"[C]zasem wystarczy w życiu jedna niewłaściwa decyzja i leci się w przepaść, bo po drodze nie ma się już czego złapać i przytrzymać."

Decyzje bywają trudne. Podjęcie tej czy innej nieraz wymaga od nas analizowania wszystkich za i przeciw przed opowiedzeniem się za jedną z opcji. Nieraz trzeba coś poświęcić, wybrać „mniejsze zło”, a najgorsze są zawsze wątpliwości, czy dana decyzja okaże się tą właściwą. Jesteśmy niestety niemalże skazani przez życie na ciągłe dokonywanie wyborów i nie potrafimy wyzbyć się wyobrażania sobie, co by było gdyby. Wiadomo, że raz podjęta decyzja często prowadzi nas w jakimś określonym kierunku, ale czy inny byłby lepszy? Tego właśnie nie wiadomo i to doprowadza nas często do żalu i pretensji wobec samego siebie. A jeśli nasze wybory dotykają ludzi nam najbliższych, wtedy obwinianie się nie ma końca. Bo tak trudno czasem zrozumieć powody, które kierują innymi ludźmi.

"[N]ie zawsze sprzeciw i walka są możliwe. Że czasem cokolwiek by się robiło, i tak człowiek odbije się od ściany."

Na wiele zdarzeń w życiu nie mamy wpływu. One po prostu się dzieją lub ktoś inny podejmuje za nas decyzję, nie zdając sobie sprawy, że będzie ona miała wpływ na późniejsze pokolenia. Dotyczy to zarówno spraw ważnych dziejowo, jak powstanie czy rewolucja, jak i tych osobistych i codziennych. Magdalena Biłowicz, znana nam guwernantka z pierwszej części sagi, całe swoje młodzieńcze życie zmaga się z konsekwencjami tego, co postanowiła zrobić jej matka. Według tej drugiej był to jedyny możliwy wybór, którego należało się trzymać za wszelką cenę, a wedłu jej córki był on najgorszą z możliwych opcji. Kiedy przychodzi jej samej stanąć na rozdrożu i mając świadomość, że jej wybory zaważą także na innych członkach rodziny, tym mocniej odczuwa ciążący na jej barkach obowiązek. Czy kierować się wyłącznie własnym dobrem i w taki sposób zemścić się na swoich oprawcach? Posłuchać rozumu czy jednak dopuścić do głosu własne serce?

"Przeszłość trzeba trzymać za zamkniętymi drzwiami (…) W razie potrzeby należy zatrzasnąć te drzwi… Liczy się tylko teraźniejszość i przyszłość."

Członkowie rodziny Zalewskich także podążają swoimi ścieżkami. Niektórzy postanawiają uciec w małżeństwo. Inni decydują się jednak wziąć udział w walkach powstańczych. Ale są też tacy, którzy ciągle boją się własnego głosu, co też w gruncie rzeczy jest jakimś wyborem. Najgorzej mają jednak chyba ci, którzy pozbywają się go na własne życzenie, żyją przeszłością, a przyszłość widzą tylko w czarnych kolorach. Którzy z nich okażą się zwycięzcami w tej walce o wolność własną i tą państwową, a którzy będą musieli przewartościować swoje ustalenia? Nic nie jest tutaj jednoznaczne i definitywnie skończone.

"Życie to najlepszy nauczyciel."

Mogłoby się rzeczywiście wydawać, że jedna niewłaściwa decyzja rujnuje całe nasze późniejsze życie, a jeszcze dodatkowo inni mają do nas pretensje o to, co postanowiliśmy zrobić. Może warto zastanowić się dlaczego, wczuć się w sytuację i okoliczności, albo poznać prawdziwe przyczyny skrywanych tajemnic. Ci, którzy nas ich pozbawiają także muszą uwierzyć, że życie w zawieszeniu i bez prawdy o własnym pochodzeniu prowadzi do uzasadnionych żali wobec ich decyzji. W końcu życie toczy się dalej i wszystko może się zdarzyć. Dajmy szansę zarówno samym sobie, jak i innym na pozbycie się traumy z przeszłości i wybaczenie. Chociaż droga ciągle pozostaje wyboista, a nasi bohaterowie jeszcze nieraz będą musieli walczyć z własnymi demonami. Co z tego wyniknie, pokaże nam tom trzeci tej jakże emocjonalnie zagmatwanej historii.

Gorąco polecam.

Wszystkie cytaty pochodzą z książki Dziedzictwo elfów. Tom 2, Agnieszka Janiszewska, Wydawnictwo Zaczytani, 2025

Na szczególną uwagę zasługuje rozwój postaci. To bohaterowie z krwi i kości – dojrzewają, zmieniają się, czasami błądzą, a my mamy okazję towarzyszyć im w tych przemianach, kibicować, czasem się z nimi nie zgadzać. Autorka przedstawia różne osobowości – z różnych środowisk, o odmiennych charakterach i wartościach. Dzięki temu historia staje się jeszcze bardziej autentyczna i uniwersalna.

Drugi tom rozpoczyna się przygotowaniami do ślubu i wesela Rozalii i Ksawerego, które następuje we wrześniu 1861 roku .Po ślubie Rozalia ze swoim mężem wyjeżdża do Paryża..Stamtąd będzie wysyłać listy informując rodzinę co u niej..
Magdalena po śmierci swojego brata zrezygnowała z posady guwernantki i wróciła do Zalesic , ale nie mieszka z matką i Łukaszem tylko u Marty ...
W dworku z kolei babka Romana informuje, że Magdalena przyjęła oświadczyny jakiegoś kupca galanteryjnego. Jak zareaguje Roman na tą wieść? Czy mężczyzna zdoła przekonać kobietę aby nie wychodziła za kogoś kogo nie kocha? Czy wyjawi swoje uczucia?
Jakiś czas później Matka Magdaleny zapada na ciężką chorobę i przed śmiercią wyjawia młodej kobiecie rodzinną tajemnicę....Jaki wpływ będzie ona miała na życie Magdaleny??

Ten tom zdecydowanie jest jeszcze ciekawsze niż poprzedni. Mamy wiele tajemnic do odkrycia.
Poznajemy różne sekrety,nowych bohaterów ,ich życie ,ich koleje losu, ich utrapienia, zmartwienia, bolączki, pragnienia oraz to czego by bardzo chcieli, a czego nie mogą zmienić w swoim życiu... Dzieci dorastają, młodzi wkraczają na ścieżkę dorosłości. Starzy żegnają się z życiem i szukają rozgrzeszenia wśród swoich rodzin.... Wychochodzą na jaw skrywane od lat tajemnice, które mogą mocno nabrudzić w przyszłości i teraźniejszości ....
Nadchodzi też miłość bardzo silna na przekór wszystkim przekonaniom, na przekór tradycji i na przekór rozsądkowi.... Miłość ,która potrafi rozpuścić bryłę lodu po której nie zostaje nawet ślad...
Pozostaje tylko pytanie czy wszyscy będą umieli skorzystać z tego co przynosi los? Czy wszyscy dostaną rozgrzeszenie za zdrady których się dopuścili? Czy nowe pokolenia, które się narodziły będą miały łatwiejszy start kiedy na ulicach Warszawy wrze?? Kiedy wybuchają powstańcze walki, kiedy terror zaborcy narasta z każdym dniem ...To wtedy bohaterowie będą musieli dokonać wyboru podjąć ryzyko i stanąć do bitwy lub wycofać się dla swojego bezpieczeństwa... to tom pełen rozczarowań i wyrzeczeń ,tęsknoty za czymś co było i już nie wróci ,za czymś co mogłoby być, ale być nie może...
Przeczytajcie

Drugi tom „Dziedzictwa elfów” Agnieszki Janiszewskiej zabiera czytelnika z dworu w Zalesicach do tętniącej napięciem Warszawy czasów powstania styczniowego. Magdalena opuszcza Zalesice z bagażem wspomnień i niewypowiedzianych pytań. W stolicy czeka na nią ciężar codzienności naznaczonej zarówno osobistymi rozterkami, jak i skomplikowaną sytuacją rodzinną. Miasto wrze — rosyjski pobór staje się iskrą buntu, a codzienny rytm przeplata się z odgłosem żołnierskich kroków i szeptem spiskowców.

W świecie pełnym sprzeczności Magdalena staje przed decyzją, czy wybrać stabilne, spokojne życie u boku wiernego przyjaciela, czy podążyć za ryzykowną namiętnością, której wspomnienie nie daje jej spokoju.

Powieść pozostaje opowieścią o kobietach — ich cichej sile, wyrzeczeniach i ukrytych pragnieniach. Tytułowe „elfie dziedzictwo” funkcjonuje tu jako metafora delikatności i piękna, które wymagają ochrony w czasach, gdy świat rozpada się na kawałki.

Janiszewska umiejętnie łączy losy bohaterów z burzliwymi dziejami narodu, tworząc postaci tak autentyczne, że niemal słychać ich oddech w chwilach rozterki czy determinacji. Narracja stopniowo przyspiesza, napięcie narasta, a tajemnice rodzinne splatają się z wydarzeniami historycznymi, tworząc historię, od której trudno się oderwać.

To książka, której nastrój przepełniony jest jednocześnie niepokojem i subtelną nadzieją.

Po części pierwszej sięgnąłem po drugi tom książki Dziedzictwo elfów pani Agnieszki Janiszewskiej. To dalsze losy Amelii, Rozalii i Romka, którzy mieszkali w dworze w Zalesicach niedaleko Radomia. Byłem ciekawy, jak dają sobie radę w ciężkim czasie, w jakim się znaleźli. A była to druga połowa XIX wieku, a więc czas zaborów. No i jeszcze dalsze życie głównej postaci powieści Magdaleny Biłowicz, młodej guwernantki.

Autorką niniejszej trylogii (będzie część trzecia!), jest Agnieszka Janiszewska, która studiowała historię na Uniwersytecie Warszawskim. Od zawsze związana jest z Warszawą, choć mieszka niedaleko niej, w jednej z podwarszawskich miejscowości. Sądząc po pisanych powieściach i kierunku studiów, uwielbia historię. To jest jej pasja życia. Dlatego wiedzę przekazuje dalej, ucząc historii w szkołach średnich. Prócz powieści obyczajowo-historycznych z wątkami psychologicznymi, jest autorką monografii i biografii historycznych.

Okładka powieści nawiązuje do pierwszego tomu. Ta utrzymana jest w ciepłej, jesiennej tonacji, przyciąga wzrok, wprowadzając czytelnika w nostalgiczny nastrój. Na pierwszym planie widzimy kobietę ubraną w długą, jasną suknię, idącą brukowaną uliczką w kierunku kamienic. Jej sylwetka, zwrócona tyłem do widza, wprowadza aurę tajemnicy i sugeruje podróż, być może zarówno dosłowną, jak i emocjonalną. W tle pojawia się malownicze, historyczne miasto, nasza stolica, z klasycznymi kamienicami w pastelowych barwach. Całość otaczają gałązki z żółto-złotymi liśćmi, które dodają lekkości i symbolizują przemijanie lub zmianę. Tytuł, zapisany ozdobną czcionką w kolorze pomarańczowo-złotym, kontrastuje z jasnym tłem, podkreślając elegancję projektu. Górne i dolne ornamenty graficzne nadają całości klasyczny, niemal retro charakter.

Tak, jak pisałem wcześniej, pani Agnieszka, pasjonuje się historią. Druga część to dalsze losy Polaków pod zaborem rosyjskim. To już blisko 60 lat, gdy Polska została wymazana z map świata, będąc pod władzą trzech zaborców: Rosji, Prus i Austrii. Warszawa i okolica to Królestwo Polskie, gdzie carat coraz bardziej krwawo odpowiada na manifestacje niezadowolonych Polaków. W takich okolicznościach muszą odnaleźć się główni bohaterzy powieści.

Pamiętamy z pierwszej odsłony, że spora część powieści toczyła się w Zalesicach. Teraz musimy się przenieść zdecydowanie częściej do Warszawy. Tam bowiem wraca z Zalesić Magda Biłowicz. Pozostawia tam swoją pracę guwernantki, gdzie miała za zadanie kształcić młode dziewczyny. Jedna z nich, Amelia, dorasta i wychodzi za mąż. Wyjeżdża do Francji, do Paryża. O jej losach dowiadujemy się z opowieści młodszej siostry, Rozalii. Ta zostaje posłana na pensję do stolicy. Romek starszy brat sióstr nie może pogodzić się z tym, że panna Magda wychodzi za mąż za Piotra. Żałoba Magdy nie pozwalała mu samemu stanąć w konkury. Uważał, że najpierw musi skończyć się żałoba po zmarłym tragicznie bracie Magdy.

Jak potoczą się ich losy? Jakie podejmą wybory, gdy na ulicach nie jest bezpiecznie?

To zaledwie dwa pytania, ale musicie mi uwierzyć mi, że jest ich wiele więcej i dotyczą wszystkich bohaterów powieści. Z dużym zainteresowaniem przeczytam ostatni tom powieści, która nie zaskoczy was wartką akcją. Tu wszystko toczy się jednostajnym tempem, choć dzieje się wiele. Podoba mi się budowa powieści. Widzimy świat oczami Rozalii, a inni bohaterowie mają swoje przemyślenia i postanowienia, które są opisane w dość interesujący sposób. Może jest za mało dialogów, ale w zasadzie w tej powieści wartość psychologiczną odbieramy właśnie przez ich odczuwanie głównych bohaterów. Ich problemy, rozterki i decyzje poznajemy dzięki właśnie takim zapisem powieści.

Druga część "Dziedzictwa elfów" jest bezpośrednią kontynuacją części pierwszej. Tom pierwszy był wprowadzeniem do całej historii, czytelnik miał możliwość poznać bohaterów i zależności między nimi. W tej części historia nabiera tempa, bohaterowie podejmują szereg decyzji, nie zawsze trafnych. Losy Magdaleny się komplikują, na jaw wychodzą też długo skrywane sekrety. Autorka bardzo dobrze ukazała tło historyczne i wydarzenia, mające ogromny wpływ na losy bohaterów. Również tę część czyta się wyśmienicie, pochłonęłam ją w kilka godzin. Świetnie spędziłam czas, śledząc perypetie obu rodzin. Bardzo jestem ciekawa, jak się to wszystko skończy, więc bez zwłoki zabieram się za trzeci tom. Polecam!

[współpraca recenzencka]

Dzisiaj przychodzę do was z recenzją drugiego tomu z serii ,,Dziedzictwo Elfów’’. Muszę przyznać, że to część podobała mi się równie bardzo jak pierwszy tom.

Ponownie wracamy do naszych bohaterów i ich rozterek oraz codzienności. Magdalena postanawia wrócić do Warszawy i porzucić posadę guwernantki na dobre. Przeżywa trudne rozterki miłosne i musi wybrać pomiędzy płomiennym uczuciem, a rozsądkiem…..

Autorka bardzo ciekawie rozwinęła fabułę oraz postacie. Mimo tego, że jest to powieść obyczajowa i nie dzieje się tutaj bardzo dużo to mocno wciągnęła i zaangażowała mnie ta historia. Czyta się ją niezwykle lekko i bardzo przyjemnie.

Dość mocno skomplikowały się losy naszych bohaterów którzy zostali postawieni przed wieloma wyzwaniami oraz trudnymi wyborami. Nowe związki, małżeństwa, romanse oraz ciężka codzienność to tylko mała część tej powieści.

Jeśli lubicie powieści obyczajowe to na pewno spodoba wam się ta historia. Śmiało mogę wam polecić :)