Aleksandra Świderska z rozmachem zaprasza na swój sensacyjny blekaut. Jak w filmach o Jamesie Bondzie, będzie więc szybko, oryginalnie i wybornie. Od Monako, przez Londyn i Paryż, po alpejskie Jezioro Como – z widokiem na piękne krajobrazy, ekskluzywne jachty i żaglowce, szybkie samochody i elitarne hotele, w towarzystwie samych VIPów, w otoczce wieloświatowych perfum i wybornych trunków, wstrząśniętych, nie zmieszanych rzecz jasna – rozegra się spektakularne polowanie na przeszłość, gra o bardzo wysoką stawkę, zastawianie pułapki na międzynarodowych przestępców.. Tu łatwo o błąd, który może kosztować czyjeś życie..
Jeśli czytaliście „Mgłę” i Burzę” – na „Równonoc” nie trzeba namawiać, jeśli nie – zapewniam, że seria „Miasto gasnących świateł” ma ogromną szansę być powiewem świeżości w Waszym czytelniczym świecie, przestrzenią dla głosu w ważnej sprawie o tolerancji, szacunku i o wrażliwości na innych ludzi pragnących, jak każdy z nas, być sobą.
Polecam.

Już nieraz zdarzyło mi się pisać przy opiniach o książkach, że filmy sensacyjne to moje totalne guilty pleasure, więc wyobraźcie sobie jak bardzo się ucieszyłam, że kolejna część serii „Miasto gasnących świateł” jest właśnie sensacją (poprzednie dwie części były połączeniem kryminału z romansem).

Akcja „Równonocy” została umieszczona bezpośrednio po zakończeniu tomu pierwszego, a nie drugiego i podczas czytania układałam sobie w głowie, że wam napiszę, że możecie chronologicznie przeczytać trójkę przed dwójką, ale epilog to odwrócił, bo dostajemy tam scenę, która dzieje się po zakończeniu drugiego tomu, więc jednak warto zachować kolejność wydania i przeczytać „Równonoc” jako trzecią część.

„Równonoc” to trzecia część cyklu „Miasto gasnących świateł”. W pierwszej i drugiej części oprócz wątku kryminalnego znalazł się także mocno rozbudowany wątek miłości Konrada Gronczewskiego i Adama Aleksandrowicza. Trzecia część nieco różni się pod tym względem od poprzedniczek - zdecydowanie więcej w niej akcji, pościgów i brawurowych scen.

Akcja książki umiejscowiona jest pomiędzy wydarzeniami z „Mgły” i „Burzy”. Na początku uważałam, że „Równonoc” wolałabym przeczytać zaraz po „Mgle”, aby była zachowana chronologia zdarzeń. Jednak zakończenie, a właściwie epilog przekonały mnie, że jednak książki zostały wydane w odpowiedniej kolejności.

Po dalsza część recenzji zapraszam na profil:
https://www.instagram.com/jagodoweczytanki?igsh=c2R1NXh3cnF5ejN3&utm_source=qr

Konrad Gronczewski to człowiek podejrzany o sterowanie grupą przestępczą. Właśnie podróżuje po Europie śladami seryjnej morderczyni, ale też ucieka od uczuć i człowieka, który był dla niego wszystkim. Chciałby go pomścić, ale nie wie, że i on może stać się ofiarą tak jak jego nowy towarzysz podróży Antek. Konrad będzie musiał nie tylko zmierzyć się z przeszłością, ale również musi poprosić o pomoc dawnych przyjaciół.

Trzecia część cyklu trochę się różni od poprzednich, a to przede wszystkim dlatego, że w tej to właśnie Konrad jest głównym bohaterem. We wcześniejszych tomach główną rolę odgrywała relacja pomiędzy nim a Adamem, a tutaj Adam pojawia się tylko pod koniec książki. Autorka wspomniała na ostatnich stronach, że ta część miała oddawać ducha filmów o Jamesie Bondzie. I rzeczywiście dzieje się tutaj sporo, a historia Konrada ma w sobie coś z powieści sensacyjnej. Główny bohater prowadzi poszukiwania morderczej siostry i wielokrotnie znajdzie się w niebezpieczeństwie. Poruszone są tutaj tematy takie jak handel organami, przemoc, gangi, ale jednym z ważniejszych wątków jest ten opowiadający o osobach niebinarnych i relacji pomiędzy dwoma mężczyznami. I w tej części tej relacji trochę mi zabrakło, bo oprócz wspomnień jest jej tutaj niewiele. Romansu tutaj nie ma, choć odgrywa przecież jedną z ważniejszych ról w tym cyklu. Zdecydowanie dominuje tutaj wątek kryminalny. Mimo tego jednak dobrze mi się czytało tę książkę, bo akcji nie brakuje. Razem z bohaterami odwiedzamy Londyn, Paryż, a nawet alpejskie jezioro Como. Możemy przeczytać tutaj o tajemniczej grze w pokera, o ciężkich przeżyciach bohaterów, o tęsknocie i próbie zrozumienia swoich uczuć. Niektóre rozdziały przez opisy trochę mi się dłużyły, ale można przymknąć na to oko, bo fabuła intryguje. Pojawia się tutaj napięcie i kilka zaskoczeń, a najbardziej zaskoczyło mnie zakończenie, więc już teraz czekam na kontynuację.