Nie zawsze wszystko co się wydaje na pierwszy rzut oka oczywiste i wyraźne, zawsze takie jest. Czasem nasze wyobrażenia bywają złudne i mylne. Łatwo, na podstawie pierwszego wrażenia, można kogoś niesłusznie oskarżyć lub skrzywdzić … Przekonajmy się, czy nie lepiej czasami wstrzymać się z pochopnymi osądami niż bez refleksji i pod wpływem impulsu rzucać niesłuszne oskarżenia …
Znajdujemy się w małej miejscowości, Czersk. Wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą. Trudno być anonimowym i zachować prywatność. W tej małej miejscowości znikają dwie nastolatki. Od razu pojawia się przekonanie, że uciekły z domu, już wcześniej sprawiały problemy wychowawcze. Gdy jednak zostają wkrótce odnalezione zwłoki jednej z nich, w miasteczku zaczyna panować panika. Ktoś brutalnie potraktował zaginioną, działał albo pod wpływem silnego wzburzenia, albo realizował swój zamysł. Podejrzenie od razu pada na mieszkańców ośrodka „dla bestii” - najgroźniejszych przestępców, który niedawno otwarto w Czersku. Mieszkańcu są przekonani, że słusznie protestują przeciwko jego istnieniu.
Dochodzeniem zajmuje się policjant Robert Grubicki oraz kuratorka sądowa, Małgorzata Drobińska. Pierwsze spotkanie bohaterów było bardzo niefortunne i nie wróży dobrze na ich dalszą współpracę. Jednak swoje animozje odsuwają na bok i wspólnie działają w słusznej sprawie. Wnikliwie, krok po kroku, ryzykując narażając własne życie, dążą do schwytania sprawcy morderstwa. A trzeba mieć świadomość, że obracają się w nieciekawym i patologicznym towarzystwie, co tym bardziej czyni ich pracę niebezpieczną. Podejrzenia padają na kilka osób, które mogły mieć motywy i powody do zamordowania nastolatki. Czy jednak to, co autorka wystawia nam na tacy, jest na pewno takie oczywiste? A może celowo nami manewruje i kluczy, aby wytężać nasze myślenie i sprawić trudność? Mam takie wrażenie, a nawet pewność, że Sandra Cicha w najmniej oczekiwanych momentach zmienia bieg wydarzeń, aby nie mieć przekonania, że jesteśmy na prostej drodze do rozwiązania zagadki śmierci. Czy dotarcie do prawdy będzie możliwe? A jakie poniesiemy po drodze ofiary i na jakie niebezpieczeństwa będziemy skazani? Bądźcie do z nami do końca, a sami się przekonacie, na co stać autorkę ...
Deprawacja to thriller psychologiczny z wyraźnie zaakcentowanym wątkiem kryminalnym. Jesteśmy świadkami trudnego dochodzenia, prowadzonego bardzo profesjonalnie i z przekonaniem. Ale ta lektura ma drugie dno, dotykane są trudne zagadnienia. Na pierwszy plan wysuwa się aktywność dzieci i młodzieży w sieci. Czy wiemy, co nasze dzieci robią w sieci? Z kim się kontaktują i jakie informacje przekazują dla innych? Warto wzmocnić kontrolę nad aktywnością dzieci w sieci, poświęcić im więcej czasu i uwagi. Okazać zainteresowanie, zachęcać do aktywności, aby jak najmniej czasu spędzali przed monitorem. Warto pamiętać, że z drugiej strony ekranu nie zawsze jest ktoś uczciwy, często są tam osoby, które potrafią rozmawiać z młodymi i przekonać ich do siebie, a następnie wykorzystać ich naiwność. Trudnych wątków jest więcej w tej powieści. Jest trudna młodzież, z problemami, są narkotyki i alkohol, seks za pieniądze.
Lektura, mimo że czyta się szybko i z wypiekami na twarzy, nie należy do łatwych. Kaliber poruszanych tematów wbija w fotel i osacza. Skłania do przemyśleń i odpowiedzi na niełatwe pytania. Ale opowieść stanowi też ostrzeżenie dla rodziców, aby baczniej zwrócili uwagę na swoje pociechy i ich działanie w sieci.
Powieść znakomita, odważna i dosadna. Wrażenia niebagatelne i mocne. Tematyka na czasie. Klimat przeszywający i chłodny. Czy takiej lekturze można odmówić? Nie, nie jest to możliwe. A nazwisko autorki warto zapamiętać na dłużej, jestem przekonana, że jeszcze nie raz nas zaskoczy mocnym tematem.
Bierzcie w ciemno!

Pytałam się was o fantastykę, czy czytacie. Teraz chciałabym się was spytać, kto z was lubi zagłębić się w dobry kryminał?
Jeśli są tu fani kryminałów, to już spieszę z poleceniem naprawdę dobrego kryminału polskiej autorki. “Deprawacja” Sandry Cichej jest świetnym kryminałem, który przenosi nas do małego miasteczka, w którym młode dziewczyny znikają bez śladu. Największym atutem tej książki jest jedna z głównych bohaterek, zawód, jaki wykonuje, rzadko występuje w książkach, chyba że ja się nie spotkałam z takowym. Chodzi tu u kuratora sądowego, osobiście nie spotkałam się z książką, której fabuła była przedstawiana właśnie przez osobę pracującą w takim zawodzie. Przyznaję, że jest on ciekawy z jednej strony, jednak z drugiej dołował mnie strasznie, ilość osób, którymi się zajmowała główna bohaterka, niekiedy mnie przytłaczał, a już na pewno przytłaczały mnie problemy wszystkich ludzi. Drugim bohaterem, który przedstawia nam tę historię, jest policjantem, który zajmuje się sprawą zaginionych dziewczyn.
Od razu chciałabym was uczulić, że autorka nie skupiła się tylko na zaginionych dziewczynach. Przedstawiła nam kilka historii, które mi złamały serce. Autorce udało się pokazać ogrom niesprawiedliwości, która może spotkać młodą osobę. Jednak nie tylko niesprawiedliwości, niezrozumienia, przeszkód w drodze, by wyjść w końcu na prostą i chyba najważniejszy aspekt, jaki został przedstawiony czytelnikowi- nigdy nie wiadomo, kto kryje się po drugiej stronie ekranu telefonu, czy monitora. Nie jest to historia tylko o zbuntowanych nastolatkach, jest to historia pokazująca prawdę, przerażająca prawdę, której chyba nie chcemy widzieć na co dzień, a wierzcie mi, powinniśmy.

W małej miejscowości, w powiecie chojnickim, zaginęły dwie nastolatki. Jedna z nich to znana chojnickiej policji uciekinierka, która sprawia rodzicom wiele problemów, druga z nich to tegoroczna maturzystka, która miała problemy z narkotykami, jednak wszystko wskazywało, że wyszła już na prostą. Sprawę prowadzi chojnicki policjant Robert Grubicki, który odkrywa wiele brudów mieszkańców Czerska. W rozwiązaniu tej sprawy pomaga mu kuratorka sądowa Małgorzata Drobińska, która oprócz chęci odnalezienia zaginionych dziewczyn, próbuje pomóc swoim podopiecznym, oraz odnaleźć się w nowej pracy.

Przyznaję się wam szczerze, że pewnie nie sięgnęłabym po ten tytuł, gdyby nie miejscowość, w której rozgrywają się wydarzenia. Od Czerska dzieli mnie 7 km, jestem tam dosłownie codziennie i taka podróż, przez tak znajome ulice, była niesamowitym doświadczeniem. Spacer wraz z panią kurator, korytarzami liceum, w którym się uczyłam, było sentymentalną podróżą. Teraz po lekturze tego kryminału, wiem, że nie mogę omijać takich perełek, a kryminały będą częściej gościć na moich półkach.
A wy sięgnęlibyście po książkę, gdzie fabuła rozgrywa się miejscu, które znacie jak własną kieszeń?
Trochę już wam pochwaliłam “Deprawację”, jednak mam jeden mały problem z tą książką, mianowicie strasznie mnie irytowało powtarzanie, kim była zaginiona. Najpierw rozmowa rodziców z panią kurator, potem z nauczycielką, chłopakiem, przyjaciółmi i na koniec rozmowy z policją, cały czas powtarzane były te same fakty, myślę, że można było tej powtarzalności uniknąć. Zarazem rozumiem też to, jak ważny był przekaz tych słów, że zaginiona nie była święta, że miała swoje za uszami. Jednak mimo wszystko odrobinę mnie ta powtarzalność dręczyła, ale od razu zaznaczam, że to był jedyny problem, jaki miałam z tą książką. No, może jedynie zakończenie było takie, że nie mogłam podnieść szczęki z podłogi.
Autorka bardzo wprawnie wodziła nas za nos, przedstawiając nam co rusz nowych podejrzanych. Sama kilka razy byłam pewna, że rozgryzłam zagadkę, a tu zonk, pstryczek w nos od autorki i od nowa musiałam się zastanawiać, kto tu jest tym złym. Samo rozwiązanie sprawy było dla mnie niemałym szokiem i do samego końca nie wpadłam na nie.
Jak wspominałam towarzyszenie pani kurator w jej pracy, było ciekawym doświadczeniem i bardzo podobał mi się fakt, że autorka właśnie to jej oddała głos i pokazała nam, jak wygląda praca kuratora.
Miałam już kończyć, ale nie mogę nie wspomnieć o Patronie, postaci, która chyba była najgorszą szumowiną w tej historii, no dobra, jedną z najgorszych. Jednak jego postać pokazała mi, że jako matka nastolatki, która myśli, że wie, co jej dziecko robi w internecie, mogę się mylić i przede mną jeszcze wiele rozmów z Młodą, o zagrożeniach, które czyhają na nią w Internecie.
Podsumowując, polecam wam ten kryminał, myślę, że spodoba się nawet totalnemu laikowi jak ja. Nie mogę się doczekać, aż moja przyjaciółka, mieszkanka Czerska również ją przeczyta i będziemy mogły podyskutować o niej. Dziękuję bardzo za książkę do recenzji wydawnictwu Novae Res, a pani Sandrze gratuluję świetnej książki, wiem, że w najbliższej wolnej chwili sięgnę po inne książki autorki, bo bardzo spodobało mi się jej pióro.

„Czasem w ludziach drzemią demony, z których istnienia nawet oni sami nie zdają sobie sprawy.”

Dzisiejszy świat Internetu zawładnął życiem nie jednej osobie, a młodzi ludzie nie wyobrażają bez niego sobie funkcjonowania. Można to zauważyć na przykład na ulicach, kawiarniach, sklepach, szkole i w wielu innych sytuacjach, gdy większość społeczeństwa ma niemal „przyklejoną” komórkę do ręki. Nawet w czasie spaceru, czy konwersacji ich wzrok wlepiony jest w świetlisty ekran. Internet jest niewątpliwie bardzo przydatnym i pomocnym narzędziem w naszym życiu, ale może być też niebezpieczny, co uświadamia książka pt.: „Deprawacja”.

Fabuła książki toczy się wokół dwóch bohaterów. Pierwszym jest aspirant Robert Grubicki, który pełni służbę w szeregach policji w wydziale prewencji w Chojnicach. Razem z zawodowym partnerem sierżantem Maciejem Wroną nie raz są wzywani do różnych sytuacji rodzinnych, rozwiązując lub zapobiegając nieszczęściom, hamując agresję, czy reagując na rodzinne sprzeczki i społeczne problemy chojnickich mieszkańców. Podobną parce wykonywał niedawno w Bytomiu, gdzie mieszkał z żoną, ale po rozwodzie przeniósł się do chojnickiego komisariatu. Jego marzeniem jest przeniesienie do dochodzeniówki, ale na razie nie ma na to szans, bo brakuje etatów. Z pewnością przydałyby się nowe miejsca pracy w policji, gdyż nie radzi ona sobie z zadaniami, jakie codziennie się pojawiają i dlatego sprawy biegną w ślimaczym tempie. Tak jest, gdy znika nastolatka Oliwia Kowalik, a wkrótce też ślad ginie po Emilii Płotce. Robert i Maciej doczekali się spełnienia marzenia, bo zostają przydzieleni do tej sprawy i dostają etat w dziale kryminalnym.

Małgorzata Drebińska niedawno ukończyła aplikację na kuratora sądowego. Wcześniej też była kuratorem, ale społecznym, a potem pracowała w czerskim liceum. Teraz jest została zatrudniona w biurze kuratorskim teraz w Chojnicach, ale do jej regionu nadzoru należy te z rodzinny Czersk. Zaginione dziewczyny mieszkały w tym mieście, a opieka nad nimi nie należała do najłatwiejszych. Ta sprawa sprawia, że ścieżki Roberta i Małgorzaty krzyżują się na polu zawodowym, ale wszystko wskazuje na to, że ich relacje mogą zmienić się na bardziej przyjacielskie. Wątki związane z tymi postaciami biegną początkowo osobno i na przemian poznajemy ich zamiary, działania oraz wydarzenia w ich życiu.

Razem z tymi wątkami przeplata się postać o nicku Patron, który rozmawia przez internetowy czat z nastoletnimi dziewczynami. One chętnie z nim piszą, wysyłają zdjęcia i dają się wciągną w erotyczne gierki. Ten motyw od początku wprowadza napięcie i daje poczucie zagrożenia, dlatego czekałam na jakieś ekspresyjne rozwiązanie tego wątku. Szczerze pisząc, rozwiązanie tej zagadki mnie zaskoczyło, tak jak sprawa zniknięcia dziewczyn. Ten wątek pokazał lekkomyślność nastolatek szukających mocniejszych wrażeń, szukających przygód i zbyt łatwo ulegających iluzjom. Autorka zwraca uwagę, by do tego rodzaju znajomości zawsze podchodzić z rezerwą i uważać, z kim się rozmawia, co się komuś wysyła i co publikuje. Ważna jest też czujność rodziców, których reakcja może zapobiec nieszczęściu.

Twórczość pani Sandry Cichej miałam przyjemność śledzić od początku jej zaistnienia na rynku wydawniczym, gdy 20 października 2021 roku zadebiutowała serią „Za zakrętem”. Autorka nie ujawnia o sobie zbyt wiele, nawet trudno znaleźć jej wizerunek w mediach społecznościowych, można tylko przeczytać, że ma umiejętność tworzenia charakterystycznych i autentycznych bohaterów oraz wielowątkowych intryg naznaczonych ekspresyjnymi zwrotami akcji. Najlepiej czuje się, gdy pisze kryminały, thrillery, ale też romanse i powieści obyczajowe. Ja mogę dodać, że potrafi umiejętnie łączyć je w jednej książce, gdyż zarówno jej debiutancka powieść "Zakręt „Za zakrętem”, jak i najnowsza „Deprawacja” ma tego rodzaju mix gatunkowy. Do tego wyraźnie widać, że autorka świetnie orientuje się w pracy kuratora, gdyż jej trzecia w karierze książka także pokazuje pracę w tym zawodzie.

„Deprawacja” to kryminał, ale poprowadzony w sposób odbiegający od przyjętych standardów w tym gatunku. Poza sprawą śledztwa, które prowadzą policjanci, wysuwają się na plan pierwszy różne przypadki związane z pracą kuratora. To jest niewątpliwie wartość dodana w tej historii, gdyż możemy dostrzec ryzyko, jakie ze sobą niesie to zajęcie. Jest to zatem powieść obyczajowa połączona z kryminalnym wątkiem, do których dołącza też element romansu. To razem daje dosyć szeroko ujętą fabułę, w której poruszane są nie tylko zagadnienia związane z działaniem policji i kuratora, ale też środowisko osób, nieradzących sobie z codziennymi problemami. Autorka każdą z tych spraw doprowadziła do końca, włącznie z zagadką zaginięcia nastolatek i śmierci jednej z nich. To nie kończy tej historii, gdyż otwarty pozostał wątek relacji Roberta i Gosi, i to w taki sposób, że z niecierpliwością będę oczekiwać kontynuacji.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem Novae Res

„Deprawacja” Sandra Cicha, wydawnictwo Novae Res.

Czersk mała spokojna miejscowość, do czasu aż znikają dwie młode dziewczyny. Wszyscy początkowo podejrzewają, że obie dziewczyny uciekły z domu. Niestety pewnego dnia jedna z nastolatek zostaje odnaleziona martwą, a jej zwłoki są bardzo okaleczone. Rozwiązaniem zagadki morderstwa zajmuje się Robert Grubicki, a także kuratorka Małgorzata Drobińska.

Z dnia na dzień coraz bardziej śledztwo się komplikuje, a na jaw wychodzi coraz więcej sekretów mieszkańców.

Czy uda im się rozwiązać zagadkę morderstwa nastolatki?

Książkę czytało mi się bardzo dobrze, jest to kryminał, który porusza bardzo ważne tematy dotyczące otaczającego nas świata. Jednym z nich jest to pokazanie jak bardzo niebezpieczny jest internet, szczególnie dla dzieci, które ufnie wierzą osobą, z którymi się komunikują. A tak naprawdę nie wiedzą, jakie na nich czycha niebezpieczeństwo, niestety my jako rodzice również czasem nie zdajemy sobie z tego sprawy, na co narażone są tam dzieci.

Zostaje również poruszony temat uzależnienia, przemocy wobec dzieci, przemocy domowej, molestowania, obnażania. Autorka pokazuje nam wiele zachowań ludzkich również w życiu realnym, które odbiegają od przyjętych społecznie norm. Stara nam się przekazać, że czasem za ścianą może komuś dziać się krzywda, a ona nie zawsze jest głośna, jest bezbronna i warto reagować bo czasem na szali jest ludzkie życie.

Całą historię poznajemy z poziomu dwóch osób Gosia, która pokazuje nam i przedstawia trudy ciężkiej pracy kuratora sądowego. A także Roberta policjanta, który próbuje pomimo znikomych dowodów odnaleźć sprawcę, jednocześnie pokazując z czym na co dzień zmagają się funkcjonariusze i jak trudna potrafi być ta praca.

Podczas czytania dostałam sporą dawkę emocji, niepewności, czasem bezsilności. Z ciekawością śledziłam poczynania Gosi i Roberta, powiem Wam, że do samego końca nie odgadłam kto stoi za morderstwem nastolatki. A takiego zakończenia książki totalnie się nie spodziewałam i tu mam nadzieję, że doczekam się dalszego ciągu tej historii.

Bardzo Wam polecam.

Czersk to mała, spokojna miejscowość. Jej mieszkańcy pragną, aby tak zostało, dlatego stanowczo się sprzeciwiają, aby powstał w niej „ośrodek dla bestii”, miejsce, gdzie mają zostać umieszczeni najgroźniejsi przestępcy, tacy, którzy nie mają szans na zmianę swojego życia, wyjścia na prostą. Niestety nikt nie bierze ich zdania pod uwagę, a ośrodek powstanie. Na dodatek zaczyna się dziać coś bardzo złego. Znikają dwie dziewczyny i to takie, z którymi były problemy. Niedługo później zostają znalezione ich zwłoki. Mieszkańcy są coraz bardziej przerażeni.
Sprawą mają się zająć policjant Robert Grubicki oraz kuratorka sądowa Małgorzata Drobińska. Przed nimi niełatwe zadanie, na światło dzienne zaczynają wychodzić tajemnice, zostają odkryte sekrety, niektóre dość mroczne. Czy im się uda? Czy odkryją prawdę? Jakie tajemnice skrywają mieszkańcy miasteczka?

Mnie książka się podobała. Z przyjemnością ją przeczytałam, z zaciekawieniem śledziłam losy bohaterów. Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które mnie potrafiły zaskoczyć. Mnie na tyle wciągnęła, że przeczytałam ją w jeden wieczór.

Bohaterowie ciekawi, dobrze wykreowani. Osobiście ich polubiłam, jednak nie mogę zdradzić dlaczego, ponieważ zdradziłabym zbyt wiele z fabuły.

„Deprawacja” to książka, z którą spędziłam udany czas i z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Codziennie jesteśmy świadkami upadku wielu ludzi, a nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Sandra Cicha w swojej książce poruszyła kilka bardzo ważnych tematów. Na pierwszym planie dostrzegamy zaginięcie dwóch młodych dziewcząt, jednak dlatego, iż nie są to ich pierwsze wybryki, policja nie traktuje tego zgłoszenia priorytetowo. Natomiast mieszkańcy łączą tę sprawę z nowo powstałym „ośrodkiem dla bestii”, w którym osadzeni są najgorsi przestępcy bez szans na resocjalizację. Tę zagadkę spróbują rozwiązać Robert Grubicki – policjant z Chojnic oraz kuratorka sądowa Małgorzata Drobińska. Czy uda im się dotrzeć do prawdy pomimo odkrycia brudnych sekretów i obsesji, które skomplikują śledztwo?

Ciekawym pomysłem jest wplecenie w wątek codziennej pracy kuratora. Nie wiem, czy dokładnie tak wygląda ta praca, ale dla mnie było to bardzo interesujące.

Najsłabiej według mnie zostały dopracowane i ukazane wątki internetowe. Faktem jest, że komunikatory internetowe to jedne z najpopularniejszych form kontaktu, a anonimowe czaty dają jeszcze więcej możliwości na stworzenie samego siebie takim, jakim chce się być. Należy jednak pamiętać, że osoba będąca po drugiej stronie, może zrobić to samo.

Zgadzam się absolutnie z autorką, że współcześnie dzieci i młodzież mają o wiele więcej pokus, a życie w ciągłym biegu na pewno nie pomaga w okiełznaniu ich. Nigdy nie wiemy z jakim zagrożeniem i kiedy mogą się spotkać.

Wracając do samej książki, to czytało się ją bardzo dobrze. Jest wciągająca, i mimo że nie wszystko kleiło mi się do siebie w trakcie lektury, to śmiało mogę ją polecić, choćby ze względu na poruszane tematy. Jednak czuję, że nie jest to książka, którą zapamiętam na lata. Mimo wszystko polecam wyrobić sobie własne zdanie, sięgając po tę powieść.