Co przeraża nas najbardziej na świecie?

Mafia? Zombie? Przyjaciele w opałach? Nie, to tylko drobnostki dla Ricka Mavericka. To, co naprawdę mrozi mu krew w lekko niesprawnych żyłach, to goniąca jego martwy tyłek przeszłość. I sernik pani Hicky.

Rick Maverick nie spodziewał się od życia zbyt wiele, lecz gdy mafia potraktowała go jak najgorszego śmiecia, nie miał wyboru. Musiał wziąć sprawy we własne ręce – konkretnie wstać z grobu i upomnieć się o swoje. Szkoda tylko, że cios łopatą w głowę uszkodził mu pamięć…

Teraz musi znaleźć sens nowego, martwego istnienia, uratować swych przyjaciół od zguby, no i jeszcze… przeprowadzić rewolucję. Ale co to dla niego, no nie? Wszystko wydaje się normalne w porównaniu z gadającym robakiem.


Średnio przypominał sobie, co do tej pory robił w życiu. Jakieś wspomnienia niewyraźnie kołatały się po zmarzniętym łbie, jednak nie były dostępne tak od razu. Rozejrzał się po niewielkim metrażu.
Rzeczywiście był niewielki.
Zaczął macać drewniane ściany bladymi rękami. Popatrzył na swoje dłonie. Czy zawsze były takie blade?
– Pewnie zastanawiasz się, co teraz, nie? Ja też nie wiem. Znalazłem się tu, bo myślałem, że będzie co zjeść, ale ja chyba nie tykam żywizny. Takie mam podstawowe zasady moralne. Nie żyje – bon appétit! Ale jak trochę się rusza, to się powstrzymuję. Maverick spojrzał raz jeszcze na swojego rozmówcę.
– Jesteś robalem? – zapytał niepewnie.
– No. Czerwiem nawet.
– Czerwcem?
– Czerwiem! Nie słyszałeś o takim robaku? Zjada martwą tkankę, ot co!
– A jakoś się nazywasz?
– Oczywiście, bo robale mają imiona. Julio Antonio Fernando Antonio de Guillermo Cassivegna, wiesz?
– Miło mi. Ja jestem Maverick. Rick Maverick.


„Takie książki trzeba czytać, aby oderwać się od szarej rzeczywistości. Aby wybuchać szczerym, niepohamowanym, spazmatycznym wręcz śmiechem. Ale przede wszystkim po to, aby udowodnić samemu sobie, że nie powinniśmy tworzyć podziału na ulubione kategorie literackie, bo dobrą książkę fantasy doceni nawet smakosz kryminałów.”

Anna Sukiennik, prawieblogoksiazkach.blogspot.com

„Pełna humoru i ironii opowieść o zombie. Strasznie śmieszna, przerażająco prawdziwa, a zarazem absurdalnie fantastyczna. A szkoda, bo przydałby się u nas taki Rick - zrobiłby ze wszystkim (i wszystkimi) porządek.”

Przemysław Garczyński, 3telnik.pl

„Anna Kapes to polska autorka, która Martwym ciałem Mavericka debiutuje z przytupem. Ta książka dosłownie wsysa w swój świat. Do tej pory nie mogę uwierzyć, że można pisać fantastykę na takim poziomie. Czułam się tak, jakbym czytała Terrego Pratchetta i to porównanie nie jest w tym przypadku na wyrost. Dla fana fantasy pozycja obowiązkowa!”

Marta Kraszewska, rudymspojrzeniem.pl

• Rodzaj literatury: Fantasy
• Wydawca: Novae Res, 2017
• Format: 121x195mm + skrzydełka
• Wydanie: Pierwsze
• Liczba stron: 312
• ISBN: 978-83-8083-546-7

Średnia ocena:

z 2 recenzji.

Dodaj własną recenzję

Katarzyna Dąbrowska

(10.07.2017)

"Martwe ciało Mavericka" Anny Kapes jest literaturą fantastyczną. To połączenie zombie, czarów, magii o dość specyficznym podłożu(związanej ze śmiercią). Autorka puściła wodze fantazji i stworzyła między innymi takie miejsca wydarzeń jak Las Wagas(nie kojarzy się Wam ze znanym miastem?), Buenos Taras(to również?), dzielnice dość specyficzne i od razu przywodzące na myśl jaki element tam można znaleźć: Ślimaki, Glinka, Przeklęty Las, aż kończąc na barach: Triki Natury czy Torturum.

Niewątpliwym plusem tej pozycji jest bardzo dobry styl w jakim została napisana(i pomyśleć, że autorka tą powieścią dopiero debiutuje!). Nie ma zbyt wielu fragmentów z samym opisem ciągnącym się na kilka stron. Treść została zrównoważona dialogami. Nie znalazłam również żadnych błędów logicznych, co również uważam za niewątpliwy atut, szczególnie u osób stawiających swoje pierwsze kroki we własnych powieściach.

Kolejnym plusem jest okładka. Przepiękna kolorystycznie, lekko bajkowa. Na pierwszy rzut oka widać, że będziemy mieć styczność z zombiakami. Gratuluję wydawnictwu jak i grafikowi pomysłu! Okładka kusi, zwraca na siebie uwagę i na pewno niejedna osoba w księgarni sięgnęła po nią, aby przeczytać opis z czystej, niewymuszonej ciekawości.

"Martwe ciało Mavericka" jest dobrą pozycją, łączącą ze sobą zarówno elementy fantastyki z przygodą. Każdy fan zombie na pewno się w niej zakocha i uzna ją za ciekawą książkę powiększającą jego zbiór na półce.

więcej: https://czytamiogladam.blogspot.com/2017/07/martwe-ciao-mavericka-anna-kapes.html​ ​

Izabela Pogiernicka

(26.09.2017)

[fragment recenzji]

Znajdziesz tu i krwawą zombirewolucję, i gadającego czerwia o bardzo długim nazwisku, i porachunki mafijne, i fikcyjny panteon bóstw, i naleśnikowych najeźdźców z kosmosu. Aż się prosi o żarty sytuacyjne! Tym większa szkoda, że Kapes wykorzystuje swój komediowy potencjał, by naśladować Terry’ego Pratchetta.

Jestem skłonna wybaczyć pisarzowi wiele błędów warsztatowych, jeśli mówi własnym, niepowtarzalnym językiem i kreuje coś wyjątkowego. W przypadku Martwego ciała Mavericka – opowieści o perypetiach Ricka, który pewnego dnia wstaje z grobu – już podziękowania na początku („Największemu filozofowi naszych czasów i mojemu guru – Sir Terry’emu P. No i rodzicom oczywiście…”) sugerowały zapatrzoną w Pratchetta młódkę. Jego jedyną powieścią, z jaką miałam do czynienia, była Straż! Straż!, którą zresztą odłożyłam po kilkunastu stronach, więc gdy okazało się, że Martwe ciało Mavericka jest ewidentnie inspirowane Światem Dysku, nie piałam z zachwytu. (...)

Pełna recenzja tutaj:
http://zkamerawsrodksiazek.pl/martwe-cialo-mavericka-a-kapes/

Dodaj własną recenzję