W wolnej chwili przeczytałam książkę Damiana Tomeckiego "Alfabet szyfru".Głównym bohaterem powieści jest doktor Vitio.

Pewnego dnia lekarz przyjmuje poród. Okazuje się, że noworodek potrzebuje przeszczepu płuca. Jedyną osobą, która może uratować dziecko jest ojciec. Niestety tata nie zgadza się na operację. Mało tego, domaga się badań genetycznych. Ma wątpliwości, czy maluch jest jego synem. Noworodek otrzymuje płuco od niespokrewnionego dawcy. Niestety dawca umiera na stole operacyjnym. Brzdąc po paru dniach wraz z matką wraca do domu.

Doktor nie wierzy w Boga. Pewnego wieczoru siedzi sam w pokoju. Przychodzi do niego stwórca i rozpoczyna rozmowę. Bóg chce wykupić duszę Vitio. Pyta go , czy ma zamiar wzięć udział w walce. Tłumaczy lekarzowi, na czym ma polegać bitwa.

Książka zawiera wiele wątków. Jednym z nich jest poczęty człowiek próbujący zrozumieć siebie. W powieści nie brakuje barwnych opisów, które pobudzają wyobraźnię. Opisane są : piekło, niebo, życie ziemskie.

Ta historia zachęca do różnych przemyśleń. Bóg przedstawiony w powieści jest miłością. Potrafi wybaczyć człowiekowi każdy błąd. Nigdy nikogo nie potępia. Do zbawienia potrzebuje tylko chęci człowieka. Stwórca chce trwać w przyjaźni z ludźmi, dlatego dał im wolną wolę. Bóg nie traktuje człowieka jak niewolnika. Wszystkie tęgie umysły, takie jak Einstein wierzyły w Boga. Prawdopodobnie wiara dawała tym ludziom mądrość, jakiej potrzebowali, aby odkryć coś nowego.

Polecam tę książkę osobom, które są wierzące. Powieść zmusiła mnie do zadania sobie pytania, kim Bóg jest dla mnie.
Kasia, lat 16
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

Bardzo dobra pozycja, która daje do myślenia. Oryginalny pomysł i wielorakość gatunkowa dają każdemu czytelnikowi możliwość odnalezienia się w publikacji. Serdecznie polecam.

Książka godna uwagi, szczególnie potrzebna w dzisiejszych czasach. Nie ustrzegła się kilku błędów, ale nie są one tak istotne aby nie pochłonąć jej jednym wdechem. Dostałem ją w prezencie i nie żałuję ani jednej chwili spędzonej z nią. Godna zauważenia i polecenia.

Zacznę może od minusów, które są widoczne na pierwszy rzut oka. Autor w wielu dialogach posługuje się zbyt patetycznym językiem, można powiedzieć, że nieraz styl pisania jest ciężki. Błędem było umiejscowienie go na samym początku książki, co może nieco odstraszyć czytelnika. Jednakże po przebrnięciu przez gąszcz rozważań w prologu i pierwszym rozdziale pojawia się niesamowicie wciągając historia. Charaktery zaczynają być bardziej wyraziste i różnorodne z każdą kolejno przeczytaną stroną. Daję ocenę pięć, gdyż pomimo niedociągnięć jest to bardzo dobry debiut.

Największą zaletą książki są bardzo precyzyjne opisy uczuć. Niesamowicie zbudowana siatka połączeń i relacji pomiędzy nimi. Chociaż tematyka książki może sugerować nudne rozważania autora, to jest to niesamowity błąd w podejściu do sprawy. Książka czyta się praktycznie sama i ciężko się od niej oderwać. Bardzo sympatyczna lekcja życia dla wszystkich.

Bardzo dobra książka ;))

Banalna i miejscami naiwna, ale może dlatego tak niesamowicie fascynująca. Szkoda tylko, że tak krótka i kończy się w najmniej spodziewanym momencie, tak jakby ktoś ją uciął gilotyną. Według mnie to bardzo dobre rozwiązanie i dodatkowy plus, bo każdy na swój sposób może zinterpretować zakończenie. To właśnie jest chyba sztandarowym celem autor, aby każdy mógł tę książkę potraktować osobiście, tak jak gdyby była pisana personalnie dla wyznaczonego człowieka.

Monika Górska,
Kraków

Ta książka wywarła na mnie niesamowity wpływ. Bardzo zmotywowała do działania, po jej przeczytaniu chciałam wreszcie coś zmienić. Niesamowite jak piszący oddziałuje na czytającego. Trzeba ją przeczytać, bo naprawdę warto.

Pewnie kilku fanów fantasy oburzy się jak można było napisać "Gerald" :) Nie mam pojęcia czy to literówka czy jakaś inna pomyłka. Książka ogólnie bardzo dobra, nie jest to na pewno półka Tolkiena, ale jak na pierwszą książkę autora jest spoko :)

Dlaczego nikt nie wspomina nawet słowem o szkicach umieszczonych w książce? One zasługują na uwagę, bo są naprawdę jej godne.Wprowadzają genialny klimat, widać ogromny talent autorki Pani Drudy-Wojciechowskiej. Co do treści... widać, że autor zajmuje się tematami, które pewnie nie przyciągną rzeszy fanów, ale wyselekcjonowanych odbiorców. Podejmuje tematy tak strasznie oklepane, a jednocześnie robi to w sposób oryginalny. Polecam do przeczytania (oczywiście ze zwróceniem uwagi na rysunki).

Gratulacje Damian :D Bardzo fajnie to napisales, nie przeczytalem jeszcze calej ale jak tylko znajde troche wolnego czasu to przeczytam :p

Od pierwszych zdań wiadomo, że książka będzie bardzo ciekawa, jest niesamowicie wciągająca, przenosi czytelnika w świat wyobraźni i pozwala mu na głębsze przemyślenia, polecam.

Genialna, świetna, wspaniała, olśniewająca!!! Doskonały mix przeróżnych składników, dających całość, której nie da się powtórzyć.

Bardzo fajny język, uwrażliwiony na zmiany nastroju panującego w książce. Do tego widać sporą pracę nad słownictwem. Zachęcam do przeczytania.

Czytając alfabet szyfru, czułem się raczej jakbym czytał scenariusz jakiegoś bardzo dobrego filmu. Podoba mi się ze względu na ogromne połacie zdań związanych z psychologią.

Nudna, prosta, przewidywalna, monotematyczna, dziecinna to słowa, które nie dotyczą powyższego tytułu. Już okładka przyciąga wzrok, a to połowa sukcesu, widząc ją na półce, podchodząc i czytając pierwsze zdania, ma się ochotę na ciąg dalszy opowieści. Polecam i zachęcam do zakupu.

Najlepsza książka jaką kiedykolwiek przeczytałam. Polecam serdecznie.

ciekawa ocena 5

Jak widać w powyższych komentarzach książka nie jest napisana przypadkiem, pod wpływem chwilowej słabości nastolatka. Bardzo cieszę się, że w moim regionie są ludzie których stać na tak spektakularne osiągnięcia. Czytając opinię zauważyłem, że tylko jedna osoba otarła się o kwestie szkiców, która jest bardzo istotna.
Treść 9/10
Rysunki 10/10

Łatwa do czytania, bardzo trudna do zrozumienia. Daje tysiące myśli i pytań. Główny bohater Vitio jest idealnie przedstawiony od strony emocjonalnej. Autor wyrzuca wszystkie zbędne i nudne informacje jak szczegółowe cechy wyglądu i opisy świata. Podaje jedynie krótkie informacje, zupełnie wystarczające do płynnego czytania z zaciekawieniem nie ustającym przez cały czas czytania.

Nieco szalona i prowokująca literatura,która nie boi się bardzo śmiałych teorii. Autor kołysze się coraz mocniej z każdym kolejnym rozdziałem. Przechodzi z jednego skrajnego zagadnienia do drugiego. Wytrawne poczucie humoru, tylko dla inteligentnych i przenikliwych czytelników, którzy potrafią czytać między wierszami. Studnia myśli, dowodów i argumentów na potwierdzenie hipotez stawianych przez pisarza. Bardzo rozsądne ułożenie tekstu, w którym opowiadana historia przeplata się z opisami poglądów świata na kwestie według autora najważniejsze. Niespotykany pomysł. Kilka połączeń gatunków z którymi spotkałem się pierwszy raz w życiu. Serdecznie polecam!

Głównym bohaterem książki Damiana Tomeckiego jest doktor Vitio. Jak co dzień jest w pracy, odbiera kolejny poród i nic nie wskazuje na to, by miało być to szczególne wydarzenie. Niestety pojawiają się nieoczekiwane komplikacje, rośnie zagrożenie, że noworodek nie przeżyje. Potrzebny jest przeszczep płuca a jedynym sensownym dawcą okazuje się biologiczny ojciec dziecka. Ten jednak nie jest skory do szybkiej pomocy, zamiast tego domaga się badań genetycznych czy aby na pewno jest ojcem maluszka. Rozpoczyna się walka z czasem, która przyniesie mnóstwo nieoczekiwanych zwrotów akcji.

Powieść "Alfabet szyfru" jest debiutancką książką młodego pisarza. Nie jest to lektura łatwa i lekka ale niosąca ogromne przesłanie. Doktor Vitio, którzy nie wierzy w Boga zostanie poddany próbie, dobro zacznie walkę ze złem a życie ze śmiercią. W tej książce poczytacie o sensie ludzkiego istnienia, o początku bytowania ziemskiego i trudnej drodze do bycia człowiekiem. Z całą pewnością lektura nastroi Was do wielu przemyśleń i nasunie ogrom pytań.
To co rzuca się w oczy podczas czytania to trudny i skomplikowany prolog.Musiałam mocno się skupić by zrozumieć co autor chciał przekazać. Tuż po nim zaczyna się ciekawa i wciągająca historia przy której czas mija naprawdę przyjemnie, co nie znaczy że jest łatwa w odbiorze. Cała książka jest bardzo refleksyjna i wymaga skupienia, ale nie jest niezrozumiała.Warto zrócić też uwagę na piękne sentencje, którymi autor wzbogacił fabułę:

"Rodzisz się taki sam, jak każdy z ludzi.Tak samo mały i identycznie skończony.Dusza bierze sobie kruche ciało, delikatne jak porcelana.Tylko najsilniejsi potrafią kształtować siebie.Potrafią za całej siły zacisnąć pieści i mimo wszystko ciągle iść do przodu".

Książka jest specyficzna,godna uwagi ale momentami trudna.Z pewnością wnosi świeżość do literatury, bo niewielu autorów porywa się na podobny temat. "Alfabet szyfru" uważam za udany debiut, chociaż nie do końca chciałabym czytać takie powieści regularnie. To raczej ciekawa odskocznia od bardziej realistycznych powieści. "Alfabet szyfru" polecam tym, którzy lubią łączyć tematykę współczesną z fantastyka, a także tych co lubią elementy wiary w literaturze. Niewątpliwie lektura tej książki sprawi, że zupełnie inaczej spojrzycie na sens rodzenia się, dorastania i odchodzenia