„Miriada” rzuciła mi się w oczy z prostego powodu: spośród wszystkich książek z fosforyzującymi barwami i stylizowanymi na filmowe okładkami, zwykły, szaroniebieski grzbiet z tytułem i nazwiskiem autorki, Edyty Szczurek- Maksymiuk wygląda zdecydowanie inaczej niż pozostałe. Kolejne zdziwienie przynosi okładka, przypominająca raczej piękną ilustrację ze starych baśni, niż plakat. A w środku jest jeszcze lepiej.

Zaczyna się sielsko: dzieci wędrują przez ośnieżony kraj. Szybko jednak okazuje się, że w kraju toczy się krwawa wojna, a jednym z dzieci jest następca tronu. Na jego barkach spoczywa obowiązek ratowania państwa, dlatego razem z przyjaciółmi wyrusza w pełną niebezpieczeństw drogę, by stawić czoło najeźdźcy. Nikt jednak, ani jego opiekun, ani sojusznicy, ani pradawne istoty, nie jest w stanie mu powiedzieć, co powinien zrobić, jak może zwyciężyć. Młody książę sam musi podejmować decyzję, nauczyć się odróżniać przyjaciół od wrogów, zmagać się ze strachem, słabościami i zdradą. Na nim spoczywa ostateczna odpowiedzialność za swoja drużynę.

Nie jest jednak jedynym bohaterem. Plejada bohaterów jest bardzo różnorodna. Oprócz szlachetnego Monticoli jest też niezwykle racjonalny Władek, opiekuńcza Eurybia, lojalny Maurycy, mądry Nestor, tajemnicza Troja i wielu, wielu innych. Część z nich twardo stanie za Monticolą, by odeprzeć atak Zachodniego Horyzontu, niektórzy nie podejmą wyzwania, a jeszcze inni… Cóż, to należy po prostu przeczytać!

„Miriada” wciąga od pierwszej strony, czytałam ją jednym tchem, zapominając o rzeczywistym świecie. Zresztą, w trakcie lektury, to świat Maremontii jest tym rzeczywistym. Rozterki i wątpliwości bohaterów staja się bliskie, są prawdziwe i zrozumiałe jak te, które mogą spotkać każdego, ponieważ mimo wszystko to nie Wielkie Wyzwanie jest największym problemem. Jakże prościej byłoby ocalić kraj, gdyby nie te małe, przyziemne sprawy: strach, zazdrość, rywalizacja… Są również elementy fantastyczne i tajemnicze, jak mrukliwy Godfryd i jego towarzysze oraz istoty rodem z mitów. Poza tym, sam świat jest dokładnie zaplanowany i opisany, wiadomo, gdzie bohaterowie są i dokąd zmierzają, śnieg jest naprawdę zimny i mokry, bitwy niebezpieczne, kryjówki ufortyfikowane.
Język jest idealnie wyważony, prosty (bohaterami są w końcu dzieci), a jednak momentami staje się wzniosły, zgodnie z potrzebą narracyjną, mimo to nie powstaje żaden dysonans. Wszystko to wzbogacają jeszcze piękne ilustracje i dokładna mapa (zresztą stworzona przez jednego z bohaterów…).

„Miriada” to niezwykła historia o walce, przyjaźni, dorastaniu, bohaterstwie i miłości. Śmiało mogę ją polecić każdemu, kto chce przeżyć niezapomnianą przygodę, zaprzyjaźnić się z niezwykłymi postaciami, a przede wszystkim, z niecierpliwością i entuzjazmem przewracać kolejne strony, by dowiedzieć się, co dalej! I jedynie po zakończeniu lektury można się zdziwić, że dookoła wcale nie ma śniegu…