Książka pisana lekkim piórem. Czyta się bardzo szybko, przy tym nie męcząc się. Fabuły intrygująca, ciekawa z głębokimi przemyśleniami autora. Książka pouczająca, dająca wiele do myślenia.

Jeżeli lubi ktoś książki z morałem, które w ciekawy sposób potrafią człowiekowi coś uzmysłowić, można w ślepo kupić.
Szczerze polecam.
Na pewno nie jest to banialuk.

Książka genialna. Czyta się ją jednym tchem, niesamowicie wciąga. Zamiast wielozdaniowych, męczących opisów, autor przedstawił w sposób ciekawy, ale i zrozumiały, jak wyglądają emocje i myśli osoby uzależnionej, jak łatwo jest wpaść i jak trudno jest być człowiekiem w dzisiejszych czasach.
Książka godna polecenia, 11/10.

Książka bardzo wciągająca, gdy się zacznie czytać to się nie można oderwać, aż do końca, a czytając przynajmniej ja miałem wrażenie, że cała ta historia, sytuacja dzieje się tuż obok mnie. Moja ocena również 11/10 .

Książka jest napisana bardzo dobrze językowo, dlatego nawet te emocje, które każdy może sobie jedynie wyobrazić, a które dotknęły głównego bohatera, mogą zostać zrozumiane, pojęte przez czytelnika.

Jeśli nigdy nie czytaliście podobnej książki, to moim zdaniem ta wystarczy. Nie trzeba mi więcej, by jak radzi autor "nie iść tą sama drogą".

Poruszająca i dająca do myślenia lektura. Pomimo, że tematyka, same przeżycia mają charakter druzgocący, po lekturze stwierdzam, że natchniewa optymizmem.

To trudna książka, pomimo tego, iż liczy zaledwie 86 stron. Czyta się ją co prawda jednym tchem, jednak po odłożeniu jej na półkę niejednego czytelnika na pewno ogarnął taki sam strach jak mnie. Wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni do widoku ran cielesnych, lecz o ranach duchowych mówi się niezwykle rzadko, przez co nie dostrzegamy najczęściej problemu. Jak wspomniałam, autor za pomocą paru prostych słów, tworzących fascynującą historię, opowiada o horror. Zabiera nas do wszystkich zakamarków duszy bohatera, który sam nie wie, co robi, gdzie jest i dlaczego znajduje się tam, gdzie się znajduje. Lektura może być niezwykle pouczająca, lecz przede wszystkim uwrażliwia na pewne sprawy, przez co ci, którzy dotychczas nie wiedzieli, jak odnosić się do narkomana, będą widzieli w nim głównie skrzywdzonego człowieka.


„Odblask” nie jest łatwą ani przyjemną lekturą, jednak polecam ją tym, którzy lubią mocne wrażenia. Piotr Kotwica to debiutant, który zaskakuje realnością opisów i przeżyć głównego bohatera. Osobiście niejednokrotnie czułam, że wyszłam z własnej skóry i stałam się Z., nie wiedząc, w którą stronę iść. Jestem zaskoczona, ale to dobrze, bo „książka powinna w duszy czytelnika wywoływać obrażenia”.

Definicja narkomani brzmi następująco: potoczne określenie odnoszące się do uzależnienia od substancji chemicznych wpływających na czynność mózgu. Ale to tylko formułka. Dla człowieka narkomania to zniszczenie swojego organizmu, życia nie tylko swojego, ale także rodziny. Narkomania to często śmierć.

Uzależnienie od narkotyków to jeden z najpoważniejszych problemów 21 wieku. Co raz częściej popadają w nie, nie tylko dorośli, ale także dzieci. Zaczyna się od „pierwszego razu” a potem nie mogą przestać.

Czy znalazłeś się kiedyś w tak ohydnym położeniu, że musiałeś sprzedać duszę, aby wyjść z szamba?

Powieść „Odblask” jest zapisem wychodzenia bohatera z problemów psychicznych oraz uzależnienia od narkotyków. Z. przeżył wiele złego, walcząc z samym sobą i otaczającym go światem. Zobacz jak do tego doszło i nie idź tą samą drogą.

W książce Odblask dwudziestoczteroletni mężczyzna opowiada swoja długą drogę do odzyskania normalnego życia. Ale najpierw musiał pójść na dno. Mimo, że książka ma tylko 79 stron to autorowi udało się przedstawić na nich całkowity upadek człowieka uzależnionego od narkotyków a potem jego powrót do stabilności, normalności.

"To się ciągnie za tobą całe życie .A kiedy zdaje ci się, że wychodzisz na prostą, to zawsze znajdzie się ktoś, kto przypomni ci, jakim śmieciem jesteś. Ale jeśli nie pogodzisz się i będziesz zgrywał normalnego człowieka, nie wyrobisz, uwierz mi. To wraca jak bumerang."

Nie rozumiem jak ludzie mogą doprowadzić się do takiego stanu. Czy oni nie kochają życia? Przyznaję, że czasem ”życie daje nam popalić”, ale to nie jest powód, aby zacząć ćpać.


"Dopiero po chwili zdaję sobie sprawę, że to wszystko, na co patrzę jest martwe. Ze ten świat nie istnieje. Tak samo jak ja nie istnieję. Jestem wtedy, gdy moje żyły przetaczają po moim organizmie dragi. Ćpam, więc jestem. Jestem, więc ćpam."

Piotr Kotwica doskonale przedstawił, do czego są zdolne osoby uzależnione. Grożenie aptekarce, która nie chce sprzedać leków, szybka jazda samochodem, picie płyny do higieny intymnej. gdy nie ma pieniędzy na narkotyki. To tylko niektóre przykłady zachowań .

„Na wstępie zaznaczam, że jestem schizofrenikiem. Chorobę wywołałam sobie, biorąc rozmaite używki, tyle używek i takie używki, że nawet o nich nie słyszeliście.”

„Amfa ledwie mnie trzymała. Musiałem wyglądać strasznie, gdy wchodziłem do apteki w jakiejś zawszonej wsi. Szczęka drżała mi okrutnie i obraz rozjeżdżał się w oczach”.

Autor posługuje się językiem wulgarnym W innych pozycjach może by mnie to trochę zniesmaczyło, ale uważam, że w tej pomogło oddać charakter książki. Przecież osoby uzależnione od czegokolwiek nie martwią się co ktoś o nim pomyśli. Nie jest miły. Mówi i robi to co chce niezależnie od konsekwencji.

"Prawda jest taka, że ćpanie jest fantastycznym sposobem na życie. Dla nas. Cynizm. Nikt z nas nie przejmuje się pracą, płacą, podatkami, druczkami, ……"

Celem napisania tej książki przez Piotra Kotwicę było przestrzenie młodych ludzi przed eksperymentowaniem z narkotykami. Autor przeszedł trudne momenty w swoim życiu i chce ochronić innych przed niewłaściwym postępowaniem, przed zniszczeniem własnego życia. Piotr Kotwica to debiutant na scenie literackiej i można pogratulować mu jego pierwszej książki.


Nie liczę na zbawienie
Nawet na łaskę
Ale ciągle o coś mi chodzi
W tym wszystkim chodzi o was
Uratujcie się
Błagam.