„Podróż jest najlepszym sposobem na życie.”
„Kroniki Lenny’ego. Grecja” to druga część cyklu przygód Joanny i Pawła kreowanych przez Ewę Sosnowską. Do wyboru tego tytułu do czytania skłonił mnie tytuł. Przeczytać coś o mojej ukochanej Grecji, to jak cofnąć się w czasie do momentów w niej spędzonych. Kocham Grecję! Za błękit nieba, za stosunek do życia, nawet za to, że rozkłady autobusów funkcjonują sobie a kierowcy sobie ;) Grecja to niesamowita mentalność, w której może i trudno się odnaleźć, ale można się nią zachwycić. Chciałam, aby ten tytuł mi to przypomniał. I wszystko byłoby super – bo podróże kształcą, bawią i rozwijają. Jednakże w tej książce do granic doprowadzała mnie główna bohaterka – Asia, który niczym „król Midas”, czego się nie dotknęła – zamieniała to w złoto. Joanna to kobieta wszechstronna! Dziennikarka (najlepsza), przewodniczka (najlepsza), pilotka w rajdach samochodowych (najlepsza), organizatorka wszelkiego rodzaju imprez (najlepsza)… i tak bez końca! Dla równowagi, jej mąż Paweł, to oaza spokoju (choć i od tego są wyjątki, gdy w grę wchodzi zazdrość) i wyrozumiałości (w stosunku do Asi). Gdzie Ci dwoje nie zajadą swoją Puszką, tam spotkają akurat przyjaciół (nieważne, czy to już Grecja, czy jeszcze coś innego w drodze) – tak jakby cały świat czekał tylko na nich. Ale dość o tym… Co jest piękne w tej opowieści – miejsca, które odwiedzają, bo rzeczywiście w taką podróż to chętnie bym się z nimi wybrała! Zwłaszcza teraz, w dobie pandemii, gdy nasze przemieszczanie staje się znacznie ograniczane. Tym bardziej podróż tych dwojga z kilkumiesięcznym synkiem jest fascynująca i ciekawa. Do tego elementy historii i mitologii greckiej, które niewątpliwie poszerzają horyzonty czytelnika. I choć maniera głównej bohaterki mnie irytowała, to ta wspólna podróż pozwoliła mi na chwilę relaksu…
Znajdą się sceptycy, którzy od razu skrytykują podróż z tak małym dzieckiem. Ja do nich nie należę, bo sama ze swoimi maluchami uwielbiam poznawać nowe miejsca. A gdybym miała taką Puszkę, to dopiero byłaby frajda!

Niestety między tą pozycją a mną nie było chemii od początku. Temat wdzięczny - Grecja - słońce, drzewa oliwkowe, szczęśliwi ludzie oraz kolebka cywilizacji. Podróż sama w sobie to najmocniejszy punkt całej książki - można sobie wyobrazić te przepiękne widoki oraz ich przygody z dzieckiem w ciężarówce zwanej Puszką. Podziwiam i szanuję za odwagę