Dorośli Borowscy usuwają się na drugi plan, by ustąpić miejsca swoim dzieciom, spośród których najwięcej namiesza nieświadoma niczego Olga. W sekrecie przed przewrażliwionym ojcem Łukaszem dziewczyna wiąże się z pewnym miłym i czułym chłopakiem. Uparta, wrażliwa, ale czy też naiwna? Może gdyby znała rodzinną przeszłość, bardziej by uważała? A może straciłaby wtedy szansę na prawdziwe szczęście, które czasami rodzi się w bólu. Jest Kacper, najbardziej dojrzały, nieobawiający się konsekwencji podejmowanych czynów. Wtajemniczony w sekrety ojca mierzy się z nieplanowanym uczuciem podobnie jak Iga, dziewczyna, którą zna przecież od urodzenia. W cieniu tych wszystkich postaci stoi Kamil, raczej biernie uczestniczący w akcji syn Krzysztofa. Nienaturalne byłoby jednak to, gdyby każdy z bohaterów w podobnym momencie stał się członkiem jakiegoś istotnego, przełomowego wydarzenia. Stąd przezroczysta postać Kamila wyrównuje poziom wiarygodności, w rezultacie korzystnie wypływając na odbiór książki.

W charakterystyce znaczących bohaterów nie można pominąć pewnego chłopaka, którego wspomnienia, oznaczone pochyłym drukiem, stanowią odrębną część rozdziałów. Zdeterminowany, pragnący zemsty, wytrwały w dążeniu do celów. Jednocześnie niepewny, zdezorientowany, wewnętrznie skłócony. Kim jest i czego dokona? Czy to właśnie zło, czy też dobro toczące bój w jego wnętrzu wyjdą z tej walki zwycięsko?

Spora liczba głównych postaci uniemożliwiła dogłębne poznanie każdego z nich, choć w tym wypadku nie odczuwa się wrażenia związanego z istnieniem płaskich osobowości. W książce bowiem dzieje się na tyle dużo, że brakuje czasu na własne przemyślenia czy nudę. Są dwa poniekąd kontrowersyjne związki i jest czyhające w ukryciu zagrożenie, które straszy nie tylko w teorii, ale i praktyce. Bohaterowie trafiają do jądra ciemności, stawiając czoła samej śmierci. Pojawiają się zdrajcy, ludzie honoru oraz ci błądzący pomiędzy jasnością i mrokiem. Czy krew za krew zostanie przelana?

Mafijne porachunki, wyniszczająca zemsta i rodzinne więzi. Zło, które nie zasypia czujnie wyczekując odpowiedniego momentu. Niegasnące napięcie, któremu towarzyszy opowieść o pięknej miłości. Kłamstwo i szczerość, młodzi i dorośli, przeszłość i teraźniejszość. Nowe pokolenie to czwarta, nieplanowana przez autorkę część serii, która jakością przerosła wszystkie dotychczasowe tytuły trylogii. I tak, jak trzeci tom wzbudził we mnie wątpliwości, tak ten pozbawia mnie jakichkolwiek obaw. Książka jest dobra, niebezpiecznie dobra. Bo nie tylko wciąga, ale wręcz porywa. Czy to aby jest legalne?

Obowiązkowa dla fanów serii o braciach Borowskich. Musicie przekonać się na własne uszy o tym, że echo ich losów wciąż pozostaje słyszalne. Książkę polecam także niezaznajomionym z trylogią wielbicielom pióra pani Agnieszki oraz tym, którzy szukają sensacji łączonej z miłosną historią. Myślę jednak, że najlepiej jest zacząć od początku, od pierwszej części, która przeprowadza czytelnika przez próg skomplikowanego świata. Wypełniona akcją, uczuciem i pragnieniem krwi. Czy jesteście gotowi na to, by wejść w środek dymiącego wulkanu? Ostrzegam i polecam.

Bałam się o bohaterów, ich szczęście a przede wszystkim życie. Prawdę mówiąc to przez większość książki żyłam chyba w zawieszeniu jak Łukasz, on przeczuwał a ja wiedziałam, że coś się wydarzy (bo przecież książka zmierzała w ściśle określonym kierunku). Strach i złość jednocześnie ściskały mnie za gardło, gdyż nie miałam pojęcia kiedy TO się wydarzy... Kiedy zło uderzy... A gdy wreszcie nadeszła TA chwila i nie było innego wyjścia, TO musiało stać się wtedy... Czułam jeszcze większe przerażenie, bojąc się o losy młodych bohaterów. Czy poczułam rozczarowanie? Nie, gdyż od początku wiadomo, że odwet nastąpi. Od momentu kiedy zło uderzyło przeczytałam pozostałą część książki na "jednym wdechu" - to oczywiście tylko przenośnia, bo tego zrobić się nie da, ale naprawdę żadna siła nie oderwałaby mnie wtedy od lektury. * Emocje się we mnie wręcz kotłowały, czułam się jak na karuzeli, miałam podwyższone tętno a nawet mogłam zostać postrzegana (dobrze, że nikt mnie wtedy obcy nie widział) jak niestabilna emocjonalnie, bo przelewały się przeze mnie skrajne zachowania - byłam wściekła, rozczarowana, zła, przestraszona, rozgniewana, choć nieobce były mi też uczucie ulgi czy radości. Niektórych bohaterów chciałam mordować a innych przytulać. Jedni wywoływali we mnie odrazę czy lęk a inni współczucie. Czy pisałam Wam już kiedyś, że twórczość Lingas-Łoniewskiej to gwarantowany rollercoaster emocjonalny?


Jeśli lubicie twórczość Agnieszki Lingas-Łoniewskiej w wydaniu mrożącym krew w żyłach (bo seria lawendowa to zupełnie inna bajka) to koniecznie musicie sięgnąć po "Zakręty losu"! Nie wierzę, że jeśli pierwszy tom Was pochłonie to nie wsiądziecie do wagonika pędzącej kolejki i nie pomkniecie poprzez całą serię aż do finału "Nowego pokolenia" z zawrotną prędkością. Ja polecam, bo to książki z którymi nie można się nudzić.


Ta książka to doskonała kontynuacja ekscytującej trylogii o życiowych zakrętach losu. Jednak nie odnajdziecie tu sielanki "po latach",
lecz karuzelę emocji, niesłabnącą żądzę zemsty, sinusoidę wydarzeń
oraz niezwykłą miłość żyjącą w strachu przed rosyjską mafią...
Czyli Agnieszka Lingas-Łoniewska w swej najlepszej, trzymającej w napięciu, odsłonie!

całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/09/agnieszka-lingas-oniewska-zakrety-losu.html

Zanim zaczniecie czytać dalej, proszę o jedno! Niech nie zwiedzie Was grafika okładek, mogąca krzywdząco dla fabuły książek kojarzyć się z łzawym romansem!

Po przeczytaniu "Piętna Midasa", "Szóstego" czy "W zapomnieniu" wiedziałam już, że Agnieszka Lingas-Łoniewska Pisarka w mistrzowski sposób łączy wątki sensacyjne z obyczajowymi, a seria o braciach Borowskich okazała się najdobitniejszym tego przykładem. Miałam to szczęście, że nie musiałam czekać na kolejny tom z Krzyśkiem i Łukaszem-Lukasem Borowskimi w rolach głównych. Mogłam po prostu zasiąść do wszystkich czterech części naraz i dać się porwać mafijnym porachunkom, nieoczekiwanym zwrotom akcji oraz buzującym emocjom.

Jeśli miałabym ustalić mój osobisty ranking książek w ramach serii "Zakręty losu", to na pierwszym miejscu znalazłaby się "Historia Lukasa", a na drugim uplasowałoby się najnowsze z serii, wydane w ostatnim kwartale 2016 roku, "Nowe Pokolenie". Dlaczego?

Akcja książki osadzona została w przyszłości, prawie 20 lat po wydarzeniach z wcześniejszych części, kiedy to bracia Borowscy odchowali swoje dzieci i to one stają się celem zemsty psychopatycznego mafiozo zza wschodniej granicy. Bo podobno zemsta najlepiej smakuje na zimno...

W ostatniej części sagi pojawiają się całkiem nowe, doskonale zarysowane postacie, dzięki którym przebiegu wypadków nie możemy przewidzieć aż do ostatniej strony.

Świetnym zabiegiem, wykorzystanym przez autorkę, było przeplatanie bieżącej akcji z wątkami z przeszłości jednego z głównych bohaterów - Grzegorza Iwańskiego - tajemniczego mężczyzny, która pojawia się w życiu córki Łukasza-Lukasa Borowskiego

W "Nowym pokoleniu" historia zatacza koło i można by sądzić, że to już koniec opowieści o losach Borowskich, jednak jedno zdanie daje nadzieję na kontynuację, na co w skrytości ducha bardzo liczę

Niektóre historie i bohaterowie literaccy tak bardzo zapadają czytelnikom w serce i pamięć, że najchętniej nie rozstawaliby się z nimi. I choć zdarzają się twórcy umiejący z dobrego pomysłu wycisnąć wszystkie soki, to wielu nie potrafi bądź nie chce pisać „na życzenie”, tylko dlatego, że dany cykl jest na fali i można świetnie zarobić. Agnieszka Lingas – Łoniewska nie planowała powrotu do świata braci Borowskich, ale nie przypuszczała, że jeden spacer uświadomi jej jak bardzo aktualne jest powiedzenie „Nigdy nie mów nigdy”. Dziesięć kilometrów wystarczyło by pisarka nie tylko poczuła potrzebę kontynuacji „Zakrętów losów”, ale również ułożyła wstępny plan czwartego tomu cyklu.

„Zakręty losu. Nowe pokolenie” to kolejne spotkanie z Łukaszem i Krzysztofem Borowskimi, które ma miejsce dwadzieścia lat po wydarzeniach z „Braterstwa krwi”. Obaj panowie wiodą szczęśliwe życie u boku ukochanych kobiet i spełniają się jako ojcowie. I choć mają nadzieję, że przeszłość jest już zamkniętym rudziałem, to świadomość, że mafia nie zapomina doznanych krzywd powoduje, że w pewnych sytuacjach postępują bardzo ostrożnie. Niestety, młode pokolenie nieznające największych rodzinnych tajemnic próbuje wyrwać się spod kurateli nadopiekuńczych rodziców. A kiedy wróg jest sprytny, zdeterminowany i nie gra w otwarte karty, trudno jest dostrzec zagrożenie i odkryć kto pociąga za sznurki, a kto jest celem.


Młode pokolenie Borowskich poza wzajemną zażyłością nie różni się niczym od młodych ludzi w podobnym wieku. Ulegają porywom serca, przeżywają pierwsze miłości, imprezują, marzą i snują plany na przyszłość. Córka Łukasza poznaje Grześka – studenta prawa, który wywołuje nieznane jej dotąd uczucia, zaś jego pasierb Kacper i Igła to oddzielna historia... Natomiast Kamil, druga latorośl Krzysztofa stawia na wirtualne związki. Można powiedzieć, że miłość kwitnie, co niestety spędza sen z powiek ojcom ukochanych córek, szczególnie Łukaszowi, który w towarzystwie wybranka Olgi zmienia się w Lukasa.

I pewnie wszyscy mieliby szansę na „długo i szczęśliwie”, gdyby mafia nie postanowiła wyrównać starych rachunków. Jednak teraz już nie działają bezpośrednio, a dwadzieścia lat przygotowań niewątpliwie pozwala stworzyć misterny i dopracowany plan zemsty. Tym razem Lukas nie rozdaje kart, a jego rodzina staje się pionkiem w bardzo niebezpiecznej grze. Ale czy rzeczywiście można wierzyć, że bracia Borowscy poddadzą się bez walki i oddadzą to, co dla nich najcenniejsze?

Pierwszy plan w powieści należy do latorośli Borowskich. To im czytelnik towarzyszy w ważnych momentach życia i jest świadkiem ich wewnętrznych przeżyć, rozterek i radości. Łukasz z Krzysztofem w tej historii grają role drugoplanowe - mężów i ojców. I choć nie ma już tego ognia, którym tak mnie ujęli w poprzednich tomach, to muszę przyznać, że ich rodzicielskie zmagania przysparzają sporo przyjemności i wrażeń.

„Zakręty losu. Nowe pokolenie” to niewątpliwie ciekawa kontynuacja cyklu i możliwość ponownego spotkanie z ukochanymi bohaterami. Ale musicie mieć świadomość, że to już nie to samo, bo przecież Lukas jest jedyny w swoim rodzaju i nie do podrobienia. A ja zdecydowanie wolę go w roli niebezpiecznego faceta o wielkim sercu niż ojca. I mimo że pisarka kreuje nieprzewidywalne postacie z charakterem i bagażem doświadczeń, to żadna nie jest w stanie dorównać Łukaszowi. Myślę również, że to był jeden z powodów sprawiających, że autorka nie planowała kolejnych tomów, bo każdy bohater w rywalizacji z Łukaszem wypada blado. A trudno grać pierwsze skrzypce, kiedy cała uwaga odbiorcy skupiona jest gdzieś w oddali.

W moim odczuciu „Zakręty losu. Nowe pokolenie” to zaskakująca, intrygująca i osadzona na solidnych fundamentach opowieść o zemście i różnych odcieniach miłości. Trzymająca w napięciu i wywołująca różnorodne emocje. Widać, że autorka dobrze czuje się w towarzystwie braci Borowskich, ponieważ ta powieść mimo, że pisana po latach ma w sobie ten sam rodzaj magii, którym nasycone są poprzednie tomy. Myślę, że dla fanów serii to i tak będzie za mało i będą pragnęli więcej, a ja mam nadzieję, że kiedyś Agnieszka Lingas - Łoniewska poczuje potrzebę opowiedzenia historii Małgorzaty, dziewczyny, która na zawsze pozostała w sercu i głowie Lukasa. Polecam.