Biorąc do rąk „Garbuskę” Leszka Sokołowskiego byłam przepełniona ambiwalentnymi odczuciami, które nie ukrywam towarzyszyły mi aż do ostatniej strony. Jedno jest pewne- prędko nie zapomnę o tej książce!

Muszę przyznać, że prawdopodobnie nie miałam dotąd przyjemności czytać tak „pogmatwanej” w kontekście fabularnym pozycji literackiej, która jest swoistym worem, do którego wrzucono całe garście metafor, symboliki i wszystkiego co posiada drugie dno, czy raczej wielowarstwowość interpretacji i znaczeń. Wszystko to wraz ze specyficzną formą kompozycji językowej stanowi swoistą miksturę, która potrafi nieźle namieszać w głowie. Sam autor nadmienił w wywiadzie do pewnej gazety, że "Garbuska jest symbolem brzydoty i okrutnego świata, który opisuję. Mimo wszystko jest też nadzieją, bo przecież w końcu wypiękniała, a jej tratwa podryfowała na południe, do słońca.". Książka liczy sobie jedynie 180 stron i może całe szczęście, bo każda kolejna mogłaby przyprawić czytelnika o dodatkowe siwe włosy na czuprynie. Mimo niewielkich rozmiarów pozycję czyta się wolno, lecz nie mozolnie, ale raczej starając się dokładnie pogryźć, przełknąć i przetrawić każdy fragment, by wyjąć z niego to co najlepsze i najbardziej wartościowe. Tak, bo „Garbuska” jest książką wartościową! Co to oznacza? Otóż to, że wymaga niezwykłego zaangażowania, kompetencji a nawet w pewnej mierze odwagi. Ale gdy już się podejmie to zmagania, a raczej wyzwanie, to czeka nas niezwykła przygoda w świecie absurdu, którym przecież jest nasze życie.

Muszę przyznać, że z niektórymi fragmentami miałam problem, gdyż wielowątkowość fabuły dała się we znaki poczuciem zagubienia. Myślę, że nie warto tu przytaczać najważniejszych kontekstów fabularnych „Garbuski”, bo tak naprawdę czytelnik sam, subiektywnie musi się do niej odnieść.

"Kłamstwo nie musi być jednak świadomym grzechem, jeśli powstało na skutek miraży lub gdy umysł pogrążony jest w fazie ren, kiedy śpiący ma wrażenie, że jest na jawie. To na szczęście dylemat dla specjalistów..."

Podsumowując, serdecznie polecam „Garbuskę” wszystkim tym, którzy spragnieni są lektury trudnej, skomplikowanej i wymagającej, ale także bardzo wartościowej i zupełnie innej od wszystkich pozostałych znajdujących się na współczesnym rynku literackim. Nie ukrywam, że jest to książka dziwna, czy delikatniej mówiąc specyficzna i zapewne komercyjnym, masowym gustom się nie spodoba. Aczkolwiek wszystkim spragnionym odkrywania nowych przestrzeni absurdalności i nowej twarzy literatury ją polecam. Jedyne de facto do czego skłonna jestem się „przyczepić” to zaklasyfikowanie niniejszej pozycji do gatunku fantastyki, bowiem mimo że być może odnajdziemy w niej krótkie epizody o charakterze fantastycznym, to na pewno nie są one dominujące.