„W tym ogrodzie poznasz najpiękniejsze historie o miłości” - czy ten tekst nie jest bardzo obiecujący? Skusiła mnie subtelna okładka, a zatrzymała piękna historia.
Spodziewałam się czegoś innego, ale jestem mile zaskoczona.
„Życie składa się z kwiatów. (…) Życie jest ogrodem”.
W książce tej znajdziemy wiele historii miłosnych, począwszy od tych najmniej spodziewanych i nagłych, do tych oczywistych, które dojrzewały jak kwiaty. Choć babcia Marcjanna nie odgrywa (moim zdaniem) głównej roli w tej opowieści, to jest postacią która spaja wszystkich bohaterów, jest w pewnym sensie koordynatorem. Babcia, jak każda starsza osoba, jest pełna życiowych mądrości. Jej domek z zielonymi okiennicami i pięknym, kwiatowym ogrodem staje się miejscem wielu poważnych rozmów, podejmowanych decyzji, plotek i niecodziennych spotkań. To tutaj, wśród wszystkich kolorów tęczy zmieniło się wiele charakterów i jeszcze więcej żyć.
Każda historia, a jest ich wiele, ma w sobie wątek kwiatowy. Każda z nich jest także powiązana, choć w najmniejszym stopniu, z tytułową babcią. Spotkamy tutaj historie związane z konwaliami, margerytkami, chabrami i maciejkami, ale mi najbardziej spodobała się opowieść o makach i stokrotkach.
Wieś w której toczy się większość historii jest wybawieniem dla wielu mieszczuchów, którzy nie tylko odpoczywają na słońcu i nad jeziorem, ale także odnajdują tutaj swoje drugie połówki.

Choć początkowo nie podobało mi się, że jest wiele, krótkich historii i z żadnym z bohaterów nie mogę się zżyć, tak później ten zabieg odebrałam pozytywnie. Każdą następną historię i jej nowych bohaterów, którzy stale napływali, pochłaniałam szybciutko.
W tej książce nie ma negatywnych bohaterów, więc płynie się w radości i wzruszeniu. Autorka opisała wszystko w świetny sposób i dzięki niej zapragnęłam znaleźć się w takiej wielskiej głuszy, nad jeziorem oraz wśród zbóż i pachnących kwiatów.
#ogródbabcimarcjanny

"Każdy człowiek nosi w sobie swój kwiat". To piękne zdanie pochodzi z książki "Ogród babci Marcjanny" Agnieszki Nowak.

Przeczytamy w niej osiem opowieści o miłości, nadziei, stracie najbliższych osób. Niezapominajka, maciejka, róża, konwalia, mak, każdy z kwiatów opowiada swoją historię.

Niektórzy z nas nie zauważają kwiatów, nie przyglądają się im, a kwiaty towarzyszą nam przez całe życie. Od narodzin do śmierci. Gdy smucimy się i cieszymy. Na pogrzebach, urodzinach, imieninach, randkach, ślubach. W domu, pracy, szkole, ogrodzie, parku. Kwiaty dziko rosnące na łące, kwiaty cięte. Dawane z okazji i bez, po to by dać nam trochę radości. Często wywołują uśmiech na naszych twarzach, przywołują wspomnienia i o tym właśnie jest ta książka. O cudach natury, które potrafią leczyć ciało i duszę.

Wątki bohaterów książki splatają się ze sobą i jest to bardzo ciekawy zabieg. Łączy ich osoba babci Marcjanny, która pomimo wielu problemów, zawsze znajduje czas, by ich wysłuchać, pocieszyć i nakarmić.

Cześć bohaterów żyje na wsi, a część przyjeżdża, by uwolnić się od zgiełku i hałasu dużego miasta. Odnajdują tu ciszę, spokój, ukojenie, miłość i nadzieję. A niektórzy zostają na zawsze.

Książka nie ma wielu stron, ale bardzo dobrze i szybko się ją czyta. Styl autorki jest bardzo barwny, plastyczny. Zanurzamy się w cudowny świat, pełen magii i wspomnień. Przy lekturze możemy odpocząć od problemów, złapać dystans do świata.

Dla mnie to wspaniale napisana powieść o wielu odcieniach miłości. Jak w życiu nie zawsze jest tylko pięknie i cudownie. Zdarzają się przykre momenty, ale nigdy nie należy tracić nadziei.

Czytając przypominałam sobie cudowne chwile spędzone z moją ukochaną babcią. Jej miłość, ciepło i naleśniki z serem, które uwielbiałam i pamiętam ich smak do dziś. Aż się łezka w oku kręci.

W książce "Ogród babci Marcjanny" Agnieszki Nowak znajdziemy bajkowy świat polskiej wsi, pełen urzekających kolorów i zapachów, cudownych bohaterów i dużo miłości.

Jeśli tak jak ja, uwielbiasz takie pozytywne historie to usiądź w fotelu, ze smaczną herbatką i daj się uwieść przepięknym opowieściom o miłości.

Bardzo szybko za oknami możemy zaobserwować jak ucieka nam już lato i z pełną sobie powagą i dostojeństwem, zaczyna zadomawiać się jesień. Kwiatów wszędzie będzie już coraz mniej, liście zaczną powoli opadać i cały świat będzie zmierzał do tego, aby jak najmilej utulić się do zimowego snu. "Ogród babci Marcjanny" to książka, która pozwala zatrzymać lato u siebie, na znacznie dłuższy okres niż to w rzeczywistości możliwe.

Powieść jest bardzo smukła oraz posiada przepiękną szatę graficzną, która wprowadza idealny nastrój czytelniczy. Sama konstrukcja książki jest bardzo ciekawa, bowiem każdy z rozdziałów nazwany jest imieniem innego kwiatu - i to z tym kwiatem nieodzownie się łączy. Przy początku lektury może się zdawać, że każda historia jest odmiennym opowiadaniem, że każdy kwiat rozpoczyna zupełnie coś nowego. W rzeczywistości jest całkiem inaczej - tak jak wszystkie kwiaty na łące i w ogrodzie rosną nieopodal siebie i często splatają się swoimi korzeniami, tak i tutaj wszystkie te historie układają się w jedną całość.

Bohaterowie są ludźmi, których nie sposób jest nie polubić - babcia Marcjanna, Zuzanna, Lilianna, Maciej, Paweł, Tadeusz, Agata i wiele innych osób. Prócz całego kalejdoskopu kwiatowego, znajdziemy tu również cały kalejdoskop postaci. Być może zdarzy się i tak, że kwiaty spragnione wody, wycisną z oczu czytelnika nie jedną łzę wzruszenia, ale tylko po to by następnie z pełną mocą rozkwitnąć i zachwycić go swoim pięknem.

Lektura tej książki jest czymś bardzo dobrym. Zostawia w umyśle i w sercu subtelne odczucie dobroci, piękna i miłości oraz daje wiele, bardzo wiele nadziei na to, że nigdy nie jest tak źle, jak mogłoby się wydawać. Książka jest po prostu piękna i dla miłośników lata i kwiecistych ogrodów i łąk, jest najlepszym sposobem na to, aby te piękne i ulotne chwile zatrzymać i móc do nich wrócić w odpowiednim do tego momencie.

www.ksiazkomania17.blogspot.com

„Ogród babci Marcjanny” to książka, która przypomina wakacje na wsi. Sielski klimat, natura i wielki spokój. Publikacja Agnieszki Nowak to subtelna opowieść o różnych obliczach miłości. Nie brak tu emocji.

Różne historie przenikają się i splatają. Bohaterów łączy zaś mieszkająca na wsi babcia Marcjanna. Każda opowieść związana jest z jakąś rośliną. Pojawiają się tu konwalie, stokrotki, niezapominajki, polne maki, maciejka…

Opowieść Agnieszki Nowak jest niewielkich rozmiarów, napisana ładnym, przyjemnym stylem. Czyta się ją szybko. Polecam tym, którzy lubią polską literaturę obyczajową. Dla mnie momentami była nieco zbyt ckliwa i naiwna, ale jak najbardziej jest to lektura ciekawa, mająca swój niepowtarzalny urok.

Więcej na moim blogu: https://urocznica.pl/recenzja-ogrod-babci-marcjanny/.

„Ogród babci Marcjanny” to niezwykła książka, dlatego też recenzja będzie inna niż zazwyczaj. Tym razem nie przybliżę Wam zarysu historii. Dlaczego? Po prostu się nie da, nie znajdziemy w książce jednej historii, a kilka zupełnie innych. Każda z nich opowiada o miłości, każda o inne, z innymi bohaterami, a łączy ich wszystkich przemiła staruszka mieszkająca na wsi, w domku z zielonymi okiennicami oraz kwiaty.

Bohaterowie są ciekawi, dający się lubić. Każdy z nich ma swoje wady i zalety, przeszłość, która nie zawsze jest piękna, problemy, z którymi musi sobie poradzić. To wszystko sprawia, że każdy bohater jest realistyczny....
Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/09/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-ogrod.html