Poszukiwanie skarbów kojarzy się najczęściej z egzotycznymi miejscami, kosztownościami ukrytymi gdzieś na końcu świata i przygodami, jakie czekają na tych, którzy chcą je zdobyć. Czasem jednak o wiele bliżej kryje się coś co dorównuje wielkim, ale odległym legendom i czeka tylko na odnalezienie.
Orle Gniazda dumnie od wieków stoją na straży i chociaż ząb czasu je trochę nadgryzł dawna ich świetność wciąż jest widoczna. Mury i wapienne skały przenoszą gości w epokę rycerzy, rabusiów i ... zaginionych skarbów, zapomnianych przez stulecia.

Anonimowy list rozpala wyobraźnię trójkę przyjaciół, chociaż wydaje się on jedynie żartem to nic nie stoi na przeszkodzie by przynajmniej sprawdzić wiadomość. Klaudia, Maciek i Bobek już zdążyli poznać smak przygody, teraz na horyzoncie rysuje się kolejna, jeszcze dość mgliście, ale intrygująco. Ruiny obronnej twierdzy już z daleka zdają się obiecywać, że skrywają o wiele więcej niż jedynie wspomnienia o swej rycerskiej przeszłości. Jednak nim ktokolwiek zabierze się na poważnie do poszukiwań trzeba spróbować zweryfikować enigmatyczne informacje z niezwykłej przesyłki. Nie ma gotowej mapy ze ścieżką prowadzącą do skarbu, należy ją samemu naszkicować i podążyć za nią. Już na początku pewne wydarzenia dają do myślenia trojgu poszukiwaczy, że to nie tylko czyjś głupi kawał, lecz co najmniej pogłoska warta by zbadać ją. Ale do spektakularnego odkrycia droga daleka, szczególnie, iż Orle Gniazda przyciągają także i innych zainteresowanych. Mirów intryguje od pierwszej chwili, a myśl, iż gdzieś w zamkowych ruinach ukryty jest tajemniczy skarb jedynie wzmaga ciekawość. Wskazówki są dość skąpe i niezbyt pomocne, lecz kto powiedział, że będzie łatwo? Gdyby tak było już dawno ktoś by odnalazł to, co ukryte. Czy trójce przyjaciół uda się ubiec innych? Kto jeszcze jest na tropie tajemnicy? Czy skarb rzeczywiście istnieje? Może to jedynie żart? Maciek, Klaudia i Bobek nie odpuszczają i wierzą, że odkryją to, co jeszcze pozostaje w ukryciu ...

Przygoda, Jura Krakowsko-Częstochowska, Orle Gniazda i skarb, takie towarzystwo aż się prosi by stać się kanwą dla opowieści, w jakiej odegrają rolę główną. Książka Emilii Nowak spełnia te oczekiwania, zwłaszcza młodsi czytelnicy znajdą w niej ciekawą lekturę, ale starsi także będą usatysfakcjonowani. Rozpoczynając czytanie "Tajemnicy Orlego Gniazda" skojarzenia z Panem Samochodzikiem czy "Wakacjami z duchami" nasunęły się bardzo szybko. Poszukiwania skarbów oraz perypetie bohaterów szybko przyciągnęły moją uwagę i utrzymały ją do końca, a finał pozwala sądzić, że jeszcze trójka poszukiwaczy nie powiedziała ostatniego słowa.

Emilia Nowak ma na swoim koncie kilka powieści. Debiutowała Perłą Będzina. W 2014 roku Novae Res wydało kolejną jej książkę pod tytułem Tajemnica Orlego Gniazda.
Klaudia dostaje dziwny list. Nie ma nadawcy, a w środku znajduje się tekst, który ktoś złożył z wyciętych z gazety liter. Ktoś twierdzi, że w Bobolicach znajduje się ukryty skarb. Dziewczyna zastanawia się, czy nie jest to podstęp – jakiś czas temu wraz z przyjaciółmi odnalazła skarb w innym miejscu. Podejrzewa, że może ktoś chce zrobić sobie z niej żarty. Informuje jednak o sprawie swoich znajomych i razem ruszają do właściciela zamku w Bobolicach. On i jego brat posiadają dwa zabytkowe zamki – jeden odrestaurowany, drugi w ruinie. Podejrzewają, że list jest tylko czyimś wygłupem, jednak pozwalają młodym zajrzeć do obu zabytków. Okazuje się, że sprawa jest jeszcze bardziej tajemnicza, niż wszyscy myśleli – ktoś przegania turystów z ruin, przychodzi również drugi list, a przyjaciele czują się obserwowani...
Narrator trzecioosobowy śledzi nie tylko głównych bohaterów – Klaudię, Maćka i Bobka – lecz także inne postacie. Dzięki temu czytelnik ma lepszy ogląd sytuacji, wie więcej niż trójka detektywów. Nie wszystko jest oczywiście powiedziane wprost, nie wiemy, kto buszuje w ruinach zamku, ale możemy przeczytać rozmowę między postaciami, które się tam znajdują.
Język jest przyjemny, prosty, bez zbędnych udziwnień. Bohaterowie posługują się ładną polszczyzną, dobrze się ich czyta. Narrator jest subtelny, niemal nie widać go podczas czytania, co jest naprawdę wielką zaletą tej książki.
Mocną stroną powieści jest tematyka. Poszukiwanie skarbów przez trójkę przyjaciół, dla których nie jest to pierwszy raz. Autorka wykorzystała miejscowe legendy, pokazała lokalne tajemnice. Nie zapomniała o zaprezentowaniu urokliwych miejsc z tego terenu. To świetne posunięcie, tym bardziej że podała link do strony, gdzie można przeczytać legendy, które przytacza.
Wartka akcja, która rozgrywa się na kilku planach przez wprowadzenie różnych postaci, niespodziewane zdarzenia i polskie zamki sprawiają, że książka ma naprawdę sielski klimat wypełniony tajemnicami i przygodą.
Książka napisana jest dobrze, nie ma się do czego przyczepić. Podoba mi się umiejscowienie akcji w niewielkiej miejscowości na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Wakacyjna aura, nocne przechadzki, potencjalny skarb i ruiny sprawiają, że czytanie jest prawdziwą przyjemnością. To trochę jak Szatan z siódmej klasy w dorosłym wydaniu – ten sam klimat niewielkiej miejscowości i tajemnicy, niebezpieczeństwa, przyjaźni i zdarzeń.
Polecam tym, którzy szukają lektury na lato. Ta doskonale wpisze się w pogodę i wciągnie was do świata pełnego niezwykłych wydarzeń. Naprawdę warto – pozycja nie jest zbyt skomplikowana, to raczej przyjemna i sielska podróż za przygodą ze zgraną paczką znajomych.

Książkę tę zakupiłam osobiście podczas targów w Krakowie. Jestem także posiadaczką poprzedniej książki o Będzinie. Tamta bardzo mi się spodobała i, chociaż nie znam rejonów, o których autorka pisze w "Tajemnicy", to bez żadnych wątpliwości zakupiłam najnowszą powieść. Jestem świeżo po lekturze i uważam, że książka jest godna polecenia. Nie wiem na ile te miejsca opisane znajdują odzwierciedlenie w rzeczywistości - chętnie się przekonam i w okresie letnim odwiedzę ten zamek - ale w powieści miejsca te robią pozytywne wrażenie. Akcja zgrabna, bohaterowie przyjemni. Moim zdaniem cała historia mogłaby być nieco bardziej zawiła. Tu trochę jest przewidywalna, ale i tak bardzo dobrze się to czyta.

Cóż więcej do stworzenia powieści przygodowej potrzeba prócz ruin zamku, dotąd niezbadanego dokładnie, legendy na temat ukrytych bogactw i anonimowego listu zapraszającego do wyruszenia na poszukiwania legendarnego skarbu? Można by rzec - nic więcej. Emilia Nowak postanowiła wykorzystać krążące w jej regionie legendy, żeby na ich podstawie stworzyć fabułę już czwartej książki. Trzeci tom o przygodach trójki przyjaciół to świetny sposób by wypromować swoje rodzinne strony na cały kraj.

Zacznijmy od języka "Tajemnicy Orlego Gniazda". Po przeczytaniu książki mam wrażenie, że jest ona kierowana głównie do odbiorców w wieku 10-12 lat, ponieważ styl jakim opowiedziana jest ta historia przemawiał będzie do tych właśnie czytelników. Krótkie, treściwe zdania aż rażą swoją prostotą. Rzekłbym nawet, że są bardzo amatorskie, ale nie wypada tak określać stylu autorki, która napisała już cztery powieści. Nowak skupia się głównie na akcji, mało kiedy serwuje nam opisy miejsc, czy osób, a kiedy już zdecyduje się na taki zabieg, robi to zdawkowo, bez żadnej barwności. Najgorsze były "zabawne" kawały bohaterów. Autorka za wszelką cenę chciała okazać ich jako osoby z wielkim humorem, jednakże ich żarty rozśmieszać mogą jedynie swoją naiwnością. Cóż, niestety dialogi bohaterów, to element, nad którym autorka musi jeszcze wiele popracować. Czytając wymianę zdań miałem wrażenie, że nikt nie powiedziałby czegoś podobnego w prawdziwym życiu. Wypowiedzi bohaterów są zbyt sztuczne.

Pod żadnym pozorem wydarzenia będące głównym elementem zagadki znajdującej się, czy to kryminale, czy w powieści przygodowej nie mogą być przewidywalne. Niestety, wydarzenia następujące w tej książce są do bólu przewidywalne. Jedynym elementem, który sprawił mi większą trudność i, którym byłem zaciekawiony, bo sam nie miałem pojęcia, co to może znaczyć, był wiersz zdradzające miejsce ukrycia kluczu potrzebnego do otworzenia drzwi skarbnicy. Autorka pobawiła się metaforami i stworzyła zgrabną zagadkę przyozdobioną rymami. W tym przypadku nie miałem pojęcia, jak rozwiązać zagadkę i musiałem dopiero poczekać na kolejne wydarzenia, żeby odkryć sens zagadki.

Wydawca zapewnia nas, że lektura wywoła w nas zafascynowanie wartką akcją przepełnioną nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Nie podzielam tej opinii. W książce nie dzieje się nic ciekawego oprócz kluczenia pomiędzy ruinami jednego zamku, a drugiego. Kilka razy bohaterowie wybrali się nocą na podróż do jednej z budowli i tam mieli tylko dwie nieprzyjemne sytuacje. Nie mogę powiedzieć, że autorka porwała mnie wartką akcją pełną nieoczekiwanych zwrotów akcji. Jej wartkość była niewiele intensywniejsza niż w pierwszej lepszej powieści obyczajowej.

"Tajemnica Orlego Gniazda" cechuje się jednak ciekawym pomysłem na fabułę. Miejskie legendy krążące od wieków owiane tajemnicą sprawiają, że powieść otrzymuje własny, niepowtarzalny klimat. Sam pomysł na rozwinięcie akcji jest bardzo ciekawy i gdyby nie przewidywalność niektórych scen, dzieło śmiało można by porównywać do lepszych powieści z tego gatunku. Wspaniałym pomysłem jest osadzenie akcji w prawdziwych miejscach. Autorka zaciekawiła tym zabiegiem z pewnością mieszkańców tamtejszej okolicy, ale i osoby nieznające wcześniej tych stron chętnie odwiedziłyby opisywane miejsca.

Jeżeli szukacie książki z niesamowitym wydaniem graficznym, to trafiliście w dziesiątkę! Niesamowita okładka z pewnością przykuje uwagę każdego czytelnika. Podziwiam autorkę za to, że sama przygotowała rysunki jakie możemy znaleźć w środku powieści. Dlatego chciałbym polecić tę książkę wszystkim młodszym czytelnikom, którzy pragną aby ich wyobraźnia została rozbudzona ciekawą historią z niepowtarzalnym klimatem. Starszym doradzam, bo mogliby się zniechęcić do twórczości tej autorki za prostotę z jaka przekazuję historię młodszym odbiorcom. Gorąco polecam!