Ktoś by pomyślał po przeczytaniu opisu, że ta książka to fantastyka. Tak nie jest. To nie jest książka fantastyczna. Ta książka jest historycznie tak prawdziwa, że aż ciarki przechodzą na wspomnienie tamtych czasów. A czasy nie były fajne.

I tutaj mnie naszła refleksja – dla kogo ta książka jest: dla starszych czytelników, którzy tamte czasy pamiętają, czy dla młodszych, którzy „dobrodziejstwa” PRL-u nie doświadczyli. Ale czy oni uwierzą, że żeby kupić mięso potrzebne były specjalne kartki? Jak w tym suchym żarciku: - Kiedyś na półkach w sklepie był tylko ocet. - Ale w Biedronce też?

W tej książce bardzo zgrabnie opisany jest zarówno absurd tamtych czasów, jak i droga, którą od 1991 roku przeszliśmy. Bardzo fajna jest koncepcja, którą zastosował Autor dla pokazania tych zjawisk: płynne przejścia z narracji głównego bohatera do narracji ludzi, których na swojej drodze spotyka. Daje to efekt zderzenia świadomości dzisiejszego człowieka z ludźmi tamtych czasów. W wielu miejscach pojawił się taki zgrabny dysonans: podsumowanie myśli głównego bohatera: - ty jesteś jakiś nienormalny; podsumowanie myśli człowieka, którego spotkał: - ty jesteś jakiś nienormalny. Znakomity efekt.

Te przeskoki narracyjne pozwalają też na pokazanie różnych zjawisk, albo wręcz koncepcji przetrwania. Szczególnie przypadła mi do gustu historia „stacza kolejkowego”, który po wypadku w kopalni bardzo zgrabnie odnalazł nową ścieżką wykorzystując słabości systemu zaopatrzenia. Wiele jest takich historii.

Nie wszystko jednak w tej książce jest satyryczne. Generalnie świat ten jest szary i smutny jak przypadkowe spotkanie w pociągu z pracownikiem aparatu bezpieczeństwa albo rozmowa górników wracających z baru. W przypadku tych górników z prostej rozmowy między nimi wyłania się jeszcze obraz różnych postaw ówcześnie żyjących ludzi wobec systemu. Bardzo różnych postaw.

Autor nie oszczędził też współczesnego świata. Pewnie nie bez powodu główny bohater jest marketingowcem – potraficie sobie wyobrazić bardziej drastyczne zderzenie: świat głośnego i kolorowego marketingu z siermiężnym socjalizmem realnym?

Podsumowując: książka jest śmieszno-gorzka jeśli chodzi o treść, a napisana bardzo zgrabnym językiem, pełnym ciętego humoru i zgrabnie skonstruowanych dialogów – tutaj szczególnie polecam początkową imprezę integracyjną. Warto ją przeczytać.

Nie miałam wcześniej okazji zapoznać się z inną powieścią o podobnej tematyce, więc tym bardziej byłam ciekawa tego wydania. Mariusz Zieliński stworzył pozycję, w której już praktycznie od samego początku nie wiadomo jak zakończy się ta propozycja, co jest niewątpliwie sporym atutem tego wydania. Na niekorzyść może działać jednak niezwykle zbity tekst z powodu czego książkę nie czyta się zbyt spiesznie. Na pewno jest się czym zainteresować, jeśli chodzi o niebanalny pomysł na fabułę tego wydania.

Podczas spotkania integracyjnego sprzedawców nie wszyscy uczestnicy umieli się ograniczać odnośnie alkoholu. Jednym z nich był Darek, który w wyniku nie stronienia od alkoholu w późniejszym czasie stracił przytomność. Gdy się ocknął nie przebywał już we współczesności, ale w czasach socjalistycznej Polski i okresu PRL-u. Czy to koledzy zrobili Darkowi głupi żart czy moze wyjaśnienie tej sprawy było zupełnie inne i nieoczywiste?

Pomysł na fabułę jest ciekawy I niewątpliwie nietuzinkowy. Miłośnicy historii i książek, tym bardziej Ci, którzy żyli w tamtym okresie na pewno odnajdą się w wykreowanej przez autora rzeczywistości. Stanie w kolejkach z niewiadomą odnośnie tego co się otrzyma, wymienianie się towarami, inny przelicznik pieniądza na pewno były wtedy na porządku dziennym.,,Majówka" Mariusza Zielińskiego to niewątpliwie jedna z tych książek od których nie sposób oderwać się przed ostatnim zdaniem, a i ono jest w tym przypadku niezwykle przemyślane.

Czy firmowy wyjazd integracyjny może być ekstremalnym przeżyciem? Okazuje się, że tak. Co więcej, może być „przepustką” do równoległej rzeczywistości. W końcu czego nie wymyślą „kreatywni” firm, oferujących nowoczesne formy szkoleń pracowników? Przekonał się o tym Darek, bohater powieści Mariusza Zielińskiego pt. „Majówka”.
Darek odzyskuje świadomość w świecie, który zna, a jednocześnie którego nie zna. Niby ten sam czas, to samo miasto, ale jednak nie takie samo. Realia Gliwic i okolic z czasów PRL-u, w których rozgrywa się akcja, bardzo precyzyjnie odtworzone. Jest to taka „podróż sentymentalna” do miejsc, których już nie ma.
Otwarte pozostaje pytanie, czy bohater przez trzy dni majówki był w śpiączce i wszystko mu się tylko przyśniło? Skąd zatem w komórce Darka karta sieci „Igruszka”?
Ja jestem bardzo ciekawa i liczę, że Mariusz Zieliński będzie kontynuował opowieść o Darku. Czekam na drugą część, a tym którzy nie czytali „Majówki” – serdecznie polecam!

„1 maja 2022 roku w PRL-u co by było, gdyby…”
„Majówka” to książka o zadaniu sobie pytania co by było, gdyby w Polsce 30 lat temu nie doszłoby do przemian. Akcja książki toczy się na Górnym Śląsku, gdzie na wyjazd integracyjny wyjeżdża Darek. Nie jest zachwycony tym wydarzeniem, zwłaszcza, że ma się on odbyć w ciągu długiego weekendu majowego. Początkowo przekomarzania pracowników trochę mnie irytowały, ale z czasem zaakceptowałam język i humor autora i czytało mi się naprawdę dobrze.
Na miejscu wraz z swoimi sąsiadami Darek dzieli się swoimi „życiowymi doświadczeniami”, które mnie rozbawiły. Najbardziej chyba podział kobiet, który jak się okazuje jest dość bogaty u panów, którzy trochę wypiją. Pewnego dnia główny bohater nagle gubi się. Jak się okazuje odnajduje się w równoległym świecie, w którym wiele rzeczy jest takie same, ale zarówno zupełnie inne. Bardzo go zdziwiło np. nie działające komórki czy niby nasza waluta, ale inna. Był to bowiem okres przed denominacją. Mężczyzna zastanawia się, czy jest to głupi żart kolegów czy może jakiś rodzaj gry zorganizowanej przez firmę. Daniel próbuje odnaleźć się w nowych warunkach i odnaleźć drogę powrotną z PRL-u. czy mu się to uda i co go czeka na końcu? Musicie sami się przekonać.
Dużym atutem książki jest osadzenie akcji w czasie przed przemianami w Polsce. Czytelnik zostaje wrzucony w wir wydarzeń sprzed 30 lat. Dla niektórych z nas pewnie jest to sentymentalna podróż do czasów młodości lub dzieciństwa. Według mnie autorowi udało się doskonale oddać ducha tamtej epoki poprzez dialogi bohaterów, jak również poprzez opis miejsc, które dzisiaj nadal istnieją tylko są odnowione. Jest to na pewno powieść, która skłania do refleksji. Do zastanowienia się nad tym jak by dzisiaj nam się żyło? Jak by przebiegał rozwój technologii? Czy kiedyś było lepiej?
Książkę bardzo polecam każdemu. Znajdziemy tu garść historii i dużo humoru, który sprawia, że książkę czyta się szybko i jest się ciekawym jak zakończy się książka. Czy naprawdę Daniel przeniósł się do równoległego świata, czy może w wyniku upadku wpadł w śpiączkę i to wszystko mu się śni?