„Za czternaście grzesznych dni celebracji naszych czterdziestych urodzin! Za obcasy, jakie połamiemy w tańcu! Za fajki, jakie wypalimy przy dobrym alkoholu! Za facetów, których zbajerujemy przez kolejne dwa tygodnie! I za nas, żebyśmy to przetrwały! Na zdrowie!”

Dwie szalone przyjaciółki, które nigdy nie były grzeczne wręcz przeciwnie daleko im do aniołków. Mają swoje za uszami i swoje już przeżyły, ale mimo to nie straciły ochoty na czerpanie z życia garściami. Dla jednej Ibiza to dom, a dla drugiej czas na urlop i tu mają zamiar świętować swoje urodziny. Tylko to spotkanie okaże się zupełnie inne niż wszystkie. Klodi zaczyna wspominać przeszłość i to co ją spotkało. To ile razy została zraniona i zawiodła się. Już pierwszego dnia spotykają dwóch seksownych mężczyzn z którymi nawiążą bliskie relacje. Jak potoczy się ta szalona przygoda dwóch przyjaciółek? Czy tajemnice i grzechy z przeszłości przestaną mieć wpływ na życie Klodi? Czy zaryzykuje jeszcze raz by zaufać i otworzyć serce na miłość?

„Przyjaźń to odnaleziony i oddany kawałek duszy w osobie przyjaciela, kiedy ten stanie na twojej drodze. Tak uważałam i dlatego jej wybaczałam.”

Niekiedy wystarczy kilka fragmentów żeby wiedzieć, że czytanie danej historii będzie niezapomnianą przygodą. Zakochałam się w tej książce zanim w całości trafiła w moje ręce. Kasia ma niesamowity styl pisania. Pisze prosto z serca, prawdziwie i szczerze a to jest niesamowite. Przygotujcie się na potężną dawkę humoru, zabawy, ciętych ripost które bywają dwuznaczne, dużej ilości alkoholu i jeszcze większej ilości emocji które odczuwałam czytając. Będzie bardzo niegrzecznie i grzesznie. W końcu „BG” nie wzięło się znikąd. Będzie również namiętnie i seksownie. Ale również będzie mądrze i wzruszająco. O godzeniu się z przeszłością, dawaniu szansy i otwieraniu się na szczęście. Bo przecież każdy na nie zasługuje. W niektórych momentach miałam łzy w oczach i to nie ze śmiechu, serce mi pękało gdy poznawałam to co wydarzyło się w życiu głównej bohaterki. To co nas spotyka, każda dobra i zła chwila kształtują nas i dzięki tym doświadczeniom jesteśmy tym kim jesteśmy. Kasia pokazuje nam czym jest prawdziwa przyjaźń między kobietami. Że nie ważne ile razy się z nią pokłócisz to i tak wybaczysz jej wszystko. Bo taka przyjaźń zdarza się raz na całe życie i nic jej nie zniszczy. Kasia debiutuje tą książką i od razu zabiera nas w niesamowitą podróż na gorącą Ibizę z dwoma niesamowicie sympatycznymi bohaterkami. Czytanie jej to czysta przyjemność przez którą płynie się w doskonałym towarzystwie. Dziękuję, że zabrałaś mnie w tą podróż. A wam bardzo gorąco polecam tę książkę, spędzicie z nią niezapomniane chwile. Od samego początku pokochacie bohaterki i pewnych dwóch panów. A także każde zawarte słowo, czyny i gesty.

❗"Życie każdego człowieka to zlepek marzeń i wyznaczonych celów, ciężkiej pracy i zbiegów okoliczności oraz ludzi, którzy stają na naszej drodze. To od nas zależy, jak będziemy reagować na dane sytuacje i ludzi".
Cieszę się, że Kasia mi zaufała i powierzyła historię Klodi i jej przyjaciółki w moje ręce. Zaczęło się od kilku fragmentów książki, po których wiedziałam, że historia nie jest banalna. Historia kobiety w średnim wieku, która ma marzenia, plany na własne życie, ma przeszłość, którą ma każdy z nas. Jedni lepszą, drudzy gorszą, ale to nas w jakimś stopniu określa, kim będziemy w przyszłości.
❗"w życiu wszystko ma swoją cenę".
Kasia przeniesie Was na Ibizę, miejsca, które bliskie jest sercu głównej bohaterki. Mogłabym napisać, że tam wszystko się zaczęło, jednak to nieprawda. Tam toczy się akcja, która nabiera tempa. Pojawiają się mężczyźni, którzy potrafią wywrócić życie Klodi do góry nogami, jednak czy kobieta ulegnie pożądaniu?
❗"Każdy z nas potrzebuje, aby ktoś się nad nim z żalem pochylił" .
"Grzeszne tajemnice Klodi" to tak naprawdę powieść o sile przyjaźni, tej prawdziwej i jedynej. Że pomimo przeciwności losu, odmiennych zdań, jest ten człowiek, któremu można się wyżalić... To również książka, która potrafi otworzyć oczy na wiele spraw, które nas otaczają. Klodi to osoba taka jak Ty czy ja. Osoba, która walczy o coś dla siebie i swoich bliskich.
Czy wszystkie tajemnice głównej bohaterki zostaną odkryte? Czy przez to jej dusza się oczyści?
Tego przekonajcie się sami.
Książkę czyta się bardzo szybko. Mogę tylko powiedzieć, że na samym początku może Was irytować postać Klodi, jednak z każdym rozdziałem będziecie dowiadywać się, dlaczego taka jest, a nie inna. Poczujecie dreszczyk pożądania, zapach kawy, bąbelki w głowie od wina i szampana, przepiękne widoki. Zatem...
❗" Witaj Grzesznico, gotowa na przygodę?"
Całość oceniam 9⭐/10. Kasi gratuluję debiutu, a Was zachęcam do przeczytania książki.

Uwielbiam powieści obyczajowe lub romantyczne zbudowane na trudnej przeszłości, towarzyszących bohaterom demonach czy powrotach wspomnień. Dlatego właśnie zdecydowałam się na lekturę Katarzyny Krakowiak, która obiecywała mi połączenie tych wszystkich elementów.

Z zaskoczeniem przyznaję, że autorka posługuje się bardzo dobrym piórem. Lekki styl, ciekawe nakreślenie sylwetek bohaterów oraz trafne oddanie emocji przełożyły się na wiarygodną powieść w której główną rolę odgrywały nie do końca zabliźnione rany. Autorka nie skupiała się na jednym konkretnym wątku a prowadziła kilka motywów na równi ze sobą, by ostatecznie połączyć je w jedną spójną całość.

Poznajemy losy czterdziestoletniej Klaudii, która jest przekonana, że wiedzie spokojne oraz poukładane życie. Mieszka na Ibizie gdzie prowadzi małą kawiarnię i realizuje wszystkie swoje marzenia. Muszę przyznać, że to niebanalna, odważna bohaterka, którą śmiało można postawić za wzór do naśladowania - jeszcze młoda, tryskająca energią, ale już z pewnym bagażem doświadczeń, więc nie naiwna a świadoma swoich potrzeb. Klaudia była jasnym punktem tej opowieści nawet jeśli jej spokój zburzył przyjazd przyjaciółki i odkopanie dawnych wspomnień, bo mimo sercowych zawirowań bohaterka zawsze z dystansem i logiką podchodziła do tematu.

To przede wszystkim powieść obyczajowa, w której główną rolę odgrywa samo życie. Dopiero na drugim planie pojawia się wątek romantyczny napędzający akcję, ale największa przyjemnością stanowi poznawanie losów głównej bohaterki, która swoimi działaniami reprezentuje postawę wielu z nas. Fabuła składa się z pasma życiowych doświadczeń i nawet jeśli autorka dokładnie przemyślała przebieg wydarzeń to czytelnik i tak ma wrażenie, że to samo życie dyktuje tutaj zasady a Klaudia jest jedynie spoiwem łączącym przeszłość z teraźniejszością.

To przyjemna powieść w której dużą rolę odgrywają emocje. Opowiada o trudnych wyborach, walce z samym sobą, o realizacji pasji, marzeń i byciu świadomym swoich możliwości. Motywuje do odważnego kroczenia przed siebie oraz zapewnia kilka godzin przyjemnej lektury, bo "Grzeszne tajemnice Klodi" to nie tylko niespełniona miłość i tajemniczy nieznajomy na horyzoncie, ale i opowieść o kobiecie na miejscu której mogłaby znaleźć się każda z nas.

Pani Katarzyna Krakowiak debiutuje bardzo udaną powieścią, w której zabiera nas na przepiękną Ibizę oddając jej nastrój, klimat, uroki i zakątki. W rewelacyjny sposób opowiada przede wszystkim o przyjaźni między kobietami, które łączy przeszłość. Ich historię poznajemy oczami Klodi, więc głównie jej myśli, odczucia i przeżycia znamy, ale też przy okazji dowiadujemy się, co dzieje się u jej przyjaciółki. Każda z postaci ma swoje sekrety, trudne doświadczenia, ale jedynie Klodi wciąż rozpatruje wcześniejsze wydarzenia, żyje swoimi wyobrażeniami o niektórych osobach, nie dostrzegając szansy, jaką daje jej życie, by być szczęśliwą.

"Grzeszne tajemnice Klodi" to powieść, która łączy w sobie wątek obyczajowy z erotycznym i romansowym, co w efekcie daje bogatą w wydarzenia i wrażenia fabułę. "Grzeszne tajemnice Klodi" to powieść, która łączy w sobie wątek obyczajowy z erotycznym i romansowym, co w efekcie daje bogatą w wydarzenia i wrażenia fabułę. Składa się na nią kilka tematów, ale na plan pierwszy wysuwa się historia o dwóch kobietach, które znają się na wylot, nie obawiają się mówić, tego co myślą, także wobec siebie bywają szczere do bólu. Autorka ujęła mnie swoim stylem i pomysłem, by opowiedzieć o przyjaźni, miłości, wybaczaniu, ale też budowaniu życia na nowo, szukaniu własnej drogi i spełnianiu marzeń. Pokazuje, że nie można wciąż uciekać od problemów, bo to ich nie rozwiąże, ale też bohaterka musi zrozumieć, że nie można budować teraźniejszości, tkwiąc wciąż w przeszłości, gdyż można stracić więcej, niż się spodziewamy.

Z tej opowieści wyłania się prawdziwe sedno przyjaźni, pokazując, że tego typu relacja nie polega na ciągłym przytakiwaniu, głaskaniu i pocieszaniu, ale prawdziwy przyjaciel wskaże nam popełniane błędów, podpowie właściwą drogi, ale bez względu na wszystko zawsze będzie z nami, nawet w najgorszych chwilach, by podać rękę, gdy tego potrzebujemy.

Klaudia ma czterdzieści lat i chociaż nie było łatwo, teraz może powiedzieć, że jest szczęśliwa. Mieszka w miejscu, do którego inni przyjeżdżają tylko na wakacje. To Ibiza stała się jej nowym domem, ostoją, spokojną przystanią. To tu toczy się jej życie i prowadzi małą kawiarenkę. Nie zawsze było pięknie i kolorowo, jednak toksyczna, bolesna przeszłość jest już za nią. Z dawnych lat została tylko przyjaźń z jej imienniczką. Kobiety, pomimo że dzieli ich wiele kilometrów, raz w roku się spotkają.
Z okazji 40 urodzin, które niedawno obie obchodziły, tym razem spotykają się na Ibizie. To mają być ich dwa tygodnie. Czekając na przyjaciółkę, kobieta poznaje pewnego mężczyznę, który również czeka na przylot przyjaciela. Wtedy jeszcze nie wie, że to początek znajomości, która nie tylko będzie trwać, ale również wiele zmieni. Co takiego? Jednak nic nie będzie takie łatwe, tym bardziej że wraz z przyjazdem przyjaciółki wracają wspomnienia z przeszłości. Co takiego przeżyła Klaudia? Jak to się stało, że zamieszkała na Ibizie? Co ją połączy z nowo poznanym mężczyzną? Jak uda się spotkanie przyjaciółek?

Zacznę od tego, że książkę czytamy z dwóch perspektyw czasowych – w czasie teraźniejszym, a także cofamy się do przeszłości, poznając historię Klaudii i to, co się stało, zanim trafiła na Ibizę. Książka mnie się podobała, historia była dość ciekawa i wciągająca. Akcja nie bardzo szybka, ale na tyle sprawnie poprowadzona, że się nie nudzimy. To pozycja, która podczas czytania wywoływała emocje, czasem wybuchy śmiechu, czasem świeczki w oczach.

Główną bohaterką jest Klaudia, kobieta z przeszłością, która w swoim życiu wiele przeszła. To kobieta szczera, odważna, spełniająca swoje fantazje. Jej pozytywizm dosłownie zarażał. Jednak ma jeszcze drugą twarz tą, którą sprawia głęboko w sobie. Jest bohaterką, którą po prostu nie da się nie lubić.

„Grzeszne tajemnice Klodi” to książka, z którą spędziłam miło czas i polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

"Ucieczka może być przejawem tchórzostwa lub aktem odwagi."

Klaudia jest czterdziestoletnią kobietą. Niczego jej nie brakuje. Mieszka na Ibizie, prowadzi swój mały biznes, którym jest kawiarnia. Kiedyś tkwiła w toksycznym związku oraz nie dogadywała się z rodziną, co poskutkowało wyjazdem z Polski. Teraz żyje chwilą i cieszy się każdym dniem.

Niestety nic nie trwa wiecznie... Odwiedza ją przyjaciółka, a to powoduje powrót wspomnień. Tych dobrych i tych złych.

Znów myśli o byłym. Wraca do niego we wspomnieniach. Jednak na jej drodze los stawia innego mężczyznę... Czy coś z tego wyjdzie? Czy Klaudia pozwoli sobie ponownie na miłość?

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Zacznę od końca, czyli od okładki. Jak dla mnie jest genialna! Tak sensualna, romantyczna i tajemnicza jednocześnie. Uwielbiam

Wyzwolona czterdziestka.
Te słowa chyba najlepiej opisują Klodi. Pomimo swojego wieku i bagażu doświadczeń, ta dziewczyna wie jak się bawić

Klodi, a właściwie Klaudia, ma przyjaciółkę o tym samym imieniu. Obie urodziły się tego samego dnia, w tym samym dniu. Pomimo że ich drogi się rozeszły, to nadal są bardzo zrzyte, łączy ich silna więź i wspólna przeszłość. Teraz obie mają czterdzieści lat, jednak wciąż są ze sobą w kontakcie. Klaudia właśnie przylatuje do niej w odwiedziny na Ibizę.
Klaudia jest dojrzałą kobietą i na pozór w jej życiu wszystko jest poukładane. Mieszka na Ibizie i prowadzi małą kawiarnię. Od lat jest panią swojego losu i żyje po swojemu. W jej głowie jednak wciąż mieszka przeszłość - toksyczna relacja z byłym narzeczonym, rodzinne konflikty i ucieczka z Polski. Odwiedziny przyjaciółki na nowo obudzą wspomnienia. W jej życiu zagości także nowy mężczyzna i okaże się, że dawna miłość chyba nie do końca została zapomniana...
Chyba nic tak nie psuje radości z czytania, jak irytujący bohaterowie. W tym przypadku były to obie bohaterki. Chociaż przyznam, że najbardziej mnie denerwowała ta Klaudia, która przyjechała w odwiedziny na Ibizę. Była taka kłótliwa, hałaśliwa, zachowywała się czasami dziecinnie. Nie mogła odpuścić zwykłej sprzeczki z przypadkowo poznanym mężczyznom, tylko musiała robić z tego wielką kłótnię.. Ugh.. Po prostu nienawidzę takich ludzi. Gdyby jej krzyki były jeszcze w jakiejś słusznej sprawie, to jak najbardziej to rozumiem, ale tutaj chodziło o zwykłe udowodnienie swojej racji i to w błahej sprawie. Samo to już mnie rozczarowało na początku. Później również nie zmieniłam zdania co do bohaterki, bo ukazana została w młodości, kiedy zachowywała się jeszcze gorzej - była nieodpowiedzialna i myślała tylko o sobie. Z kolei Klaudia mieszkająca na Ibizie wydawała mi się taka bez polotu, pomimo że często mówiła wszystko z podtekstem seksualnym, czego po jakimś czasie też miałam dosyć. Jedynie polubiłam męskie postacie w tej książce, które zostały dość dobrze wykreowane. Ale to chyba jedyny plus tej powieści, którą przez większość czasu czytałam jak za karę.