Mialem okazje przeczytac te ksiazke i moge ja smialo polecic milosnikom fantasy, zwrotow akcji oraz wciaz czajacej sie gdzies za rogiem tajemnicy. Intrygujaca fabula doprawiona krwia, podstepem i... I nie wszystko jest zawsze tym, czym wydaje sie byc.

Ariel jest nastolatką uczącą się w szkole z internatem. Wszystko było dobrze dopóki nie nadszedł dzień jej szesnastych urodzin. No może nie wszystko dobrze, bo inne uczennice miały ją za nic, ale o tym zaraz. W dniu urodzin dostała magiczny kamień, zaczyna mieć wizje dotyczące śmierci innych osób oraz zaczyna rozmawiać z krukiem. Wracając do jej życia towarzyskiego to praktycznie go nie ma, ponieważ oprócz jednej przyjaciółki nie ma nikogo. Inne dziewczyny wiedząc, że Ariel jest sierotą uważa się za lepsze od niej i nią gardzi. Oprócz tego wyróżnia się burzą rudych loków z jednym siwym pasmem oraz tym, że ciągle pakuje się w kłopoty albo to kłopoty do niej lecą? Whatever. Na dodatek jakby tego było mało z dnia na dzień dziewczyna odkrywa, że posiada moc i potrafi czarować...

Po pierwsze imię głównej bohaterki: Ariel. Nie wiem czemu, ale podczas czytania tej powieści czułam się jakbym czytała o jednej z moich ulubionych disneyowskich postaci. Nie wpływa to źle na książkę, czy coś, ale ciągle w głowie pojawiały mi się obrazy z rudą syrenką. Na domiar złego Ariel (książkowa) również ma rude włosy.

Książka tak naprawdę rozwija się za połową. Przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie. Akcja jest, ale rozpędza się dopiero w tej drugiej części, a to, że książka jest dość opasła nie jest zbyt dobrym 'zabiegiem', bo ja początkowo strasznie się nudziłam. Przykładowa sytuacja: wróciłam ze szkoły, zrobiłam lekcje i usiadłam na fotelu z "Potomkiem", ponieważ korciło mnie, żeby to w końcu przeczytać i niestety po jakiś 100 stronach dałam spokój i wróciłam do nauki. Przykro mi, ponieważ jeśli mnie lepiej znacie, to wiecie, że zaczynam się uczyć, jeśli naprawdę nie mam nic do roboty.

Chciałam Was zachęcić do książki, bo pomimo powyższych defektów jest ciekawa, a wyszło jak wyszło. Historia Ariel mimo, iż wydaje się być pisana na utartym schemacie (sierota->magia->wielkie zmiany w życiu) jest na swój sposób oryginalna i miło mi się ją czytało i czekam na kolejne tomy.

Książka jest z pewnością kierowana do młodzieży. Nie tylko dlatego, że wskazują na to postacie, które są nastolatkami, bądź młodymi ludźmi, ale też styl pisania autorki. Temu właśnie nie mam nic do zarzucenia, bo autorka nie posługuje się jakimś trudnym językiem pokroju Sienkiewicza (czytałam musiałam przeczytać niedawno "Krzyżaków", więc przyszło mi na myśl właśnie to porównanie), ale wszystko bez problemów łatwo trafia do czytelnika.

Z mojej strony książkę polecam, bo mi się podobała. Z resztę recenzję przeczytaliście w całości (mam nadzieję), więc co mi się podobało, a co nie macie wypisane. jednak to od Was zależy, czy książka Wam przypadnie do gustu, ponieważ komuś może się spodobać, a komuś nie, bo nie da się podpasować wszystkim).

[...]Kamienie Liry. Potomek to powieść fantastyczna, w której czytelnik jest stopniowo wprowadzany do magicznego świata, w którym Niezwyciężony obudził się i zaczął zbierać swoją armię. Stało się to tuż po śmierci Areel oraz Sary. Król, któremu na imię Riva nie jest zachwycony nowinami przyniesionymi przez Argona i obawia się najgorszego – wojny. Tymczasem w innej rzeczywistości, dokładniej w angielskiej szkole żeńskiej swoje szesnaste urodziny będzie obchodzić Ariel. Rudowłosa, pakująca się ciągle w kłopoty dziewczyna. Od początku czytelnik ma wrażenie, że ta bohaterka jest kimś wyjątkowym w tej historii. Jej inność objawia się tym, że na ciele ma dziwne, kolorowe znamiona oraz szary kosmyk we włosach. Najdziwniejsze jest chyba to, że w ogóle nie pamięta swojej przeszłości. Każdy utrzymuje to, że jest sierotą. Ariel to typowy odludek, jednak ma swoją jedyną, najlepszą i ukochaną przyjaciółkę – Tarę. Główna bohaterka już od samego początku wydawała mi się trochę dziwna. Szkoła, a raczej zamek, w którym mieszkała i uczyła się znała od każdej cegły, żaden zakamarek nie był dla niej tajemnicą. Żeby było ciekawiej oraz dla uatrakcyjnienia fabuły bohaterkę gnębi grupa dziewcząt, której przewodniczącą jest Kiiri. Wyniosła damulka myśląca, że wolno jej dosłownie wszystko. Dziewczyny walczą ze sobą od lat i nie potrafią znaleźć kompromisu. Ariel oczywiście nie przepada za koleżanką, ale postanawia ostrzec ją przed tym, co zobaczyła w swojej wizji.
Do życia bohaterki zaczyna napływać ogrom magii, przewiduje tragiczne wypadki oraz przez większość czasu widzi kruka o inteligentnych oczach.

Czy Ariel odkryje kim jest? Czym jest Endor oraz dlaczego Nieustraszony zbiera armię?[...]