Powiem Wam, że ostatnio mam szczęście trafiać na książki, które nie dość, że przyjemnie się czyta to dodatkowo wzruszają. I właśnie książka “GATE D5” jest także jedną z takich książek. Powiem tak podobało mi się to, że wydarzenia były opisywane powoli, z dokładnością do każdego szczegółu, pięknie oddane emocje aż byłam pod wrażeniem ponieważ czułam się jakbym była rzeczywiście przy głównym bohaterze i patrzyła jak wychodzi ze swojego zamknięcia i swoich przeżyć oraz w pewnym momencie kiedy zostały opisane pewne wydarzenia samoistnie zaczęły lecieć mi łzy.

Książka według mnie porusza bardzo ważne tematy miłości, zdrady oraz straty no i pewnie powiecie, że jest bardzo dużo takich książek i nic nowego nie mówię, ale Was zaskoczę autor opisał tutaj miłość dwóch mężczyzn nie wiem jaki macie stosunek do tego typu związków, ale naprawdę można wciagnąć się w te historię i chce się poznać co tak naprawdę się wydarzyło i jak to wszystko się potoczy dalej.

Nie jest to cukierkowa opowieść o miłości. Ile tutaj było opisanego bólu matko aż było mi żal głównego bohatera ile musiał przeżyć. Książka nie jest podzielona na rozdziału, a na tygodnie w których Tom opowiada o swoim życiu od momentu kiedy poznał swojego męża podczas sesji terapeutycznych. Kolejna sprawa poruszona tutaj to depresja temat tak bardzo znany w tych czasach i widać tutaj, że aby pomóc takiej osobie są potrzebni bliscy i jest to bardzo ważna sprawa przez co brawa dla autora o opisanie takiego tematu.

Poza wzruszającymi opowieściami mam także szczęście poznawać nowe miejsca na świecie tym razem został tutaj opisany Amsterdam i po skończonej opowieści jestem ciekawa tego miasta czy rzeczywiście jest tak jak autor opisał w książce.

Jeden minus w opisie pisze, że został tutaj poruszony wątek ataku terrorystycznego według mnie zostało tutaj za mało opisany tego tematu pomimo, że mógłby być ciekawy. Miałam wrażenie, że przeczytałam może pół strony i na tym się zakończyło, a szkoda, ponieważ to jest też temat znany, ale nie trafiłam jeszcze na tego typu książkę.

Podsumowując nigdy nie miałam okazji przeczytać książki gdzie dwóch mężczyzn jest ze sobą. Według mnie jest to coś nowego i świeżego w literaturze. Podoba mi się styl autora i to jak włożył serce w napisanie tej powieści uwierzcie czuć to. Oczywiście zostałam pozostawiona z niecierpliwością na drugą część książki i teraz będę czekała na tą wiadomość o premierze. Pomimo tego jednego minusa książka jest jak najbardziej warta uwagi całokształt bardzo mi się podobał.

Polecam!

„Gate D5” autorstwa Jamesa Ally’ego to właśnie taka historia. Z pozoru  opowieść o traumie po ataku terrorystycznym. W rzeczywistości  intymna podróż w głąb ludzkiej psychiki, miłości i poczucia winy, które potrafi być cięższe niż jakikolwiek ból fizyczny.

Tom, główny bohater, od miesięcy nie wychodzi z domu. Świat na zewnątrz przestał istnieć, a wraz z nim jego małżeństwo.Dopiero terapia wymuszona troską i desperacją  staje się początkiem powolnego rozplątywania emocjonalnego węzła, który od dawna dusi bohatera. Szybko okazuje się, że trauma z lotniska w Amsterdamie to tylko wierzchołek góry lodowej. Bo prawdziwe rany powstały wcześniej  w momencie, gdy Tom poznał Lucasa.
James Ally pisze z niezwykłą wrażliwością. Jego styl jest prosty, ale przeszywający. Każde zdanie zdaje się ważyć, jakby autor odmierzał emocje łyżeczką  niczego nie za dużo, niczego nie za mało. Sceny retrospekcji na lotnisku są napięte jak struna, a jednocześnie pełne melancholii. To nie jest książka o samym wydarzeniu, lecz o jego konsekwencjach  o tym, jak jedno spotkanie, jeden gest, jedno „zostań” może odmienić losy kilku osób.

„Gate D5” to też opowieść o miłości w jej najbardziej ludzkiej, nieidealnej formie. O pragnieniu bliskości i o strachu przed nią. Chris i Tom to para, której nie sposób nie kibicować, choć z każdym rozdziałem coraz mocniej czujemy, jak trudno będzie im wrócić do siebie.
To książka, która nie daje prostych odpowiedzi. Zmusza do refleksji  nad wyborem, wiernością, winą i odkupieniem. Ally nie moralizuje, nie ocenia. Pozwala nam usiąść obok Toma na lotnisku i po prostu być. To emocjonalny rollercoaster, z którego nie wysiada się obojętnie.

Tom myślał, że w końcu udało mu się stworzyć szczęśliwy związek, ale życie napisało dla niego inny scenariusz i zaczęło się rozlatywać na jego oczach jak domek z kart. Zdrada, nieufność, trauma - wszystko to stanowiło wysoki mur na drodze odbudowywania małżeństwa z Chrisem. Ale czy jest jeszcze o co walczyć?

Ciężka i przepełniona emocjami historia. Szczegółowo i realistycznie pokazana jest tu terapia z punktu widzenia Toma. Powoli odkrywamy wydarzenia z przeszłości, które kładą cień na jego małżeństwo z Chrisem. Nie jest to na pewno lektura łatwa. Często zastanawiałam się, czy ich miłość nie jest zbyt ślepa i czy Chris na pewno zasługuje na jakiekolwiek drugie szanse. Relacja Toma z matką Chrisa była urocza, aczkolwiek, czasami kobieta wydawała się też dość inwazyjna i moim zdaniem za bardzo wtrącała się w ich życie