Książka Marzeny Sochań uderza i zachwyca malowniczymi opisami przyrody i nade wszystko bogactwem języka. Łatwo dałam się poddać zachwyceniu. Nie obyło się także bez wzruszeń i łez. Ksiażka ta nakłania mnie do rychłej podróży w góry i marzeniach o podobnych przygodach jakie spotkały bohaterów. Gorąco polecam.

Bardzo gorąco polecam tą książkę. Autorka ukazała w 100% prawdziwe życie, a do tego możemy znaleźć prześliczne opisy przyrody. Zapewniam, że każdy po przeczytaniu tej książki zapragnie podróży i przygód przeżytych przez głównych bohaterów. Książka napisana jest językiem młodzieżowym i głównie właśnie dla młodzieży lecz naprawdę mogę ją polecić także starszym osobom, które wiek młodzieńczych szaleństw i przygód mają już za sobą. Zapewniam, że wrócą wtedy miłe wspomnienia:)Zgadzam się też, że książka wywołuje dużo uśmiechu na twarzy ale także łzy. Skłania też do głębokich refleksji. POLECAM:):)

Marzena Sochań jest autorką powieści: „Razem na szczycie”.
Opowiada historię rodzeństwa Wiktorii i Damiana, którzy wracają w rodzinne strony ich taty (Ustrzyki Dolne).
Wiktoria próbuje zrozumieć, dlaczego jej ojciec przedawkował leki i zostawił ich samych sobie. Nigdy nie zdążyła powiedzieć mu, że go kocha. Mówi o ojcu jako tym niedostępnym, odizolowanym od świata i ma mu to za złe. Jednocześnie sama nie angażuję się całkowicie- „zostawia nogę za drzwiami”, by w każdej chwili móc się wycofać.
Kiedy poznaje Konrada miłość jej życia, stawia przed nim solidne mury obronne. Dopiero, kiedy Paweł- brat Konrada uknuł spisek i zaprosił ją do kina, by później bestialsko wykorzystać ją, Wiki zaczyna się zastanawiać.
Konrad dowiadując się o zajściu, rozwścieczony okłada brata pięściami. Potem Wiktoria zadaje mu cios, mówiąc o skróceniu pobytu i wyjeździe do domu. Nastolatek czuje się oszukany i potwornie samotny. Wysyła dziewczynie sms-a, który świadczy o chęci popełnienia samobójstwa.
Wiktoria zastaje chłopaka, z bronią przy skroni. Rzuca się gwałtownie na niego. Oboje lądują na podłodze. Na szczęście nikomu nic się nie stało. Pada deklaracja miłości i zarówno z jej jak i jego ust. Powieść kończy się wyjazdem rodzeństwo do domu.

Musze przyznać, że Marzena bardzo mnie zaskoczyła. Po przeczytaniu kilku stron jedyne, co mi się nasunęło, to niesamowite napięcie erotyczne, jakie buduje wśród swoich bohaterów oraz przesadna dbałość o szczegóły. Kiedy tu wydawało mi się, że autorka spokojnie przeprowadzi mnie przez swoją opowieść aż po bezpieczny powrót do domu akacja zdecydowanie przyspiesza.
Kiedy opisuje zachowanie Pawła, który próbuje zgwałcić Wiktorię, czuję narastający we mnie lęk, gniew i całą gamę innych pejoratywnych emocji. Gdy później opowiada jak główna bohaterka w końcu pozwoliła się komuś do siebie zbliżyć i pokochać uspokajam się. Chciałaby się powiedzieć, ze przestrzeń uczuć, jakimi dysponuje Marzena jest nieograniczona.
Nie ma uczucia, o którym bezpośrednio bądź pośrednio autorka nie powiedziałaby.
Ta pozornie „lekka” opowieść dotyka wielu istotnych problemów. Mówi o ciągłej ucieczce przed sobą, światem, ludźmi i miłością. Jak sama zresztą napisała:
„Zrozumiałam, że nie mogę więcej uciekać. Zawsze chciałam mieć przy sobie kogoś, ale tak nie było, ponieważ sama nic nie dawałam. Pragnęłam miłości, ale bałam się do tego przyznać”. Myślę, że nie trzeba tutaj już nic więcej dodać.
W każdym razie ja serdecznie zachęcam do przeczytania „ Razem na szczycie”.