„Długa droga” to wspaniała, wzruszająca, pełna emocji opowieść o trudnych życiowych wyborach, walce z przeciwnościami losu i miłości, która trwa, na przekór wszystkiemu i wszystkim.

Alice- piękna, młoda studentka.
Jej rodzice są bogaci, przez co Alice ma opłacone studia oraz dom w Nowym Jorku. Jej matka jest pielęgniarka, a ojciec chirurgiem. Nie musi się niczym martwić, bo pieniądze ma od rodziców. W dawnym miasteczku miała 2 najdroższe jej sercu przyjaciółki, z którymi znała się od dzieciństwa. Był jeszcze David-jej najlepszy przyjaciel, który jak się z czasem okazuje czuł od samego początku znajomości coś więcej, niż tylko przyjaźń...

Co studiowała Alice?
Czy tęskniła za czymś?
Czy kierunek studiów był jej pasją i pragnieniem, tego co chce robić w przyszłości?
Jak potoczyły się losy przyjaciół Alice?

David-5 lat starszy od Alice mężczyzna, bardzo przystojny.
Alice znaczyła dla niego naprawdę wiele. Gdy ta wyprowadziła się do Nowego Jorku nie umiał się z tym pogodzić, każdego dnia tęsknił...

Pewnego dnia, gdy przyjechała do rodzinnego miasteczka na 2 tygodnie wydarzyło się coś co odmieni życie wszystkich bohaterów książki...
Jakie wydarzenia miały miejsce?
Jak potoczył się los Dawida, a jak Alice?

Chodź nie widzieli się tak długo, oboje wciąż czują, że ta znajomość mogłaby przerodzić się w coś naprawdę pięknego i głębokiego...

Lecz czy dzielące tych dwoje kilometry, brak kontaktu, różnice dadzą o sobie znać i ich drogi się ponownie zejdą?

Ucieczka, rozłąka, przyjaźń, miłość, szczęście, zaufanie, tęsknota, pasja, rodzina...
Napewno najważniejszym elementem tej książki jest MIŁOŚĆ!
Jest ona niezastąpiona i warto o nią walczyć, choćby nie wiadomo jakie były konsekwencje

Alice i David znają się od dziecka. Ona córka lekarza, on syn sprzątaczki. Jego mama pracowała u rodziców Alice. Zaprzyjaźnili się praktycznie od razu, przyjaźnią głęboką, długotrwałą, taką na zawsze, a przynajmniej tak myśleli. Los bywa jednak przewrotny i w pewnym momencie wszystko się kończy, głównie za sprawą rodzącego się uczucia oraz nieporozumień.
Alice wyjeżdża na studia medyczne, całkowicie tracą z sobą kontakt. Dziewczyna wcale nie chcę studiować medycyny, ale pod presją rodziców to robi. Zamyka się w książkach, pilnie uczy, a jednocześnie zdobywa nowe przyjaźnie. Do domu wraca dopiero po dwóch latach, na chwilę, na wakacje. Przez przypadek, podczas spaceru z mamą, spotyka się z Davidem, który zaprasza obie na kawę. Oboje się zmienili, oboje dojrzeli. Od spotkania znowu zaczyna ich do siebie ciągnąć. Alice chce się z nim spotkać przed powrotem na uczelnie, niestety to się nie udaje, mijają się.
Dla rodziców kobiety David nigdy nie był dobrą partią. Jej mama jest kobietą dość specyficzną, lubiącą stawiać na swoim, decydować o życiu innych. Czy Alice się zbuntuje i zacznie spełniać swoje marzenia? Czy tych dwoje spotka się ponownie i dadzą sobie szansę? Czy po latach miłość ma jeszcze szansę?




Cała recenzja dostępna na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2019/08/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-duga.html

"Długa droga" powieść od autorki Anny Węgrzynowskiej,która jest pełna emocji,sama historia chwyta za serce, wciągająca - przeczytałam ją z zapartym tchem,bardzo się skupiłam na fabule, czytało mi się szybko i przyjemnie.
Fabuła nie jest jakoś specjalnie oryginalna,ale bardzo lubię czasem przeczytać coś relaksującego, lekkiego,rozrywkowego.
Okładka prosta,lekka,wyraźnie widać,że będzie to historia o miłości.
Dużą sympatią darzyłam bohaterów książki, jednak znalazły się postacie,które mnie irytowały a jest nią matka Alice,która za wszelką cenę próbuje ją zatrzymać i rządzić jej życiem. Z czasem niektórzy postacie podejmowali denerwujące dla mnie decyzje i niekiedy nie potrafiłam zrozumieć dlaczego tak, a nie inaczej,krótko mówiąc denerwowała mnie ich logika w niektórych momentach, ewidentnie sami sobie szkodzili i utrudniali sprawę.
Jeśli chodzi o tytuł to jak najbardziej jest on trafny w 100%,gdyż tutaj w powieści postacie przebyli bardzo długą drogę oraz poświęcali dużo czasu,aby w pełni spełniły się wymagane przez nich cele, nie poddawali się, dla mnie jak najbardziej na plus,uczy to cierpliwości i porządnego przygotowania się do wyznaczonego celu.
Książka jest wzruszająca, realistyczna,która uczy miłości,cierpliwości, jest to również opowieść o trudnych wyborach życiowych oraz walce z przeciwnościami losu.
Jak długo trzeba przebyć drogę,aby odnaleźć to co jest dla nas najważniejsze?
Jak najbardziej polecam przeczytać chociażby ze względu na piękną i wzruszającą historię, pełną emocji,wrażliwości i wsparcia.

Długa droga … Każdy z nas ma do przebycia określoną, wytyczoną przez Stwórcę drogę. Jedni mają krótką i prostą, bez żadnych zakrętów, innych droga jest długa, ciernista i pełna niespodzianek. A jaka jest Twoja droga życiowa? Zastanawiałeś się czasami na tym pytaniem? Spróbuj sobie odpowiedzieć na to pytanie. Jak widać, odpowiedź nie jest tak prosta i oczywista, skłania do pewnej refleksji i zastanowienia się nad sensem życia …
Bohaterka powieści, Alice, też przebyła długą drogę, aby po dwóch latach nieobecności spotkać się z byłym chłopakiem, Davidem, który ją zostawił dla innej dziewczyny. Niespodziewane spotkanie przywołało dawne wspomnienia. Wróciła nostalgia i tęsknota za tym, co ich łączyło. Każde z nich ukrywa dawne uczucia wobec drugiej strony. Jednak jeżeli coś jest zapisane w gwiazdach, to się zrealizuje. David próbuje odzyskać dawną miłość, jednak napotyka na drodze przeszkody. Nie wie też, czy Alice da mu drugą szansę. Rodzice dziewczyny nie akceptowali ich związku, młodzi pochodzili z różnych światów. Ale połączyło ich gorące uczucie. David walczy o względy Alice, dla niej jest w stanie zrobić wszystko. Ale czy Alice jest w stanie wybaczyć jego zachowanie w przeszłości?
„Życie jest zbyt krótkie, by się tylko zastanawiać, co, po co i dlaczego. Musimy się cieszyć z każdego dnia, a na pewno jeszcze wiele wspaniałych chwil i niespodzianek przed nami”.
Długa droga to pełna emocji i wzruszeń opowieść o miłości, nadziei oraz poszukiwaniu własnej drogi życiowej. To piękny obraz o walce z przeciwnościami losu, walce zwycięskiej i pełnej optymizmu. Ukazuje, że warto mieć marzenia i dążyć do ich spełniania. Autorka kreśli obraz zwycięskiej miłości, utwierdza w przekonaniu, że prawdziwa miłość zwycięży wszystkie przeszkody i nic nie jest w stanie stanąć jej na drodze. Ta powieść mobilizuje do walki o prawdziwe uczucie i spełnienie w miłości, nie wolno się poddawać, tylko trzeba iść do przodu, przed siebie, swoją drogą, nawet, jeśli jest trudna i z kolcami. Tym bardziej trzeba omijać przeszkody, taka walka – w obliczu trudności – tylko nas wzmacnia.
Powieść czyta się płynnie i szybko, tematyka przyjemna i ciepła w odbiorze. Jednak mnie ta powieść zbytnio do siebie nie przekonała. Dlaczego? Była bardzo schematyczna i przewidywalna, po kilku stronach lektury byłam w stanie przewidzieć jej zakończenie. Dialogi bardzo czytelne i proste, nieprzystające do opisywanej historii. Moje emocje osłabły, zbytnio nie ciekawiło mnie, jak dalej się akcja będzie toczyć. Brakowało napięcia, momentami było czuć powiew nudy i jednostajności. Autorka nie miała nowatorskiego pomysłu na akcję, takich powieści przeczytałam już wiele. W żadnym momencie mnie ta lektura nie zaskoczyła. Bohaterowie zwyczajni, niczym się nie wyróżniający, momentami denerwowały mnie ich zachowania, niezdecydowani i nie potrafiący do końca się określić.
„Nie zawsze dostajemy to, czego chcemy. Życie byłoby zbyt proste, ale to nam kształtuje charakter na przyszłość. Nasze nawet złe doświadczenia lub niepowodzenia powodują, że stajemy się mocniejsi i silniejsi. Widocznie nie byliście dla siebie. W miłości musi być to samo uczucie z obu stron”.
Jeżeli lubicie ciepłe i poruszające historie, ze szczęśliwym happy endem, to Długa droga jest właśnie dla was. Mną ta powieść nie wstrząsnęła i nie wywołała głębszych przeżyć. Ale warto sięgnąć po nią i samemu ocenić. Nie każdy musi się ze mną zgadzać, warto zaufać autorce i samemu przebyć wytyczoną drogę do upragnionej miłości ...

Długa droga od Anny Węgrzynowskiej to opowieść o trudnych życiowych wyborach i walce z przeciwnościami losu.
Alice to młoda dziewczyna, która studiuje to, o czym marzyli jej rodzice. Sama marzy o całkiem innym kierunku studiów. Dziewczyna jest ambitna i dobrze sobie radzi. Po dwóch latach wraca do rodzinnego miasteczka i niespodziewanie spotyka swojego przyjaciela z dziecieństwa - Davida. Mimo że para nie widziała się od dawna, a ich przyjaźń skończyła się w nieoczekiwany sposób, obydwoje czują, że przyjaźń mogłaby przerodzić się w coś poważniejszego. Alice jednak musi wrócić na uczelnie i ich drogi znów się rozchodzą. Dziewczyne odwiedzają jej przyjaciółki i jedna z nich zakochuje się w koledze Alice ze studiów. Niestety dochodzi do nich do nieporozumień i ich relacja wydaje się zagrożona. Jednocześnie David próbuje odnaleźć Alice i wyznać jej swoje uczucia.

Książkę czyta się szybko, czasem wzrusza i jest pełna emocji. Pokazuje, że czasem warto iść własną ścieżką na przekór innym, wlaczyć z przeciwnościami losu, na przekór wszystkiemu i wszystkim.
W trakcie lektury miałam jednak wrażenie, że w pewnym momencie autorka przestała się skupiać na głównych bohaterach. Bardzo mocno rozbudowany był wątek uczucia między przyjaciółmi Alice i na nich skupiała się cała uwaga. Niesamowcie denerwowała mnie też matka Alice, ale myślę, że to był zamierzony efekt. Kobieta w ogóle nie rozumiała i nie słuchała swojej córki. Próbowała spełnić swoje marzenia wobec niej, nie chcąc nawet wysłuchać dorosłej już dziewczyny. Dodatkowo czasem odnosiłam wrażenie, jakbym czytała książkę o nastolatach, a nie dorosłych młodych ludziach. Pewne problemy wynikały z wielu niedopowiedzeń między nimi, co tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że niektóre sprawy trzeba przedstawić prosto z mostu. Część wątków dało się przewidzieć, zakończenie mnie nie zaskoczyło, ale nie uważam, aby był to minus książki.
Mimo tego wszystkiego, z książki można wyciągąć coś dla siebie. Myślę, że to dobra obyczajówka na lato. '
Na pewno adekwatny jest tytuł, ponieważ bohaterowie musieli przebyć naprawdę długą drogę oby się odnaleźć.

Jakiś czas temu czytałam „Słońce, wiatr i księżyc” Agaty Czykierdy-Grabowskiej. Książka ta bardzo mnie urzekła i zauroczyła. I tak jakoś zupełnie przypadkiem natknęłam się na „Długą drogę” Anny Węgrzynowskiej, chyba w owej książce znalazłam z tyłu jej reklamę. Co więcej - napisałam do wydawnictwa i udało mi się ją dostać. Niestety, na tym moja radość się kończy.

Książka okazała się tak słaba, że aż przykro mi o tym pisać. Nie będzie tym razem wzniosłej recenzji, bo zwyczajnie takowej nie jestem w stanie stworzyć. Tematyką są zawirowania miłosne młodych ludzi, którzy tak naprawdę wchodzą w dorosłość. Spodziewałam się raczej książki o przyjaźni i rodzącym się powoli uczuciu. I coś niby w tym jest, jednak poznajemy bohaterów już na progu dorosłości i skupiamy się na ich miłosnych perypetiach.

I tak oto czytamy zwyczajny romans z komedią pomyłek jak w ekranizowanych komediach romantycznych. On ją kocha, ona jego też, ale ona myśli, że on kogoś ma, a on nie wie, że ta trzecia jest w nim zakochana. Banalne wątki romansowe, nieprzychylni związkowi rodzice, próba narzucenia córce swoich własnych wytycznych na dorosłe życie. Tak w skrócie ujęłabym opis fabuły.
Myślę, że być może w wyrażeniu swojej opinii nie jest obiektywna, gdyż podświadomie książkę porównuję ze wspomnianą wyżej. Jednak są to dwie różne opowieści, napisane przez dwie różne autorki, i tak, zdaję sobie sprawę, że mój osąd mógłby być inny, gdybym choćby przeczytała je w innej kolejności. „Długą drogę” dałoby się jeszcze obronić, mogłaby być idealna dla nastolatek. Sądzę, że młodym dziewczynom by się podobała. Ale... błędów obronić się nie da.

Ta książka jest infantylna, zawiera mnóstwo błędów językowych, tak w składni zdań jak i stylistycznych. Co rusz są powtórzenia, zdarzyła się nawet pomyłka w imieniu bohaterki. Słownictwo jak dla dzieci z podstawówki. Szczerze i z bólem serca mówię: czytało mi się okropnie. Tak źle, że momentami kartkowałam, wyłapywałam fragmenty, a i tak wiedziałam co się dzieje. Taki styl pisania autorki kompletnie nie podpasował mi i nie wiem szczerze mówiąc, co o nim sądzić. Jestem lekko zawiedziona i zmieszana.

Nie mniej bardzo dziękuję @wydawnictwo_novaeres za możliwość przeczytania książki. Moje rozczarowanie i moja opinia to tylko mój odbiór tej pozycji. Może ktoś inny będzie miał lepsze zdanie. Natomiast chcę być szczera tak z Wami jak i ze sobą i stąd taka konkluzja.