Nie znalazłam tu nic, co w jakiś sposób mierziłoby moje czytelnicze oko. Powieść napisana jest płynnie, lotnie i traktuje polskość wielką estymą. Polecam wszystkim, którzy fascynują się historią Polski, lubią mięsiste opowieści o ludziach i ich losach.

Inga ma 17 lat, wkracza w dorosłość, ma plany, marzenia. Kocha i jest kochana, ma w planach założyć dom. Wojna, jej przymusowy wyjazd do pracy w Niemczech, śmierć ukochanego – to wszystko zmienia nie tylko jej plany, ale także ją samą. Ma to szczęście, że trafia do dobrej rodziny w Niemczech, ma co jeść, nie jest bita, nie musi pracować ponad własne siły. Poznaje tam przyjaciół, przeżywa miłość. Niestety po zakończeniu przymusowych prac (kiedy Niemcy uciekają w głąb swego państwa), zaczynają się dużo gorsze czasy dla kobiety. Gwałty, poniżenia, niepewna droga do domu, strach, ciąża, która nie wiadomo czy jest efektem miłości, która nie powinna się zdarzyć między Polką a Niemce, czy też jednego z gwałtów – to wszystko złamałoby nie jednego człowieka. Inga jest jednak silna, stara się żyć dalej, pomagać matce, znaleźć swoje miejsce w życiu, a straszne przeżycia schować na dnie pamięci. Czy jej się uda? Co jeszcze przeżyje kobieta? Jaka okaże się jej codzienność po powrocie z Niemiec? Czy jej rodzina ocalała i wróci do Polski?

Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/04/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-inga-i.html

„Przeszłości nie da się zmienić ale czy można o niej zapomnieć?”
Sierpień 1939r. Inga Sobik ma 17 lat i jest zakochana. Ze wszystkich stron napływają wieści o nadchodzącej wojnie, która zmieni plany wielu ludzi. Inga zostaje zesłana na przymusowe roboty do Niemiec. Ku jej szczęściu trafia na dobrych ludzi, którzy pomogą jej przetrwać ten trudny czas. Po wojnie Inga wraca w rodzinne strony i zaczyna układać sobie życie w nowej rzeczywistości. Polska przestała przypominać kraj za którym tęskniła. Tymczasem na świat przychodzi syn Ingi, Waldek zwany Mutkiem a w życiu Sobików zaczyna się zupełnie nowy rozdział. Książka bardzo mi się podobała. Myślę, że była takim delikatnym wprowadzeniem do literatury wojennej z którą planuje rozpocząć czytelniczą przygodę. Autor nie skupił się wyłącznie na temacie II wojny ale pokazał również realia w powojennej Polsce, komunizm aż po czasy współczesne. Losy bohaterów chwytają za serce i budzą sympatię. Przyznam, że do przeczytania książki zachęciła mnie również okładka, widzimy na niej parę w pięknym klimacie retro. Na szczęście wnętrze powieści było równie dobre i nie zmarnowałam przy niej swojego czasu.

„Przeszłości nie można zmienić, ale czy można o niej zapomnieć?”

W przededniu wybuchu II wojny światowej poznajemy Ingę Sobik. Młoda dziewczyna z ufnością i ciekawością patrzący w przyszłość, jest szczęśliwie zakochana. Nagle całe dotychczasowe życie legło w gruzach, nic już nie będzie takie samo. Przyszło zło, przed którym nie ma ucieczki. Ojciec i brat trafiają na front. Czy przeżyją? Inga, jako córka powstańca śląskiego, musi wyjechać na przymusowe roboty do Niemiec.

Wielowątkowa, a przy tym bardzo spójna. Akcja powieści toczy się szybko, obejmuje lata od wybuchu II wojny światowej, a kończy we współczesności. Autor umiejętnie, z wnikliwością i szczerością ukazuje nam trudy codziennego dnia rodziny Sobików. Pan Marian na końcu wyjaśnia, że bohaterowie i ich przeżycia są fikcją literacką. Ale tło historyczne, oparte na ogromnej znajomości historii terenów Śląska, przez autora, daje nam powieść na wskroś autentyczną, opartą na rzetelnej wiedzy. Dialogi, rodzinne rozmowy przetykane są gwarą śląską – wyszło to bardzo naturalnie i realnie. Dużą sympatię poczułam do matki Ingi, pani Anny, jest to mądra, doświadczona przez życie kobieta, prawdziwa Ślązaczka. Inga ze szczegółami opowie matce, czego doświadczyła podczas wywózki, a zapewniam, są to straszne rzeczy. A ta po prostu okaże ogromną empatię.

Piękna i mądra opowieść. Codzienność z życia rodziny Ślązaków, ich znajomych. Wojna trwale ich naznaczyła i zmieniła. Niemiecki okupant i jego bezwzględność. Przerażający przemarsz rosyjskich „wyzwolicieli”. Niszczą, rabują, gwałcą wszystko, co spotkają na swojej drodze. Paraliżujący strach, niepewność jutra, głód, zniszczenia. Komunizm i jego okrutne realia. Mijają kolejne lata, przychodzi nowe, czy lepsze?

Wciągająca, klimatyczna, mądra powieść obyczajowa z prawdziwym tłem historycznym. Historia Ingi i Mutka porywa swoją naturalnością i prostotą. Losy bohaterów chwytają za serce, trudno się od nich oderwać. Daje do myślenia, zmusza do refleksji, zapada w pamięć. Jestem pod dużym wrażeniem dla twórczości autora, z przyjemnością sięgnę po jego inne powieści. Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=2617

Sceptyczny mam stosunek do modnej teraz literatury, z wojną w tle. Nie za bardzo rozumiem ten trend i ilość książek jaka jest masowo wydawana, w których historia często jest zakłamana, ubarwiona, a sama wojna pokazana w sposób romantyczny, radosny. Kto liznął choć minimum historii, ten wie, że wojna to piekło, śmierć, strach o życie swoje i bliskich, to głód, niepewność, brak warunków do życia, pozbawienie godności. To czas, w jakim nigdy nie chcielibyśmy się znaleźć, to okres, do jakiego nigdy nie chciałabym się cofnąć.
Dlatego ostrożnie podchodzę do fikcji literackiej, która napisana jest na tle tych wydarzeń. Tak było też z tą książką, chociaż opis zaintrygował mnie od razu, byłam dość niepewna co zastane w środku.
A w środku otworzyły się przede mną karty historii. Autor ma wielką wiedzę, zarówno na temat historii Śląska, na którym to rozgrywa się akcja, jak i na temat wojny. Kamień spadł mi z serca, bowiem jest to pierwsza chyba tego typu powieść, nie zakłamana historycznie. Za to autorowi należą się wielkie brawa, widać że wie o czym pisze, że nie boi się przedstawić faktów takimi jakie były. Lata 1939-1945 to nie tylko obóz Auschwitz i represje że strony Niemiec, jak się chyba teraz pisarzom wydaje. Ja bardzo się cieszę, że wreszcie ktoś zawarł w książce inne wydarzenia, jak np wandalizm dokonywany przez Rosjan, akty brutalności wobec polskich kobiet, niszczenie mienia, powolny powrót do nowej powojennej rzeczywistości i wiele wiele innych. Nie ma tu cukierkowego słodzenia, nadmiernego wyolbrzymiania i to najbardziej mnie w tej fabule urzekło.
Nie żałuję, że sięgnęłam po Inge i Mutka, w końcu zaczyna kiełkować we mnie nadzieja, że nie każda książka o tematyce wojennej będzie zła, cieszę się, że jest ktoś, kto zna się na rzeczy, ma wiedzę i mimo, że była to fikcja literacka, ja nie czułam się ani na moment oszukana.

“Gonimy za szczęściem, wydaje nam się, że jest tylko na wyciągnięcie ręki, krok przed nami. Łapiemy je, czujemy się zadowoleni, a po chwili gonimy kolejne, a o tym poprzednim zapominamy, zaniedbujemy je i tak w kółko”
W sierpniu 1939 Inga Sobik ma wszystko czego potrzebuje czyli wielką miłość i rodzinę. Jednak po wybuchu II wojny światowej jej szczęście pęka jak bańka mydlana i dziewczyna zostaje wysłana na przymusowe roboty do Niemiec. Na szczęście udaje jej się przetrwać ten trudny czas. Na robotach jest z kilkoma dziewczynami z Polski, z którymi bardzo szybko się zaprzyjaźnia. Po pięciu latach Inga wraca w rodzinne strony i zaczyna uczyć się życia na nowo w powojennej Polsce. Okazuje się, że Inga jest w ciąży i wkrótce na świat przychodzi jej syn Waldek, zwany Mutkiem.
“Inga i Mutek” to książka obyczajowa z elementami historycznymi. Pokazuje losy Ingi i jej rodziny zarówno w czasie wojny jak i po niej. Rodzina Sobików żyje na śląsku, stąd też część dialogów napisana jest po śląsku. Historia Ingi i Mutka, to opowieść o wojnie i o trudnej rzeczywistości po niej, o miłości, przyjaźni i rodzinie. Rzadko czytam powieści obyczajowe, bo mnie nudzą, ale w historię Ingi i Mutka bardzo się wciągnęłam, a nawet kilka razy wzruszyłam. Jeśli macie ochotę na ciepłą rodzinną obyczajówkę z historią w tle, to koniecznie sięgnijcie po Ingę i Mutka.