Książkę otrzymałam w ramach współpracy z Wydawnictwo Novae Res oczywiście miałam do wyboru kilka książek, zdecydowałam się na tą. Nie ma super opinii na portalach książkowych lecz ja postanowiłam wyrobić sobie własną.

Zaczęłam od drugiego tomu, w niczym to nie przeszkadza. Niczego po książce nie oczekiwałam i jakież było moje pozytywne zaskoczenie nią. Jest to lekka książka obyczajowa, z elementami humoru, przyznaję że czasami jest to czarny humor.

Tomasz Stopiński jest policyjnym negocjatorem. Zmaga się z różnymi sprawami, tymi mniejszymi i tymi po których ciężko jest mu zasnąć. Jego praca to wezwanie o każdej porze dnia i nocy. Domowego ogniska strzeże żona, Anna inteligentna kobieta której gdzieś tam trochę wierzy w zabobony. Gdy główny bohater przynosi do domu tytułowy sznur wisielca... a nie, tego Wam nie zdradzę, nie będę psuła przyjemności czytania.

Do łez rozbawił mnie wątek z szalonym wojskowym, długo po zamknięciu książki słyszałam w głowie "na koń'. Nie wiem czy ludzkie o takim zachowaniu istnieją, mam nadzieję że to jednak tylko wyobraźnia autorki bo nie chciałabym kogoś takiego spotkać.

Zachęcam do lektury

Sam tytuł jest nietypowy i intrygujący. To właśnie on i fakt, że główny bohater jest negocjatorem policyjnym skusił mnie do zapoznania się z tą pozycją literacką. Spodziewałam się spektakularnych wyczynów Stopińskiego- w końcu negocjator to człowiek, który potrafi czasem zaważyć na życiu lub śmierci drugiego człowieka- samobójcy, chorego psychicznie czy zakładników przetrzymywanych przez szaleńców. A autorka od samego początku gra na nosie czytelników- nasz negocjator przybywa na miejsce wezwania już po fakcie. Młoda dziewczyna skutecznie zdążyła odebrać sobie życie, a pracująca na miejscu ekipa jawi się nam jako banda nieudolnych policjantów... Cóż, zdarza się. Każda praca ma swoje blaski i cienie, sukcesy i porażki. Na potwierdzenie tych słów Stopa wspomina swoje wcześniejsze sprawy zakończone sukcesem.
Ale o co chodzi z tym sznurem? Otóż moi mili tytuł jest równie zabawny i przewrotny, jak cała książka. Stopa pewnego dnia przynosi do domu sznur wisielca, który najzwyczajniej w świecie nie mieścił się w jego nowym biurku. Sytuacja absurdalna, prawda? A później jest już tylko śmieszniej. Żona naszego negocjatora postanawia bowiem skorzystać z domniemanych mocy tegoż sznura. Chcąc chronić męża przed nieszczęściami w pracy szuka odpowiedniego amuletu- tylko czy sznur wisielca, pozostałość po autentycznym samobójcy, jest odpowiedni? Anka zagłębia się w świat przesądów i nagle okazuje się, że w naszym racjonalnym świecie gusła mają się całkiem nieźle. Autorka przywołuje liczne przesądy, które niejednokrotnie wywołują uśmiech...
Nie zdradzam szczegółów- przeczytajcie sami!
A jeśli macie ochotę poznać wcześniejsze przygody Stopy to zachęcam do lektury książki pt. "Garnitur na słupie".

Zapraszamy:
https://klub-tworczych-mam.blogspot.com/2020/05/mama-czyta-komu-sznur-wisielca-aneta.html