„Już od dawna nie doświadczyła niczego, co mogłoby dodać jej skrzydeł.”

Poznajemy Samantę, pewną siebie, niezależną, młodą kobietę. Jest uzdolnioną studentką ostatniego roku ekonometrii. Idealnie potrafi połączyć naukę i pracę. Jest bardzo sumienna, obowiązkowa, dobrze zorganizowana, pracowita. Żyje w ciągłym pośpiechu, brnie do przodu pokonując kolejne przeszkody. Atrakcyjna, zadbana, zwraca uwagę mężczyzn z pracy i uczelni. Skutecznie jednak unika bliższych z nimi znajomości. Nie potrafi, albo nie chce się angażować. Krążą o niej plotki, że woli kobiety. W pewnym momencie poznaje Gabriela, małomównego, spokojnego mężczyznę, który ma swoje tajemnice. Jego poznanie zaowocuje licznymi zmianami w jej życiu.

Powieść pod wieloma względami bardzo nieoczywista i mało przewidywalna. Autorka od samego początku daje nam do zrozumienia, że Samanta woli kobiety. A jaka jest prawda? Wyraźnie ukazuje sposób postrzegania takich osób. Nie jest to miłe, za to bardzo prawdziwe i krzywdzące. Rodzina, najbliżsi, ciotki i babcie ich ciągłe nagabywanie i krytyka – w stosunku do młodych, samotnych kobiet. Nie każda z nas ma potrzebę bycia z kimś, posiadania dzieci, rodziny. Postrzeganie kobiety przez pryzmat mężczyzny – dla mnie to uwłaczające – dobrze, że zaczyna się to zmieniać. Pani Ewelina ukazuje wręcz namacalnie, z czym musi zmagać się kobieta, która nie chce być związku. Pytania rodziny, znajomych o to, „dlaczego wciąż jesteś sama” są nie na miejscu i mogą bardzo krzywdzić. Gołębie – pasja i zaangażowanie w ich hodowlę.

Bardzo dobry pomysł na książkę. Polecam :)

Nasza główna bohaterka jest studentką ekonometrii na warszawskim SGH. Jest inteligentna, pilna, ambitna. Ma wielkie plany, które realizuje skupiając się na nauce i popołudniowej pracy. Dziewczyna stroni od wszelkich wyjść ze znajomymi, zarówno z koleżankami, jak i kolegami. Jednak autorka sugeruje nam, że woli kobiety...
Z czasem życie Eweliny odmieni się za sprawą współlokatorki, przyjaciela od tenisa, bogacza od Marcedesa i na koniec tajemniczego Gabriela.

Król ptaków jest dość specyficzną książką. Dziwnie prowadzona fabuła, która niby szybko gna, ale i skacze z wątku na wątek. Niewątpliwie dużo się dzieje, aż nie wiadomo na czym się skupić.

Samanta powoli kończy studia, a nie przedstawiła jeszcze rodzinie żadnego chłopaka. Przy każdej wizycie nagabywana jest podobnymi tekstami, co każdą z nas mogłoby zdenerwować. W tych momentach jej współczułam...

Chciałabym żeby autorka bardziej rozwinęła wątek z Gabrielem. Dla mnie wyjaśnia niewiele. Koniec książki nie przyniósł mi nic, chyba go nie zrozumiałam. Jeśli mnie zapytasz jak się skończyło to odpowiem: nie wiem.

Sięgając po tę książkę, miałam nadzieję na jakąś lekką romantyczną fabułę, która pozwoli mi trochę oderwać głowę od codziennych spraw i obowiązków, niestety okazało się, że historia trochę rozminęła się z moimi oczekiwaniami.
Przykro mi to pisać, ale kiedy sięgam pamięcią wstecz ciężko, jest mi przypomnieć sobie, taką obojętność wobec innych postaci i ich losów, jak w tej powieści. Główna bohaterka, choć była osobą dojrzałą i miała głowę na karku, to jej infantylne zachowanie często było dla mnie niezrozumiałe i bardzo drażniące.
Książka ma też oczywiście swoje plusy i dla mnie na przykład spore znaczenie miał fakt, że autorka potrafiła niejednokrotnie zaskoczyć mnie jako czytelnika i dać nieco do myślenia.
Jeśli po przeczytaniu tego wstępu zastanawiacie się, o czym właściwie opowiada „Król Ptaków”, to odpowiadam, że jest to powieść o ambicjach, przyjaźni i w końcu o próbie odnalezienia miłości.

Samanta jest osobą, u której inteligencja i uroda idą ze sobą w parze. Błyskotliwa i pragnąca osiągnąć sukces studentka SGH nie boi się poświęcenia i ciężkiej pracy. Ma swoje plany, a ich realizacja jest dla niej najważniejsza, przez co jej sfera uczuciowa stała się porządnie zaniedbana. Pomimo powodzenia, jakim cieszy się u płci przeciwnej, dziewczyna nie chce angażować się w związki, a fakt że w swoim najbliższym otoczeniu zaczyna być postrzegana jako osoba homoseksualna, komplikuje sprawy jeszcze bardziej.
W dniu, w którym Samanta poznaje tajemniczego Gabriela, jej serce nagle zaczyna mocniej bić, lecz mężczyzna ma pewną skrywaną przez lata tajemnicę, która może zaważyć na dalszym losie tych dwojga ludzi.

Książka opowiada historie Samanty – młodej, uzdolnionej studentki, która robi błyskawiczną karierę w korporacji. Dziewczyna podczas niezobowiązującej kolacji z kolegą z pracy, poznaje jego sympatię. Przypadkowe spotkanie z Zuzą będzie punktem zwrotnym w życiu Samanty. Autorka przedstawia w powieści korporacyjny świat, w którym pieniądze i pozycja społeczna są doskonałym narzędziem, służącym do manipulowania innymi. Główna bohaterka, wchodząc do tego bezwzględnego świata musi dokonać wielu wyborów. Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? Czy pokonując drogę na szczyt kariery zawodowej, można postępować w zgodzie z samym sobą? Młoda utalentowana dziewczyna pracująca w męskim gronie, musi postawić ostre granice w kontaktach z kolegami z pracy.

Temat książki ma naprawdę ogromny potencjał. Autorka dotyka wielu ciekawych i ważnych tematów dotyczących skomplikowanych relacji międzyludzkich. W mojej opinii potencjał ten nie został on do końca wykorzystany. Powieść choć objętościowa niewielka, zawiera szereg niepotrzebnych i nużących opisów. Fabuła toczy się dosyć flegmatycznie. Książka momentami jest zwyczajnie przegadana Interesujące wątki, zostały potraktowane dosyć pobieżnie. Postać tytułowego króla ptaków, pojawia się dopiero na końcu książki. Szkoda, bo Gabriel wydaje się być naprawdę ciekawą, inspirującą i oryginalną postacią i chciałabym poznać go bliżej. Zakończenie powieści pozostaje dla mnie dużą zagadką. Chyba nie do końca zrozumiałam, co autorka miała na myśli.

„Król ptaków” zauroczył mnie opisem. Myślałam, że będzie to fajna książka o pasji, odmiennych charakterach z czymś lekkim w tle, a otrzymałam książkę bez jakiejkolwiek fabuły. Takiego typowego gniota.
Jeszcze nigdy nie czytałam książki, gdzie bohater fascynuje się gołębiami. Co prawda nigdy nie lubiłam latających ptaków, ale jestem otwarta na nowości. Dla już na początku moja nadzieja umarła. Przez ¾ książki były opisy w żaden sposób nie wpływające na fabułę. Troszkę dziewczynki sobie poplotkowały, troszkę było flirtów ze straszymy facetami, ale autorka za szybko zamykała ten temat, który na pozór wiele by wniósł. A główny bohater, który w opisie jest nazwany Gabrielem pojawił się pod koniec, a wątek w ogóle nie został rozwinięty. Nie bardzo widzę głębszy sens w tej książce. Nie było ani fabuły, ani ujmujących bohaterów tylko denne opisy – niczego.
Nie polecam. Szczerze się przy niej wynudziłam. Nawet porządnej recenzji nie mam na podstawie czego napisać. Jeszcze bardzo długa droga przed autorką.