Historia rozpoczyna się w dniu kiedy Aeryla udaje się na egzamin z magii. Jest przekonana, że go obleje, bo uważa się za zwykłą dziewczynę, nie mającą w sobie nic magicznego. Jakież jest jej zdziwienie, kiedy okazuje się, że na pewno nie jest zwykłą nastolatką, a do tego posiada ogromne nadprzyrodzone możliwości, które posiadają tylko nieliczni magowie. Z dnia na dzień ze zwykłej ofiary losu staje się osobą rozchwytywaną przez ekskluzywne szkoły magii. Zyskuje też grono przyjaciół, które początkowo wydaje się nim nie być. Zaczynają się też wokół niej dziać dziwne i tajemnicze rzeczy. Ktoś włamuje się do jej domu, nasyła druzgi i nawet posuwa się do porwania bohaterki. Zanim to jednak nastąpi, Aeryla z przyjaciółmi starają się sami rozwikłać zagadkę.Narratorem jest tutaj główna bohaterka, a dzieło pisane jest językiem nastolatków, bardzo obrazowym i delikatnym (porównując do języka, jakim posługują się moje dwie nastolatki). Zrozumiałym. Dialogi i opisy są idealnie zrównoważone. Opisy są w większości krótkie, acz treściwe i dopasowane do treści - stąd też nie odnosi się wrażenia, że zostały wrzucone na siłę. Lekturę czyta się bardzo przyjemnie. Tom zaklasyfikowano jako fantasy, a ja uparcie twierdzę, że to nie tylko fantasy, ale również przygodowa z nutka kryminału, którą czyta się lekko, a egzotyczne imiona bohaterów dodają książce uroku i tajemniczości. Opowiadanie należy zdecydowanie do grupy tych, w których dobro zawsze zwycięża.
Księga Agaty Adamskiej należy do tych łatwych w odbiorze, zarówno pod względem językowym jak i mnogości symboliki.Zarys fabuły pozornie nie wydaje się może zbyt porywający, nic jednak bardziej mylnego, bo w miarę czytania wciąga nas mimo woli. Znajdziemy tu mnóstwo ciekawych rzeczy, które mnie oczarowały. Przede wszystkim Aeryla jest niezwykle intrygującą osobą, pełną kompleksów, a zarazem siły. Często dzięki temu, nie poddaje się i walczy dalej. Jest podobna do mnie czym ogromnie mi tym zaimponowała. Z tym, że ja muszę sobie radzić bez magii;). Świat jaki wykreowała autorka jest światem fantasy, a taka sfera siłą rzeczy musi być pełna niespotykanych stworów i czarów. Druzgi, magowie, skrzaty i elfy to tutaj codzienność. W miarę czytania historii poznajemy każdą z tych istot oraz obdarzamy sympatią (lub nie). Z każdą stroną świat ten z całkiem realnego, staje się coraz bardziej magiczny, gdzie pojawiają się istoty znane tylko z legend i baśni. Agata, jeśli chodzi o bohaterów, spisała się na medal. Mamy tu świetne kreacje i bardzo realistyczne przedstawienie oraz zróżnicowanie w zachowaniach, nawykach i uczuciach. Bohaterów w tym tomie jest sporo i każdego z nich mamy okazję bardzo dobrze poznać.

Aeryla przechodzi test, którego celem jest odkrycie, czy dana osoba ma zdolności magiczne. Dziewczyna niespodziewanie dowiaduję się, że posiada umiejętność panowania nad wszystkimi żywiołami. Od tego momentu jej życie całkowicie się zmienia, a nowe zdolności przysporzą jej nie lada problemów.


Fabuła jest prosta, ale nie skupiamy się tylko na jednym wątku, choć ten najważniejszy łatwo wyodrębnić, lecz pozostałe sprawy są również ważne. Główna bohaterka wpada w kłopoty i tak naprawdę trudno odkryć, co się za tym kryje. Autorka bardzo oszczędnie ujawnia tajemnice i cały czas się głowiłam nad motywami i planami opryszków, którzy nieźle namieszali w życiu dziewczyny. Rozterki miłosne, choć obecne, to stanowią znikoma część książki, mam nadzieję, że w przyszłości autorka jeszcze zaskoczy wyborami Aeryli.


Świat przedstawiony w książce jest bardzo podobny do naszego, jednak jest wzbogacony o magie, a konkretnie magów, którzy nią władają. Takie osoby uważa się za lepsze, a prace, które wykonują są lepiej opłacane. Krasnoludy, Elfy i inne przedziwne istoty również istnieją, co niezmiernie mnie ucieszyło. Imiona oraz nazwy miast początkowo oszałamiają, z czasem nie stanowi to problemu.


Bohaterowie to prawdziwa mieszanka wybuchowa. Główna bohaterka jest popędliwą i gwałtowną dziewczyną, która mówi to, co myśli. Aeryla ma przedziwny dar wpadania w kłopoty, choć muszę zaznaczyć, że specjalnie ich nie unika. Jest dociekliwa i odważna. Uwielbiam tego typu postacie, ponieważ są nieprzewidywalne. Rodzina dziewczyny również jest barwną grupą i szybko zjednali sobie moją sympatie. Ciekawą osobowością jest gburowaty i najprościej mówiąc, wredny nauczyciel dziewczyny, który jest tak tajemniczy, że czytając, nieustannie powracałam myślami właśnie do niego i miałam ogromną nadzieję, że uda mi się odkryć jego mocno skrywane tajemnice.


Książka tętni wyrazistym i specyficznym klimatem, który od pierwszej strony mnie urzekł. Bohaterowie wiecznie się spierają, a ich częste utarczki słowne bawią. Jeśli ktoś szuka poważnej lektury, to ta książka z pewnością nie jest dla niego, lecz jeśli pragniecie przeżyć wspaniałą przygodę, to jak najbardziej „Łowca” wam ją zapewni.


Aeryla jest niczym huragan, który pustoszy wszystko na swojej drodze i za to ją kocham! Bo dzięki niej ta książka jest tak nieprzewidywalna. Dziewczyna sarkazm opanowała do perfekcji, jej cięte riposty wywołują uśmiech na twarzy, a cała historia jest okraszona odpowiednią dawką magii. „Łowca Czterech Żywiołów” to gwarancja dobrej zabawy!
4+/6

Od czasu do czasu kocham zaczytywać się w literaturze z gatunku fantastyki/fantasy. Przenieść się w zupełnie inny świat, pełen magii, magicznych stworzeń i świetnie wykreowanych bohaterów. A, gdy dochodzi do tego ogromna przyjemność podczas czytania i myśli, w których echem odbijają się wydarzenia opisane w książce… to chyba mamy do czynienia z ideałem… literackim oczywiście. :)


Aeryla Valnes do tej pory była zwykła nastolatką, uczennicą liceum. Starała się nie wyróżniać w tłumie, a swój czas dzieliła z ukochaną przyjaciółką. Dzień, którym odbywa się test zdolności magicznych, wywraca jej świat do górny nogami. Przekonanie o byciu niemagiczną pryska jak bańka mydlana. Aeryla bowiem posiada niespotykane umiejętności. Potrafi panować nad wszystkimi żywiołami… Dziewczyna staje przed wyzwaniem – musi nauczyć się tej sztuki…


Pierwsze, co wpada w oko, w przypadku Łowczy czterech żywiołów to „żywiołowa” okładka oraz enigmatyczny opis z tyłu. Nie można obok tej książki przejść obojętnie.
A, gdy już ją chwycicie w swoje dłonie… przygotujcie się na przyjemną lekturę, która przeniesie Was w zupełnie inny świat. Świat, w którym zwykli ludzie (tacy nie czarujący) koegzystują z magami (tymi czarującymi)… i całą plejadą istot magicznych.

Autorka wykreowała genialne postaci. Feeria charakterów, tak różnorodnych postaci, które idealnie się uzupełniają i ubarwiają fabułę – rewelacja.
Główna bohaterka, młoda, siedemnastoletnia dziewczyna. Nieco zadziorna, pakująca się w kłopoty (na własne życzenie, ale nie tylko), uparta, ale zarazem wrażliwa i kochająca skrycie… Otoczona zgrają zwariowanych przyjaciół, kochającą rodziną (choć miłość można okazywać na wiele sposobów…).
Bohaterowie dopracowani, co do ostatniej „kreski”. Z wyglądu i charakteru…


Pomył na fabułę… interesujący. Są czary, czy ogólnie rozumiana magia… Magiczne kamienie, różdżki… Tony książek i ksiąg (och!), z których uczą się zaklęć… a wszystko to z nutą kryminalną i złamanym sercem w tle.
Dialogi porywają. Nie raz, nie dwa się nad nimi uśmiechniecie... a opisy? Z reguły nieco dłuższe są nudne i niepotrzebnie przeciągają całość. Jednak w przypadku Łowcy czterech żywiołów, gdyby nie one książka straciłaby swoją magię… Barwne, kolorowe opisy sprawiają, że czytelnik nieomalże widzi to, co czyta… Zarówno piękno obchodzonego święta przez mieszkańców Helen, czy ponury widok opuszczonych budynkowa, gdzieś na peryferiach miasta. Magia po prostu wylewa się z tej książki… I potrafi zawładnąć umysłem… Oj, potrafi…


Agata Adamska ma bardzo przyjemny, lekki – choć, w nieco innym kontekście, styl, który porywa od pierwszej strony powieści. Książka niezmiernie przyjemna i szybka… choć z drugiej strony, mając lekturę już za sobą, żałuję, że tak szybko ją skończyłam…


Podsumowując: Zapewne wiecie, że Łowca czterech żywiołów to debiut Agaty Adamskiej. Debiut w wielkim stylu! Szczerze i z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że jest to jedna z najlepszych książek tego roku, i jedna z najlepszych książek fantasy, jakie miałam okazję czytać…
Nie pozostaje mi nic innego jak niecierpliwie czekać na kontynuację losów Aeryli Valnes.


Polecam każdemu, kto lubuje się z tym gatunku. A szczególnie starszym dzieciom, czy jak kto woli młodszej młodzieży. Miłość gwarantowana!

Bardzo dobry polski debiut. Fabuła niezwykle wciągająca, wręcz ciężko oderwać się od lektury. Mnóstwo rozbrajających dialogów, sporej dawki humoru i mieszanka wielu wybuchowych charakterów, barwne opisy (szczególnie dotyczące magii) sprawiają, że czuje się niedosyt po przeczytaniu. Z minusów mogę zaznaczyć zachowanie dziecinne kilku postaci jak na swój wiek oraz zbyt dużo wykrzyknień. Mimo to z niecierpliwością czekam na drugi tom.