"Exabor" to debiut Patrycji Rydzyńskiej. Ta obyczajowa powieść głęboko wnika w psychikę swoich bohaterów, poruszając z wrażliwością i dojrzałością trudne tematy. Akcja powieści rozgrywa się w dwóch płaszczyznach- w rzeczywistości oraz tytułowej, fantazyjnej krainie, która dla niektórych staje się azylem przed złem otaczającego świata,
W centrum opowieści poznajemy młodą dziewczynę, którą samotnie wychowuje ojciec- Roksanę. Niewinność dziecka zostaje brutalnie skonfrontowana z ciężarem rodzinnej tragedii i niezrozumieniem ze strony rówieśników. Dziewczyna izolowana do tej pory od szkolnego życia, w nowym środowisku staje się obiektem szykan rówieśników, a lęk przed światem, który stopniowo narasta popycha ją ku ucieczce w objęcia wyobraźni. To tam odnajduje Exabor, miejsce utkane z tęsknot i marzeń- jej bezpieczną przystań.

Patrycja niezwykle subtelnie maluje portret psychologiczny Roksany, ukazując jej wrażliwość i zmagania z powtarzającymi się atakami paniki. Jej własny ojciec zmagający się z traumą po stracie żony pragnąc chronić córkę paradoksalnie pogłębia izolację własnego dziecka. Brak umiejętności rozmowy i ukrywanie prawdy o matce tworzą mur między nimi i utrudniają dziewczynce znalezienie się w rzeczywistości.

Autorka nie ogranicza się jednak jedynie do historii Roksany. Z wielką empatią przybliża również losy innych postaci walczących z własnymi demonami. Poznajemy losy Estery, przyjaciółki mamy Roksany, której życie rodzinne niszczy alkoholizm jej męża i trudne relacja z własną córką. W powieści pojawiają się również wątki samobójstwa i ciężkiej choroby dodając autentyczności.
Tajemnicze Exabor staje się czymś więcej niż tylko wytworem wyobraźni wyobcowanej dziewczyny. To metafora przestrzeni, w której bohaterka próbuje okiełznać własne lęki. Podróżując z Roksaną zastanawiałam się czym tak naprawdę jest tytułowa kraina, ale nie zdradzę wam do jakich doszłam wniosków...wyruszcie i przekonajcie się sami.
Exabor bardzo angażuje emocjonalnie, zmusza do zastanowienie się nad kruchością ludzkiej psychiki i potrzebą zrozumienia. Autorka maluje portrety bohaterów w odcieniach szarości, co czyni ich niezwykle autentycznymi. Ta książka to jedna z tych lektur, które zostają z nami na długo ponieważ zmusza do szerszego spojrzenia na brak akceptacji, samotność oraz problemy psychiczne.
Wrażliwość Patrycji, jej umiejętność kreowania złożonych postaci oraz poruszania trudnych tematów sprawiają, że z niecierpliwością wyczekuję kolejnych książek.. "Exabor" to książka dla każdego czytelnika ponieważ my wszyscy potrzebujemy własnego miejsca, w którym można znaleźć ukojenie i siłę do walki z życiowymi trudnościami...wszyscy zasługujemy na własny Exabor