Trzymająca w napięciu do ostatniej chwili, pełna nieprzewidywanych zwrotów akcji i wymyślnych intryg. "Zamknięta prawda" to powiew świeżej krwi na rynku.. Polecam!

Zamknięta prawda autorstwa Bartłomieja Basiury to zaskakujący, wciągający thriller. Zaskakuje zwrotami akcji, nieprzewidywalnymi, ale osadzonymi w całkiem współczesnej, krakowskiej czy warszawskiej rzeczywistości. Wciągający, bo czyta się go z zapartym tchem, lekkim dreszczykiem i niecierpliwością, co tez następne strony przyniosą, dokąd dotrą bohaterowie i kto tak właściwie jest w tej opowieści dobry, a kto zły. Książka ma wszystkie cechy dobrego thrillera: jest wątek kryminalny, jest śledztwo, jest ukryty cel, polityka, spisek na najwyższych szczeblach władzy, a do tego ładnie zbudowany wątek romansowy, fatum wiszące nad bohaterami, brawurowe pościgi, wręcz malownicze „efekty specjalne” i bardzo ciekawie zarysowane postacie, z których żadna nie jest czarno-biała. Najbardziej kontrowersyjny jest główny bohater, znany już z poprzedniej książki Uczeń Carpzova. Jego zaskakująco skomplikowana osobowość wzbudza dwoiste uczucia: równocześnie sympatię, bo jest to przystojny, czasem wręcz szarmancki i szalenie inteligentny człowiek, a jednocześnie psychopatyczny morderca, który z zimną krwią dąży do zaplanowanego celu. Jednak czy taki cel, który ma ostatecznie służyć dobru ogółu, lecz pociąga wiele ofiar, choć w tym również ludzi złych i skorumpowanych, jest słuszny – na to pytanie czytelnik musi sobie sam odpowiedzieć.
Na uwagę zasługuje również fakt, że autorem jest bardzo młody człowiek, a przy tym jest to już trzecia książka Bartłomieja Basiury. Napisana żywym, współczesnym językiem oddaje doskonale atmosferę Krakowa, Warszawy; ma się wręcz wrażenie, że autor opisał naszych znajomych, przyjaciół, ludzi z którymi spotykamy się na co dzień, których mijamy na ulicy. Można dopatrzeć się dalekich cytatów z literatury czy filmów, ale domyślanie się tych konotacji tylko zwiększa przyjemność lektury. Nic nie jest tu jednoznaczne, nic nie jest przewidywalne, a całość czyta się świetnie.

Ta książka angażuje od pierwszych stron, zaskakując zwrotem akcji, przeżyciami bohaterów, dostarczając wielu emocji. Sądzę, że warto zaufać opisowi zawartemu na jej okładce i wspólnie z 4 bohaterów odkrywać prawdę, staczając ich największą życiową bitwę.

Polecam szczególnie tym, którzy poznali „Ucznia Carpzova”, gdyż dla nich nie podjęcie ryzyka przeczytania „Zamkniętej prawdy” spowoduje, iż prawda zostanie przed nimi zamknięta na zawsze ….

Przeczytane książki zajęło mi dwa dni! Przez stopniowo budowane napięcie i uczucie niepokoju nie mogłam sie oderwać i musiałam nieźle sie powstrzymywać żeby nie sprawdzić jak ząkonczy sie ta historia. No i oczywiście fakt, ze akcja rozgrywa sie w Krakowie dodatkowo pozwala przenieść sie z głównymi bohaterami w mroczne zakątki ZamknieTej Prawdy!

Autor dostarcza nam trudną do zaakceptowania wizję świata polityki. Przedstawia jak daleko może nas zaprowadzić wstręt wobec pewnych zachowań, że potrafimy kompletnie odwrócić dotychczasowy światopogląd i podjąć walkę o ujawnienie prawdy. Manipulacja, wiara, upór to tematy, które przewijają się w każdym wątku tej książki. Stanowi ona doskonałe natchnienie do powzięcia w sobie siły i zdobycia się na uczynienie niemożliwego. Zgrabnie wplecione wątki humorystyczne, odwołania do faktów historycznych, a także umiejscowienie akcji w Krakowie sprawiają, że bohaterowie stają się nam bliscy i w napięciu czekamy na rozstrzygnięcie.

Świetna lektura, szczególnie dla tych, którzy szukają czegoś nowego i oryginalnego. Nieszablonowa fabuła, barwne postacie. Wciąga od pierwszej strony :)

„Tematyka tej książki jest w gruncie rzeczy dość okrutna, szczególnie dla tych, którzy nie czytają nałogowo kryminałów i thrillerów. Nie owijam w bawełnę, posługuję się dość sugestywnym językiem, wiele osób było początkowo przytłoczonych, a przynajmniej zdziwionych”. Tak, w jednym z wywiadów, Bartłomiej Basiura opisuje swoją książkę „Zamknięta Prawda” i nie ma w tym ani słowa przesady.

W niewyjaśnionych okolicznościach ginie Maria Kozierska, zasłużona policjantka. Zaraz po niej umierają generałowie najwyższego szczebla, z pozoru ich zgony wydają się być naturalne, jednak okazuje się, że były to świetnie zaplanowane morderstwa. W sprawę zostaje zaangażowany policyjny ekspert od mowy ciała Michał Dobik. Wpada on na trop owianego złą sławą Ucznia Carpzova, problem w tym, że jakiś czas temu mężczyzna został uznany za zmarłego, a właściwie zastrzelonego przez Marię Kozierską. To była zwykła zemsta, czy świetnie uknuty spisek? Czy Michał Dobik odkryje zamkniętą prawdę?

Kiedy sięgałam po tą powieść nasunęło mi się na myśl, że okładka przypomina polskie wydanie „Trzeciego Klucza” Jo Nesbo i powiem szczerze, że Basiura, mimo swego młodego wieku (ma 22 lata), może śmiało konkurować z mistrzem skandynawskiego kryminału. Oczywiście thriller „Zamknięta Prawda” jest zupełnie odmienny od tego, co do tej pory czytałam, nie ma w nim powszechnie spotykanych w ramach jednego gatunku „kalek”. Czytając tę książkę nieustannie powracała do mnie jedna myśl: „To niesamowite, że w Polsce mamy tak dobrych współczesnych pisarzy thrillerów”. Szukając w Internecie informacji na temat autora dowiedziałam się, że „Zamknięta Prawda” to już czwarta część serii. Powieść można jednak śmiało przeczytać jako niezależną książkę. Jednakże, jak tylko będę miała okazję z chęcią sięgnę po poprzednie tomy.

Warto też zwrócić uwagę na niestandardowy sposób promocji tej powieści. Bartłomiej Basiura odbył „mordercze” tournée po Polsce, aby zaprezentować swoją najnowszą książkę. Na spotkaniach w większych miastach, m.in w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie czy Gdańsku wyświetlane były slajdy z brutalnymi scenami, które równie dobrze mogły oddawać treść książki: mężczyzny z przystawionym do głowy pistoletem, zakrwawionymi postaciami lub np. skrępowanymi liną. Oczywiście podczas konferencji autor także opowiadał na pytania spragnionych wiedzy czytelników. Jak dla mnie tak przygotowana promocja to mistrzowskie posunięcie!

W opisie napisano było: „Zamknięta prawda” to nieprzewidywalny, świetnie skonstruowany thriller, nieprzerwanie trzymający w napięciu. Pomyślałem sobie, że wydawnictwo lekko przesadziło. Jednakże już po czwartym rozdziale kolejne kartki przewracałem z wypiekami na twarzy. Ten thriller jest naprawdę genialny napisany, a każda strona niesie z sobą niepewność i wielką dawkę emocji. Bartłomiej Basiura bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, bo szczerze mówiąc, nie spodziewałem się czegoś tak dobrego po polskim autorze.

Po przeczytaniu „Zamkniętej prawdy” zdałem sobie sprawę z tego, że autor od samego początku wszystko sobie zaplanował. Nie było tu żadnego potknięcia czy niezgodności. Od początku do końca zachwycałem się wartkością akcji oraz jej niespodziewanymi zwrotami, które wywoływały we mnie wielkie emocje.

Pisarz bardzo dobrze poradził sobie z osadzeniem całej historii w świecie realnym. Był to doskonały pomysł, gdyż mieszkańcy Warszawy i Krakowa mogli poczuć dreszcze na plecach. Czemu? Otóż na pewno nikt z nas nie chciałby znajdować się w którymś z tych miast, gdy Uczeń Carpzova wprowadzał swój plan w życie. Sceny w książce są tak wiarygodne, że nie zdziwiłbym się, gdyby coś podobnego zdarzyło się w najbliższym czasie.

Dzieło czyta się z niecierpliwością. Gdy akcja rozwija się do punktu kulminacyjnego, kiedy emocje sięgają zenitu, autor najnormalniej w świecie kończy rozdział i nie zdradza zakończenia. Dopiero na późniejszych stronach dowiadujemy się tego, co nastąpiło. Metoda, dzięki której chciałem wciąż więcej i więcej, aż do ostatniej kropki. Dzięki temu przeczytanie tego thrillera nie zajęło mi dłuższego czasu.

W „Zamkniętej prawdzie” zgrabnie wpleciono wątek miłosny. Nie przeszkadza on rozwojowi akcji, a nawet przeciwnie, stanowi bardzo dobry dodatek. Autor nie przesadza z okazywanym uczuciem, co w rezultacie daje bardzo dobry thriller.

Basiura jest bardzo młodym człowiekiem i jego talent jest dla mnie powodem do dumy. Już jego pierwsze książki można porównywać z thrillerami Browna. Przesadzam? Oczywiście, że nie. „Zamknięta prawda” jest godna uwagi każdego czytelnika. Niezależnie od ulubionego gatunku. Dlatego też warto sięgnąć po tę powieść i wyrobić sobie własne zdanie na jej temat.

„Zamknięta prawda” to już czwarty wydany tytuł młodego studenta prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pisze on z wielką pasją i w zdecydowanie nowatorski sposób podchodzi do tematu. W swoich książkach posługuje się sugestywnym językiem, wiele rzeczy przedstawionych jest w brutalny sposób – ma być ukazane „po prostu” bez jakiejkolwiek lukrecji, bije czytelnikowi raczej prosto w oczy. Troszkę czasu minęło abym przyzwyczaiła się do tego stylu narracji, lecz cały wątek kryminalny zaraz mi wszystko wynagrodził. Gdy zostajemy wciągnięci w intrygę, na całą resztę już nie zwracamy uwagi.
W niewyjaśnionych sytuacjach ginie zasłużona policjantka Maria Kozierska. W niedługim czasie zaczynają umierać wysoko postawieni generałowie. Wszystko wskazuje na naturalne zgony, szybko jednak okazuje się, że jest to wspaniale skonstruowana intryga , śmierć wojskowych to świetnie zaplanowane morderstwa. Do pomocy przy prowadzeniu śledztwa zostaje wezwany ekspert mowy ciała Michał Drobik. Przed nim ogromnie trudne zadanie, tym bardzie, że wszystko wskazuje na to, że zabójca to Uczeń Carpzowa, uznany za zmarłego, zabitego właśnie przez Marię Kozierską.. Autor wspaniale buduje napięcie i dozuje go w taki sposób, że nie sposób się od książki oderwać. Lekki niepokój towarzyszył mi właściwie do ostatniej strony. Dla mnie dodatkowym atutem było umieszczenie akcji w Krakowie, przez to, że mieszkam w tym mieście wszystko wydawało się bardziej wiarygodne. Prowadzone śledztwo świetnie urozmaica wpleciony delikatny wątek romansowy Jeśli dodamy to tego interesująco zarysowane postacie i ich wielką różnorodność , spiski, politykę, brawurowe pościgi to czytelnik naprawdę otrzymuje apetyczny kąsek.
„Zamknięta prawda” to czwarta część cyklu, można jednak ten tom czytać spokojnie jako samodzielną powieść.
Na uwagę zasługuje sposób jaki autor promuje swoją książkę. Odbył on długą podróż po Polsce w wielu miastach reklamując ten tytuł. Jest to promocja iście w „zachodnim” stylu, uważam, że na pewno bardzo skuteczna, przybliżająca potencjalnemu czytelnikowi zarówno sylwetkę autora jak i sposób patrzenia przez niego na świat.
„Zamknięta prawda” to jeden z najlepszych kryminałów, jakie ostatnio czytałam. Naprawdę nie ustępuje w niczym znanym tytułom pisarzy zagranicznych ,zarówno tak chwalonych ostatnio skandynawskich, jak i tych zza oceanu. Pracując wśród ludzi bardzo dużo czytających zauważyłam, że jeszcze rok temu ogromnie trudno było ich przekonać do współczesnej literatury polskiej. Być może wynikało to z tego, że czytając chcemy troszkę „uciec” od codzienności i otaczających nas realiów. Teraz powoli na szczęście przekonują się, że literatura polska na pewno dorównuje, a często jest bardziej wartościowa od zagranicznej.
Z ogromną przyjemnością polecam twórczość Bartłomieja Basiury i zapraszam w jego ciemne zakątki prawdy. To miejsca, które naprawdę warto poznać.

Niełatwo jest mnie namówić na kryminał, a ta lektura przywiązała mnie do siebie od pierwszej strony. Rozbudowana fabuła, mnóstwo zwrotów akcji i wielowątkowość - to tylko niektóre zalety tego tytułu. To co mnie cieszyło podczas czytania to fakt, że opisane wydarzenia dzieją się w Polsce, mogłam odkrywać na nowo miejsca mi znane. Postacie są niejednoznaczne i przez to ciekawe. A ten motyw generała Józefa Piłsudskiego - majstersztyk!
Podziwiam autora, który daje się poznać czytelnikowi - jest inteligentny, zabawny i ma swój styl. Dlaczego polecam tej tytuł? Posłużę się cytatem z książki: "Zamkniętej prawdy nie wystarczy otworzyć, trzeba ją najpierw odkryć". Miłego czytania! Życzę wielu zaskakujących odkryć ;)

Kryminały to coś co bardzo lubię, szczególnie te polskich autorów. „Zamknięta prawda” spełnia oba warunki, i chociaż troszkę czekała na swoją kolej, to byłam pełna nadziei, że mnie nie zawiedzie. Autor – student czwartego roku prawa w Krakowie, twierdzi, że „pisanie to dla niego przede wszystkim pasja”, a ta książka to trzeci w kolejności kryminał, w dorobku pana Basiury. A jakie wrażenia, o tym za chwilę.

Ekspert od mowy ciała, Michał Drobik, dostaje zadanie odnalezienia sprawcy zabójstwa policjantki. Niby nic niezwykłego, gdyby nie fakt, że ktoś skutecznie zaciera wszelkie ślady, i dużo wskazuje na to, że to ktoś ważny. Przy okazji wplątuje w całą sprawę Justynę, chorą na raka dziewczynę, którą poznał na strzelnicy, a która pragnie przeżyć coś przed zbliżającym się dla niej życiem. Obydwoje wkrótce przekonują się, że zostali wciągnięci w spisek wojskowy.

W tym samym czasie zaczynają ginąć ważni generałowie Wojska Polskiego. Uczeń Carpzova, uznany za zmarłego, były uczestnik misji wojskowej w Afganistanie, wraca by wyrównać rachunki i pokazać prawdę, która wielu się nie spodoba. Jednak czy zależy mu tylko na wymierzeniu sprawiedliwości? A może chodzi o coś zupełnie innego, coś co ma związek z nietypowymi kluczami, dla których giną ludzie.

Muszę powiedzieć, że tego się nie spodziewałam, już od pierwszej strony działo się tyle, że trzeba było się naprawdę skupić, by nie pogubić się. I tak do samego końca. Cała książka to jeden wielki spisek, mnóstwo tajemnic i trzeba się dobrze zastanowić komu można zaufać, kto jest przyjacielem a kto wrogiem. Akcja dzieje się głównie w Warszawie i Krakowie a cechują ją pościgi, porwania, strzelaniny, no i zabójstwa. A wszystko to poznajemy z punktu widzenia czterech osób: Michała, Justyny, Ucznia Carpzova oraz Sary, córki byłego Premiera Polski.

„Zamknięta prawda” Bartłomieja Basiury to połączenie kryminału, thrillera, w którym nie brakuje też wątku romantycznego i dramatu. To ponad 500 stron, które trzymają w napięciu, i wywołują wiele emocji, od strachu, bólu, niepewności, po nadzieję. To szaleńcza „jazda” po której ma się mętlik w głowie, i aż trudno uwierzyć, że można coś takiego skonstruować.

Jestem pod naprawdę dużym wrażeniem talentu pana Bartłomieja. Pokazał on, że literatura polska ma naprawdę wysoki poziom. Dlatego jeśli sami chcecie odkryć co jest prawdą a co wyrachowaniem, zapraszam do lektury „Zamkniętej prawdy”.

Po przeczytaniu ,,Zamkniętej prawdy’’ czuje mętlik w głowie. Na usta ciśnie mi się jedynie, autentyczne, wielkie ,,wow''! Wprost nie mogę uwierzyć, że tak młody człowiek posiada lekkie, znakomite pióro, szeroką wyobraźnię, wiedzę, fantazję oraz niebanalny talent w tworzeniu oryginalnych historii z elementami wielu gatunków literackich. Jestem pełna podziwu dla jego swoistego geniuszu. Bartłomiej Basiura umiejętnie połączył ze sobą elementy kryminału, romansu, dramatu, thrillera oraz sensacji, dzięki czemu wyszedł z tego iście wybuchowy misz-masz, który wciąga i trzyma w napięciu od początku do samego końca. Znajdujemy tu także różnego rodzaju problemy filozoficzne, społeczne i obyczajowe. Innowacyjny jest także pomysł prowadzenia fabuły z punktu widzenia czterech perspektyw: Michała, Justyny, Ucznia Carpzova oraz Sary, córki byłego Premiera Polski, zarazem prawej ręki Generała Hermanowicza, jednej z najważniejszych osób w Wojsku Polskim. Ich losy ze względu na różne powiązania wzajemnie na siebie wpływają, łączą się i przeplatają. Całość napisana jest bardzo sugestywnym, plastycznym językiem, przystępnie i zrozumiale dla każdego. Żwawe dialogi idealnie odzwierciedlają rzeczywistość i charakter poszczególnych postaci. Dynamiczna akcja w dużej mierze rozgrywa się w Warszawie i Krakowie. Autor kapitalnie oddał klimat i atmosferę tych miast. Bez trudu mogłam sobie wyobrazić, jak wyglądają w rzeczywistości. Z kolei misternie uknuta intryga i wiecznie zmieniające się tropy, nieustannie prowadzą czytelnika w "ślepą uliczką" bez wyjścia. Na uznanie zasługują niewątpliwie barwni, wyjątkowi i złożeni bohaterowie, którzy od razu zapadają w pamięć. Całym sercem i umysłem byłam przy nich i razem z nimi odczuwam strach, ból, panikę, złość, rozgoryczenie, podekscytowanie, zaskoczenie, radość lub adrenalinę. Najwięcej kontrowersji wzbudził we mnie Uczeń Carpzova. To niezwykle abstrakcyjna, zagmatwana osobowość. Na swoim koncie posiada wiele strasznych czynów. Torturuje ludzi dla czystej przyjemności stosując nowożytne metody znane jeszcze z pierwszych w historii kodyfikacji prawa karnego. Krótko mówiąc, nie baczy na nic, aby osiągnąć cel. Jednak pod maską psychopatycznego mordercy kryje się również błyskotliwy, niekiedy dobroduszny mężczyzna doświadczony przez życie. Złe wychowanie i nieprzyjemne incydenty w wojsku stworzyły z niego potwora w ludzkiej skórze. Pozostali bohaterowie także budzą emocje. Zwłaszcza relacje Michała i Justyny poruszyły mnie dogłębnie. Nie przypuszczałam, że finał ich ,,związku’’ okaże się tak ekspresywny i nieoczekiwany.

Nigdy nie interesowałam się polityką ani Polskim Wojskiem, dlatego wszelkie machinacje, spiski i plany ludzi na najwyższych szczeblach władzy, nie ekscytowały mnie tak mocno, jakbym tego sobie życzyła. Za to moją uwagę przykuły inne, w moim odczuciu znacznie bardziej interesujące elementy, takie jak: szaleńcze wyścigi, strzelania, szukanie skarbu oraz rozszyfrowanie mordercy cenionej policjantki. Momentami miałam wrażenie, że jestem w samym środku hollywoodzkiego kina akcji w sytuacji niesamowitego ekstremum. Niezapomniane doznania. Nie zabraknie też delikatnej materii uczuć, nawiązań do historycznych faktów oraz kilku zabawnych scen humorystycznych związanych między innymi z pewną, osobliwą ,,Danusią’’. Zakończenie powieści jest doskonałym zwieńczeniem całego cyklu. Sama bym tego lepiej nie wymyśliła.

Z czystym sumieniem polecam przeczytać ,,Zamkniętą prawdę’’. ,,Nie musisz mieć nadzwyczajnej mocy-wystarczy, że będziesz miał otwarte oczy i aktywny profil-myślenie’’, a otworzą się przed Tobą drzwi tam, gdzie dotąd były tylko ściany. Bowiem…

,,Zamknięta prawda jest wśród nas. Każdego dnia stajemy przed wyborem, czy ją otworzyć, czy nie. Chyba nie ma się czego bać. Lepiej coś zrobić, niż żałować’’.

Zapraszam wszystkich zainteresowanym. Gwarantuje, nie będziecie rozczarowani.