Po dzienniku tym spodziewałam się zlepka barwnych i śmiesznych historii młodej dziewczyny. Niestety, już po kilku rozdziałach stwierdziłam, że taki rodzaj pisania mi nie podchodzi. Możliwe, że w wersji bloga tekst ten jest do przyjęcia i niejednokrotnie umiliłby mi czas – może kiedyś zajrzę z ciekawości .
„Cyrki bezpłatne” to garść przeróżnych opowieści o kobiecie, „która wszystkiego chciała za bardzo”. I taka też jest treść tej książki. Mimo, że język i styl pisania bardzo mi się podobał (lekki, wręcz swojski, młodzieżowy), to fabuła pozostawiła wiele do życzenia.
Poszczególne historie są ciekawe, ale zabrakło mi w nich tych obiecanych, tytułowych ‘cyrków’ i humoru. Mamy coś o samotnym spaniu, samotności, fitnessach i ćwiczeniach na siłowni, dylematach na temat pracy, podróżach, szukaniu drugiej połówki czy o najgorszym miesiącu roku (nie zgodzę się, bo listopad to przecież moje urodziny! :D).
Co wyróżnia tą książkę? Ciekawy i inny styl pisania, wszechobecny optymizm, liczne przemyślenia i inspirujące pomysły.

Ależ ta książka mnie zaskoczyła. Sugerując się opisem wydawcy, myślałam, że będzie to raczej komedia obyczajowa niż...zbiór dwudziestu siedmiu felietonów i esejów. Przyznać trzeba, że rozpiętość tematyczna jest olbrzymia a odczucia po lekturze mam bardzo mieszane.
Autorka odważnie dzieli się swoimi przemyśleniami na tematy kulturowe i obyczajowe. Pisze o terroryzmie, o internetowych związkach czy też o spaniu i chadzaniu na siłkę oraz samoocenie i portugalskich wakacjach...
Prawda, że olbrzymi miszmasz? Niejednokrotnie odnosiłam wrażenie, że to tylko przedrukowane posty z bloga (Autorka prowadzi bloga o tym samym tytule), a nie spójna całość.
Książka, choć krótka (210 stron) zajęła mi dwa dni i sama jestem zaskoczona tym wynikiem- momentami naprawdę byłam zmęczona i znużona, a po chwili, przy innym tekście śmiałam się jak dzika norka, wyobrażając sobie daną sytuację czy zdarzenie. Istna emocjonalna huśtawka.
Autorka pisze lekko, zrozumiałym językiem, ale czy przyjemnie?
Musicie sami ocenić, bo nawet dla mnie niektóre teksty były zbyt hardcorowe (jak chociażby "Je***ni terroryści"), chociaż zazwyczaj nie mam problemu z przekleństwami, w tym przypadku bardzo mnie drażniły- może to akurat nie był odpowiedni moment na ten felieton :/ Fajne w całości jest to, że nie trzeba czytać wszystkiego po kolei.

Czy polecam?
Sama nie wiem co napisać. Niektórym książka może wydawać się niespójna i nietrzymająca stałego poziomu, ale z drugiej strony kilka rozdziałów jest naprawdę godnych uwagi i zmuszających do refleksji na dany temat.

Cyrki
Cholibcia, nie wiem jak zakwalifikować to dzieło.
Jest to coś typu poradnik, pamiętnik, esej.
Ale wiem jedno, cyrkiem było jej przeczytanie.
Jak ja się namęczyłam przy tej książce! Ile tam nieścisłości, bezsensownego lania wody i pierdzielenia... Chyba jedna z najsłabszych książek tego roku.
Ponawiam zdanie, że niektóre teksty nie powinny wyjść poza bloga czy plik komputerowy. Ech...
Zapowiadało sie super, ale niestety sposób pisania Pani Pauli, jej przemyślenia czy anegdoty kompletnie do mnie nie trafiały. Niektóre rozdziały nie wnosiły niczego poza pokazaniem, jakie to życie ma autorka.
Ja się nie pośmiałam, cyrku humorystycznego nie miałam. Może ktoś z Was czytał ten zbiór opowiastek i odbiera go pozytywnie? Chętnie Cię wysłucham i poznam Twój Cyrk.