„Cicha noc” – Jolanta Kosowska

Nowa książka Pani Jolanty jak zwykle czaruje swoim urokiem, zwyczajnością, magią przedświąteczną oraz szczyptą miłości. Ewa to ciepła i żywiołowa dziewczyna, która z wielką pasją i zaangażowaniem realizuje swoje marzenia o byciu architektem wnętrz. Jednak zanim jej się to udało musiała wiele przejść. Wyjechać aby zarobić pieniądze na otwarcie swojej działalności. Ewa kocha ludzi i sprawianie im radości. Swoją żywiołowością potrafi zarazić każdego. Ma milion pomysłów na minutę. Potrafi wczuć się w czyjąś sytuacje. Nie ocenia, tylko robi. Żadnej pracy się nie boi, nie zawsze ona jej wychodzi, ale zawsze się stara. W jej sercu istnieje mała zadra, która powstała lata temu. Chodzi tu o miłość….

Książka głównie opiera się na unaocznieniu życia głównej bohaterki, które pokazuje jaką jest osobą i jaką drogę musiała przejść aby być tak gdzie chce. Pojawią się starsi ludzie, którzy uwielbiają spędzać czas na opowiadaniu o swoim życiu. Są to piękne, urocze i emocjonalne historie, ale nie zabrakło smutnych i pełnych łez. W tej historii pierwsze skrzypce grają uczucia zarówno te widoczne na pierwszy rzut oka, jak i te zamknięte w sobie. Mówienie o uczuciach wymaga wiele odwagi i szczerości. Nie powinno się ich trzymać w sobie, ale czasem strach paraliżuje wszystko. Boimy się odezwać, albo staramy się zapomnieć.

Historia zawiera również wątek miłosny, który ujawnia się dopiero w trakcie czytania. Nie będzie go jakoś dużo na samym początku, ale czym dalej w las tym więcej przysłowiowych grzybów czyli w naszym przypadku miłości. Jest ona ckliwa, szalona i dosyć krótka, ale to nie znaczy, że mniej wartościowa i mocna. Można dobrze wyczuć, że tych dwoje darzy siebie tak silnym uczuciem, że jest w stanie wiele przejść. Po wielu latach może się zmienić człowiek, ale uczucia często zostają takie same.

Takich książek mi brakowało. O zwykłych ludziach i ich normalności. O tym jak młodzi ludzie gonią za pieniądzem. O szalonej miłości, która kończy się w nieodpowiednim zasie. O poznaniu prawdziwego oblicza ukochanych gdy potrzebujemy ich pomocy. O tym aby nigdy się nie poddawać. O życiu osób starszych w domach spokojnej starości, która nie zawsze jest kolorowa . I o innych ważnych rzeczach.
Z wielkim zapałem czytałam każdy rozdział i byłam mocno rozemocjonowana. A zapomniałabym wspomnieć o opowieściach o krajobrazach i innych historycznych rzeczy, które w tyj przypadku nie nudzą, ale wręcz fascynują. Autorka ma tak przyjemny styl, że każde słów się chłonie i pragnie go więcej. Opisy są przejrzyste i piękne. Dialogi nacechowane uczuciami. No po prostu z wielkim uśmiechem na twarzy mi się ją czytało.
10/10❤️

Obserwując mój blog, pewnie zauważyliście, że rozgościła się tutaj większość z powieści pani Jolanty, jej twórczość kocham miłością absolutną, a każda kolejna powieść jest brana "w ciemno"- bez zastanawiania się jak to tym razem będzie, czy będzie mi się podobać... wiem, że jak zawsze, moje serce i dusza znów zostanie oczarowana i okryta niezwykłą magią. Nie inaczej jest i tym razem. Kiedy tylko "Cicha noc" pojawiła się w zapowiedziach wydawniczych, wiedziałam, że na czytelników będzie czekała kolejna emocjonalna historia, która wryje się w serce i zostanie w nich na zawsze.
"Cicha noc" to powieść niezwykła, z jednej strony bardzo delikatna, subtelna- idealna na świąteczny czas, a z drugiej (jak zawsze) poruszająca ważne społecznie tematy. Tym razem autorka poruszyła temat starości i towarzyszącej jej samotności i niejednokrotnie choroby... W dzisiejszych zabieganych czasach młodzi ludzie nie mają czasu, a czasami nawet ochoty otaczać się starszą, spowalniającą ich pęd częścią rodziny. Dlatego też coraz częściej nasi bliscy trafiają do domów opieki, zwanych szumnie domami spokojnej starości. Nam wydaje się, że jest dobrze i nie zwracamy niestety już większej uwagi na to jak czuje się i co myśli na ten temat nasz bliski... A to, co czuje i co myśli doskonale ukazała pani Jola w swej powieści. Autorka ponownie udowodniła to, co jest naprawdę ważne i jakimi wartościami należy kierować się w życiu, pokazuje, że nic nigdy nie dzieje się bez powodu, a zwykła rozmowa, może przynieść olbrzymie korzyści, a jej brak, potrafi zburzyć to, co buduje się latami.
Zmusiła do mnóstwa refleksji, przy okazji zabierając nas w piękną podróż nie tylko po zaśnieżonym i świątecznym Dreźnie, ale i po słonecznym, wakacyjnym Rodos. Tak różne miejsca, tak różne czasy... a połączone na zawsze... czym? Sięgnijcie po książkę...

Jak wiecie, Jolanta Kosowska jest z moich ulubionych pisarek, a jej książki, zawsze, ale to zawsze wywołują we mnie olbrzymie emocje i w każdej z nich odnajdę postać, z którą mogę się naprawdę utożsamić, a to sprawia, że przeżywam tę książkę po stokroć mocniej...
Nie inaczej jest i tym razem... za każdym razem gdy sięgam po kolejną książkę, wiem, że czeka mnie piękna i emocjonalna podróż... nie tylko w wyjątkowe miejsca, których nie znajdziemy w tradycyjnym przewodniku, ale przede wszystkim w głąb ludzkich serc i dusz...
Są również takie miejsca, które mają w sobie trudną do wytłumaczenia magię. Miejsca, które potrafią uleczyć nawet najbardziej zranione dusze, a pani Jola jet mistrzynią w pokazywaniu nam tych zakątków, oddawaniu ich klimatu i niepowtarzalnego uroku. Swoimi opisami rozbudza wyobraźnię, otwiera serca. Chłonie się ten niepowtarzalny klimat płynący z każdej strony i chce się więcej i więcej...
Książkę czyta się bardzo szybko, choć akcja nie goni jakoś specjalnie na złamanie karku.
Bohaterowie są niezwykli, obdarzeni całą gamą emocji i empatii. Autorka jest mistrzynią w tworzeniu postaci, w każdej z nich można zauważyć "żywego człowieka" z jego wszystkimi walorami i przywarami.
Naprzemienna narracja pozwala poznać ich bardziej. Wywołuje całą masę emocji, niejednokrotnie zaskoczenie, wzruszenie, ale i współczucie. Zmusza do refleksji nad trafnością podejmowanych przez nich decyzji...
Przedstawiona historia, niezwykle porusza, pokazuje, jak ważne są więzi rodzinne, jak trudno jest ponownie zaufać i wybaczyć, choć gdzieś w podświadomości, wiemy, że nie zawsze jest to prosta droga.

Jeśli jeszcze nie znacie książek pani Joli, koniecznie to nadróbcie, bo autorka pisze niesamowicie piękne życiowe historie.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Przepiękne i barwne opisy wpływają na wyobraźnię, łatwo jest się odnaleźć w sytuacji tuż obok bohaterów, odnosi się wrażenie, że jest się częścią powieści i jest to niezwykle magiczne uczucie. Jolanta Kosowska po raz kolejny udowodniła, że jest mistrzem w malowaniu słowami najpiękniejszych życiowych obrazów.

Czas przed świętami to często szaleństwo zakupowe, przygotowania do przyjęcia gości na rodzinnej kolacji. U jednych to też wymiar duchowy, a u innych jedynie tradycyjny. Tak czy siak, w większości lubimy święta Bożego Narodzenia i akceptujemy ten przedświąteczny chaos. Jeśli w ferworze przygotowań znajdziecie czas na lekturę, to dziś polecam coś naprawdę pięknego.

Jest to opowieść o Ewie, która kilka lat wcześniej spotkała miłość swojego życia. Jednak w wyniku nieporozumienia, pięknie rozwijający się związek z Robertem kończy się, brutalnie przerwany przez kłamstwo. Ewa rozpoczyna nowy etap w życiu, wyjeżdża do Drezna i rozkręca firmę, o której zawsze marzyła.

To przeurocza i przedświąteczna opowieść o niezwykłej miłości, która przetrwała próbę czasu. To uczucie wyjątkowe, radosne i niezwykłe. Takie, które przytrafia się szalenie rzadko. Ale mimo tego romantycznego anturażu, autorka opowiedziała też o niezwykle istotnych rzeczach.

Zwróciła uwagę na starość, na to w jaki sposób są traktowani seniorzy, często niedołężni, z wieloma chorobami, przede wszystkim z demencją. Opowiedziała o ośrodkach opiekuńczych, niełatwej pracy z pacjentami i trudach, którą ona ze sobą niesie. Mimo poruszania trudnych tematów, nie przytłoczyło to opowieści, wręcz przeciwnie, dało do myślenia i było pewną wskazówką.

Polecam tę niezwykle ciepłą, pouczającą i wyjątkowo romantyczną opowieść. Czytajcie! Niech przyniesie Wam przedświąteczną otuchę!

„Dzisiejszy świat jest bardzo zakłamany i popierniczony”

W naszej rzeczywistości wszystko biegnie swoimi pokrętnymi drogami w zawrotnym tempie. Próbujemy odnaleźć się we mgle uczuć, w której oślepia nas błysk bezsensu.

Zdrowi ludzie udają chorych. „Odegranie roli humorzastej staruszki nawet mnie bawiło” – powiedziała starsza pani, prostując się po wstaniu z wózka inwalidzkiego.

Pensjonariusze domu seniora, przytłoczeni starością i chorobami, tęsknią za najbliższymi.

„Nic jej jeszcze nie zobojętniało, tęskni za nim. Targają nią uczucia, których już do końca nie rozumie.”

Jak można zrozumieć kobietę, dawniej pozornie zakochaną, która nie ma czasu dla chorego mężczyzny. Taka miłość jest warta garść klejnotów czy srebrników, wpisanych w angaż?

„Każdy ma tylko jedno życie. Nie mam ochoty poświęcić go tobie.”

Zbyt młody na bezwład Robert nie potrafił sam stanąć na nogi. A życie jest tak pięknie obiecujące. Jego dziadek też tak uważał. Miał fantazję, wyobraźnię, brawurę. Chciał prosto przeżyć swój czas aż do końca.

„Słyszałem, jak mówił kiedyś do mojego dziadka, że chce umrzeć tak, jak żyje, że nie wyobraża sobie umierać w swoim łóżku”

Wszyscy chcą kolejny raz wysłuchać, zaśpiewać „Cichą noc”. Nie ważne, co bardziej lśni: łza w oku czy pierwsza gwiazdka…

Za to blask w oczach i serce wrażliwe pomogły Ewie odnaleźć się w trudnej pracy. Jak iskra zawirowała wokół pani Rity, która zadziwiająco wyglądała w błękitnej sukience. Bo przecież nie wypada kobiecie, damie zjechać na posiłek w spodniach.

Tak, jeszcze może być wspaniale, kiedy uśmiech losu objawi się w drezdeńskim domu starców.

Może być i intrygująco, kiedy weźmiecie do ręki książkę „Cicha noc”. Pani Jolanta Kosowska tak namieszała w moim sercu, że łzę wzruszenia starszego faceta osuszał niespodziewany uśmiech. Zapewne doskonale wiecie, jak smakuje miłość, ale na kolejną lekcję wrażliwości nigdy nie jest za późno. Cała ta powieść jest wytworna i elegancka, jak wieczór w Semperoper z panią Elke na scenie. Nawet paginy w tej książce są stylowe, starannie dobrane. Dbałość Autorki o piękne szczegóły sprawia, że sny po lekturze „Cichej nocy” nie chcą zniknąć spod powiek po dźwięku budzika. Brawo Maestra Kosowska! Gandalf.com.pl

"CICHA NOC" JOLANTA KOSOWSKA

Miłość przychodzi niespodziewanie, nie szukasz jej, najpierw rozmowa, czuły gest, spędzanie czasu ze sobą, ale żeby przetrwała trzeba mieć do siebie zaufanie, wystarczy szczera rozmowa, bo gdy jej zabraknie może zaprzepaścić fajną relację.

Ewa ambitna, żywiołowa kobieta, swoją werwą i uśmiechem zaraża innych, głowę ma przepełnioną pomysłami, dzięki temu ludzie w jej towarzystwie czują się bardzo dobrze. W pewnym momencie swojego życia poznaje ekscentryczną staruszkę, która wywraca jej świat do góry nogami, to co było normalnością przemienia się w baśń. Czy Ewa spotka swojego rycerza na białym koniu?

Przeszłość nie da o sobie zapomnieć czy więc w zgiełku nowych zadań można uleczyć rany? Powracamy do wspomnień opowiedzianych z dwóch punktów widzenia mężczyzny i kobiety. Ich emocje są podobne złość, smutek, nienawiść, niechęć, rozżalenie... bo wystarczyło posłuchać serca i skonfrontować co dana osoba ma do powiedzenia, bo ucieczka jest najgorszą z możliwych dróg.

Ciepła opowieść mówiąca o przebaczaniu i pierwszej, prawdziwej, młodzieńcze miłości o której się nie zapomina tylko walczy do końca. Pokazuje, że gdy się nie ufa, pierwsza lepsza osoba może zasiać ziarenko niepokoju, a żeby odbudować zaufanie trzeba dużej wytrwałości. Nie zabraknie świątecznych tradycji i zwyczajów, dzięki temu można wczuć się w atmosferę zbliżających się świąt, pióro jest lekkie dlatego rozluźniasz się i miło spędzasz czas z książką.

"Ja nie kocham słowami. Ja kocham całym sobą. Słowa to tylko słowa, wymyślono je po to, żeby można było za nimi ukrywać myśli. Za dziesiątkami słów można ukryć wszystko: uczucia, emocje, namiętność, pożądanie, kłamstwo i prawdę. Można nimi żonglować, oszukiwać i mamić."

❄️❄️❄️

Nasączona emocjami, które poruszają najczulsze struny ludzkiej duszy.
Portretująca zimową, świąteczną scenerię, w czasie której dzieją się ciche cuda.

"Cicha noc" to najnowsza powieść Jolanty Kosowskiej. Nie wiem jak Wy, ale ja uwielbiam powieści autorki i na każdą czekam z niecierpliwością.

"Cicha noc" to powieść delikatna, jak płatek śniegu. Czytelnik pragnie się nią rozkoszować, bo autorka poruszyła tu naprawdę piękne i wartościowe tematy. Książka przyciąga wzrok swoją okładką, a jej wnętrze otula niczym najcieplejszy koc, dając nadzieję i możliwość spojrzenia na świąteczny czas z zupełnie innej perspektywy.
Autorka ukazuje w niej to, co jest naprawdę ważne i jakimi wartościami należy kierować się w życiu.
Ukazuje, że nic nigdy nie dzieje się bez powodu.
Udowadnia, jak wielkie znaczenie ma zwykła rozmowa. Niestety, czasami jej brak, potrafi zburzyć to, co zdarza się budować latami.

Historia Ewy i Roberta nie należy do tych usłanych różami. Poznali się zupełnie przypadkiem i niemal od razu można było wyczuć między nimi chemię. Początkowa, wzajemna fascynacja zaczęła przeradzać się w silne w uczucie. Jednak wyjazd Roberta wszystko zmienił. A niewyjaśnione sprawy i złamane serce, pogłębiało uczucie pustki i rozgoryczenia.
Ewa podjęła pracę w domu seniora. Chociaż nie miała doświadczenia, zmienianie pampersów sprawiało jej trudność, a opieka nad starszymi ludźmi nie szła jej najlepiej, to miała w sobie coś, co sprawiło, że seniorzy ją pokochali. Była empatyczna, zawsze pogodna, zawsze skora do pomocy.
Oni to docenili. A szczególnie jedna z mieszkanek placówki, od której otrzymała prezent. Dzięki niej mogła zacząć realizować swoje marzenia i założyć własną firmę zajmującą się projektowaniem wnętrz.
Wkrótce otrzymuje poważne zlecenie.
Będzie ono nie tylko wyzwaniem, ale także powrotem do przeszłości...

Czy świąteczna atmosfera na nowo otworzy jej serce?
Czy delikatne brzmienie "Cichej nocy" przywróci dobre wspomnienia?

Sprawdźcie to sami i przeczytajcie "Cichą noc" Jolanty Kosowskiej. Dajcie się oczarować niezwykłej magii tej powieści ❄️

Jolanta Kosowska w "Cichej nocy" wspaniale wprowadza nas w magiczny klimat Świąt Bożego Narodzenia oraz zimowej scenerii. Zabiera nas do starej rezydencji, gdzie trudno nie poczuć tego wyjątkowego nastroju. To nie jest kolejna lekka, łatwa historia, ale i też nie dołująca, choć poruszająca ważne społecznie tematy. Książka okazała się niebanalna.

Lubicie motyw drugiej szansy i spotkania po latach? Ja bardzo. Wątek taki jest doskonałym przykładem tego, jak wraz z upływem czasu zmieniają się ludzie. Widzimy, jak ważna jest szczera rozmowa, nie zestawianie niczego na potem. Zwykle nieporozumienie może zniszczyć każdy związek. 

Autorka pokazuje, jak marzenia nabierają realnych kształtów, i które można spełnić. Miłość zaś ma szerokie pole do tego, by rozkwitnąć swoją pełnią.

Jak wiemy, polskie domy opieki nie cieszą się zbyt pochlebną opinią. Natomiast ten przedstawiony za naszą zachodnią granicą, pokazuje, jak to powinno u nas wyglądać. Bardzo poruszył mnie ten wątek. Starość, samotność, choroby... to niestety rzeczywistość, z którą każdemu prędzej czy później przyjdzie się zmierzyć. Prościej oddać takiego członka rodziny do domu spokojnej starości, niż poświęcić mu swój czas. Autorka doskonale ukazała co czują i myślą takie osoby. 

Nie do końca wiedziałam, jak wygląda Adwent w Niemczech. Fajnie byłoby zobaczyć na żywo tak barwnie opisywane drezdeńskie jarmarki. Wątek ten był dla mnie prawdziwą skarbnicą wiedzy na ten temat. 

Jedynie podczas lektury musicie być dość uważnym, gdyż zastosowane liczne przeskoki czasowe, mogą powodować pogubienie.

"Cicha noc" to delikatna, ale i przesiąknięta emocjami powieść, która zmusza do chwili zatrzymania i zastanowienia się, czy i nam tak, jak jej bohaterom nie potrzeba zmian. To książka wskazująca, jakimi wartościami warto kierować się w życiu oraz że nic nie dzieje się bez powodu. Pozwólcie otulić się ciepłym bożonarodzeniowym klimatem powieści. 

sza_teraz_czytam