Miło jest zagłębić się w świat wyobraźni nawet wtedy gdy dziecięce lata ma już się dawno za sobą.

Głównymi bohaterami zostali Bruno i Maja, dzieci, które były zodiakalnymi Skorpionami, ich mamy były w tym samym czasie w ciąży i urodzili się dzień po dniu. Jakby zbiegów okoliczności było mało, to dodatkowo mieszkali przez ścianę.

Tematem przewodnim tej obszernej pozycji dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym jest walka dobra ze złem i to tylko dzięki dziecięcej wyobraźni, która mogła zdziałać cuda. Czy Bruno i Maja pokonali Nicość, która pojawiła się w Krainie Niezwykłości?

Książka podzielona jest na dłuższe rozdziały. W wydaniu nie zabrakło także kolorowych ilustracji, jednak w moim odczuciu jest ich stosunkowo mało. Publikacją jest wydana w sztywnej oprawie w dużym formacie z białymi kartkami, jednak cena okładkowa nie jest w związku z tym najniższa.

,,Kraina Niezwykłości" ma zachęcić rodziców do rozmowy na różne tematy i myślę, że tylko od opiekunów zależy które z nich podejmą z młodym odbiorcą.

Książka niezwykła, bo dość mocno pobudza wyobraźnię małego czytelnika, a to jest bardzo ważne dla prawidłowego rozwoju.

Bruno i Maje łączy wyjątkowa przyjaźń, oboje mają bogatą wyobraźnie i są ciekawi otaczającego ich świata. To właśnie te cechy sprawiły, że zostali wybrani do wzięcia udziału w niezwykle ważnej misji – ocalenia Prawdopodobny, Krainy Niezwykłości, którą włada smutny Astromagus. Jest`smutny, bo stracił swoją moc, dzieci w rzeczywistym świecie przestały marzyć o rzeczach niezwykłych, zapomniały o wyobraźni i dlatego niezwykłość tej krainy powoli zaczyna zanikać. Dlatego przyjaciół czeka ekscytująca podróż, podczas której będą musieli zmierzyć się z mrocznymi siłami Nicości, ale też z własnymi lękami i słabościami. Czy moc dziecięcej wyobraźni okaże się pomocna?

Zacznę od tego, że opowieść jest ciekawa i pouczająca, pięknie wydana bo w twardej oprawie, opatrzona uroczymi ilustracjami. Jednak niektóre słowa wymagają dodatkowego tłumaczenia dlatego książkę najlepiej czytać razem z dzieckiem , żeby na bieżąco rozwiewać jego wątpliwości. To co wręcz bije z książki to fakt, że o wyobraźnię trzeba dbać, pielęgnować ją niczym ukochaną roślinkę, wtedy będzie najbardziej urodzajna - kreatywna. Myślę, że dzieci w wieku 8-9 lat zachwycą się tą książką.

A czy Ty kiedyś otworzyłaś/eś drzwi do świata fantazji? Znalazłaś/eś odpowiednią „furtkę”, jak na przykład Łucja w Lwie, Czarownicy i starej szafie, gdy przez szafę z lustrami i rzędami futer przeszła to bardzo tajemniczej krainy? Czy byłaś/eś w stanie przez swoje dziecięce wyobrażenia wymyślać wyimaginowane postaci, baśniowe krainy, tak, aby rodzice nie skojarzyli, że właśnie znalazłaś/eś się w świecie swojej wyobraźni niedostępnej dla nich? Zapewne nie raz, nie dwa.

Do świata marzeń i niesamowitej wyobraźni naszych najmłodszych zaprowadziła mnie pani Marta Tondera-Tuzinek. Autorka Krainy Niezwykłości urodziła się w Warszawie, a swoje życie podsumowuje krótko: z zawodu i powołania jest nauczycielką języka polskiego, poetką z wyboru, malarką z przypadku, idealistką z natury.

Już sama okładka książki wzbudziła mój zachwyt. Solidnie wydana, w twardej oprawie z ciekawymi rysunkami na dobrej jakości papierze. W środku szata graficzna jest również interesująca. Ilustracje do książki wykonała Karmen Sikorska. Rysunki te dają lekturze nutkę tajemniczości, pobudzają fantazję czytającemu. Przy każdej ilustracji można tworzyć własne historie dla bohaterów niniejszej bajki.

Zatem przejdźmy do nich. Do dwójki przedszkolaków Mai i Brunona, którzy mieszkają po sąsiedzku, a ich pokoje rozdziela zaledwie ściana. Znają się od urodzenia, ponieważ przyszli na świat dzień po dniu. Przyjaźnią się, razem chodzą do przedszkola. Jedno i drugie może pochwalić się bujną wyobraźnią. Właśnie dlatego zostali wybrani do bardzo ważnej misji. Z Krainy Niezwykłości w Prawdopodobnie (w Prawdopodobnej?) przybędzie to nich tajemniczy posłaniec, która ma zaprowadzić dwójkę kilkulatków do świata wyobraźni, gdzie będą musieli stawić czoła mrocznej Nicości. Czy im się to powiedzie?

Autorka zaznacza, że książka przeznaczona jest dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Muszę stwierdzić, że jak najbardziej się zgadzam, ale pod jednym warunkiem. Lekturę dzieciom w wieku 8-10 lat muszą czytać razem z rodzicem. Samemu mogą nie zrozumieć filozoficznego, metaforycznego przesłania pani Marty. Bogate słownictwo autorki może również nie do końca być zrozumiałe dla najmłodszych wielbicieli literatury i tutaj ogromna rola rodziców, opiekunów, zapewne też i babć, by pomogli dzieciom zrozumieć niezrozumiałe, wyjaśnić niepojęte, by lektura dla nich była źródłem inspiracji do przekraczania granic realnych do tych jakże pięknych baśniowych.

Polecam zdecydowanie. To piękna książka z ważnym przekazem dla najmłodszych.

Bardzo miło było zagłębić się w lekturę drugiego tomu o uczennicach szkoły podstawowej.

Tym razem autorka postanowiła poruszyć nowej osoby w klasie. Choć dziewczynka była niepewna tego co może czekać ją po przeprowadzce przemogła swój strach i udała się do nowej szkoły. Tam poznała Julkę z jednej klasy, która musiała we wszystkim być najlepsza. Nie dopuszczała do siebie myśli by Zuzia mogła zaprzyjaźnić się z chłopakiem, który jej się podobał lub mógł być od niej lepszy na testach.

Pozycja pokazuje, że nie zawsze musimy być we wszystkim najlepsi, nawet jeśli świadomie lub nie takie postępowanie nakładają na nas rodzice. Każdy z nas jest inny, ma różne predyspozycje i nie możemy oczekiwać od dziecka by było najlepsze we wszystkich dziedzinach życia, bo tak się po prostu nie da.

Przyjemnie jest czytać tę książkę ze znajomością pierwszej części, jednak nie jest to szczególnie wymagane. Ten tom dotyczy zupełnie innych zagadnień, więc można czytać go jako oddzielną całość. Lektura jest przeznaczona głównie dla dzieci w wieku szkolnym, jednak sądzę, że rodzice także powinni się nią zainteresować, by zobaczyć jak postępują względem dzieci.

Karolina Kwaśnik bardzo dobrze oddała emocje obu głównych bohaterek. Nikt z nas nie jest idealny, jednak nie jest to powodem, by z tego powodu się załamywać, czy uciekać się do kłamstw. Warto realizować pasje własne, a nie osób z naszego otoczenia, które coś dla nas zaplanowały.

Bruno i Maja to dwójka przyjaciół, którzy mieszkają po sąsiedzku. Przed nimi nie lada zadanie, zostali wybrani, aby wyruszyć na niezwykle ważną, a przy tym niebezpieczną podróż, aby ocalić Krainę Niezwykłości. Przed nimi walka z siłami Nicości, a także poradzenie sobie z własnymi słabościami i lękami. Czy dadzą rady?

Książka przeznaczona dla dzieci i ciekawą historią skrywającą przesłania. Nam się podobała, dzieci z przyjemnością ją czytały, odkrywając wraz z bohaterami niezwykły świat. Po skończeniu stwierdziły, że książka była świetna i naprawdę dobrze się bawili podczas jej czytania, a bohaterów polubili.

Tekst nie jest prosty i to może być spory problem, jeśli chodzi o młodsze dzieci. Znajdziemy słowa trudne, których znaczenie będzie trzeba tłumaczyć. Dlatego według mnie jest to pozycja dla starszych dzieci, tak od 9-10 roku życia.

W książce znajdziemy dość ładne i ciekawe ilustracje, które przyciągają wzrok, zachęcając do sięgania po nią.

Okładka twarda i solidna, dzięki niej książka posłuży długi czas.

„Kraina Niezwykłości” to ciekawa i wciągająca książka, którą polecam, ale starszym dzieciom (9+).

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2022/01/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-kraina.html

Pięknie wydana książka czy z równie pięknym wnętrzem?

Kraina niezwykłości władana przez smutnego Astomagusa. Do której mają trafić w misji ratunkowej Bruno i Maja. Dzieci wybrane spośród wielu wyróżniają się wielką wyobraźnią. Na czym ma polegać ich misja? Ma zadnie przywrócenie krainie swojej świetności. Jak tego dokonają? No właśnie dzięki swojej wyobraźni. Udają się w podróż, podczas której będą musiały wykazać się odwaga i przezwyciężyć swoje lęki, bo na ich drodze, stanie Pustka i Nicoś.

Książka z serii dla dzieci, a raczej książka do poczytania z naszymi pociechami. Choć fabuła urzeka to język odpycha. Jest ciężki i trudno zrozumiały dla dzieci. Zamiast przeżywać z dziećmi losy bohaterów musiałam co krok tłumaczyć znaczenie słów. A czasem i czytać zdanie kilkukrotnie, bo były skomplikowane dla małych rozumów…

Książka poza swoim pięknym wydaniem ma również mądre przesłanie i pokazanie jak ważna jest rola rodzica, który jest i kocha. Dzięki powieści rodzice mają szanse na dłuższe rozmowy z dziećmi. Wytłumaczenie sensu słów, które przydadzą im się w dalszych latach. Piękne ilustracje, które są starannie wykonane i przykuwają uwagę. Podsumowując lektura dla rodzica, a później do wspólnego czytania z dziećmi starszymi.
Bądź dla starszych dzieci 10lat i więcej.

Bruno i Maja to przyjaciele mieszkający po sąsiedzku. Są ciekawi świata i mają bogata wyobraźnię. Dzięki tym cechom zostali wybrani do bardzo ważnej misji - ocalenia Krainy Niezwykłości. Podczas ekscytującej podróży będą musieli stoczyć walkę z siłami Nicości oraz pokonać własne lęki i słabości.
Czy im się to uda? Co znajduje się za tajemniczym przejściem?

Książka jest bardzo pięknie wydana. Gruba oprawa, ilustracje przykuwające uwagę i pobudzające wyobraźnię, duży druk. Sama historia bardzo ciekawa, z przesłaniem jak ważna jest rola rodzica. Natomiast minusem jest język, trudno zrozumiały dla dzieci. Trzeba robić wiele przerw w czytaniu i tłumaczyć słowa niezrozumiałe dla dziecka.

Podsumowując, piękna książka, ciekawa fabuła z ważnym przesłaniem. Na pewno do czytania z dzieckiem.

“Kraina Niezwykłości” Marii Tondery-Tuzinek opowiada historię przyjaźni dwojga dzieci: Brunona i Mai. Dzieci spośród swoich rówieśników wyróżnia wyobraźnia - nieograniczona, niezwykła, bogata. To zdecydowało, że zostali wybrani spośród wielu innych do udziału w wyjątkowej misji uratowania Prawdopodobnego czyli Czarodziejskiej Krainy Niezwykłości, którą władał smutny Astromagus. Jest `smutny, bo stracił swoją moc, bowiem dzieci w rzeczywistym świecie przestały marzyć o rzeczach niezwykłych, zapomniały o wyobraźni i dlatego niezwykłość tej krainy powoli zaczyna zanikać. To właśnie nasi bohaterowie, Bruno i Maja, stanęli przed zadaniem ocalenia Prawdopodobnego, dzięki swym wyjątkowej wyobraźni. Aby uratować Krainę Niezwykłości, muszą odbyć niebezpieczną, ale ekscytującą podróż, mierząc się nie tylko z groźną i ponurą Pustką i Nicością, ale też i z własnymi lękami i słabościami. Czy dzięki swemu niezwykłemu darowi - sile dziecięcej wyobraźni - ocalą Prawdopodobne i uratują Astromagusa?
“Kraina Niezwykłości” w zamyśle autorki to książka przeznaczona do wspólnej lektury z dorosłym, który nie tylko ją przeczyta dziecku, ale będzie również wielokrotnie tłumaczył, objaśniał treści w niej zawarte, odwołując się do doświadczeń, przeżyć bliskich najmłodszym. Treść tego utworu zawiera bowiem wiele przemyśleń i refleksji dotyczących spraw istotnych, ale trudnych i poważnych, których dzieci bez pomocy dorosłego mogłyby po prostu nie zrozumieć. Dodatkowo, moim zdaniem, książka została napisana trudnym językiem, pełnym obco brzmiących słów, terminów raczej małym dzieciom nieznanych, z długimi, zawiłymi w swej konstrukcji zadaniami (np. dormitorium, euforia, splątane macki nicości).
Oczywiście odnalazłam w tej książce i pozytywne strony - jest w niej sporo nie tylko o roli wyobraźni, ale przede wszystkim o tym, co każdemu dziecku jest niezbędne do prawidłowego rozwoju czyli o bezwarunkowej miłości rodziców, którzy swoje pociechy obdarzają troską i uwagą, poświęcają im dużo czasu nie tylko na wspólne zabawy, ale i długie rozmowy o różnych, ale ważnych dla nich rzeczach. Do sięgnięcia po tę pozycję może również zachęcić jej jej staranne wydanie, z ciekawymi ilustracjami w środku. Uważam jednak, że jej lektura wymaga wsparcia dorosłego, który małym czytelnikom będzie tłumaczył niektóre zawiłości tekstu i trudne słowa.
Cała recenzja: https://www.czytelnika.pl/2022/01/kraina-niezwykosci-marta-tondera-tuzinek.html