"Aż po horyzont" tom 2 - po kilku latach wracamy do bohaterów powieści. Weronika nie ma czasu myśleć o zdarzeniach z przeszłości, które dotyczyły jej rodziny. Jednak pewnego dnia dowiaduje się, że jej synowie przypadkiem znaleźli zapiski należące do ciotki Wandy. Ciekawość budzi się w niej na nowo. Czy odważy się, żeby rozwiązać zagadkę do końca? Czy poznanie prawdy wyjdzie na dobre całej rodzinie?

"Aż po horyzont" to powieść o relacjach międzyludzkich, opowiedziana z różnych perspektyw. W rodzinie Weroniki, jak w każdej, nie zawsze wszystko układa się idealnie. Kobieta miała dobre relacje z matką i ojcem, lecz od pewnego czasu zaczęły się one psuć. Za to Weronika często nie mogła się porozumieć z bratem. Często nie rozumiała jego zachowań i ciągłych kłótni z ojcem. Teraz to się zmieniło.

Każdy z członków jej rodziny chciał dobrze dla tych, których kochał. Szczególnie jej ojciec. Jednak nieraz dochodziło do nieporozumień między nim, a na przykład, ciotką Wandą.

Tajemnice rodzinne nie wpływały dobrze na kolejne pokolenia rodziny Reczyńskich. Kłótnie, urazy, zatargi, niedopowiedzenia lub brak chęci pojednania, namieszały w ich kontaktach.

Co stanie się, gdy świadkowie wydarzeń zaczną mówić? Jak prawda wpłynie na zainteresowanych?

"Aż po horyzont" to powieść, która skupia się na zdarzeniach, które miały miejsce w przeszłości. Młodzi ludzie podejmowali decyzje i musieli z nimi żyć. Na ich wybory miały wpływ różne czynniki. Autorka opisała dużo wydarzeń historycznych, które wpływały na bohaterów.

Sagę rodzinną "Aż po horyzont" czytałam z wielką przyjemnością. Myśmy, że w wielu rodzinach są ukrywane sekrety. Często nie wiemy wiele o swoich przodkach. Kim byli, kogo kochali, czy byli szczęśliwi? Warto posłuchać wspomnień starszych członków rodziny.

Polecam serdecznie

16.06.2021 Mieliśmy premierę drugiej części książki „Aż po horyzont tom 2”. Tutaj spotykamy się z bohaterami po kilkunastu latach gdzie np. synowie Weroniki wkraczają w dorosłe życie, a i sama bohaterka stała się inną osobą niż ta, o której czytaliśmy w tomie 1. Wracamy w te same miejsca, o których czytaliśmy, lecz tutaj jest nieco inaczej. Jak? To pozostawiam Wam.
Weronika zrywa łańcuch, jaki nałożyli na Nią rodzice przez ingerowanie i wychowywanie dorosłej kobiety, która stała się zależna od rodziców. Teraz to już inna osoba i muszę powiedzieć, że ta wersja podoba mi się bardziej.
Bohaterka dalej utrzymuje kontakt z byłym mężem ze względu na już dorosłych synów. Tajemnice, jakie odkryła w przeszłości musiały przez ten czas poczekać, ale tutaj odkryjecie je min. poprzez pamiętnik/zapiski Ciotki Wandy tutaj w książce opowiadane jest przez Nią samą.
Akcja w końcu taka, na jaką liczyłam wszystko zaczyna do siebie pasować. Ale czy odkrycie ich da ukojenie Weronice i rodzinie? No tego to już nie napisze, ale w zrozumieniu przeszłości pomaga Weronice jej były mąż, który jest historykiem.
Jak to jest jak rodzina ma jakąś przykrą tajemnice? Zawsze warto mieć koło siebie właśnie w/w rodzinę, bo tylko oni potrafią to wszystko, zrozumieć bądź, chociaż pomóc w tych trudnych czasach. Wiadomo, że nie zawsze tak jest, bo rodzeństwo potrafi odwrócić się od siebie, a na horyzoncie czasu nie widać pozytywnej myśli. Nie możemy oceniać postępowania naszych bliskich, którzy kiedyś podjęli takie, a nie inne decyzje. Nie możemy oceniać, krytykować tylko, dlatego bo ich decyzje przyniosły takie, a nie inne skutki.
Zawsze prawda wyzwala choćby była najgorsza, najboleśniejsza. Po niej na horyzoncie zawsze zobaczymy piękną bezchmurną przyszłość.
Za ten egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Novae Res. Cieszę się, że miałam zaszczyt towarzyszyć rodzinie Reczyńskich.

Między tomem II a wydarzeniami z tomu I mija ok. 10 lat. Weronika nadal zaprząta sobie głowę rodzinną tajemnicą. Nie może zrozumieć czemu rodzice, i ciotka Rozalia milczą na temat okoliczności zerwania kontaktów między Wandą a jej ojcem. Co poróżniło rodzeństwo? Jaki w tym udział ma jej matka? Czemu jej brat Oskar odpuścił sobie całą historię? Weronika ma coraz więcej pytań. Jej synowie są już dorośli, z rodzicami już tak nie ma dobrych kontaktów jak kiedyś. Ma więcej czasu na przemyślenia i ciągle ją nurtują ta rodzinna historia.

W tomie drugim poznajemy całą prawdę. Nie tylko z opowiadań, ale także poprzez rozdziały pisane z punktu widzenia ojca i matki Weroniki. Nie tylko tych pisanych teraz ale także wspomnień. Poznajemy motywy skrywane tajemnice. Tylko czy takich rewelacji spodziewał się Weronika? Sama historii jest dość tragiczna. Historia małżeństwa Izabeli i Jana, a także historia miłości Wandy i Staszka. Obie pary pogubił się w swoich uczuciach. Historia Wandy i Staszka jest smutna. Izabela i Jan połączyła wspólna pasja. Wanda i Staszek, to dość nietypową parą. Staszek to typowy kobieciarz, który być może faktycznie kochał Wandę. Możemy snuć domysły bo ich losy są tragiczne. Czasy wojenne nie sprzyjały niczemu. Autorka trochę nam nakreśliła tamte czasy, choć skupiła się bardziej na bohaterach.

Bohaterowie są świetnie wykreowani. Zwłaszcza ci z przeszłości. Możemy ich sobie wyobrazić z powodzeniem. Czuć ich emocje, rozterki i to wszystko, co doprowadziło do skrywanej przez rodziców Weroniki tajemnicy. Autorka doskonale pokazała nam ich wady i zalety. To jak przeszłość wpłynęła nie tylko na Izabelę i Jana, ale także jak ma wpływ na ich dzieci. Dzięki dążeniu do prawdy Weronika sprawiła, iż tajemnica wyszła na jaw. Nie tego się spodziewała, ale poniekąd tego tej rodzinie brakowało. Atmosfera się oczyściła, rodzice pozbyli ciężaru a tajemnicą wbrew ich myślenia scaliła ich niż podzieliła. Za nim jednak do tego doszło padło wiele gorzkich słów.

Autorka ma świetne pióro. Wspaniale łączy historię z teraźniejszością. Bohaterowie są zwyczajni, nietuzinkowi. Polecam z czystym sumieniem.

Bardzo dobrze czytało mi się oba tomy powieści. Autorka bardzo dobrze dobrała ze sobą tajemnicę, relacje rodzinne jak również bolesne i ciężkie wspomnienia. Weronika bardzo chcą odkryć tajemnicę, która poróżniła jej ojca z jego siostrą. Jednak niektórych tajemnic lepiej nie ruszać, ponieważ wspomnienia mogą nam przypominać o bólu jaki owa tajemnica wywołuje, jak również zmienić życie rodziny. Drugi tom powieści pokazuje nam jak po jedenastu latach dalej toczy się życie Weroniki. Kobieta uległa dużej przemianie, stała się pewniejsza siebie ma własne zdanie. Gdy jej syn wyznaje, że dawno temu na strychu iść ciotki znalazł pamiętnik Wandy siostry jej ojca kobieta pragnie go przeczytać, i poznać tak bardzo skrywaną tajemnicę. Gdy w końcu poznaje prawdę od swojej matki jest zaskoczona i zdezorientowana."Aż po horyzont" nie jest tylko powieścią o relacjach rodzinnych jest również o trudnej i nieodwzajemnionej miłości, która nie powinna się wydarzyć. Emocje podczas czytania drugiego tomu rosną, tutaj akcja przyspiesza i kawałek po kawałku poznajemy przeszłość i tajemnicę, która potrafiła zniszczyć więź między bratem i siostrą. Bardzo podobał mi się sposób narracji, język jakim napisana jest powieść, dzięki temu czyta się ją szybko i łatwo. Pani Agnieszka bardzo dobrze połączyła ze sobą czas teraźniejszy i wspomnienia z przeszłości umiejscowione w czasach wojennych.Historia jest bardzo smutna, z pozoru niewinny romans oraz poszukiwanie szczęścia doprowadziły do tragedii." Aż po horyzont" to powieść o rodzinnych sekretach, moralnych dylematach z odrobiną wojennej rzeczywistości, oraz bohaterką, która szukając odpowiedzi na pytania z przeszłości poznaję na nowo siebie. Bardzo ciekawe i zaskakujące zakończenie. Bohaterowie bardzo dobrze wykreowani, można sobie bez problemu wyobrazić postacie jak i miejsce, dzięki wspaniałym i barwnym opisom. Czytanie tej powieści to sama przyjemność, bardzo lubię tajemnice oraz ich rozwiązywanie razem z bohaterami, a jeszcze dodać do tego rodzinne zawirowania oraz tajemnicze wpisy z pamiętnika z czasów wojennych daje nam powieść od której nie można się oderwać.

Jakiś czas temu recenzowałam pierwszy tom cyklu i jak dobrze pamiętacie byłam nim ogromnie rozczarowana. Nie liczyłam, że kontynuacja będzie jakoś się różniła, jednakże istniał cień nadziei i nie zamierzałam go porzucać...
Weronika nadal nie daje za wygraną i postanawia poznać przeszłość swojej rodziny - ciotki i ojca. Jaktorowo nie jest dla niej już tak cudowne jak przed laty, a ona sama widzi ile błędów popełniła w swoim życiu. Zagłębianie się w przeszłość pomaga jej także spojrzeć na swoją teraźniejszość. Ujawnione tajemnice wiele mogą zmienić w jej rodzinie.
Pierwszy tom był zaledwie wstępem do tej historii. Nie podobał mi się, ale był dobrą podstawą dla kontynuacji. Tym razem Weronika jest dojrzalsza, jej mąż i brat także. Rodzice nadal się nie zmienili, ale wydawali się trochę bardziej znośni. Dużo było tu wspomień z przeszłości. Były one dobrze przedstawione, pojawiały się stopmniowo i stopniowo zdradzały sekrety przez większość czasu zostawiając więcej pytań niż odpowiedzi. To one najbardziej mi sie podobały i sprawiły, że czytałam powieść z zapartym tchem. Również Werniką byłam zachwycona. Stała się w końcu dorosła, dojrzała, odpowiedzialna i miała własne zdanie. Nie bała się wziąć odpowiedzialności za własne życie, pragnienia i dziedzictwo. Kiedy dotarłam do końca powieści żal było rozstawać mi się z Weroniką, a także i historią jej rodziny.

Pierwsza część “Aż po horyzont” nie wzbudziła we mnie ogromnych emocji. Rodzinne sekrety nie ujrzały światła dziennego, akcja była powolna, a główna bohaterka lekko pogubiona i zmanipulowana przez rodzinę, przez co nie wzbudziła mojej sympatii. Na szczęście pod ręką miałam drugą część i muszę przyznać, że po jej przeczytaniu mam już inne odczucia

Dzięki uprzejmości @wydawnictwo_novaeres mogłam przeczytać książki "Aż po horyzont" tom I i II.
Połączenie historii i powieści obyczajowej. Czasy wojny i lata 70 XX w. 
Weronika główna bohaterka jest nauczycielką języka francuskiego. Jest po rozwodzie, ma dwójkę wspaniałych synów, z których jest dumna. Relacje rodzinne są... Dość tajemnicze. Oskar - brat Weroniki otrzymuje list z Francji, który stawia całą rodzinę do pionu. Tajemnice i sekrety, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Zerwany kontakt z ciotką Wandą, która zmarła. Kim była? Jaka relacja łączyła rodziców Weroniki z Wandą? 
. 
Rodzinne sekrety, które niszczą ład całej rodziny. Czy Weronice i Oskarowi uda się odkryć prawdę? 
Kto przyczynił się do rozpadu małżeństwa Weroniki? Czy uda się tę relację jeszcze naprawić, bądź przynajmniej wyprowadzić na przyjazne tory? 
Mija jedenaście lat. Weronika dalej mieszka sama ze swoimi dorosłymi synami, jednak kobieta uległa przemianie. Stała się pewniejsza siebie i ma własne zdanie. Czy to zasługa rodzinnej historii, która dalej nie została rozwiązana? 
Sekretne zapiski i zdjęcia znalezione na strychu dają coraz więcej odpowiedzi na rodzące się pytania. 
Kim tak naprawdę są jej rodzice i jak łączą się te postacie ze zmarłą ciotką? Czemu ojciec i matka próbują ukrywać prawdę? Czego dowie się Weronika i czy pogodzi się z tymi informacjami? 
. 
"Aż po horyzont" to książka o sekretach rodzinnych, trudnych decyzjach i wyborach, a także trudnej i nieodwzajemnionej miłości, która nie miała prawa się wydarzyć. To opowieść o czasach wojny. Zderzenie Polski i Francji. Zderzenie wsi i miasta. 
Przyjemna przygoda, bo ja lubię książki, które przeplatają w sobie czasy wojny i czasy współczesne oraz sekrety rodzinne. 
8⭐/10