Mała. niepozorna książeczka ze wstrząsającym wnętrzem. Spodziewałam się czegoś w rodzaju "Pamiętników Fanny Hill", a znalazłam smutną historię dziewczynki, bez opisów seksualnych scen, bez ekscesów.
Znalazłam pamiętnik zagubionej dziewczynki, zagubionej w swoim własnym życiu.

Historia pozornie, jakich wiele - dziewczynka z małej miejscowości ucieka z domu do wielkiego miasta. Chce zrobić karierę jako modelka bielizny.
Trafia do miasta, śpi na dworcu, gdzie zostaje okradziona, ale dostaje tą wymarzoną pracę na wybiegu. Tylko, że po pierwszym pokazie "urywa jej się film" i budzi się naga w objęciach nieznajomego mężczyzny. Praca przynosi pieniądze, więc z niej korzysta - ale czy takiego życia szukała? Czy to miała być ta jej wielka życiowa szansa?
Nawet gdy wydaje jej się, że spotyka miłość - okazuje się, że chłopak jest gangsterem i ginie w mafijnych porachunkach...

W książce mamy zlepek różnych wspomnień, które złożone w całość dają nam obraz Leny. To nie jest przyjemny obraz, tak jak nie jest to jej spełnienie marzeń. Dziewczyna jest rozbita, smutna i przyszłość nie rysuje się dla niej kolorowo. Czy znajdzie dość sił, aby to zmienić?

"Ciągłość urywana" to smutna, refleksyjna opowieść o życiu. Tą książkę powinna przeczytać każda dziewczyna, która marzy o castingach, karierze modelki, wielkim świecie. Myślę, że zawartość pamiętnika w wielu przypadkach zweryfikowałaby plany i zmieniła hierarchię wartości. Czasem młodym ludziom potrzebny jest taki "kop", aby docenić to, co mają....

Największą wadą człowieka jest ocenianie po pozorach. Jak zachowujemy się kiedy widzimy bezdomnego proszącego o jakieś drobne na pożywienie? Jedni nie zważą na to kim on jest, ale postarają się mu pomóc, jednak w większości przypadków przechodzień nie ukryje swojego obrzydzenia, odrazy czy strachu. A co dopiero się dzieję, kiedy usłyszymy słowo „prostytutka”! Jeżeli jakąkolwiek litość mieliśmy dla żebraka, tak dla kobiety pracującej w tym zawodzie nie mamy żadnego szacunku. Sądzimy, że jak można ją respektować, skoro ona sama tego nie robi? Nie widzimy w niej normalnego człowieka, nie chcemy poznać przyczyny, dlaczego skazała tak swój los. Nikt przecież nie marzy o takiej pracy. A co jeśli nawet kobieta lekkich obyczajów pragnie o normalnym życiu, a może nawet miłości?

Główna bohaterka „Ciągłości urywanej. Z pamiętnika prostytutki” to młoda kurtyzana, która mieszka w tak zwanym „Mieście Sprzeczności”. Jako zbuntowana nastolatka wyjeżdża do owej miejscowości z rodzinnej wsi. Ma zostać modelką bielizny. Wszystko wydaję się doskonale dopracowane w każdy najmniejszy szczegół, dopóki jej pracodawca nie okazuję się podstępnym alfonsem żerującym na niewinne dziewczynki. Tak właśnie zaczyna się jej historia, która nie może zmienić biegu. Do rodziców wrócić nie może, a jej jedynym wyjściem, skoro jest niewykształconą osobą bez środków do życia, zostaje sprzedawanie swojego ciała obcym mężczyznom, którzy skorzy są do przemocy i wyzwisk. Bohaterka przestaje już nawet wierzyć w miłość. Widzi, że ten cały romantyzm musi skończyć się ciężkim harowaniem w łóżku klienta. Jak sama zaznacza „romantyzm kosztuje”. Wszystko zmienia się, gdy jej menadżer ogłasza, iż będzie mieć kolejne zlecenie. Tym razem jegomościem jest Maciej, który jest zupełnie niepodobny do wcześniejszych delikwentów. Czuły,romantyczny, rozmawia z nią i wcale nie oczekuję chwili zapomnienia zaraz po randce. Czy tym razem to może być prawdziwa miłość?

Marzena Nowak to świeżo upieczona pisarka z Topólki, a ta króciutka książeczka to jej debiut. Na początku muszę zacząć od tego jak głęboko wstrząsnęła mną ta historia. Mimo, że wydaję się zupełnie niepozorna jest istnym wyciskaczem łez, a do tego pokazuje tragizm ludzkiego losu. Jeszcze długo po skończeniu lektury nie mogłam wyjść z otępienia spowodowanego lekturą, a muszę zaznaczyć, że nie jestem osobą wrażliwą i mało co mnie wzrusza. Przyznaję, że uwielbiam takie powieści o życiu marginesu społecznego, tematy, o których lepiej nie dyskutować. Dlatego jestem pełna podziwu dla pisarki, która podjęła się napisaniu opowieści o prostytutce w bardzo kobiecy i subtelny sposób. Czyta się szybko, jednak nie mogę powiedzieć czy przyjemnie, ponieważ trudno cieszyć się cudzym nieszczęściem.

Książka uczy nas również tolerancji oraz spojrzenia na świat z zupełnie innej perspektywy. Uczy nas, że nie wszystko jest takie jak nam się wydaje. Podziwiałam również bohaterkę za jej determinacje i silny charakter. Od pierwszej strony widać było, iż założyła na siebie maskę niezależnej kobiety, która nie potrzebuję ani grama miłości od mężczyzny, tak po prostu było jej łatwiej przeżyć kolejny, smutny dzień, który daleko odbiegał od ideału. Najgorsze jednak było zakończenie, które pokazało, że w normalnym życiu nie ma miejsca na happy end. Jest to lektura mocna, wręcz brutalna pod względem ukazania rzeczywistości, a zarazem napisana kobiecym stylem. Dla mnie jest to mieszanka doskonała, którą muszę polecić każdemu.

„Ciągłość urywana. Z pamiętnika prostytutki” to świetna powieść dla każdego, który uważa swoje życie za straszne i okrutne. Może właśnie dzięki niej doceni swoje dotychczasowe bytowanie i przestanie się zadręczać minimalnymi nieudogodnieniami, a przynajmniej tak było w moim przypadku. Mimo, że powieść nie daje nadziei to i tak ma w sobie ziarno optymizmu, abyśmy zaczęli się cieszyć swoim życiem na nowo.

„W końcu zobaczyła człowieka.(..) Był dziwny. Człowiek. Oswoił ją.(..) Jego głos był muzyką - jak szum trzcin. Czuła jego głos. Gdyby wiedziała, co to znaczy, byłaby szczęśliwa.(..) Potem szybko zapadał przy niej w ludzki sen. Wtedy był jak to ptasie jajko. Tylko nie wiedziała, co z nim zrobić. Więc nie robiła nic.” Str. 7

Wybrałam ten cytat z książki, ponieważ sądzę, że w pewnym stopniu oddaje to, czego się z niej nauczyłam. Człowiek jest wadliwy. Człowiek może być oprawcą albo ofiarą. Może nieść ze sobą światło lub mrok. Może kochać lub nienawidzić. Może oceniać albo przyjmować los takim, jaki jest. Po lekturze „Ciągłości urywanej” zaczęłam się nad tym głębiej zastanawiać.

Bohaterką książki jest dziewczyna, która w młodym wieku uciekła z domu do wielkiego miasta - „Miasta Sprzeczności” jak je nazywa. Bez żadnych środków do życia, bez wykształcenia, z marnymi perspektywami i jeszcze mniej świetlaną przyszłością. Na dworcu spotyka Bezdomnego, który pomaga jej w odszukaniu drogi. Dziewczyna udaje się do pewnej agencji, myśląc, że zostanie modelką bielizny. Powiedziano jej, że ma predyspozycje, więc ucieszyła się i ochoczo wzięła udział w swoim pierwszy występie. Skończył się na tym, że obudziła się pijana, naga, a jakiś mężczyzna obłapywał jej ciało.

W takim świecie musiała odnaleźć dla siebie miejsce. Stała się prostytutką, wynajęła małe mieszkanie i żyła dostatnio. Cały czas twierdziła, że mężczyźni to wulgarne i okrutne stworzenia, które nie potrafią szanować kobiety. W jej wypadku jestem w stanie zgodzić się z tym stwierdzeniem. Dziewczyna wspomina też swoje dzieciństwo, napomyka o tym, jak trudno było jej dogadać się z matką. Mówiła też o tym, że nie wróci do rodziny, ponieważ nie może. Nie po tym, jaka się stała. Jej nastawienie do mężczyzn i świata zmienia się, gdy na jej drodze staje pewien mężczyzna. Dzięki niemu zaczyna doceniać pewne sprawy i spogląda inaczej na swoje życie. Kim jest owy mężczyzna? Czy dziewczyna wyrwie się ze świata prostytucji? Jak potoczą się jej losy?

Książka jest szokująca. Od samego początku do samego końca trzyma czytelniku w pewnym paradoksie – nie można przerwać czytania, ale równocześnie chciało by się tę książkę rzucić w jak najdalszy kąt. Wstrząsające spojrzenie na świat, w którym młode dziewczyny oddają swoje ciała za pieniądze, nawet w dzisiejszych czasach, jest bardzo rzadkie. Nawet teraz, kiedy nie ma dla nas w sumie tematów tabu, mało kto wyrywa się, by opowiadać historię prostytutki. Mało kto porusza tematy ważne.

Autorka w swojej debiutanckiej książce pokazała życie młodej dziewczyna, która mimo przeciwności losu nie ma zamiaru się poddać. Jej niezłomna siła i wiara są powalające. Większość ludzi już dawno popadłaby w stagnację, odrętwienie lub depresję, ale nie ona. Jest to godne podziwu i niespotykane. Los nie dał jej wiele powodu do szczęście, by nie powiedzieć, że prawie żadnego, ale za każdym razem podnosi się silniejsza.

„Ciągłość urywana” to nie jest historia w stylu Pretty Women. To życie. Ciężkie, przygnębiające, smutne życie opowiedziane oczami młodej dziewczyny, która dopiero co wkroczyła w nie w wysokich butach. Już na samym początku podrzucono jej kłody. Już na samym początku nie miała łatwo. Autorka umiejętnie pokazuje nam, że nawet w świecie rozpusty, grzechu, seksu za pieniądze można odnaleźć nadzieje. Bo ona jest wszędzie.