Bo czy nie tak było? Zderzenie dwóch różnych osobowości prowadziło do konfliktów, lecz hrabia nie mógł zarzucać żonie, tego jaka była, bo właśnie to go w niej ujęło.

Szkoda, że w powieści pojawiło się tak mało zdjęć (zaledwie kilka), bo bardzo lubię czytając biografię od razu mieć przed oczami twarz opisywanej osoby. W tej powieści są jedynie fotografie pomieszczeń w pałacu lub okładek jej twórczości.

Po lekturze tej książki, tak jak autorka Małgorzata Piera, zapragnęłam znaleźć się w ogrodzie hrabiny, powąchać i zobaczyć zasadzone przez nią kwiaty, oddychać tym samym powietrzem... Niestety po posiadłości pozostały jedynie trzy schodki, ale roślinność rośnie dalej. Widać, że autorka jest naprawdę zafascynowana postacią von Arnim i chciałaby ją poznać osobiście ponad 100 lat temu. Tak naprawdę, to ja też bym chciała...

Komu polecam tę biograficzną powieść? Na pewno czytelnikom książek Elizabeth. Ja sama się zastanawiam, czy nie sięgnąć po jakiś utwór hrabiny, bo zainteresowała mnie jej osoba. Oczywiście zaraz po lekturze zerknęłam do wikipedii po więcej informacji o tej interesującej postaci i jej życiu. Wydała ona ponad 20 książek, lecz w Polsce ukazały się tylko 3, w tym "Zaczarowany kwiecień", który został zekranizowany w 1991 rok pod tytułem "Czarowny kwiecień". Mam zamiar obejrzeć ten film.

Witam miło
Dziekuję serdecznie za trud recenzowania mojej ksiązki.Pragnę jedynie ta drogą zaznaczyć,że już na okładce zaznaczyłam wyraźnie ,iż jest to opowieść na motywach życia pisarki,a nie regularna biografia.Poprzez pryzmat kilku lat obecności hrabiny w Polsce-mą intencją było ukazanie bardziej uniwersalnego wymiaru jej życia i twórczości-także w kwestii sprawy kobiet.Trudno-pewno mi się - jak widzę nie do końca udało.A słowo fanatyzm w odniesieniu do pasji-zdumiewa. Dziekuję i przepraszam za stracone godziny.

Elizabeth wraz z rodzicami udaje się w dość popularne w XIX wieku Grand Tour po Europie. Jednakże całą harmonię poznawania tamtejszych historii zakłóca pojawienie się hrabiego Henninga, który nie kryje zainteresowania młodą Elizabeth. Po utracie żony i córeczki jest ona dla niego ukojeniem zszarpanych nerwów. I tak rozpoczyna się cała historia...

Małgorzata Piera- Założycielka Akademii – filolog polski z wykształcenia (specjalność filmoznawstwo – UJ), autorka wierszy i prozy(tomik ,,Liście ,listy ,listowie”,Amerykanin w Wieliczce”, ,,Kuchni żupnej dawne dzieje”oraz powieść ,,Ogród wyobraźni hrabiny von Arnim” ), pracownik instytucji kultury.

Z opowieścią biograficzną miałem niejednokrotnie do czynienia i każda z nich w pewien sposób miała w sobie coś wyjątkowego. Przy Ogrodzie Wyobraźni hrabiny von Arnim prócz delikatności z jaką piszę autorka i fascynacją, którą poświęca osobie hrabiny oraz bardzo fajnym wątkiem przedstawiającym różnice między kulturą angielską a niemiecką, nie zaciekawiło mnie kompletnie nic.

Małgorzata Piera wybrała, według mnie najprostszy sposób na napisanie książki. Przytaczanie pamiętnika Elizabeth i wyciąganie wniosków na podstawie ich treści, nie wydaje mi się zbytnią filozofią. W ten sposób każdy nas mógłby napisać powieść biograficzną o każdym kto tylko pisze pamiętnik.

Książka jest odskocznią od rzeczywistości, a dzięki lekkości z jaką autorka podchodziła do napisania książki poznajemy świat pełen kolorów, miłości,kwiatów- świat hrabiny von Arnim. Dlatego też w te jesienne wieczory tylko osoby lubujące się w tego typu powieściach zachęcam do przeczytania. Osobiście nie byłem zachwycony, ale warto przeczytać.



,,To wszystko tutaj było- spokój, szczęście i życie pełne sensu (...) Nassenheide, moje Nassenheide''- Elizabeth von Arnim

Elizabeth von Arnim w czasach, w których żyła, cieszyła się sporą popularnością. Jej książki były sprzedawane w dużych nadkładach i wznawiane po kilkanaście razy. Obecnie raczej niewiele osób słyszało o takiej pisarce, przyznam szczerze, że sama też nie słyszałam. Co mnie skusiło do przeczytania jej biografii? Nie mam pojęcia, pewnie spodziewałam się jakiegoś ciekawego, barwnego życiorysu. Okładka w internecie prezentowała się o wiele bardziej zachęcająco niż w rzeczywistości i chyba to ona zadecydowała (chociaż wiem, że nie powinna).
Małgorzata Piera z pewnością jest zafascynowana Elizabeth von Arnim – gdyby nie była, nie napisałaby pracy na jej temat (pierwszej, tak obszernej w Polsce). Ale jak usłyszałam pewnego razu na studiach, nie jest dobrze, gdy człowiek, który usiłuje opowiedzieć innym o jakimś pisarzu (choć niekoniecznie musi to być pisarz), żywi względem niego fanatyczne uczucia. Pojawiają się wtedy problemy z obiektywizmem, poza tym taka osoba tak naprawdę nie potrzebuje słuchaczy, będzie opowiadać i opowiadać o swoim obiekcie uwielbienia, nawet jeśli nikt nie będzie jej słuchał.
Obawiam się, że tutaj mamy do czynienia z czymś podobnym. Spodziewałam się regularnej, zbeletryzowanej biografii. Co dostałam? Zbitkę różnych tekstów, czasem pochodzących z dzienników von Arnim, czasem z zapisków jej przyjaciół, trochę czegoś w stylu zbeletryzowanej biografii, nawet kilka definicji z wikipedii i, co przeszkadzało mi najbardziej, o wiele za dużo osobistych wtrętów autorki, w których zwraca się bezpośrednio do Elizabeth von Arnim. Z tego wszystkiego miał zapewne wyłonić się obraz pisarki – osoby radosnej, nieco ekstrawaganckiej jak na swoje czasy, utalentowanej i afirmującej życie oraz otaczającą ją przyrodę.
Nie będę oceniać tej książki, bo musiałabym wystawić jej bardzo niską ocenę. Pomyliłam się, wybierając ją do recenzji, bo definitywnie nie znajduję się w grupie odbiorców. Ale jeśli ktoś z was jest zainteresowany życiem tej pisarki i nie będzie przeszkadzał mu sposób, w jaki została napisana ta biografia, może zaryzykować i po nią sięgnąć.