Jak już wiecie bardzo urzekła mnie okładka książki pt. DZIEWCZYNA O CHABROWYCH OCZACH, Catherine Cachée. Ale idźmy dalej, gdyż nie ocenia się książki po okładce mimo, iż jest śliczna, taka hipnotyzująca  Główną bohaterką powieści jest Iris. Poznajemy również jej siostry Elise i Lee oraz ich kotka Stephana. Dziewczyny nie są ludzkimi istotami. Pochodzą z miasteczka Paix ukrytego starannie w lesie, gdzie wiodą spokojne, pełne radości, szczęścia i miłości życie z dala od ludzkiej cywilizacji. A raczej wiodły spokojne życie, gdyż ich spokój został przerwany przez ludzi i ich brutalną naturę. Od zawsze uciekały od człowieka i jego złej natury. Ale człowiek nie byłby sobą, gdyby to co one tworzyły latami nie zostało zniszczone przez ludzką rękę. Ta sytuacja doprowadziła do tego, iż musiały trafić do ludzkiego świata i starać się z nim odnaleźć ale jednocześnie ukrywać siebie i swoje moce przed człowiekiem, który chciałby od razu to wykorzystać. Ale czy jest na to szansa, by między tymi dwoma tak odległymi od siebie światami kiedykolwiek nawiązała się nić porozumienia, przyjaźni? Piękna powieść w stylu fantasy, prosta w odbiorze a jednocześnie czeka się na kolejne strony aby poznać dalsze losy bohaterów. Ciekawie pokazane dwie strony medalu: zło i dobro. Kiedy tak czytałam książkę to nie sposób było nie zrozumieć obaw zwłaszcza Iris przed ludźmi a to dlatego, że po dzień dzisiejszy człowiek człowiekowi wyrządza sporo krzywdy a co dopiero w stosunku do innej istoty! Czy ktoś z Was miał już okazję ją przeczytać ? Jakie odnieśliście wrażenia ? Ja ją polecam z czystym sumieniem 
FB: Zaczytany Książkoholik

Książka bardzo, bardzo mi się podobała i mogę ją wam polecić z pełną odpowiedzialnością i przekonaniem. I nawet jeśli rzadko sięgacie po fantastykę, to dla tej pozycji zróbcie wyjątek. Poznacie nowych, ciekawych bohaterów, troszkę pobujacie w obłokach, oderwiecie się od szarej, nudnej codzienności. Autorka zaprezentowała nam odmienny świat, który rządzi się swoimi prawami, ma swoje zasady, których twardo się trzyma. Myślę, że za świetnym odbiorem treści, stoją również interesujący bohaterowie. W samej Iris jestem po prostu zakochana! Czekałam na taką osobistość w wielu książkach fantastycznych. Tutaj dziewczyna wie czego chce, wie, że musi być ostrożna, jeśli chodzi o zaufanie w stosunku do drugiej osoby. Ta książka pokazuje nam, jak okrutny może być człowiek, co potrafi zrobić tylko po to, by umocnić swą pozycję w grupie. Zachęcam do lektury!

https://czytambolubieo.blogspot.com/2019/10/dziewczyna-o-chabrowych-oczach.html

Powieść ma fabułę bardzo oryginalną, nie miałam wrażania, że już znam tę historię. Na ogół nie jest przewidywalna, z małym wyjątkiem, jeden element udało mi się przewidzieć, ale nie jest to ogromny minus. Na stronach powieści akcja rozłożona jest w taki sposób, że czytelnik się nie nudzi. Prolog jest niezwykle tajemniczy, a część właściwą zaczynamy od porządnej akcji. Następnie chwila wytchnienia nie jest długa, bo ciągle coś się dzieję. Autorka pięknie zbudowała relacje pomiędzy bohaterami. Przyjaźń sióstr, wzajemna pomoc, czy też późniejsza relacja z Maxem, jest czymś o czym chce się czytać. Poświęcenie ważnych rzeczy takich jak zdrowie, bezpieczeństwo, na rzecz drugiej osoby daje taką nadzieje, że są jeszcze ludzie dobrzy, a nie tylko zepsuci przez władzę, egoizm. Autorka stopniowo wyjaśnia system działania świata, przez ciekawość czytelnik płynie przez treść. Osobiście całą historia pochłonęła mnie do tego stopnia, że przeczytałam ją w ciągu jednego dnia.

Książka Catherine Cachée ,, Dziewczyna o chabrowych oczach" to piękna historia o przyjaźni. Jest lekka i przyjemna w czytaniu.
Książka zaczyna się od razu mocną akcją, bez zbędnych wstępów. Spowodowało to, że zaciekawiła mnie od samego początku. Później akcja spowalnia, Aby pokazać powolny rozwój przyjaźni między człowiekiem a magiczną istotą. Książki tej nie mogę zaliczyć do wybitnych Ale na pewno należy do przyjemnych lektur, idealnych na jesienne wieczory.
https://www.instagram.com/rodzynka_czyta/?hl=pl
https://rodzynkaczyta.blogspot.com

Jest to powieść fantasy inna niż wszystkie jakie miałam dotąd okazję poznać. Oryginalna i nietuzinkowa, tak można opisać tą książkę!
Wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Ciągle dzieje coś się dzieje i nie mogłam znaleźć dobrego momentu aby odłożyć ją na bok.

Historia opowiada nam o Iris, mieszkance wiekowego miasteczka Paix, które jest ukryte głęboko w lesie. Mieszkają w nim tajemnicze istoty, które chcą uciec od ludzkiej cywilizacji, która potrafi tylko niszczyć. Jednak miasteczko zostaje przez nich odnalezione i napadają
oni na mieszkańców Paix. Iris wraz ze swoimi siostrami zostają nielicznymi z ocalałych. Teraz muszą zamieszkać w świecie, gdzie liczy się tylko władza i chciwość. Ale czy każdy człowiek musi być zły? Czy między istotami z Paix a ludźmi, może nawiązać się nić
przyjaźni?

Narracja trzecioosobowa bardzo przypadła mi do gustu gdyż pozwala nam poznać perspektywy innych bohaterów. Wszystkie wątki zostają wyjaśnione, oczywiście nie od razu,
przez co łatwo odnaleźć się w świecie wymyślonym przez Catherine. Autorka wyjaśnia nam wszystko w intrygującym i zrozumiałym dla nas sposobie. Pisze lekko oraz nie dodaje niepotrzebnych wątków, jest to co trzeba przez co pomimo prawie 500 stron, czyta się ją
przyjemnie i w zatrważającym tempie. Polecam książkę każdemu, kto jest fanem fantasy i nie tylko! Myślę że “Dziewczyna o chabrowych oczach, rozbudzi w was miłość do książek
tego gatunku!

„Dziewczyna o chabrowy w oczach” to bardzo interesująca i wciągająca powieść fantasy. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Novae Res, miałam okazję zapoznać się z twórczością Catherine Cachee, za co bardzo dziękuję.

Na początku powieści poznajemy Iris oraz jej siostry Elise i Lee. Kobiety nie są ludzkimi istotami, mieszkają w miasteczku Paix, które znajduje się w środku lasu daleko od cywilizacji. Mieszkanki miasteczka unikają ludzi, boją się ich, a wręcz gardzą ludzką naturą, wojnami, ciągłą chęcią władzy oraz brakiem bezinteresowności. Wiodą spokojne i szczęśliwe życie, niestety pewnego dnia los decyduje inaczej. Z dnia na dzień, oaza budowana przez lata przestaje istnieć. Ocalałe istoty trafiają do ludzkiego świata, w którym starają się odnaleźć oraz ukryć.

Nie chcę zbyt dużo spoilerować, aby nie odebrać wam przyjemności z czytania. Dlatego też powiem tyle.

Książka jest ciekawa i napisana prostym oraz zrozumiałym językiem. Mimo pięciuset stron czyta się bardzo szybko. Od samego początku czytelnik jest wkręcony wir akcji, która nie opuszcza go aż do końca. Ciężko było mi znaleźć dobry moment, na chwilową przerwę w czytaniu. W powieści jest zastosowana narracja trzecioosobowa, dzięki której możemy spojrzeć na daną sytuację oczami bohaterów.

Osobiście dwie rzeczy udało mi się przewidzieć, lecz nie wiedziałam kiedy, jak i w jakich okolicznościach to się wydarzy. Mimo wszystko te dwa wątki nie zniechęciły mnie do dalszego czytania.

Z czystym sumieniem mogę polecić wam "Dziewczynę o chabrowych oczach".

Dziewczyna o chabrowych oczach to interesująca propozycja na coraz dłuższe wieczory. Historia Iris oraz Maxa z każdą kolejną stroną staje się intensywniejsza i pełna magii, a zakończenie w dużej mierze satysfakcjonuje rozwiązaniem wszystkich wątków. Czy bohaterkom uda się znaleźć dom w świecie ludzi? Czeka je potyczka z silnym przeciwnikiem...

Pełna recenzja znajduje się na stronie: weronine-library.blogspot.com

"Dziewczyna o chabrowych oczach" Catherine Cachée to zdecydowanie powieść YA. Gdybym miała ją przypisać do jakiegoś gatunku, powiedziałabym, że to raczej baśń niż fantasy.
Akcja powieści dzieje się prawdopodobnie współcześnie, w okolicach Strasbourga, trochę w lasach regionu, trochę w samym mieście.
Główna bohaterka, Iris, zdecydowanie nie jest człowiekiem. Jej lud, a raczej jej siostry mieszkają od wieków w ukrytym przed ludźmi miasteczku Paix. Iris, jak każda z jej magicznych sióstr, ma unikalne umiejętności i talenty. Podobnie jak jej siostry ceni sobie wspólnotę, spokój i piękno. I podobnie jak jej siostry - boi się ludzi, o których zresztą niewiele wie.
Jej obawa jest uzasadniona. Kiedy bowiem do Paix dostaje się człowiek, w dodatku mężczyzna, wypadki zaczynają toczyć się bardzo szybko i kończą się tragedią. Miasteczko zostaje zniszczone, jego mieszkanki - zabite, a trzy kobiety, które katastrofę przeżyły, muszą uciekać i kryć się, bo człowiek, który był przyczyną tej destrukcji, idzie ich śladem. Albert pożąda tajemnic Paix i Albert je zdobędzie. Cena jest nieważna.
Iris prawie traci życie, ale na swojej drodze spotyka Maxa, a później - chorą na raka siostrę Maxa, Francine. Jej życie zaczyna się zmieniać.
Dlaczego Paix zostało zniszczone? Kto i dlaczego poluje na kobiety? Co połączy Iris i Maxa? Na te pytania znajdziecie odpowiedź w książce Catherine Cachée "Dziewczyna o chabrowych oczach".
***
Rzadko czytam YA. Nie ma we mnie tej czystości i naiwności, która pozwoliłaby mi po prostu zanurzyć się w świecie przedstawionym i cieszyć się nim, smakować go. "Dziewczynę o chabrowych oczach" przeczytałam, bo rzuciłam sobie wyzwanie. Sobie i swojemu zblazowaniu.
Nie uważam, że to zła książka. Co więcej, uważam, że autorka (przypuszczam, że jest młodą osobą) ma ogromną wyobraźnię i talent, który będzie się z czasem rozwijałi dojrzewał. Resztę da się poprawić. Chciałabym kiedyś przeczytać kolejną książkę pani Katarzyny.
No właśnie… Zastanawiam się, dlaczego Autorka wybrała pisanie pod pseudonimem? Zwłaszcza takim! Katarzyna Ukryta:). Bardzo ciekawie to brzmi. Zupełnie, jakby Autorka chciała delikatnie skazać czytelnikowi, że jest jedną z tych istot, które ukrywały się przed ludźmi w Paix. Jeśli tak właśnie trzeba było odczytać ten pseudonim - dobra robota!

Do rzeczy: plusy książki.
Po pierwsze: konwencja baśni. Owszem, dla dorosłych może ona być irytująca, jeśli jest podana wprost, jak tutaj. Jednak trzeba przyznać uczciwie, że wszystkie składowe baśni zostały wykorzystane bardzo starannie. Mamy trójkąt dramatyczny: Iris, Max i Albert. Mamy istoty, które rodzą się z kwiatów, mamy kobiecość w bardzo tradycyjny sposób powiązaną z naturą i troską o życie, z ekologią i pacyfizmem. Mamy artefakty: czarodziejskie naszyjniki, które są źródłem siły i jednocześnie słabością istot z Paix. Mamy napoje magiczne, które ratują życie. Mamy las, z jego głębią i tajemnicami, który zestawiony jest z cywilizacją Strasbourga i Paryża. Mamy dziewczynę i chłopca, i wiadomo od początku, że historia skończy się pocałunkiem. Mamy poświęcenie, które prawie kończy się śmiercią. W "Dziewczynie o chabrowych oczach" Catherine Cachée nie może zabraknąć i czarnego kota, który nie jest tym, na co wygląda, babci, która… nie, już nie spoileruję. Iris i jej siostry chodzą w płaszczach z dużymi kapturami, co byłoby nawet urocze, gdyby nie to, że zwraca na nie uwagę ludzi.
Wystarczy, prawda?
Kolejną zaletą jest sama akcja. Dobrze skonstruowana, wątki są nieźle pospinane i poukładane. Autorka nie każe swoim bohaterom gnać przed siebie, jakby ich goniło stado demonów, a akcja nie pędzi do przodu na złamanie karku. Autorka pozwala wydarzeniom się toczyć, a bohaterom rozwijać w takim zakresie, w jakim pozwala im na to konwencja. Autorka "Dziewczyny…" przedkłada dialogi nad opisy, uprzedzam tych, którzy lubią poczytać o stanach duszy bohaterów.
Po trzecie: Catherine Cachée używa muzyki jako środka wyrazu pozwalającego Maxowi na "oswojenie" Iris, umożliwiającego jej stopniowe porzucenie strachu przed ludźmi i zaciekawienie się chłopakiem.
Po czwarte: język jest naprawdę niezły i staranny, co nie zawsze jest regułą. Usunęłabym parę pleonazmów (jak sędziwa staruszka) i kilkanaście zaimków, ale kto nie nadużywa tej części mowy, niechaj rzuci we mnie emotikonem.
Największa wada książki nie ma nic wspólnego z gatunkiem literackim czy konwencją. W książce nie znalazłam niczego, co można by było uznać za poczucie humoru. Ani jednego przejawu lekkości. Wszystko jest wygrywane na wysokim C, prawie operowo.
A propos konwencji: irytowała mnie baśniowa płytkość bohaterów. Max jest jak typowy "chłopak z gitarą". Tak długonogi, szczupły, z roziskrzonymi oczami, jakby wyszedł wprost z marzeń dziewczęcia, które nie ma jeszcze szesnastu lat. Jest romantyczny, utalentowany, opiekuńczy, wspaniały. Oprócz tego jest pełen poświęcenia i w ogóle to idealny chłopiec
Więcej na www.veryurbanfantasy.pl

Książka ta absolutnie nie jest wyjątkowa, ani nie jest czymś, czego nigdy wcześniej nie czytałam. Fabuła przewidywalna, a bohaterowie zachowywali się nietypowo dla danej sytuacji. Większość książki dało się przewidzieć i nie było w sumie nic, co by sprawiło, że nie mogłabym przestać myśleć o tej pozycji przez najbliższy czas, a tak stwierdzam, że jest bez szału i na pewno nie będę do niej wracać. Było chociaż parę fajnych momentów, które miło mi się czytało i sprawiły, że książka nie była wcale najgorsza.