Zauważyłam jakiś czas temu, że im mniej pozytywnie nastawiam się na jakąś książkę, tym lepiej na tym wychodzę. Tak właśnie jest w przypadku "Galerii". Zostałam rozłożona na łopatki, emocjonalnie przeciągnięta i dopiero po kilku głębszych oddechach jestem w stanie napisać coś sensownego. Te opowieści sprawiły, że zanim sięgnęłam po kolejna pozycję, musiałam dać sobie trochę czasu, ochłonąć. Już dawno żadna książka, nie zrobiła na mnie takiego dobrego wrażenia. A zdarza się to tym rzadziej, jeśli chodzi o zbiory opowiadań. Do tej pory jedyne jakie czytałam, to te Stephena Kinga, nigdy nie interesowałam się tymi obyczajowi. Jak widać, błąd. Bo w "Galerii" dostałam wszystko to, czego oczekuje od książki. Dostałam przede wszystkim niesamowite doznania, z każdą kolejną strona ukazywał się przede mną kalejdoskop ludzkich historii. I nie były to historie banalne, mdłe, ckliwe czy łzawe. Absolutnie! Dostałam cały wachlarz ludzkich zachowań, charakterów.
Zawsze chce oceniać książki obiektywnie, znajdywać zarówno plusy, jak i minusy. Ale tutaj brak jest minusów. Nie jestem w stanie się przyczepić, nie moglabym. Może tylko jedno będę mieć "ale"... Za szybko się skończyło, a ja chcę jeszcze więcej.
Niezwykle cenię sobie powieści, z których wyniosę jakąś naukę na przyszłość, które zapadną mi w pamięć, sprawią że będę je przeżywać i odczuwać razem w bohaterami, że z niektórymi będę mogła się utożsamić. W tym przypadku tak właśnie jest, myślę że każdy znajdzie tutaj chociaż mały fragment dla siebie. Praktycznie w każdym opowiadaniu dało się odnaleźć jakiś piękny, pasujący i adekwatny cytat, który znajduje zastosowanie w realnym życiu. Jestem pewna, że znajdziecie tutaj chociaż jedno zdarzenie, które możecie przypasować do siebie. Ja bardzo osobiście odebrałam kilka z nich. Cieszę się, że przedstawione historie ukazane były z perspektywy obojga bohaterów, pozwoliło mi to lepiej się wczuć w każdą z nich, zrozumieć.
Rozdziały nie są długie, nie ma zbędnego rozpisywania się, niepotrzebnych dłużyzn, a jednak wszystko jest w punkt, emocje oddane są w 100%. To też pozwoliło mi na szybkie czytanie, wciągnęłam się maksymalnie i jedyne czego żałuję, to że tak szybko skończyłam.

"Galeria" autorstwa Beaty Woźniak i Daniela Koziarskiego jest zbiorem 21 opowiadań, które łączy jedno - galeria handlowa. Dla jednych bohaterów jest ona miejscem spotkań, dla innych miejscem pracy. Sama galeria nie stanowi jednak wyłącznego miejsca opowiadanych zdarzeń. Każda z opowieści składa się z dwóch części i nieodmiennie ma bardzo zaskakujące zakończenie. Wielokrotnie złapałam się na tym, że chciałabym poznać dalsze losy bohaterów. Każde z opowiadań związane jest z innymi postaciami, które stanowią barwny katalog barwnych osobistości: starszych miłośników kotów, pracownicę perfumerii żądną sukcesu, kasjerkę tęskniącą za miłością, ojca, który próbuje naprawić swoje relacje z dorastającą córką i młodą, szaleńczo zakochaną dziewczynę i wielu więcej!

Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Każda historia jest inna, za to każda tak samo intrygująca. Dodatkową jej zaletą jest fakt, że nie trzeba jej czytać "w ciągu". Można zapoznać się z kilkoma opowiadaniami, by za kilka dni przeczytać kolejne. Pozycja w bardzo pozytywny sposób mnie zaskoczyła. Zdecydowanie polecam.

Z czym kojarzy się galeria? Każdy z nas robi zakupy w galerii, spotyka się ze znajomymi czy miło spędza czas na seansie filmowym. Dla nas to miejsce rozrywki, łapania oddechu od codziennych obowiązków czy odreagowania stresu kupując kolejny modny ciuszek. Ale dla wielu osób to również miejsce pracy czy zawierania nowych znajomości.
Dla bohaterów Galerii to miejsce nie zawsze dobrze się kojarzy. W tym wielkim i przestronnym miejscu spotykają osoby bliskie ich sercu, zdradzają potajemnie partnera, koją ból i smutek w zakupach, śledzą partnera czy też próbują od niego uciec. Galeria ludzkich losów jest tak różnorodna jak paleta barw. Nie sposób wszystkich problemów ludzi włożyć do jednego worka i umieścić napis „Kłopoty”. Każda osoba ma inne problemy, każda z innej swojej perspektywy spogląda na świat i inaczej go ocenia. Ale przez tę odmienność zagadnień mamy możliwość zmierzyć się z problemami ówczesnych ludzi, dane nam jest przeprowadzenie analizy każdej indywidualnej sytuacji i spojrzenie na nią ze własnej perspektywy. Można spróbować ocenić zachowania poszczególnych bohaterów, ale nie uważam, aby to było zasadne. Bardzo łatwo jest oceniać innych, patrząc z boku, ale trudniej już zrozumieć taką osobę i jej pomóc, wyciągnąć pomocną dłoń. Taka bezinteresowna pomoc świadczy o wartości człowieka, wysłuchanie takiej osoby i poświęcenie jej problemom uwagi bardzo taką osobę wzmacnia i nadaje poczucia, że nie jest sama i zawsze może na kogoś pomoc liczyć.
Galeria to kalejdoskop 21 opowieści o zwykłych ludziach, ich codziennych problemach rodzinnych, małżeńskich i zawodowych. To niesamowicie smutny przekrój naszego społeczeństwa, często skalanego złym postępowaniem, zdradami, brakiem zaufania do drugiej osoby, wyższością nad innymi. Seks pozamałżeński, zdrady, oszustwa, związki homoseksualne, wyzysk w pracy i mobbing trapią ówczesnych, wiecznie zagonionych bohaterów. Nie mają chwili dla siebie, chcą się wyszaleć, poczuć powiew świeżości i inności w swoim życiu. Chcą spróbować żyć inaczej, taka chwilowa odskocznia do szarej codzienności. Ale – jak to w życiu bywa – czasem sprawiając sobie przyjemność ranimy innych, igramy z ich uczuciami i przekonaniami, zabawiamy się nimi. I zazwyczaj tak jest, że na końcu okazuje się, że zostajemy z niczym, sami, bez rodziny i przyjaciół. Obraz trochę przerażający, ale uważam, że bardzo prawdziwy i realny. Ta powieść pokazuje nam przekrój naszego społeczeństwa, nic z niego dodać, nic ująć. Trafne diagnozy i spostrzeżenia, pod którymi odważnie się podpisuję bez chwili zastanowienia.
Świetna lektura, każda historia jest przedstawiona z perspektyw dwóch stron, jej bohaterów. I, jak to w życiu bywa, każdy ma swój punkt widzenia i stosunek do określonych wydarzeń, często otrzymujemy obraz bardzo różny, w zależności od tego, kto jest narratorem historii. To do nas należy ocena sytuacji, opowiedzenie się po którejś ze stron, najlepiej po stronie prawdy. Ale kto mówi prawdę? Nie jest to łatwe do wychwycenia, ale nie jest to niemożliwe. Wnikliwa analiza zachowań bohaterów pozwoli na obiektywną ocenę postępowań każdej ze strony. Te krótkie historie są bardzo wzruszające i pochłaniające. W nich można się zatopić, uwikłać w nie bez opamiętania. Na tych kilku stronach opowieści jest ukazana kwintesencja całego problemu, jego rozwinięcie mogłoby spowodować, że z każdej opowieści śmiało mogłaby powstać jedna obszerna powieść. Te historie skłaniają do przemyśleń i refleksji, powodują, że po skończeniu lektury sami sobie zadajemy pytania, które przed sobą stawiali bohaterowie. Sami zmagamy się z ich niełatwymi problemami i próbujemy wyjść z matni kłopotów obronną ręką. Tę powieść powinno się czytać powoli i w wielkim skupieniu i ciszy. Chodzi o to, aby dokładnie przeanalizować i przemyśleć każdy interesujący wątek i wyciągnąć z niego wniosek na przyszłość, już dla siebie. Aby ustrzec się przed błędami, które popełniali, mniej lub bardziej świadomie, bohaterowie. To powinna być dla nas dobra lekcja pokory i uprzejmości, wiary w dobroć ludzi, nadziei, że nie zawsze w życiu będzie pod górkę, przyjdzie chwila, że będzie też z górki. Ale, aby tak było, trzeba mieć w sobie wiele pokory i miłości do drugiego człowieka, nie wolno oceniać drugiej osoby po pierwszym wrażeniu, nie poznając jej lepiej. Nie wolno gardzić ludźmi i ich upokarzać, gdyż nigdy nie wiemy, dlaczego są w określonej sytuacji życiowej, z jakimi problemami się zmagają. Nie zawsze się przed nami otworzą, bo nie chcą, aby drugi człowiek miał dostęp do ich wewnętrznego świata.
Galeria to nie jest lektura na jedną chwilę, to książka, która powinna z wami zostać na zawsze. Po nią warto sięgać w chwilach trudnych i momentach zwątpienia, ona pozwoli ujrzeć sedno własnych problemów i naprowadzić na ich rozwiązanie. To zarazem mistrzowska prowokacja do oceny własnego zachowania pod kątem ukazanych w niej, egzystencjalnych problemów. Bardzo łatwo jest oceniać innych, ale gdy już chodzi o ocenę własnego zachowania, to pojawiają się pierwsze problemy. Nie bądźmy tchórzami, stańmy twarzą w twarz z bohaterami, i zróbmy rozrachunek z własnym życiem. Do odważnych świat należy. Czyli do nas …
Niesamowita i głęboka, wzruszająca i gorzka, bardzo pożądana szczególnie w dzisiejszych czasach ciągłej pogoni, pośpiechu, życiu w locie. Prawdziwa petarda, odpala już od samej iskry. Uwaga, niebezpieczna i uzależniająca!

Galeria handlowa dla większości ludzi jest miejscem, w którym mogą kupić ubrania czy różnego rodzaju akcesoria, a także zjeść w jednej z kilku popularnych sieci barów lub restauracji. Dla niektórych jednak galeria jest czymś więcej – miejscem, gdzie całe życie wywraca się do góry nogami. To właśnie w galerii ludzie dowiadują się prawdy o bliskich osobach, nawiązują znajomości wpływające na ich całe życie czy dowiadują się wielu interesujących rzeczy na temat innych. Galeria jest miejscem, w którym ludzkie losy splatają się się ze sobą, nawet jeśli człowiek nie jest tego świadomy.

Galeria jest zbiorem dwudziestu jeden krótkich opowiadań, przedstawiających nic ze sobą nie mających wspólnego ludzi. Jedyną rzeczą łączącą bohaterów jest galeria, w której miejsce mają przełomowe w ich życiu wydarzenia. W niej ludzie poznają prawdziwą naturę innych, są okłamywani i sami kłamią, a także popełniają błędy, które rzutują na całe ich późniejsze życie.

Publikacja Beaty Woźniak i Daniela Koziarskiego to intrygująca i dynamiczna pozycja na kilka wieczorów. Każde z prezentowanych przez autorów opowiadań podzielone jest na dwie kilkustronicowe części i przedstawia historię innych bohaterów. Dzięki temu powieść czyta się szybko i z zainteresowaniem. Żadna z przedstawionych historii nie nudzi, każda jest oryginalna i ciekawa. Nie ma dwóch podobnych opowiadań w całym zbiorze.

Podobnie jeśli chodzi o bohaterów – mimo że na poznanie każdego z nich mamy dosłownie kilkanaście stron, nie sposób nie związać się emocjonalnie z którymkolwiek. Każdy jest indywidualnością, prezentuje inne postawy, ma inne cechy. Wśród całej gamy różnobarwnych postaci nie znajdziemy dwóch podobnych. Mamy męża, którego żona zdradziła z kobietą, nastolatkę, której miłość szybko przerodziła się w nienawiść czy kelnera walczącego o honor kobiety. Każdy z bohaterów boryka się z innym problemem – kocha lub nienawidzi, szuka szczęścia lub pragnie odpokutować swoje winy. Każdy jest wyjątkowy i opowiada wyjątkową historię.

Galeria to utwór lekki i ciekawy. Pozwala na kilka godzin oderwać się od otaczającej człowieka rzeczywistości i zanurzyć w opowieściach o przeżyciach ludzi, którzy tak naprawdę mogliby być tymi „obcymi” spotykanymi przez nas podczas każdej wizyty w galerii handlowej. Szczere, intrygujące, realne i poruszające – takie są historie przedstawione w Galerii.

Recenzja znajduje się także na stronie: https://chwilerozkoszy.pl/2020/05/23/barwny-kalejdoskop-ludzkich-losow-galeria-beata-wozniak-daniel-koziarski/

Szokujące, jak dobra może być książka bez wyraźnej fabuły!

Książka "Galeria" Pani Beaty Woźniak i Pana Daniela Koziarskiego to przenikliwy kalejdoskop ludzkiego życia. Wszystkich bohaterów łączy jedno - galeria handlowa, na piętrach której dochodzi do miłosnych uniesień, wyborów, konfrontacji.

Autorzy stworzyli fajny cykl opowiadań osób, którzy nie są z pozoru ze sobą związani. Wiąże ich miejsce wydarzeń, czyli galeria handlowa. Bohaterowie trudzą się z różnymi problemami. Niektóre wątki są szeroko rozbudowane, inne pozostawione same sobie. Stwarza to warunki do przemyśleń i analizy. Książka emocjonalnie bardzo mnie przyciągnęła. Lawirowałam pomiędzy postaciami, wczuwając się w ich uczucia.

Rozdziały nie są długie. Są konkretne, dotykające problem idealnie w punkt. Czyta się bardzo szybko i przyjemnie