Patryk jest uczniem trzeciej klasy gimnazjum. To chłopak, który młodego wieku, musi stale stawiać czoła swojej niepełnosprawności. Komplikacje podczas porodu sprawiły, że Patryk urodził się z porażeniem czterokończynowym. Niestety nawet operacje nie były w stanie go uzdrowić...

"Na co dzień nie rozmyślam o moim życiu. Nie zastanawiam się, dlaczego mnie to spotkało, bądź co było tego powodem."

Chłopak czuje się gorszy od swoich rówieśników. Często jest przez nich wyśmiewany i poniżany. Przez to jeszcze bardziej zamyka się w sobie.
Rodzina także nie jest dla chłopaka wsparciem. Chociaż on bardzo jej potrzebuje, ona wciąż go odtrąca i zaniedbuje.
Brat - Gracjan - czuje się lepszy od Patryka, tylko dlatego, że jest zdrowy.
A matka? Hmm... Czytając, miałam wrażenie, że na każdym kroku chce zaakcentować to jak "nie jest jej na rękę" jego obecność... Jakby miała pretensje o to, że w ogóle się urodził...
Czy tak powinna zachowywać się matka niepełnosprawnego dziecka? Czy tak w ogóle powinna zachowywać się matka? Nie rozumiem i nie zrozumiem jej podejścia. Miłość matki powinna być bezgraniczna. Tutaj jednak nie było takiej miłości.

Całe szczęście chłopak mógł polegać na Kai - koleżance z klasy. Ona go rozumiała i przede wszystkim z nim rozmawiała. Jednak czy do końca miała czyste intencje?

Ukojenie chłopak odnajduje w pasji, jaka jest jazda konna. Dzięki niej może być w miejscach, w które nie dotarłby o własnych siłach.

"Nie bez powodu" to książka o pokonywaniu własnych słabości i lęków. Akceptowanie samego siebie, wymaga wiele czasu i wysiłku, a akceptacja otoczenia, jest jeszcze trudniejsza do zdobycia.
Czy Patryk jest na tyle silny, by udźwignąć na swoich barkach ciągłe przytyczki i drwiny?
Czy odnajdzie szczęście i spokój?
Czy Kaja okaże się prawdziwą przyjaciółką.

Życzę Patrykowi jak najlepiej. Mam nadzieję, że na swojej drodze, spotka jeszcze wielu życzliwych ludzi, którzy nie będą patrzeć na niego przez pryzmat niepełnosprawności, ale docenią to, jakim jest człowiekiem.

"Nie bez powodu" autorstwa to wartościowa książka, pisana z perspektywy niepełnosprawnego nastolatka który zaczyna gimnazjum. Dostarcza czytelnikowi wiele emocji, od wzruszenia i smutku, przez złość i irytację do akceptacji i radości.
__
Patryk jest dojrzałym jak na swój wiek, inteligentnym i wrażliwym nastolatkiem, którego niepełnosprawność nie pozwala mu się normalnie przemieszczać, a On sam jest często wytykany palcem. Choć samotny to jednak stara się pozytywnie patrzeć na świat, czego nie ułatwia mu złośliwa mama i nie mniej złośliwy brat, a także ludzie w szkole. Jedyną przyjaciółką jest jego klacz, na której grzbiecie czuje się jak normalny chłopak. Gdy w pierwszej klasie gimnazjum poznaje Kaję, zaczyna się w nim rodzić nadzieja, że ktoś go zrozumie i może.. Polubi?
__
Bardzo podoba mi się koncepcja i sposób pisania, bo Patryk żywą osobą, która gdzieś tam żyje, a my poznajemy jego historię, przemyślenia i uczucia. Wiele jego spostrzeżeń łapie za serducho. Myślę że to bardzo dobra lektura dla młodzieży, która może z niej dużo wynieść. Choćby to jak czują się osoby niepełnosprawne, jakie mają problemy czy to jak zdrowi ludzie niszczą sobie zdrowie na własne życzenie, czy nie korzystają z możliwości bo np. zdrowe ręce to dla nich normalka.
Ciekawe jest też zakończenie, które niekoniecznie jest tym co sobie wyobrażaliśmy.
__
Choć książkę odebrałam bardzo pozytywnie, to do paru rzeczy się przyczepię. Słabiej wykreowane postacie poza głównym bohaterem, niedokończone, lub zakończone za szybko, bez tłumaczenia wątki (np z relacją z matką) i przeskok czasowy, w którym nie widać rozwoju relacji czy postaci, a mija kawał czasu - w międzyczasie z pierwszej klasy robi się trzecia. I dopiero w tej trzeciej coś się zmienia, ale wygląda to tak jakby minęło ogólnie max kilka miesięcy, a nie dwa lata

Bardzo pozytywnie zaskoczyłam się tą książką, podchodziłam do niej znając tylko cześć opisu, nie czytałam recenzji ani innych opinii wiec nie wiedziałam na co liczyć. A tu proszę! Książka podejmująca bardzo ważne tematy, o których nie często pisze się w książkach młodzieżowych- temat niepełnosprawności fizycznej.
Matka bohatera działała mi tak na nerwy! Ale domyślam się że to był zamierzony zabieg, jednak brakowało mi troszkę rozwinięcia tego, dlaczego dokładniej tak się dzieje. Był to debiut autorki i uważam że bardzo dobrze sobie z nim poradziła.
Oczywiście znalazłam parę minusów m.in bardzo szybkie rozwiązania wątków oraz szybkie przeskoki czasowe, ale na to zwróciłam uwagę dopiero po przeczytaniu i nie przeszkadzało mi to podczas lektury.

Patryk mimo swojego młodego wieku przeszedł w życiu już bardzo dużo. Jego niepełnosprawność, problemy z poruszaniem są powodem wyśmiewania i odsuwania go na bok. Nieakceptowany przez rówieśników, wyśmiewany, wytykany palcami i to nie tylko będąc w szkole, ale również w domu, miejscu, gdzie powinien czuć miłość i akceptację. Choć jego brat zalicza dziewczyny i daleko mu do grzecznego i przykładnego, to właśnie on jest akceptowany przez matkę, to nim się chwali, to on jest dla niej ważny. Jednak Patryk się nie poddaje, stara się iść do przodu, a także ma swoją pasję – konie.
Szkołę zmieniał już wielokrotnie i nie spodziewał się, że tym razem będzie inaczej. Owszem gdzieś tam w najdalszych zakątkach serca marzył o akceptacji, byciem lubianym przez rówieśników, chciał, aby jego życie przypominało życie innych chłopców w jego wieku, tych zdrowych, jednak wiedział, że to mało realne. Tym razem jest jednak inaczej, a wszystko za sprawą Kai, nowej koleżanki, która nie tylko go zaakceptowała, ale potrafiła go zrozumieć i z przyjemnością spędzać wspólny czas. Jak wpłynie ta znajomość na Patryka? Czy znajdzie innych przyjaciół? Czy będzie szczęśliwy?

Niepełnosprawność – bardzo ważny temat, jednak bardzo rzadko poruszany, szczególnie w książkach dla młodzieży i według mnie to ogromny błąd. Niestety takich „Patryków” jest na świecie wielu i niejednokrotnie ich życie byłoby zupełnie inne, gdyby inne podejście ludzi. Dla mnie to temat bardzo bliski (niektórzy wiedzą dlaczego, jednak jeszcze tym razem reszty z Was nie uświadomię), a dla moich dzieci niepełnosprawność nie jest tematem tabu. Córka po przeczytaniu książki stwierdziła, że nie potrafi zrozumieć podejścia rówieśników Patryka, ja też nie, ale niestety taka jest prawda i to nie tylko wśród dzieci. Dorośli, zamiast wytłumaczyć ciekawemu maluchowi, dlaczego np. ta pani siedzi na wózki (podać przykłady), wolą powiedzieć nie patrz, bo tak nie wolno itp., takich przykładów można by podawać miliony, a przecież niezależnie od sprawności, to dokładanie taka sama osoba jak inna, z takimi samymi planami i marzeniami, z uczuciami, które nieraz są boleśnie deptane.
Dobra rozpisałam się i pora wrócić do książki. Historia mocna, bezkompromisowa, pokazująca wiele realiów osób zmagających się z niepełnosprawnością fizyczną, a jednocześnie pełna nadziei na lepsze jutro. Momentami smutna, momentami wywołująca uśmiech na twarzy czytelnika. Wciąga młodego czytelnika, pokazując mu świat, choć ten sam co jego, jednak zupełnie inny, bo to, co dla nas jest „normą”, dla innych może być czymś nierealnym, niemożliwym do zrobienia.

Bohaterowie dość ciekawi.
Patryk pomimo choroby stara się mieć plany, pasje i marzenia. Kocha konie i to im poświęca swój wolny czas, dzięki nim może osiągać rzeczy, o których może zapomnieć samodzielnie. To młody chłopak, który jest dzielny i sympatyczny.
Muszę wspomnieć o matce Patryka, kobiecie, której nigdy nie zrozumiem. Jej zachowanie w stosunku do syna było momentami nie do zaakceptowania. Zamiast bezwarunkowo kochać, pomagać, podnosić na duchu, kiedy inni go zawiedli, ona dobijała, wręcz wyśmiewała problemy, z jakimi się zmagał. Miałam wrażenie, że nie tylko go nie akceptowała, ale wręcz po prostu nie kochała.

„Nie bez powodu” to książka, która może nie jest idealna (znalazłoby się kilka minusów), jednak historia, jaką opisuje, problemy, jakie porusza, sprawiają, że zdecydowanie warto po nią sięgnąć. Przeczytałam ją zarówno ja, jak i córka i obie uważamy, że było warto. Zdecydowanie polecamy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/04/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-nie.html

„Pragnąłem by traktowano mnie jak wszystkich pozostałych ludzi”.

Poznajemy Patryka, niepełnosprawnego chłopaka, ma trzynaście lat właśnie rozpoczyna naukę w gimnazjum. Porusza się o kulach, czuje się gorszy, z góry zakłada, że nie zostanie zaakceptowany, przez co odgradza się od innych murem. Niestrudzenie i niezmiennie zmaga się ze swoją chorobą, walczy o przetrwanie, by móc w miarę normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Poznaje Kaję, dziewczynę, z którą chodzi do klasy, zaprzyjaźniają się. Ta nie patrzy na niego przez pryzmat jego niepełnosprawności, tylko jak na zwykłego, fajnego nastolatka.

Jak my postrzegamy niepełnosprawność innych? Autorka wnikliwie i empatycznie ukazuje rzeczywistość osoby niepełnosprawnej. Ciekawie ukazani bohaterowie, ludzkie wady, ułomności, brak tolerancji. Trudno tu mówić o sympatii. Matka Patryka – cóż za okropna kobieta! Patryka polubiłam, inteligentny, sympatyczny chłopak. Przez swoją niepełnosprawność czuje się gorszy i niechciany. Jego codzienność naznaczona jest cierpieniem, tym fizycznym jak i psychicznym. Jednak jego optymizm zwraca uwagę. Nie poddaje się, ze wszystkich sił walczy o siebie, swoje marzenia, stara się realizować swoje pasje. To z jego perspektywy toczy się narracja, dokładnie widzimy, co myśli, czuje, o czym marzy.

Zmagania ze samym sobą, rówieśnikami, którzy odnoszą się do niego bardzo różnie. Potrzeba bycia dla kogoś ważnym, akceptacja, zrozumienie, wspólnie spędzany czas. Trudne relacje rodzinne, najbliżsi, którzy powinni być wsparciem – poniżają, dokuczają, drwią, – jakie to przykre. Miłość do koni – to one stają się najlepszymi przyjaciółmi Patryka, nie oceniają, nie krytykują, akceptują, po prostu są.

Powieść niesie bardzo skrajne emocje, autorka porusza trudne i ważne tematy. Takie książki powinni czytać młodzi ludzie, może dzięki temu potrafili dostrzec, zrozumieć „inność” niepełnosprawnych. Zakończenie bardzo zaskakuje i wywołuje uśmiech.

Książkę czytało mi się bardzo szybko i sprawnie, została napisana bardzo lekkim i prostym językiem. Niestety uważam, że momentami był on za prosty, szczególnie to było widoczne w dialogach, które były w moim odczuciu najsłabszą częścią książki. Moim zdaniem autorka w przyszłości powinna poświęcać im trochę więcej uwagi, bo dzięki temu książka może naprawdę wiele zyskać. Nie pasowało mi również to, że kilka ciekawych wątków nie zostało w pełni rozwiniętych, a przez to historia jest w moich oczach zbyt krótka i lekko niedopracowana. Ponadto zauważyłam też w pewnych momentach nienaturalne i niezrozumiałe zachowanie bohaterów.
Mimo tych kilku wad, które wymieniłam polubiłam tę powieść ze względu na przekaz jaki z sobą niesie. Pokazuje jak trudne jest życie osób borykających się z niepełnosprawnością, jak ciągle czują się gorsze i nawet w najprostszych czynnościach są zależne od innych. Jednocześnie mówi o tym, że nic w życiu nie dzieje się bez powodu i przedstawione zostało piękno przyjaźni i pierwszej miłość.
Podsumowując, książka naprawdę ma potencjał i jeśli autorka wyda kiedyś kolejną pozycję to myślę, że z chęcią po nią sięgnę

Ta książka wpadła w moje ręce całkiem przypadkowo, jako mała, paczkowa pomyłka.
I mimo początkowo dość sceptycznego nastawienia do tej historii, jej krótka forma przekonała mnie, by może jednak spróbować.

To historia niepełnosprawnego Patryka, który odrzucany przez wszystkich wokół czuje się niezwykle samotny.
Nie może uczestniczyć w wycieczkach, nie gra w piłkę, a ciągły, nawracający ból nie pozwala na swobodne życie.
Jedynym odpoczynkiem od codzienności są dla niego konie, którym chłopak poświęca każdą wolną chwilę.
Pewnego dnia wszystko ma się zmienić, gdy na jego drodze staje ktoś nowy.

Bardzo urocza i lekka historia.
Z jednej strony pełna bólu, rezygnacji i poczucia odrzucenia.
Z drugiej to książka o odnajdywaniu nadziei, spokoju i wreszcie należącego się szczęścia.

Sposób napisania, jak i sama historia mnie nie zachwyciła. Dużo rzeczy mi się nie podobało i miałam wrażenie, że są niedopracowane.
Za to wątek relacji między młodymi osobami mnie kupił, taki typowo uroczy element z książek, po które kiedyś sięgałam nałogowo.

Dla młodszych osób super sprawa, dla nieco starszych, lub wymagających od książki nieco więcej szczegółów i rozwinięcia może być małym rozczarowaniem.

Za książkę dziękuję @wydawnictwo_novaeres

Bardziej 1,5 niż 1 :(. Nastawiałam się, zgodnie z opisem wydawniczym, na wzruszającą historię z istotnymi wątkami w tle. Niestety, nie dostałam tego, czego oczekiwałam. Głównym bohaterem jest Patryk – nastoletni chłopak, który jest niepełnosprawny. Obserwujemy 3 lata z jego życia i różne sytuacje, z jakimi musi się zetknąć. Autorka przedstawia również jego rodzinę – starszego brata, który jest po prostu nie do zniesienia, oraz jego rodziców – tatę i mamę, która podczas czytania irytowała mnie strasznie. Jej zachowanie postrzegam jako hipokryzję – raz potrafiła za wszelką cenę bronić swojego syna, a później śmiać się z niego, dokuczać mu i utrudniać mu życie. Oprócz wątków rodzinnych mamy tu też przedstawiony wątek, no właśnie „miłosny” (?). Kompletnie się od niego odbiłam i w ogóle mi się nie podobał. Najgorsze chyba były dialogi – nierealistyczne, strasznie sztuczne i sprawiające, że aż przewracałam oczami. Jeśli ktoś lubi konie, to tu znajdziecie parę opisów koni i jazdy na nich, co mnie niezbyt interesowało, ale daję Wam znak. „Nie bez powodu” w ogóle mnie nie zaangażowało, chociaż było dość krótkie i powinno być treściwe. To, co mi się podobało, to właśnie realia osób niepełnosprawnych, szczególnie nastolatków – tego, jak radzą sobie w szkole, jak postrzegają swoją sytuację i jak czasami tracą siłę i nadzieję. Jednak oprócz tego, nic specjalnie nie zapadło mi w pamięć. Ja osobiście nie polecam, ale może do kogoś z Was trafi.