"Echa nieodkupionych win"
Gabriela Sznigir
Wydawnictwo Novae Res

"Echa nieodkupionych win" to
przejmująca , brutalnie prawdziwa opowieść o fanatyźmie, przeszłości od której nie ma ucieczki,heroicznej walce o przetrwanie i granicach wytrzymałości.
Autorka w sposób bardzo ciekawy przedstawia fabułę i bohaterów,a także ich profil psychologiczny. Książka wciąga od pierwszych stron.
Szczegółowa recenzja na moim profilu na Instagramie
https://www.instagram.com/p/DKjquZGorsZ/?igsh=aHlzaTU5bWY3czU0

Spotykamy się przy powieści pełnej napięcia i nieszablonowych zwrotów akcji. Thriller Gabrieli Sznigir pod tytułem „Echa nieodkupionych win” ukazał się nakładem Wydawnictwa Novae Res w tym roku. Już na odwrocie książki przeczytamy: „Zło nie umarło. Nadal ma swoich wyznawców. A żaden z nich jeszcze nie odpowiedział za swoje grzechy…” Jak zdefiniujemy zło na podstawie fabuły tej publikacji? Przekonajmy się. Dodam, że naprawdę warto do niej zajrzeć.

„(…) Drobiny kurzu unoszące się w powietrzu tańczyły w słońcu. Na stosach książek i wszelkich płaskich powierzchniach w mieszkaniu kurz utworzył już grubą warstwę. W jej oczach było to swego rodzaju podkreślenie skromności jej życia i odziedziczonej kawalerki. (…)” – tymi słowami rozpoczyna się pierwszy rozdział historii Zofii Miszczyk. Szczególnie początek wydaje się lekko poetycki. Zapewniam jednak, że powieść nie jest aż tak poetycka, choć zwróciło moją uwagę to, że główna bohaterka podczas podróży pociągiem razem z nowopoznaną osobą czytała właśnie zbiór wierszy. Ale to nie jest jedyny akcent literacki. Znajdziecie go również pod koniec lektury – musiałabym zdradzić finał toczących się zdarzeń w tej historii, aby to wyjaśnić, więc tylko sygnalizuję. Zapraszam do poszukania tego akcentu.

Fabuła powieści pod tytułem „Echa nieodkupionych win” jest momentami brutalna, sielanki również tutaj nie odnajdziecie w dużej ilości. Kim jest Zosia Miszczyk? Wiemy, że „(…) to młoda mama, która nie ma wielkich marzeń. Jedyne, czego pragnie, to zapewnić swojej kilkumiesięcznej Mai godne życie. Wspierana przez Pawła, swojego partnera, podejmuje trudną decyzję o wyjeździe do Niemiec. Praca jako opiekunka osób starszych ma pomóc jej w szybkim podreperowaniu domowego budżetu. Nie wie jednak, że to, co zastanie na miejscu, zmieni jej życie w koszmar. Podopieczna Zosi wciąż wyznaje nazistowskie idee. (…)” Jak zaproponowana przez Gabrielę Sznigir opowieść dalej się potoczy?
Przedstawione w książce sytuacje mogą wstrząsnąć, ale też zachęcają do tego, by zastanowić się nie tylko nad pojęciami dobra i zła, ale również nad ludzką naturą. Nad człowiekiem będącym jednostką w pewnej grupie społecznej, narodowościowej, ideowej, a nawet w rodzinie. Ta historia z pewnością nie była łatwa dla wielu jej bohaterów, nie tylko dla Zosi. Wyznawane idee i poglądy często wpływają na postępowanie ludzi. Mogą się one kształtować w różnych warunkach, mogą ulegać zmianom mniejszym lub większym.

Motyw nazistowskich idei wykorzystany do konstrukcji fabuły powieści jest ciekawym pomysłem, tak samo, jak umieszczenie go w funkcjonującej (w opowieści) sekcie. Zarówno idee, jak i sekty są często pojawiającym się wątkiem w kryminałach, thrillerach, a nawet w horrorach. Nazizm z kolei bardzo dobrze znamy z kart historii, ale w książce „Echa nieodkupionych win” odnajdujemy go we współczesności. We współczesności, w której ludzie uczą się z kart dawnych dziejów, zdając sobie sprawę, do czego może to doprowadzić. Tak by się mogło wydawać. Ale czy na pewno? Zarówno wspomniane poglądy, jak i tworzenie się sekt wokół nich zostało pokazane w nieco mniej szablonowy sposób. Dlaczego?

Przeszłość jest nie tylko kartkami z kalendarzy, stronami w podręcznikach od historii, ale również zdarzeniami, a później wspomnieniami, z którymi musimy sobie poradzić, by każdego kolejnego dnia wstać, wykonywać obowiązki domowe, pójść do pracy. To, co było niesie często ogromny ładunek emocjonalny, który trzeba przepracować, by żyć, funkcjonować. Historia nie kończy się na uwolnieniu się głównej bohaterki od losu, który zgotowała jej podopieczna. Czytelnik ma okazję obserwować to, jak bardzo stara podnieść,, podejmując trudną dla niej walkę o siebie, o rodzinę, dla rodziny. To, co jej się przydarza też w pewnym momencie staje się tą trudną przeszłością.

Poznajemy lepiej nie tylko Zosię, ale między innymi także jej partnera, jej pracodawczynię, jej podopieczną, kobietę poznaną w pociągu, jej lekarza, jej psychoterapeutkę. Bohaterowie są w sposób ciekawy wykreowani, a przy tym się nie zlewają ze sobą dzięki wykreowanej indywidualności, charakterowi, poglądom, doświadczeniom, fascynacjom, a także zmianom, które zachodzą w ich życiach pod wpływem pewnych zdarzeń. Rozdziały w książce nie mają regularnej objętości. Jeden jest krótszy, inny nieco dłuższy. Wszystko to jest dostosowane do potrzeb pokazywanej historii. Książka wciąga, czyta się ją bardzo szybko z rosnącą ciekawością tego, co będzie dalej. Nieszablonowość biegu zdarzeń z pewnością temu dopomaga.

W tej książce wybrzmiały echa dawnych poglądów, idei. Echa, które są nadal słyszalne i znajdują swoich zwolenników. Echa win nieodpokutowanych, win, które trudno jest wynagrodzić. Przeszłości, z którą trzeba się zmierzyć. Bohaterowie thrillera są niezbyt doskonali, co bardzo lubię. Choć pojawiają się w książce poszczególne ich refleksje związane z życiem, poglądami, to czytelnik o wiele więcej się dowiaduje z prezentowanych w poszczególnych rozdziałach ujęć ze zdarzeń, czy dialogów. Chciałabym polecić książkę „Echa nieodkupionych win” Gabrieli Sznigir.

https://edisanonimaart.pl/

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Gabrieli Sznigir. Właśnie skończyłam czytać książkę jej autorstwa pt.: "Echa nieodkupionych win".
Jest to przejmująca powieść o granicach ludzkiej wytrzymałości, o poświęceniu i o demonach z przeszłości.
Bohaterka Zosia Miszczyk wyjeżdża do Niemiec w charakterze opiekunki starszej pani. Decyzję tę podjęła, by podreperować domowy budżet.
Na miejscu okazuje się, że podopieczna wyznaje nazistowskie idee. Życie Zosi zamienia się w koszmar...
Pomimo ciężkich tematów bardzo dobrze czytało mi się tę książkę.
Liczne dialogi, lekki styl oraz wrażliwość na pewno powodują, że tę lekturę wręcz się pochłania.
Sama fabuła wyróżnia się na tle dotychczasowych publikacji. I choć lektura jest dość krótka, na pewno nie pozwala na długo o sobie zapomnieć.
Ten thriller psychologiczny pokazuje, jak przeszłość wpływa na teraźniejszość bohaterów.
Ta książka przede wszystkim zmusza do refleksji nad wpływem historii na współczesność.
Ważne jest też by dusić w zarodku odradzanie się tych niebezpiecznych idei, zwłaszcza, że w ostatnim czasie stają się one coraz bardziej "popularne".
Słuchamy zatem starszych osób, których już ubywa, by zrobić wszystko, aby historia nigdy się już nie powtórzyła.
Zachęcam gorąco przeczytajcie tę publikację pełną emocji i napięcia.
Czytajcie .
Dziękuję Wydawnictwu Novae Res za egzemplarz do recenzji.
Gabriela Sznigir Echa nieodkupionych win

POST RECENZENCKI
współpraca Recenzencka @zaczytani
@novaeres
"ECHA NIEODKUPIONYCH WIN"
Autorka Gabriela Sznigir
Wydawnictwo Novaeres



Niepozorna okładka z ,a w środku niezła historia .Mowa tu o tej powieści

Zosia to młoda kobieta ,która nie oczekuje od życia zbyt wiele, chciałaby po prostu mieć dobrą pracę, stabilny grafik, ubezpieczenie oraz trochę wolnego czasu aby móc zaopiekować się córką. Jednak w jej życiu nie jest tak kolorowo jakby się spodziewała, nie pochodzi z bogatej rodziny i mimo że ma kochającego partnera i przecudowną córeczkę oraz odziedziczoną po babci kawalerkę nie jest do końca szczęśliwa. Brak pieniędzy na podstawowe wydatki zawsze spędza sen z powiek ,kiedy Zosi trafia się okazja wyjazdu do Niemiec aby opiekować się starszą osobą Po krótkim namyśle kobieta się zgadza . Do jej obowiązków podobno ma należeć tylko opieka nad starszą panią..
Staruszka wydaje się dziwna, ciągle milczy nie bardzo chce jeść z Zosią i zachowuje się bardzo skrycie.. Kiedy kobieta w domu staruszki odkrywa pomieszczenie, które robi na niej drastyczne wrażenie już wie ,że babcia nie jest do końca taka bezbronna jak się wydawało.Dodatkowo ginie jej dowód i telefon. Jak daleko posunie się Babcia,która okaże sie nazistką w nienawiści do Polki .Co grozi Zosi? Słuchajcie, ja w życiu nie spodziewałam się tego po tej książce, malutka, zgrabna ponad 200 stron historyjka która ma w sobie takie emocje ,że przeczytałam ją jednym tchem.
Zawiera bardzo króciutkie rozdziały, opisy kilku osób związanych z fabułą całej historii i ten dreszczyk emocji, który jest w thrillerach. Tak naprawdę to nie tylko krótka historia, ale brutalnie ukazana heroiczna walka młodej kobiety o przetrwanie.
To co wyróżnia tą książkę to na pewno krótkie i błyskawiczne rozdziały, akcja rozwija się w naprawdę szybkim tempie, a wcale nie umniejsza to emocjom jakich doświadczamy w trakcie czytania ....Od głębokiej niechęci, strachu, ogromnego bólu jaki doświadcza bohaterka, a na koniec popadamy w zadumę ,kotłują się myśli w głowie i zastanawiam się co bym zrobiła i jakbym zareagowała gdyby mnie to spotkało? Autorka ogromnie mnie przekonała do siebie tą historią, nie jest to historia łatwa lecz z tych które nadal gdzieś tam w głębi naszego kraju pewnie się odbywają. To poruszająca lektura, która naprawdę zasługuje na uznanie i koniecznie trzeba ją przeczytać
Myślę ,że w niejednej głowie dojdzie do zadumy nad rzeczywistością, nad tym co kiedyś było i nad tym co mogłoby się zdarzyć . Takie historie pozostają na długo w głowie nie należą do gatunku moich ulubionych ze względu na temat ,a jednak pochłonęłam ją naprawdę w kilka godzin.POLECAM

Współpraca recenzencka
▪️„Echa nieodkupionych win” Gabrieli Sznigir to historia, która od pierwszych stron daje do zrozumienia, że nie będzie to tylko zwykła opowieść. To książka o przeszłości, która nie znika, ale powraca – czasem cicho, niemal niezauważalnie, innym razem z ogromnym ciężarem. To także refleksja o winie, pamięci i wpływie dawnych wydarzeń na nasze dzisiejsze życie.

▪️Główna bohaterka Zosia, młoda matka, decyduje się wyjechać do Niemiec, by pracować jako opiekunka starszej kobiety. Szybko odkrywa, że jej podopieczna to była nazistka, która nadal żywi radykalne poglądy. Ich relacja staje się trudna, napięta, a z czasem bolesna, zmuszając Zosię do konfrontacji nie tylko z obcą przeszłością, ale i własnymi przekonaniami.

▪️To, co szczególnie wyróżnia tę książkę, to sposób narracji – spokojny, refleksyjny, a jednocześnie bardzo przejmujący. Autorka z wrażliwością podejmuje temat pamięci zarówno osobistej i zbiorowej oraz pokazuje, jak głęboko mogą sięgać jej konsekwencje. Istotnym motywem jest również wina – ta rzeczywista i ta przypisana, z którą bohaterowie próbują sobie poradzić, często nie mając do dyspozycji całej prawdy.

▪️Silna obecność kobiet w tej historii to kolejny ważny aspekt – to one dźwigają emocjonalny ciężar wydarzeń, ale też stają się siłą napędową zmian, źródłem nadziei i odrodzenia.

▪️Z całego serca polecam tę książkę daje do myślenia i na długo zapada w pamięć. Osobiście miałam trudność z formą narracji w trzeciej osobie czuję, że przez to trudniej było mi wejść w emocje bohaterów. Dodatkowo, książka jest stosunkowo krótka, przez co niektóre sceny i wątki mogłyby zostać bardziej rozwinięte.

▪️Mimo tych drobnych niedociągnięć, to poruszająca lektura, która zdecydowanie zasługuje na uwagę i każdą poświęconą jej chwilę.