Trawa pampasowa to jedna z najpiękniejszych traw, marzenie wielu posiadaczy ogrodów. Jednakże próba jej uprawy w 99% przypadków kończy się negatywnym skutkiem. Utrzymanie jej przy życiu przez dłuższy czas nie jest niemożliwe, ale bardzo pracochłonne.

Karolina Janowska w powieści „Blask trawy pampasowej” opisuje relacje między ludźmi i ich związki – piękne, ale trudne do utrzymania. Główna bohaterka Natalia jest już zmęczona życiem ze swoim mężem Markiem, zastanawia się nad sensem tego związku, gdzie ona, niegdyś energiczna kobieta, została stłamszona przez jego roszczeniowy charakter. Marek bezceremonialnie oświadcza, że za kilka dni wraz z siostrą i szwagrem wyjeżdża na pół roku do pracy w Norwegii, a pod jej opieką zostawia swoją szesnastoletnią siostrzenicę, nie pytając nawet Natalii o zdanie. Kobieta obawia się, że nie poradzi sobie sama z nastolatką. Jej sytuację pogarsza fakt, że niebawem po wyjeździe męża w drzwiach staje jej były narzeczony Adam, którego nigdy nie przestała kochać.

„Blask trawy pampasowej” to powieść, którą czytałam jednym tchem z wypiekami na twarzy. Każda z postaci, nawet tych drugo i trzecioplanowych jest wykreowana w taki sposób, że wzbudza silne emocje (niektóre z nich pozytywne, a niektóre negatywne). Przedstawieni bohaterowie są od siebie diametralnie różni, dlatego każdy czytelnik może odnaleźć siebie w ich charakterach. W silnej i zdecydowanej Natalii, w lekkomyślnym roszczeniowym Marku, w niezdecydowanym Adamie, skromnej i pokornej żonie Adama, czy delikatnej, niedoświadczonej Ani. Historia rozgrywa się na dwóch płaszczyznach, jedna z nich to przeżycia Natalii, a druga to wzloty i upadki jej szesnastoletniej siostrzenicy Ani. Wydarzenia są tak żywo opisane i tak przepełnione ładunkiem emocjonalnym, że nie sposób oderwać się od tej książki. Jedynie przeszkadzało mi, że zarówno Natalia i Marek oddaleni od siebie setki kilometrów przeżywali bliźniaczo podobne wydarzenia. W prawdziwym życiu jest bardzo mało prawdopodobne, żeby taka sytuacja miała miejsce. Jednak cała historia jest jak najbardziej życiowa, a wiadomo, że życie pisze różne scenariusze…

Trawy pampasowe to jedne z najpiękniejszych gatunków traw, bardzo kapryśne i wymagające. Do pełnego rozkwitu potrzebują odpowiednich warunków i pielęgnacji. Czasem wystarczy mały błąd w uprawie, żeby zaczęły chorować, zamierać i usychać. Sięgając po powieść Karoliny Janowskiej „Blask trawy pampasowej” wiedziałam, że ta publikacja niewiele ma wspólnego z ogrodnictwem, jednak zaintrygowana tytułem postanowiłam odkryć jego tajemnicę.

Po burzliwym związku z Adamem i zerwaniu zaręczyn Natalii udaje się osiągnąć stabilizację w małżeństwie z Markiem. I choć jej teraźniejsze życie nie jest usłane różami, dzielnie znosi swój los. Pogodziła się z rolą posługaczki, woła roboczego i z przebywaniem w pomieszczeniu gospodarczym, które aktualnie stanowi jej dom. Nie narzeka, choć z biegiem czasu różnice charakterów coraz bardziej dają się małżonkom we znaki – on nie ukrywa, że na pewnych płaszczyznach jest rozczarowany żoną, a ona coraz częściej „ucieka” do książek. Kiedy mąż oświadcza, że wyjeżdża na kontrakt do Norwegii, a Natalia będzie musiała zająć się jego szesnastoletnią siostrzenicą, kobieta nie wie, że to dopiero początek niespodzianek jakie szykuje jej los. Pewnego dnia w progu jej domu staje Adam, ale czy Natalia jest gotowa na ostateczne rozliczenie z minionymi wydarzeniami?


Związek Natalii z Adamem należy do historii, a rozstanie dużo kosztowało każde z nich. Łączące ich uczucie okazało się niewystarczające, by przetrwać przeciwności losu. I choć błąd popełniła Natalia, postawa mężczyzny wiele pozostawiała do życzenia. Dziś oboje są w formalnych związkach, ale dopiero podczas spotkania twarzą w twarz uświadamiają sobie, że nie wystarczy zmienić partnera, aby oszukać serce i pogrzebać to, co kiedyś było najważniejsze.

Autorka z pozornie banalnej historii stworzyła ciekawą opowieść o zmaganiu się z przeszłością, o miłości, małżeństwie, marzeniach, popełnianiu błędów i dokonywaniu trudnych wyborów. Dotknęła zagadnienia: namiętności, lojalności, moralności, zdrady, skomplikowanych relacji międzyludzkich i kruchości związków. Pokazała, że każdy medal ma dwie strony, a w życiu więcej jest odcieni szarości niż czystej bieli czy czerni.

Karolina Janowska wykreowała bohaterów z krwi i kości i pozwoliła czytelnikowi wejść z butami nie tylko w ich życie, ale i psychikę. Wszyscy uczestnicy wydarzeń odkrywają przed odbiorcą swoje myśli, odczucia, rozterki i dylematy, co w znacznym stopniu ułatwia zrozumienie ich postępowania. W tej powieści nie ma oczywistych wyborów, a każda decyzja niesie za sobą konsekwencje. Postacie nie są idealne, dlatego uleganie wpływom osób trzecich i popełnianie błędów jest czymś naturalnym. Autorka w bardzo wiarygodny sposób przedstawiła ich wewnętrzne zmagania i reakcje na zaistniałą sytuację, bo wybór między pragnieniami, a powinnościami nigdy nie jest prosty ani łatwy.

Podczas lektury trudno przeoczyć drugie dno, ponieważ autorka pod podszewką przedstawionych wydarzeń porusza tematy trudne oraz zmusza czytelnika do refleksji i przemyśleń. Nie jest to powieść lekka ani sztampowa, tym bardziej, że pisarka nie boi się wylać przysłowiowego kubła zimnej wody na głowę czytelnika.

Wielowątkowa fabuła, wiarygodni bohaterowie, urozmaicony język, ciekawe dialogi i plastyczne opisy pozytywnie wpływają na komfort czytania. Akcja powieści przebiega w miarowym tempie, gdyż pisarka w większym stopniu niż na zwrotach akcji skupia się na relacjach łączących bohaterów. I choć momentami miałam wrażenie, że uczestnicy wydarzeń zamiast robić krok do przodu cofają się dwa kroki do tyłu, to muszę przyznać, że taki zabieg ułatwił mi zrozumienie targających nimi uczuć, emocji i wątpliwości.

Książka zrobiła na mnie pozytywne wrażenie, spodziewałam się romansu, a dostałam znacznie więcej, ciekawą historię, której napisania nie powstydziłoby się samo życie. Powieść oczywiście polecam wszystkim, którzy mają ochotę na nieprzeciętną przygodę z osobami, przez których życie przeszło małe tornado, ale czy zostawiło po sobie spustoszenie czy inne niespodzianki, zdradzić Wam nie mogę - Polecam.

dy zaczynałam czytać „Blask trawy pampasowej” nie spodziewałam się aż tak dobrej prozy. Opisy na książkach niestety często mylą czytelnika i nie wiem, czy bym czasem w księgarni nie przeszła obok niej obojętnie.

Na szczęście mam ją w rękach i muszę przyznać, że w trakcie czytania przepadłam z kretesem. Mało dostępna dla otoczenia zagłębiłam się w powikłane uczucia Natalii - głównej bohaterki. Była w związku z ukochanym Adamem kilka lat. Gdy para się rozpadła, szybko wyszła za mąż za Marka. Była to typowa tzw. ucieczka w małżeństwo. Niestety, uczucia Natalii do Adama nie gasną, cały czas emocjonalnie przeżywa rozpad tego związku. W małżeństwie czuje się coraz bardziej stłamszona (zniewolona) przez swojego męża, który charakter ma nielekki, a postawę zdecydowanie roszczeniową. Relacje między małżonkami stają się nie do wytrzymania, Natalia jednak stara się spełniać polecenia męża, czując się jakby była w uczuciowym letargu. Pewnego dnia Marek oznajmia, że wyjeżdża z siostrą na zarobek do Norwegii, dodatkowo zostawiając jej do opieki szesnastoletnią siostrzenicę. Na dodatek wszystkiego Natalia spotyka swoją byłą miłość Adama - dosłownie w swoich drzwiach. I ten moment to czas przełomu zarówno w powieści, jak i życiu Natalii.

Mamy tu do czynienia z ogromem emocji i uczuć tak bardzo zróżnicowanych, że aż trudnych do ogarnięcia. Siostrzenica Natalii zakochuje się pierwszy raz w życiu. Jest to trudny moment, jest sama właściwie z obcą kobietą, ciężko przeżywać coś tak pięknego i zarazem trudnego samemu. Kruchość pierwszych uczuć jest jak delikatne szkło i trzeba ogromnie uważać, aby ich nie stłuc. Natalia natomiast dosłownie tonie w odnowionym związku z Adamem, uczucia pochłaniają ją całą jakby zamykająca się nad nią woda. Momentami, gdy wypływa na powierzchnię przychodzi pamięć o żonie Adama. O kobiecie, która jest notorycznie zdradzana, o kobiecie, która jest po prostu nieszczęśliwa. Tak sobie myślę, kim bylibyśmy bez emocji, bez uczuć? Jak wyglądałoby nasze życie bez daru przeżywania miłości? Główna bohaterka celebruje swoje głębokie, poważne uczucie. Najgorsze, że jest jeszcze intensywniejsze niż pierwsze, przed rozstaniem. Jak sobie z nim poradzi? Jak stawi czoło życiu? Jaką postawą wykaże się jej mąż?

Często zdarza się, że jeden popełniony błąd ma taki wpływ na nasze życie, że nie sposób o nim zapomnieć. Zawsze możemy próbować go naprawić, lecz i tak zostanie głęboko w nas i tak będzie zmieniał nasz tok myślenia i pogląd na sprawy. Natalia o swoim próbuje zapomnieć. Chce być tu i teraz, czuć tu i teraz. Z kolei miłość dla młodej Ani to cały świat, oddycha nią, bez niej nie istnieje. Tak dwie różne miłości a tak podobne. Dwa różne światy w emocjonalnych okowach. Czy się spotkają?

Powieść „Blask trawy pampasowej” to książka, którą zdecydowanie warto mieć w swojej bibliotece, ponieważ ładunek emocjonalny, który posiada jest ogromny. Jeszcze długo po przeczytaniu jej będziemy o niej pamiętać. Zdecydowanie polecam.