Droga życia to historia Katherine, od narodzin aż do... pewnego momentu. Mogę śmiało powiedzieć, że od samego początku życie jej nie rozpieszcza. Matka oddaje córkę, bo sama nie jest w stanie się nią zająć, sytuacja finansowa też nie pomaga.

Mała Katherine trafia więc do obcej rodziny. To tu poznaje co to miłość i szczęście.
Jako nastolatka dowiaduje się, że jest całkowicie bezpłodna, nigdy nie będzie dane jej zostać matka...

Na jej drodze pojawia się Bartek, który zakłada się, że zdobędzie dziewczynę, po czym zakochuje się w niej. Ich miłość nie należy do łatwych, ale czy taka w ogóle istnieje?

Zaraz po ukończeniu szkoły średniej chłopak wyjeżdża do pracy za granicę i ich związek staje pod znakiem zapytania.

Co jeszcze wydarzy się w życiu Katherine? Jaka będzie jej droga? Mogę powiedzieć, że nie obejdzie się bez wzruszeń, bólu, kłamstw, cudów i szczęścia.

Droga życia to książka częściowo o charakterze religijnym. Religia chrześcijańska pełni bardzo ważną rolę w życiu Katherine i jej bliskich. Mnie to nie przeszkadzało.

Jedynie do czego mogę się przyczepić to mało literacki język, tzn miejscami miałam wrażenie że czytam bardzo długie opowiadanie z zakresu szkoły średniej...

Katherine, bohaterka powieści, wszystkie swoje troski i zmartwienia powierza Bogu. Wydaje się, że jej życie jest proste i spokojne. Niestety nie omijają jej problemy. Dziewczyna dobrze się uczy, ma kochających rodziców i siostry.
Poznaje Bartka, zakochuje się w nim z wzajemnością. Kończy szkołę i jedzie na wymarzone studia do Wrocławia. Katherine nie spodziewa się, że w pracy pozna kobietę, która jej życie zamieni w chaos. Bohaterka dowie się o swojej przeszłości rzeczy, w które trudno jej będzie uwierzyć. A przyszłość też szykuje dla niej nie zawsze miłe niespodzianki.

Czytając "Drogę życia" śledzimy losy bohaterki od chwili narodzin. Towarzyszymy jej w podróży przez życie. Chwile szczęścia i nadziei mieszają się ze smutkiem i zwątpieniem. Czy miłość odmieni życie Katherine? Co przyniesie jej los?

Ta książka jest dla mnie trochę nierówna. Dobrze, że gdy bohaterka ma kłopoty, może się wygadać i otrzymać cenną radę od osób jej bliskich. Lecz dla mnie nie jest wiarygodne to, że gdy Katherine ma kłopoty zaraz znajduje się przy niej "królewicz na białym koniu", który we wszystkim jej pomaga. W życiu kobiety wydarza się zbyt wiele zbiegów okoliczności. Opowieść spodobała mi się znacznie bardziej gdy przeczytałam jej ponad połowę.

Bohaterowie to osoby wierzące, praktykujące, które zawierzają Bogu swoje troski i zmartwienia. Obecnie kwestia wiary jest w książkach niezbyt często poruszana. A może ja rzadko trafiam na takie książki.

Historia wymyślona przez autorkę powieści jest wciągająca. Czytamy o trudnych sprawach, które mogą spotkać każdego z nas. Niestety miałam wrażenie, że czytam szkolne opowiadanie. Może chodziło o dobór słów, konstrukcje zdań i krótkie rozdziały. Mimo to książkę czyta się dobrze i szybko.

Niespodziewane zakończenie, siła miłości, wiara, nadzieja, wzruszenia. To wszystko znajdziecie czytając "Drogę życia". Myślę, że wielu z Was spodoba się historia o Katherine.

Jeśli książka trafi w Wasze ręce, proszę, przeczytajcie dedykację, która chwyta za serce.

Ostatnio miałam okazję przeczytać wzruszającą opowieść o miłości, wierze i sile wybaczania autorstwa Agaty Awlam pt. "Droga życia".

Już teraz chciałabym podziękować wydawnictwu Novae Res za możliwość zrecenzowania tej wspaniałej książki.

Myślę, że każdy z Was powinien przeczytać tę historię (bądź podobną) i na chwilę się zatrzymać by przemyśleć niektóre aspekty w swoim życiu. Historia z tej książki głęboko siedzi w mojej głowie i długo tam zostanie.

Jest to opowieść o Katherine - dziewczynie, która tuż po urodzeniu zostaje oddana przez swoją matkę do innej rodziny (tak, żeby nikt się nie dowiedział...)

Los tak chciał, że młodemu małżeństwu, w szpitalu podczas porodu, umiera córka... Ojciec dziecka dostaje od lekarza propozycję zamiany zmarłej córeczki na małą Katherine... Karol się zgadza. Jego żona ma nic o tym nie wiedzieć.
Wszyscy szczęśliwie wracają do domu.

Prawda wychodzi na jaw, kiedy dziewczyna rozpoczyna studia we Wrocławiu. Tam poznaje Renatę, która jak się później okazuje jest jej biologiczną matką. Katherine we Wrocławiu nie znalazła tylko swojej mamy, ale także chłopaka, który skradł jej serce.

Gdy czytałam tę książkę myślałam, że koniec będzie dla mnie oczywisty, ale znacząco się pomyliłam!

Zrobiło mi się bardzo przykro, aczkolwiek wiem, że takie sytuacje mają miejsce. Tym bardziej podziwiam główną bohaterkę za silną wiarę, miłość do Boga i drugiego człowieka.

To co spotykało ją na każdym kroku często było niesprawiedliwe, ale czy w prawdziwym życiu zawsze jest kolorowo?

Chcecie poznać historię Katherine?

Myślę, że nie pożałujecie gdy sięgniecie po tą historię!

Książka kończy się słowami św. Jana Pawła II (swoją drogą jest to jeden z moich ulubionych cytatów❤):

"Wczoraj do Ciebie nie należy. Jutro jest niepewne... Tylko dziś jest Twoje." - zgadzacie się z tymi słowami?

Książka opowiada ona o losach młodej dziewczyny Katharine, która wychowuje się w skromnie żyjącej i bardzo religijnej rodzinie. Domownicy otaczają się troską i zrozumieniem.

Katherina marzy o tym, aby zostać pediatrą. Wyjeżdża więc do dużego miasta, aby rozpocząć studia na uniwersytecie medycznym. Niezbyt zamożni rodzice, pomagają jej zdobyć wykształcenie. Dziewczyna podejmuje również dodatkową pracę zarobkową, aby odciążyć najbliższych. Pewnego dnia życie Katheriny wali się w gruzach, A wszystko za sprawą rodzinnej tajemnicy, która całkiem niespodziewanie wychodzi na jaw. Dziewczyna traci grunt pod nogami. Musi poskładać swój świat na nowo i odnaleźć się w nowej, życiowej sytuacji. Całe szczęście, że na swojej drodze spotyka mądrych i wartościowych ludzi.

Autorka w swojej książce porusza wiele ciekawych tematów dotyczących natury człowieka. „Droga życia:, to książka o miłości, wybaczeniu, tęsknocie, moralnych dylematach. I mimo, że pozycja ta porusza tak bliskie człowiekowi tematy, zabrakło mi prawdziwych, ludzkich oczu, z którymi identyfikowałby się każdy z nas.. Odnoszę wrażenie, że fabuła powieści pędzi z prędkością wodospadu. Niektóre wątki, mogły zostać zdecydowane bardziej rozwinięte. Brakowało przemyśleń , prawdziwych uczuć, które towarzysza nam na każdym etapie życia. W powieści bardzo duży nacisk kładzie się na aspekt religijny. Kwestie dotyczące Boga, są zdecydowanie najbardziej wybrzmiewającym wątkiem w tej powieści. Głęboko wierząca Katherina zupełnie poddaje się woli Boga. W trudnych sytuacjach życiowych działa niczym zaprogramowany robot. Kocha, przebacza, bezrefleksyjnie zawierza swoje życie stwórcy.
W książce brakowało mi prawdziwych przemyśleń Katheriny, interakcji między członkami rodziny, a także prawdziwych emocji - tak bardzo obecnych w codziennym życiu. Reasumując, „Droga życia”, to powieść z dużym potencjałem, który w moim subiektywnym odczuciu nie został wykorzystany.
Jak zawsze polecam Wam jednak wyrobić sobie swój własny osąd na temat przeczytanej książki. Może wam się ona spodoba.

To powieść obyczajowa o miłości, wierze i sile wybaczania z dość mocno osadzonym motywem religijnym.

Książka Pani Agaty opowiada o losach dziewczyny imieniem Katherine, która po zdaniu matury spełnia swoje marzenie i rozpoczyna studia na Akademii Medycznej we Wrocławiu. Jej dzieciństwo opierało się przede wszystkim na systematycznej nauce, celujących wynikach w szkole, dobrych rodzinnych relacjach, pierwszym chłopaku, wierze w Boga - a wszystko to w skromnej codzienności.

Będąc już w nowym mieście dziewczyna podejmuje się weekendowej pracy w restauracji. Tam poznaje kucharkę Renatę, która okaże się być jej biologiczną mamą. Katherine przeżywa szok, odkrywa rodzinną tajemnicę. Jak poradzi sobie z tą wiadomością?

Tymczasem dochodzą problemy w relacji z chłopakiem. Rozstanie, cierpienie, wielkie zmiany z życiu i próba pogodzenia wszystkiego. Szczęśliwy rozdział w jej życiu wydaje się być zakończony. Na szczęście przemiła p. Maria ma plany w które angażuje swojego wnuka.

Codzienne problemy Katherine z którymi nauczyła się żyć, miłość która będzie potrafiła zdziałać cuda i odmienić życie. Wiara w Boga jest tutaj stawiana na pierwszym miejscu i to Jemu nasi bohaterowie zawierzają życie, dzięki czemu czują się spokojniejsi i silniejsi.

Trudne życie Katherine nie było usłane różami, niejednokrotnie wymagało podejmowania trudnych decyzji i przebaczania innym. Nadzieja i wewnętrzna moc stanowiły tutaj najważniejszą siłę.

Koniec książki bardzo wzruszający. Czytało się ją przyjemnie i szybko, dzięki bardzo krótkim rozdziałom. Mam wrażenie, że połowa tej historii gnała jak szalona, a wątki nie były do końca rozwinięte. Zabrakło mi towarzyszących bohaterom emocji.