Pozytywnie zaskoczona prozą Aleksandry Rupińskiej poszłam od razu za ciosem i zdecydowałam się na kolejną jej powieść. Autorka udowodniła mi, że bacznie obserwuje otaczający ją świat i wyciągnięte z tego wnioski potrafi przełożyć na fabułę swojej powieści co pięknie widać w jej najnowszym dziele.

"Jedna dobra chwila" czaruje lawiną emocji, chwyta za serce szczerością przekazu oraz wprowadza na scenę nowych bohaterów, których opowieść ani przez moment nie jest nam obojętna. Od pierwszej do ostatniej strony zanurzamy się w prozie życia, w problemach, które potrafimy zrozumieć, podobnie jak kroki, które podejmują bohaterowie, bo to wszystko nie jest nam obce. Całość otoczona lekkim stylem, trafnymi dialogami oraz świadomymi opisami wydarzeń sprawia, że lektury nie można odłożyć na bok choćby na chwilę.

Aleksandra Rupińska zabiera nas w sam środek trudnych doświadczeń, życiowych błędów oraz wyciągania konsekwencji. Drugi tom jej serii jest trochę krótszy od poprzedniczki, ale nie umniejsza to wartości fabuły, która podobnie jak ostatnio, wprowadza na scenę bardzo dużo współczesnych wartości. Autorka proponuje nam, by zatrzymać się na chwilę, porozmyślać nad losem jej postaci, przełożyć ich los na realny świat i wraz z nimi uczyć się wychodzić obronną ręką z trudnych sytuacji. Otrzymujemy więc konkretną lekcję, konkretną opowieść, nie książkę o której szybko zapomnimy co bardzo wpływa na obiór treści i tym mocniejsze przywiązanie do bohaterów.

Tym razem czytamy o Emilii i Alexandrze, którzy spotykają się ponownie po wielu latach. On jest przekonany, że to nie może być przypadek, ona sama nie wie co o tym myśleć. Jedno jest pewne - ich drogi połączyły się w najlepszym dla nich momencie a historia ponownie nakreśliła koło, by pozwolić im odnaleźć w sobie pocieszenie oraz zrozumienie. Obydwoje ogromnie tego potrzebowali. Obserwowałam z zapartym tchem jak początkowo ich nieśmiała relacja przeradza się w coś bardzo mocnego, silnego, nieprzerwanego, napiętnowanego jednak prozą życia co sprawiało, że drżałam o ich dalszą przyszłość. Tak, bardzo przywiązałam się do bohaterów, podobnie jak do postaci z pierwszego tomu, ponieważ autorka kreuje ich w wielowymiarowy sposób, pozwalający odnaleźć w nich cząstkę nas samych.

"Jedna dobra chwila" to niełatwa historia. Dużo w niej niepowodzeń, problemów i walki z przeciwnościami, ale to jednocześnie sprawia, że przerzucamy kolejne strony z rosnącymi zainteresowaniem. Autorka stawia na drodze swoich bohaterów bariery, które początkowy wydają się nie do rozwiązania i uczy nas, że jeśli czegoś nie można przeskoczyć to trzeba to obejść. Piękna, czasami nostalgiczna, cały czas bardzo życiowa, mądra i dojrzała fabuła sprawia, że nabieram wiary w polskich autorów, którzy jak się okazuje mają wiele do powiedzenia, więc mam nadzieję, że zapamiętacie nazwisko autorki oraz dacie szansę jej prozie. Jest tego warta!

Aleksandra Rupińska rok temu zadebiutowała pierwszym tomem serii, jakim była ,,Jedna dobra rzecz". Odbiorcy, którzy nieco wstrzymali się z jej lekturą obecnie mogą od razu skusić się na obie części serii. Jest to bardzo korzystne rozwiązanie z tego powodu, że nie trzeba będzie długo czekać na możliwość przeczytania dalszych losów głównych bohaterów. Dzięki temu, że dotarły do mnie od razu obie części postanowiłam wygospodarować kilka dni wolnego czasu, by móc się z nimi zapoznać tom po tomie. Tak też się stało i jestem bardzo zadowolona, że skusiłam się na ten cykl pisarki, która zawodowo pracuje w bibliotece.

Czy życie Alexandra i Emilii mogło być szczęśliwe? Czy istniała szansa by bez tej drugiej osoby mogli być dobrze nastawieni na przyszłość? Co takiego stało się wcześniej, że ich losy się rozeszły. Aktualnie Alexander ponownie miał szansę nawiązać relację z Emilią. Mężczyzna sądził, że to los ponownie ich połączył, jednak czy tak faktycznie było? Jedno było pewne. W życiu Emilii miało dojść do pewnych komplikacji, lecz czy kobieta była gotowa stawić im czoła?

,,Jedna dobra chwila" Aleksandry Rupińskiej to drugi tom serii, z którym warto jest zapoznać się po poznaniu ,,Jednej dobrej rzeczy". Autorka ma niebywały talent autorski i życzę, by udało jej się go rozwijać we wskazanym kierunku. Choć do tej pory na polskim rynku ukazały się tylko dwie książki tej młodej pisarki, jest na co czekać. Ja na pewno z przyjemnością sukcesywnie będę poznawać dalszy literacki dorobek Aleksandry Rupińskiej, gdy ten pojawi się już na polskim rynku wydawniczym.

„Jedna dobra chwila nas nie naprawi, ale może pokazać nam, że możemy żyć inaczej”.

W życiu zdarzają się nam zarówno dobre, jak i złe rzeczy, jednak za każdym razem ważne jest, w jaki sposób to wykorzystamy. Nieszczęścia i trudne doświadczenia potrafią przytłoczyć dotkliwie, nie raz tak bardzo, że nie jest łatwo o nich zapomnieć. Czasami jedno niespodziewane, ale miłe zdarzenie, dobra wiadomość, osoba, którą lubimy czy jakieś inne, wprawiająca nas w dobry nastrój zbieg okoliczności, dodaje nam skrzydeł i potrafi zmienić nasze życie i o tym, między innymi, opowiada książka „Jedna dobra chwila”, która jest kontynuacją historii zaczętej w pierwszej części pt.: „Jedna dobra rzecz”.

Gdy poznawaliśmy w niej losy Hrabiego i Nadii, towarzyszyły nam w tle między innymi Janek zwany John i Alexander. Obaj wydawali się osobnikami wartymi bliższego poznania, jednak to Alexander były tym mężczyzną, który intrygował najbardziej. Małomówny, zamknięty w sobie, zdystansowany, tajemniczy, lojalny, silny i zawsze gotowy do ratowania przyjaciół z opresji, z rzadko goszczącym na jego twarzy uśmiechem stanowił zagadkę zarówno dla kolegów, jak i dla czytelników. Z tego względu było oczywiste, że druga odsłona serii nosząca tytuł „Jedna dobra chwila” bardziej odsłoni nam osobowość Alexandra.

Jej fabuła zaczyna się tam, gdzie zakończyła się pierwsza część i już wtedy zobaczyliśmy nieco inną wersję Alexandra. Nieoczekiwane pojawienie się Emilii uruchamia u niego bolesne wspomnienia, których ślady nosi w duszy i na ciele do dziś. Skutecznie ukrywa przed wszystkimi swoją przeszłość, od której, jak się okazuje, nie można uciec. Emilia nie wie, że jest w jego sercu od 20 lat, ale dopiero teraz, po 14 latach od ich ostatniego spotkania pojawia się u niego ponownie nadzieja na zdobycie jej serca.

Smakowałam tę historię kawałek po kawałku, podążając za kolejnymi epizodami i nie czułam zniechęcenia czy przesytu. Dzięki naprzemiennej narracji Alexandra i Emilii poznajemy coraz lepiej obie postacie, ich sekrety, demony przeszłości, rozterki i przemyślenia. Zwłaszcza jest to ważne w przypadku Olka, który skrywa tajemnice związane z dzieciństwem, które pojawiaj mu się w koszmarnych snach i nie pozwala cieszyć się życiem i całkowicie otworzyć się przed ukochaną dziewczyną. Pani Aleksandra Rupińska ujęła jego odczucia w słowach, które bardzo dobitnie i prawdziwie oddają jego cierpienie, ale też obecne przeżycia, związane z Emilią, którą kocha od wielu lat. Okazuje się, że pod maską twardziela skrywa się niezwykle wrażliwa osobowość, ze zranioną i poszarpaną duszą. Tym samym autorka zwraca uwagę na to, że wszystko, co przeżywamy w swoim życiu, nawet w tych najwcześniejszych latach, ma ogromne znaczenie dla ukształtowania charakteru w dorosłym życiu.

„Jedna dobra chwila” to kolejna udana powieść pani Aleksandry Rupińskiej, która rewelacyjnie pociągnęła wątki zaczęte w pierwszym tomie i precyzyjnie zaplanowała odpowiedni ciąg zdarzeń w życiu poszczególnych postaci. Ta część z początku wydawała się bardziej spokojna i zwrócona na stan emocjonalny bohaterów i ich psychikę. Doszły jednak z czasem elementy, które podkręciły tempo, by w finałowych scenach zaskoczyć i przyprawić o przysłowiowe ciarki na plecach. Z ujmującą lekkością i nutką romantyzmu opowiedziała o miłości, która czekała na swój odpowiedni moment, by zostać dostrzeżoną przez drugą osobę. Bardzo podobało mi się podejście do siebie bohaterów, który dostrzegli siebie. Obie części są po prostu świetne, wciągające i z fascynującą fabułą, która rozbudowuje się stopniowo, ale warto ją śledzić dla samej obserwacji rozwijającego się uczucie. Każda z nich poświęcona została innemu z trójki przyjaciół, więc stanowi w pewnym sensie zamkniętą całość. Jednak niektóre wątki łączą się ze sobą i w trakcie powstawania danej historii, pojawiają się nowe zagadnienia, które są zalążkiem dla nowej historii. W ogóle zniknęli Julia i Marcin, za to, jako drugoplanowa postać wyłonił się Johnny, czyli Janek (w pierwszej części pisany, jako John). Jego historia, to, co się z nim działo, jaki pewne wydarzenia nie zostały wyjaśnione i całkowicie odkryte, więc liczę, że już niedługo pojawi się trzecia część, w której poznamy bliżej tajemnice tej postaci.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu Novae Res

„Jedna dobra chwila”. To kolejna porcja cudowności zaserwowana przez Aleksandrę Rupińską. Po pierwszej cieszyłam się, że od razu mogę zabrać się za dalsze losy bohaterów.

Tu jest trochę inaczej niż w pierwszej części, tu akcja jest wolniejsza ale za to przepełniona różnymi problemami psychicznej natury człowieka. Oparta na bolesnej przeszłości wciąga czytelnika i przeprowadza przez wszystkie emocje.

Autorka za sprawą swojego pióra sprawiła, że znów podczas czytania przeżywałam każdy moment, każda chwila doprowadzała do mocniejszego bicia serca. To podróż w którą jak się wybierze to nie chce wracać dopóki wszystkie sprawy nie zakończą się pomyślnie.

Dla mnie to nie jest tylko zwykły romans jakich wiele. Dla mnie to historia pokazująca, że prawdziwa miłość i szczera przyjaźń są w stanie wyciągnąć człowieka z największego mroku jaki tylko można sobie wyobrazić. To książka przy której na pewno nie da się nudzić. Piękna historia w którą można się zaangażować całym sercem, a jak się kończy to zostawia czytelnika z myślą o tym, że dalej chce się więcej. Na pewno sięgnę po każdą kolejną książkę, która wyjdzie spod pióra autorki.

Aż nie wiem, od czego powinnam zacząć... Aleksandra przygotowała dla nas tak świetną powieść, od której nie sposób jest się oderwać, a co dopiero na nią narzekać. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej pisarki i zaliczam je do bardzo udanych.

Rupińska ma przyjemny dla oka styl pisania. Sam sposób doboru słów, sprawił, że delektowałam się każdą stroną. Tą historią Aleksandra dosłownie rozwaliła moje czytelnicze serce w drobny mak. Pomimo, iż nie jestem zbyt wielką fanką obyczajówek, to ten tytuł zdobył moje uznanie.

W „Jednej dobrej chwili” spodobała mi się przede wszystkim charakterystyka głównych bohaterów - Alexander oraz Emilia należą do tych postaci, których nie da się nie lubić.
Alexander - to ten bohater, który myślał, że uda mu się uciec od demonów przeszłości, niestety (jak możecie się domyślić) wróciły one do niego ze zdwojoną siłą. Olek to ten bohater, który nie wierzył w przeznaczenie, jednak pod wpływem Emilii zmienia zdanie dotyczące niektórych kwestii...
Emilia - bardzo pozytywna postać, wręcz jest promykiem nadziei w tej historii. Było mi jej bardzo szkoda kiedy czytałam fragmenty w jaki sposób była ona traktowana przez swojego ówczesnego partnera. Nawet nie wiecie jak bardzo się ucieszyłam kiedy na jej drodze pojawił się właśnie Alexander.

Jedynym elementem do którego mogę się lekko przyczepić jest tempo fabuły - początek był odrobinę za wolny, jednak pozwolił mi on lepiej poznać realia, w których znaleźli się główni bohaterowie. Jeśli natomiast chodzi o zakończenie... kiedy na jaw zaczęły wychodzić kolejne tajemnice poszczególnych bohaterów - w tym momencie książka ta stała się dla mnie nieodkładana, nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji, do tej pory czuję ciarki jak o nim pomyślę.

Czy książkę polecam? „Jedna dobra chwila” to kolejny tytuł, który spowoduje u Was wiele skrajnych emocji. Rupińska wykreowana bardzo realistycznych bohaterów, w których każdy z nas znajdzie jakąś cząstkę siebie. W najbliższej przyszłości planuję nadrobić poprzednią książkę tej autorki, ponieważ jestem zakochana w jej stylu pisania.

Historia Hrabii i Nadii była wybuchowa, zaskakująca i bardzo emocjonalna. Po jej poznaniu, miałam ochotę poznać bliżej losy kolejnego bohatera powieści i wreszcie się doczekałam! "Jedna dobra chwila" opowiada o Alexandrze, chłopaku z trudnym dzieciństwem, borykającym się z demonami przeszłości, pełnym słabości, który przez większą część życia jest wycofany i zachowawczy. Akcja tego tomu toczy się zdecydowanie wolniej i spokojniej. Mamy tutaj więcej perypetii, problemów psychologicznych oraz rozwijających się relacji. Wszystko nabiera tempa dopiero na ostatnich stronach książki. Tajemnice wychodzą na światło dzienne, demony zostają przepędzone, a sprawiedliwość wreszcie triumfuje. Tylko życie bohaterów nie będzie już takie same.

Emilia nie spodziewała się że po tylu latach jeden przypadek może pociągnąć za sobą tyle nieoczekiwanych zwrotów. Kiedy jedna rzecz zaczyna się walić, zaraz pojawia się światełko w tunelu beznadziejności. Oszukiwana, porzucona, zdradzona przez najbliższych, stara się chronić swoje delikatne serce przed kolejnymi rozczarowaniami. Nie zawsze jednak potrafi obiektywnie ocenić sytuację i jej porywczość bierze górę nad logiką. Mimo wszystko, wystarczy jej chociaż jedna dobra chwila, aby wynagrodzić nawet długotrwałe cierpienie.

Jest to książka po którą najchętniej sięgnęłabym jesienną porą. Spokojna, troszkę melancholijna, gdzie optymizm spotyka się z pesymizmem. Możemy poznać bohaterów, ich motywację, pragnienia i żale. Dla niektórych będzie to opowieść o nadziei i szansie na lepszą przyszłość, a dla innych historia o przetrwaniu oraz wycofaniu. Warto poznać ją dogłębnie, aby zobaczyć pełny wymiar twórczości autorki i odkryć czym dla nas jest chwila, która daje nadzieję.