RECENZJA


Dagmara Zielant-Woś "Lato drugich szans"

#współpracareklamowa

Iris wiedzie ma pozór szczęśliwe życie, lecz w czterech ścianach jej domu rozgrywa się nieustający koszmar. Ból, strach i niemoc niszczą ją psychicznie lecz gdy po kolejnym pobiciu trafia do szpitala, rodzi się w niej iskierka nadzieji na odzyskanie wolności, pytanie czy znajdzie w sobie wystarczającą siłę aby o nią zawalczyć? Scott to rozwodnik wychowujący pięcioletnie bliźniaczki. Jego życie również jest dalekie od ideału, nieustająca batalia z byłą żoną i walka o zdrowie, spędzają mu sen z powiek, ale dopiero ponowne spotkanie Iris wywróci jego życie do góry nogami. Kiedyś łączyła ich miłość, a teraz.....? Co przygotował dla nich los?

Kochani to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i zdecydowanie nie ostatnie. Już od pierwszych stron dałam się porwać w wir wydarzeń które ogromnie targały moimi emocjami. Iris stała się moją ulubienicą, ta kobieta przeszła prawdziwe piekło, cierpiała w ukryciu i była z tym całkowicie sama, a jednak potrafiła powiedzieć dość i mimo strachu oraz nieustającej niepewności walczyć by pokazać prawdę i uwolnić się z macek brutalności. Scott choć początkowo mocno trzymał się przeszłości, ostatecznie pozwolił sobie na wybaczenie i wyjaśnienie dzięki czemu mógł ruszyć dalej i odzyskać miłość życia. Tych dwoje wiele przeszli, każdy niesie za sobą bagaż doświadczeń, ale to co powinno przeminąć połączyło ich na nowo ze zdwojoną siłą. Kochani autorka stworzyła niesamowitą książkę, gdzie przemoc zarówno fizyczna jak i psychiczna jest wszechobecna, gdzie relacje rodzinne są mniej lub bardziej skomplikowane ale wszyscy bohaterowie pragną ostatecznie znaleźć spokój i szczęście. Tu naprawdę wiele się dzieje, rodzą się uczucia, pomówienia i intrygi wszystko komplikują a, nasi bohaterowie będą musieli stawiać czoła nie tylko problemom ale i własnym dylematom które zaważą na ich życiu. Podsumowując to fabuła pełna uczuć, akcja trzymająca w napięciu i otwarte zakończenie zwiastujące, że jeszcze będzie nam dane spotkać bohaterów tej książki.

Moja ocena 10/10⭐️

Książkę miałam okazję przeczytać dzięki @wydawnictwo_novaeres
Pozdrawiam @wiola_loves_books

Ogromnie się cieszę, że autorka napisała kontynuację książki „Zanim zgaśnie iskra” i opowiedziała o Iris, gdyż jej postać bardzo mnie zaintrygowała już przy historii Alexa I Elsy, ale teraz, gdy mogłam poznać ją bliżej, jeszcze bardziej zyskała w moich oczach. Wówczas jednak niewiele wiedzieliśmy o jej prywatnym życiu, a nie jest ono słodkie i piękne. Wręcz przeciwnie, to, co przechodziła w swoim małżeństwie powodowały ogromnie dużo emocji, gdy obserwowałam, jak Antonio traktuje Iris.

Scott też nie ma łatwo, ale świetnie radzi sobie w roli ojca. Gorzej dzieje się na poziomie jego uczuć do Iris. Nadal żywe w nim są wspomnienia dotyczące czasów, gdy byli razem szczęśliwi i gdy nagle to się skończyło.

Gdy zaczynałam czytać tę powieść, nie spodziewałam się, że wywoła ona u mnie tak wiele różnorodnych przeżyć. Jest w tej powieści wszystko to, co przyciąga uwagę. Tempo akcji wzrasta, pojawiają się emocjonalne wydarzenia skupiające uwagę, co chwilę coś się dzieje. Do tego autorka porusza między innymi wiele życiowych problemów, m.in. samotnego ojcostwa w przypadku Scotta, toksycznych związków, nie tylko w małżeństwie, ale ogólnie w rodzinie. Na plan pierwszy wysuwa się tutaj przemoc domowa w przypadku Iris, budowanie swojego życia na nowo, relacja z despotyczną matką, ale też błędy popełnione w przeszłości, które rzutują na obecne życie. Wyłaniają się też mechanizmy rządzące mediami, które szukają sensacji, wyolbrzymiają je, nie zwracając uwagi na krzywdę drugiego człowieka oraz manipulowanie faktami przez oprawcę.

W ciągu kolejnych zdarzeń spotykamy też Elsę i Alexa, których historia poruszyła mnie w tomie pierwszym „Zanim zgaśnie iskra”, więc możemy dowiedzieć się, co u nich słychać. Ten tytuł doskonale pasuje nie tylko do pierwszej części, ale też do całej serii, gdyż losy bohaterów muszą zadbać, by iskra miłości nie zgasła.

Pani Dagmara Zielant – Woś ma wspaniałe pióro, takie jakie lubię: lekkie, treściwe, pisane z sensem, z użyciem odpowiednich słów, by oddać to, co się w danym momencie dzieje. Widać, że autorka wie o czym pisze i robi to zgrabnie, z pasją i ekspresją. Od razu widać, że miała pomysł na tę historię, dlatego ma o czym pisać i nie musi szukać na siłę tzw. "wypełniaczy stron”. Jej świetny, płynny styl czyta się bez problemów, gdyż oddaje to, co dzieje się w duszy i umysłach bohaterów, a także wokół nich.

Wszystko jest w normie, a więc nie ma dłużących się tekstów, opisów, rozważań, a te, które są, doskonale oddają emocje towarzyszące wydarzeniom oraz wypowiadanym kwestiom. Bardzo dobrze dobrane jest słownictwo, więc bez problemów można wyobrazić sobie daną osobę w chwili, gdy z jej ust wypływają słowa zabarwione różnymi emocjami, albo gdy widzimy jakąś scenę, w której nie brakuje wstrząsających epizodów, wzburzeń, wzruszeń, czy furii. To odpowiedni dobór słów nadaje im właściwego charakteru i możliwość ich odczucia.

Wiele emocjonalnych scen ma miejsce, zwłaszcza wówczas, gdy chodzi o Iris i jej życie w toksycznym związku. Dobrze są nakreślone przeżycia bohaterów, ich emocje wylewają się z kart powieści, są odczuwalne i dające możliwość wniknięcia w stan mentalny i uczuciowy poszczególnych osób, także tych drugoplanowych. Dużym plusem jest naprzemienna narracja, więc mamy spojrzenie z dwóch stron i możemy wyrobić sobie własne zdanie. Poznajemy też wydarzenia sprzed 10 lat, które są wplecione w obecne epizody, co doskonale dopełnia całą historię.

„Lato drugich szans” z piękną okładką jest odrębną historią, która łączy się z poprzednią częścią jedynie ze względu na niektórych bohaterów, ale opowiada zupełnie nową historię, chociaż wypływa ona z wątku, który poprzednio był zaznaczony w tle głównych wydarzeń. To nie przeszkadza w poznawaniu losów Scotta i Iris, którym nie jest łatwo ponownie się odnaleźć, a do tego nie wszyscy chętnie na to patrzą. Niestety, zadra, jaka tkwi w sercu Scotta po wydarzeniach z przeszłości utrudnia im naprawę relacji, gdyż on nie potrafi zapomnieć tego, w jaki sposób potraktowała go Iris 10 lat temu. Scott musi podjąć decyzję, czego pragnie i odpowiedzieć sobie na pytanie, czy potrafi wybaczyć.Z kolei przed Iris trudny stoi trudny proces rozwodowy, zwłaszcza po tym, jak Antonio przedstawia ją w najgorszym świetle w tabloidach i mediach społecznościowych.

Bardzo podobała mi się ta historia i z niecierpliwością będę czekała na ciąg dalszy, tym bardziej, że świetne, emocjonujące i dramatyczne zakończenie, wbija w fotel, a z epilogu wiadomo, że bohaterem trzeciej części będzie Holden, który jest odkąd pojawił się w tej historii, czyli w pierwszym tomie, zyskał moją uwagę. Ciekawych postaci jest tu więcej, chociażby siostra Scotta, Celine.

Dagmara Zielant-Woś w książce „Lato drugich szans” zaprasza czytelników w poruszającą podróż pełną trudnych emocji, konfrontacji z przeszłością i prób znalezienia nowej drogi w życiu. To opowieść o miłości, przebaczeniu i odwadze, która nie tylko chwyta za serce, ale również skłania do refleksji nad własnymi wyborami i relacjami.

Główna bohaterka, Iris, to kobieta, która przez lata tkwiła w toksycznym środowisku, kontrolowana przez matkę i męża. Dopiero po zniknięciu matki i decyzji o rozwodzie zaczyna na nowo odkrywać siebie. Z kolei Scott, samotny ojciec, zmaga się z trudami codzienności oraz wpływem zaborczej byłej żony. Ich losy splatają się ponownie, a dawne uczucia  zarówno te dobre, jak i bolesne  powracają.

Autorka świetnie ukazuje proces wewnętrznej przemiany bohaterów. Iris i Scott to postacie z krwi i kości  pełne wad, ale i ogromnej siły. Z ich perspektywy możemy obserwować, jak trudne jest wybaczenie, szczególnie samemu sobie, i jak ważne są rozmowy, nawet te najtrudniejsze.

Fabuła prowadzona jest płynnie, a kolejne wydarzenia budują napięcie, które sprawia, że książkę trudno odłożyć. Relacje między bohaterami są złożone i realistyczne od niepewności, przez gniew, po ciepło i nadzieję. Związek Iris i Scotta jest pełen wyzwań, ale to właśnie one nadają tej historii autentyczności.

Na szczególną uwagę zasługuje sposób, w jaki autorka pokazuje, że czasem wsparcie przychodzi z najmniej oczekiwanej strony, a każdy zasługuje na drugą szansę. Letnia sceneria nadaje opowieści wyjątkowego klimatu, przypominając, że lato to czas zmian, ale i nowych początków.

„Lato drugich szans” to książka, która porusza serce, a jednocześnie daje nadzieję. Polecam ją każdemu, kto szuka historii pełnej emocji, zawirowań i szczęśliwego zakończenia.

"Czasem w życiu człowieka przychodzą takie momenty, że właściwa decyzja okazuje się oczywistością i wystarczy zrobić jeden jedyny krok, żeby ruszyć naprzód."

Scott za młodu zakochał się bez pamięci, jednak wybranka jego serca, odchodząc rozszarpała go na malutkie kawałki. Dziesięć lat po tych wydarzeniach jest już po rozwodzie i ma dwie wspaniałe pięciolatki. Myślał, że przeszłość, choć niejasną zostawił za sobą. Cóż myślenie bywa złudne, a dawne blizny jednak nie do końca wygojone.
Kiedy jego najlepszy przyjaciel dostaje telefon, informujący że jego siostra wylądowała w szpitalu, decyduje się pojechać z nim. To co zobaczył nie śniło mu się nawet w najgorszych koszmarach. Zobaczył ją po tylu latach. Złamaną przez życie i własnego męża, pobitą, zastraszoną i kruchą jak najcieńsza porcelana.
Podejmuję decyzję, która może zmienić całe jego życie. Postanawia udzielić azylu miłości swojego życia.
Czy Iris zazna w końcu spokoju ? Czy tego lata wyjdą na jaw głęboko skrywane tajemnice z przeszłości ? Czy tych dwoje będzie miało swoją drugą szansę ? Możecie się o tym przekonać tylko i wyłącznie czytając tą pozycję.

Scott jest dobrym policjantem i równie dobrym ojcem dla swoich córek. Wielokrotnie łamane przez ich matkę, odnajdują pocieszenie
w ramionach ojca. Ojca, który dźwiga złamane niegdyś serce, dźwiga praktycznie samotne ojcostwo, a także wybryki byłej żony i widmo choroby, którą już raz pokonał, jednak w każdej chwili mogła wyciągnąć po niego ponownie swoje macki. Wspierany przez rodzinę i przyjaciela nigdy nie przypuszczał, że przyjdzie mu zmierzyć się
z nieprzepracowanym bólem i gniewem, jaki pozostawiła po sobie Ris.

Iris jest mężatką jednak nie z wyboru. Jej „kochająca” matka niejednokrotnie posuwała się do gróźb czy szantażu by tylko osiągnąć własne cele. A jej „cudowny” mąż okazywał swoje uczucia pięścią, nogą i bronią. Kiedy kobieta podejmuje decyzję by się
w końcu uwolnić od przemocowca rozpętuje się prawdziwe piekło.
W efekcie ląduje skatowana w szpitalu.
Głęboko skrywane kłamstwa i tajemnice w ochronie bliskich wychodzą w końcu na jaw, a Ris ma w końcu okazję by dostać drugą szansę od życia.

Długo zbierałam się do przeczytania tej książki. Zupełnie niepotrzebnie. Ta historia zaskoczyła mnie ogromem bólu jaki skrywa na kartkach papieru. Nie tylko psychicznym, ale i fizycznym. Pokazała mi, że w życiu na naszej drodze może pojawić się wiele podłych
a zarazem bliskich osób, które wycisną z nas ostatnią esencję. Pomimo tego zawsze trzeba mieć nadzieję na drugą szansę.

Motywy jakie tu znajdziecie to między innymi druga szansa, samotne rodzicielstwo, nadmorski klimat, trauma, przemoc, choroba, małe miasteczko, wspólna przeszłość i rozwód.