"Jeden taniec" to niewielka książeczka z wielkim ładunkiem emocjonalnym. Powiedziałabym nawet , że nieco za dużym jak na tę liczbę stron.

Ale do rzeczy; Katie jest dziewczyną wkraczającą w dorosłość. Jej pasją jest taniec, w którym odnosi sukcesy. Od śmierci ojca mieszka z mamą, z którą świetnie się dogaduje. Ma grupkę przyjaciół i świetnego, kochającego chłopaka. Czegóż chcieć więcej, prawda? Życie jak w bajce. Niestety wszystko, co dobre, kiedyś się kończy. Tu kończy się gwałtownie, w dodatku z siłą, której nie powstydziłoby się prawdziwe tornado. Zaczyna się niewinnie od dąsów jej przyjaciółki Rosie. Potem rozpędza się, gdy Katie dostaje pogróżki. Niby nic wielkiego się nie dzieje, jednak w życie dziewczyny wkrada się lęk i stres. Nieuzasadniona zazdrość i wielka ambicja byłej przyjaciółki wkrótce doprawi do wielkiego nieszczęścia. Katie traci Alexa, z czego nie potrfi się podnieść. Równią pochyłą leci na samo dno.

Czy odbije się od niego, czy dusza sportowca spowoduje, że dziewczyna podźwignie się? A może los jeszcze szykuje dla niej coś jeszcze?

Powieść jest lekturą na jedno popołudnie. Czyta się ją bardzo szybko, jest interesująca. Niemniej ilość nieszczęść jest tak przytłaczająca, że treść traci na realności. Co by jednakże nie powiedzieć z pewnością jest to książka z potencjałem.

Gdyby autorka rozwinęła bardziej wątek chociażby tańca ( na który, jako całkowita drewniana noga w tej dziedzinie, liczyłam, ale poczytać i popodziwiać lubię), powieść wiele by zyskała.

W książce wszystko dzieje się ciut za szybko, ciut za dużo. Mimo tego zapamiętuję nazwisko autorki i chętnie sięgnę po kolejną jej powieść, którą mam nadzieję napisze. Coś mi się zdaje, że będzie warto.

Trochę z sentymentu, trochę z ciekawości, postanowiłam zapoznać się z debiutancką książką Karoliny Trochimiak. Historia opowiada o życiu młodej, utalentowanej Katie. Codzienność dziewczyny upływa bez większych zmartwień. Świetnie dogaduje się z mamą, ma dobre wyniki w nauce i pasję, w której się spełnia. W tym wszystkim, wspierają ją przyjaciele i chłopak, na którym może polegać w każdej chwili. Jednak szczęście bywa ulotne i życie Kate stopniowo zaczyna się komplikować. Tancerka niedługo po tym, traci grunt pod nogami i pogrąża się w rozpaczy. Kiedy dochodzi do niej, jak wiele straciła, postanawia ponownie zawalczyć o swoje szczęście.

Jestem pełna podziwu, że Autorka zdołała naładować, tą niewielką książkę, tyloma emocjami. Przez ponad 200 stron, tragedia goni tragedię i nie ma nawet chwili, na głębszy oddech. Kiedy wydaje się, że gorzej być nie może, bohaterka dostaje jeszcze bardziej od życia. Niestety, w pewnym momencie, historia zaczęła być dla mnie, za bardzo przerysowana i mało wiarygodna. Było tego zdecydowanie za dużo, jak na taką, małą książkę. Problemem dla mnie, okazały się również, zbyt ogólne opisy wydarzeń i bardzo szybkie tempo. Nie potrafiłam wczuć się w losy głównych bohaterów i większość lektury byłam gdzieś obok. Zawiodłam się troszkę na tym, że sam wątek tańca został tak płytko przedstawiony. To właśnie ze względu na pasję Katie, sięgnęłam po książkę i czuję w tej kwestii spory niedosyt.

Mimo tych niedociągnięć, nie żałuję, że poświęciłam jej czas. Książka przypomina, jak kruche jest życie i jak niewiele trzeba,aby stracić wszystko, na czym nam zależy. Ukazuje prawdziwą przyjaźń, a także tą, nieszczerą, która za sprawą zawiści, przestaje istnieć, pozostawiając w sercu pustkę. Dramaty Katie uświadamiają, ile złego jest w stanie przejść jedna, mała kobietka i jak duże znaczenie ma pomocna ręka w chwili, kiedy próbujemy odbić się od dna. Jest to przepełniona bólem, smutkiem, ale dająca nadzieję historia.

Dziś skończyłam czytać książkę Karoliny Trochimiak "Jeden taniec". To opowieść o młodej dziewczynie, Katie. Jej wielką pasją jest taniec. W jej życiu wszystko dobrze się układa. Ma kochającą mamę, dobre stopnie w szkole, przyjaciół i cudownego chłopaka. Niestety pewnego dnia dochodzi do wypadku w wyniku którego ginie bliska jej osoba.
"Śmierć przyjaciela zawsze rani. Śmierć najbliższej osoby zmienia rzeczywistość".
Kate nie umie poradzić sobie z bólem i stratą. Odsuwa od siebie wszystkich, nie chce już tańczyć, wpada w złe towarzystwo. Coraz więcej złych rzeczy dzieje się w jej życiu.

Czy Katie zawalczy o swoje szczęście i dobre życie?

"Jeden taniec" to krótka historia, którą czyta się bardzo szybko. To dobra książka dla nastoletnich czytelników. Jak dla mnie za duże jest w niej nagromadzeniem dramatów, które dotykają młodą dziewczynę. Dostaje ona od życia cios za ciosem.

Ponieważ opowieść została opisana na niewielu stronach to akcja pędzi jak szalona. Przez to nie potrafiłam się skupić na dobrych ani złych emocjach, które przeżywa dziewczyna. Wszystko to zostało spłycone. Podczas czytania nie ma czasu na refleksję.

Za to podobało mi się, że w książce został przedstawiony duży problem obecnych czasów jakim jest prześladowanie i zastraszanie młodych ludzi przez rówieśników.

Katie przeżywała wiele dramatycznych chwil i szkoda, że nie potrafiła zwierzyć się z nich mamie lub nie chciała zaufać przyjacielowi. Myślę, że wtedy wszystko potoczyłoby się inaczej.

"Jeden taniec" to powieść pełna dramatycznych zdarzeń, ale na szczęście jest w niej iskierka nadziei.

Kate jest młodą dziewczyną, która ma szczęśliwe życie. Kocha tańczyć i odnosi sukcesy w tej dziedzinie wspierana przez przyjaciół, mamę i chłopaka. Dzień 18 urodzin Rossie, jej przyjaciółki, a raczej dziewczyny, którą za nią uważała, był początkiem końca jej poukładanego życia. Najpierw dziewczyna się od niej odwraca, na początku nie wiadomo z jakiego powodu, jednak dość szybko okazuje się, że powodem jest zazdrość i zawiść. Kate zaczyna być straszona przez brata Rossie, który każe jej zrezygnować z prowadzenia drużyny tanecznej w konkursie. Wspierana przez chłopaka, mamę i przyjaciół myśli, że wszystko się ułoży, przecież mieli pomysł, który powinien sprawić, że będzie dobrze. Niestety tak się nie okazało, a dziewczyna w wyniku wypadku traci zbyt dużo, aby potrafiła sobie z tym poradzić. Rozpada się, zapada w sobie, podejmuje błędne decyzje, które znacząco zaważą na jej przyszłości. Do jakiego wypadku doszło? Co się stało po nim? Czy uda jej się zacząć wszystko od nowa? Czy podniesie się po nieszczęściach, jakie je spotkały?...
Cała recenzaj an moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/11/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-jeden.html

Jeden taniec, to krótka historia Katie, młodej dziewczyny którą życie boleśnie doświadcza.
Zazwyczaj nie przepadam za książkami i bohaterami, na których to spadają wszystkie plagi egipskie i wszelkie nieszczęścia tego świata. Tutaj na szczęście nie bardzo kłuło mnie to w oczy, przedstawione zostało całkiem realnie.
Życie nie zawsze bywa lekkie, często jesteśmy boleśnie doświadczani i tylko od nas zależy co z tym zrobimy. Czy pozwolimy problemom przejąć kontrolę, czy złapiemy nasz los za mordę i nigdy się nie poddamy.
Niekiedy bywa tak, że ciężko jest nam żyć po traumatycznych wydarzeniach, utrata najbliższej osoby, potrafi sprawić, że nie widzimy już sensu dalszej egzystencji. Autorka pokazuje jak ważne jest też, mieć przy sobie bliskie osoby. Gdy upadniesz, fajnie mieć kogoś, kto złapie cię za rękę i podciągnie do góry. Warto dbać o przyjaciół, nie odwracać się od nich, bo niekiedy tylko oni trzymają nas na powierzchni.
Powieść zaliczyła bym bardziej jako gatunek młodzieżowy, rozmiary jej są niewielkie, język bardzo prosty, co chwilami sprawiało, że w ogóle nie miałam żadnych większych przemyśleń. Jest też łatwo przyswajalny. Historia w sam raz na jeden wieczór. Ja przeczytałam podczas relaksującej kąpieli. Zakończenie na plus.

Jeden taniec to dramat o młodej dziewczynie, utalentowanej tancerce, jednak los bywa okrutny wobec niej oraz potrafi bezlitośnie zadrwić z jej marzeń. Czy to przepełniona smutkiem i cierpieniem historia o kobiecie, której życie daje w kość?


Jeden tanieclubimyczytac.pl
Relacje
Jeden taniec to historia, przedstawiająca trudne relacje zarówno z rówieśnikami, jak i rodziną. Porusza trudne tematy, które nie są dla nikogo obce, jednak ludzie boją się o nich rozmawiać. Karolina Trochimiak nie pozwoliła, aby czytelnik choć chwilę pomyślał, że bolesne sprawy nie powinny wychodzić na jaw. Przeciwnie, powinniśmy o nich mówić i szukać pomocy.

Autorka rozważa także inne popularne, ale nieomawiane tematy – miłość, często ta nieszczęśliwa, zranienia, zaufanie, prawdziwa lub fałszywa przyjaźń, groźby, szantaż, gwałt – co jest dużym plusem. Szkoda tylko, że nie przedstawiła tego lepiej.

Akcja
Pozwoliłam sobie przeznaczyć osobny akapit na ten fakt. Powieść liczy sobie dwieście stron, to na dobrą sprawę naprawdę mało. Akcja pędzi jak szalona. Jest zbyt dużo różnorakich wątków, przez co nie możemy dłużej zatrzymać się na nich ani pomyśleć, spokojnie przeanalizować sytuacji, a uważam, że w przypadku dramatu byłoby to obowiązkowe.

Kiedy wydaje się, że to już tyle, autorka zadziwia. Ale czy w pozytywny sposób? Gdy wszystko wskazuje na to, że życie bohaterki w końcu się uspokoi, nagle dziewczyna dostaje w kość i wszystko, co zdążyła naprawić, runie.

Podsumowanie
Książka Jeden taniec jest z pewnością lekturą na jeden wieczór, ale mnie sprawiła nieco problemów i ciągnęłam ją przez kilka dni. Tak jak pierwszą połowę przeczytałam w mgnieniu oka, tak druga . Z każdym kolejnym akapitem wydawała mi się coraz mniej realna, naturalna. Po prostu męczyła mnie. Nie powiem, że powieść jest zła, skądże. Autorka z pewnością poświęciła jej mnóstwo czasu oraz pracy, i to widać. Jestem pewna, że z każdą jej kolejną książką będzie tylko coraz lepiej.