Dwie kompletnie różne osoby, których priorytety były zupełnie inne.

Historia Agnieszki, która jest dziewczyną z dobrego domu i wzorową uczennicą. Do tego uwielbia grę na pianinie i pragnie wiązać z tym swoją przyszłość. Między nią a Kajtkiem, szkolnym siatkarzem i pajacem rodzi się uczucie. Wszystko zaczyna się idealnie, aż Kajtek nie pokazuje swojego trudnego charakteru, który jest skutkiem dorastania w rozbitej rodzinie.

Agnieszka jest strasznie zapatrzona w chłopaka i stawia jego szczęście o wiele wyżej niż swoje. Czasem wydawało mi się, że jest poprostu naiwna i uważa, że skoro chłopak jest jej pierwszą miłością to musi być też ostatnią, ale później zauważyłam jak uzależniona od jego uwagi była. W tym związku się dusi i widzi w swoim życiu sens, tylko jeśli ma przy sobie Kajtka. Ten tylko nią pomiata, woli wychodzić z innymi dziewczynami i ma gdzieś co lubi jego dziewczyna.

Agnieszka powoli rezygnuje ze swoich marzeń przez chłopaka, który nic nie robi sobie z jej miłości do muzyki.

Strasznie trudno jest wyjść z toksycznej relacji, a co dopiero z takiej, o której zawsze się marzyło. Kiedy się kogoś kocha to chce się go uszczęśliwiać, nie można jednak stawiać wszystkiego ponad własne szczęście.

W książka jest też ładna graficznie. Nie dość, że piękna okładka przyciągająca wzrok to do tego w środku zawarte są grafiki smsów. Do tego wplecione są też spotkania z terapeutą i nie spodziewałam się, że są z inną osobą, póki nie skończyłam książki.

Książka nie jest jakimś zwykłym romansem, a historią toksycznej miłości. Można nauczyć się, dlaczego ofiary takich miłości są tak ślepe i nie widzą jak są traktowane, bo książka ta jest pisana z perspektywy Agnieszki.

⭐⭐⭐⭐✨/5