Mało kto z nas nie ma dziś facebooka. Podobno jak nie posiadasz na nim profilu, to nie istniejesz dla świata. Ale czy to prawda? Przecież gdzieś jesteś zarejestrowany, masz akt urodzenia, PESEL i nadany numer NIP. Masz to na papierze. Żyjesz, jesteś, istniejesz. Nawet w wielu kopiach. Wszyscy mamy takie dowody „tożsamości”. Ale nie oznacza to, że naprawdę istniejesz. Teraz. Facebook jest takim miejscem w sieci, w którym możesz przebywać non stop. Teraz. W tym momencie, Czatujesz z innymi – teraz, udostępniasz – teraz, dodajesz zdjęcia – w tej chwili. Wydaje mi się, że słynna myśl Kartezjusza „zaktualizowała się”. Zamiast „Myślę, więc jestem” powinno być „Mam facebooka, więc jestem – istnieję dla świata”. A czy nie lepiej żyć dla kogoś konkretnego, w konkretnym celu? Autor i jednocześnie bohater Pr-o-filu wychodzi z założenia, że ten portal jest tylko po to, by udowadniać wszystkim dookoła, że się po prostu jest.
Pr-o-fil to nic innego jak ty. Konkretna osoba, z krwi i kości, mająca różne aspiracje, plany, marzenia, fetysze, i zagrywki. W tym przypadku profilem jest autor. Opowiada on o sobie, o swoim życiu, zdarzeniach losowych, w formie monologu nawiązującego do popularnego portalu społecznościowego. Bohatera poznajemy jako młodego mężczyznę, który jak każdy z nas, posiada pewne doświadczenia i dzieli się nimi z czytelnikami. Tylko, że zamiast na portalu, to na kartach swojej książki. Pojawia się tutaj pytanie: po co? W jakim celu? Żeby przestrzec? Czy tak, po prostu, żeby oprócz aktu urodzenia i zgonu oraz nieaktualnym profilu na facebooku był po nim, po jego istnieniu jakiś ślad? A książka w tym celu, by udowodnić się, że się żyło jest i wydaje się być najtrwalszym źródłem informacji. Chociaż przyglądając się rozwojowi technologii i procesach tworzenia książki to takowe publikacje nie wytrzymają nawet 20-30 lat. Ale powracając do treści…
Pr-o-fil można nazwać oryginalną biografią pana Rotera. Dlaczego oryginalną? Przede wszystkim przez grę słów, którą autor rozpoczął w swojej publikacji. I czytelnik albo przyjmie reguły tej zabawy, albo książki po prostu nie zrozumie. Wyda się wtedy niezrozumiała i chaotyczna. Do tej publikacji trzeba podjeść z otwartą głową. Należy ją przyjąć taką, jaka jest, a nie na siłę poszukiwać w niej zrozumienia. Przyjdzie ono dopiero po lekturze, kiedy będzie się miało obraz całego Pr-o-filu.
Jest to z pewnością jedyna w swoim rodzaju lektura. Szybko się ją czyta i tak samo szybko zapada w pamięć. Zastanawiam się tylko, czy przy natłoku różnych spraw, nie zniknie ona ze świadomości czytelnika. To okaże się tak naprawdę po pewnym czasie.
Jeśli szukacie czegoś niebanalnego i lekkiego, przede wszystkim książki, której indywidualizm formy dorównuje indywidualizmowi treści, to Pr-o-fil jest taką właśnie publikacją. Dzięki niej oderwiecie się na chwilę od codziennych spraw, jednakże przeniesiecie się do skrawka „życia” innego człowieka.
[dzosefinn.blogspot.com]